Ο Τζόνσον είχε μόλις κατορθώσει να εισχωρήσει στο εσωτερικό του αεροπλάνου,ακριβώς την ώρα που ετοιμαζόταν για απογείωση.Στην αρχή,το μόνο που αντίκρισε ήταν τα χρυσά καθίσματα.Πουθενά όμως ο Ντέιβις.

Ξαφνικά,ένιωσε μικρά βήματα.Ένα γέλιο που ίσα που ακουγόταν.Ο Τζόνσον χαμογέλασε.Δε γύρισε το σώμα του όμως.Αντιθέτως,άκουγε τον Ντέιβις να του λέει:
《Καλά έκανα και άφησα ανοιχτή την πόρτα.Ήξερα ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα έρθεις...》
《Με περίμενες δηλαδή;》
《Πως να μη σε περιμένω;Τόσο προβλέψιμος που είσαι πως να μη σε περιμένω να έρθεις;》
《Τότε θα είσαι προετοιμασμένος γι'αυτο που θα ακολουθήσει》

Ο Ντέιβις γέλασε.
《Νομίζεις ότι θα με σκοτώσεις;》
《Δε το νομίζω απλώς...》
《Αλλά;》
《Αλλά θα το πράξω κι όλας》

Ο Ντέιβις γέλασε ξανά.Είχε μπροστά του έναν Τζόνσον που είχε εμφανιστεί προετοιμασμένος για όλα.Δε σκόπευε να φύγει από το αεροπλάνο χωρίς να πετύχει το σκοπό του.

Ο Ντέιβις,παράλληλα,συνεχίζοντας να τον ειρωνεύεται,συνέχισε τη κουβέντα του λέγοντας:
《Θύμισε μου κάτι,Τζόνσον Γουίλιαμς.Δεν τα πας καλά με τα αεροπλάνα.Έτσι;》
《Πως τολμάς;》,απάντησε ο Τζόνσον με θυμό.
《Από όσο ξέρω δεν έχεις καλή εμπειρία με τα αεροπλάνα...》
《Δεν σου επιτρέπω!》

Ο Τζόνσον είχε μπροστά του έναν Ντέιβις που προσπαθούσε να παίξει με τη ψυχολογία του.Θυμίζοντας του το αεροπλάνο που έπεσε στο γκρεμό,προσπάθησε να τον ρίξει ψυχολογικά.Όμως,δε τα κατάφερε.Ο Τζόνσον δε σκόπευε να πέσει στην παγίδα του.

Παρόλα αυτά,όσο προετοιμασμένος και αν ήταν,δεν είχε σκεφτεί ένα ενδεχόμενο.Το ενδεχόμενο ο Ντέιβις να χρησιμοποιήσει αλεξίπτωτο.Όπως και έγινε.

Ο Ντέιβις,λίγο πριν απογειωθεί το αεροπλάνο του,είχε προλάβει να φορέσει ένα αλεξίπτωτο.Όταν βρήκε την ευκαιρία,άνοιξε την πόρτα και έφυγε από το αεροπλάνο.

Ο Τζόνσον,εκείνη τη στιγμή,κατόρθωσε να μη βιαστεί και να δει τι μπορεί να κάνει.Και ας μην είχε χρόνο...

Για καλή του τύχη,βρήκε ένα αλεξίπτωτο σε ένα κάθισμα.Το φόρεσε γρήγορα γρήγορα και πλησίασε το παράθυρο.Λίγο πριν πέσει,μουρμούρισε δύο φράσεις.

Πόσο δύσκολο να είναι;

Να μπορώ να τον φτάσω;

Μπορεί να φοβόταν να πέσει,αλλά ήξερε ότι δεν είχε άλλη επιλογή.Έπρεπε να πηδήξει για να προλάβει τον Ντέιβις.Όπως και έγινε.

Έπεσε από το αεροπλάνο και,φορώντας το αλεξίπτωτο,ξεκίνησε να πέφτει από το αεροπλάνο.Ο Ντέιβις,για καλή του τύχη,βρισκόταν λίγα μέτρα πιο κάτω.Έπρεπε τώρα να προσέχει που θα κατευθυνθεί.

Ο Τζόνσον,κάποια στιγμή,άνοιξε το αλεξίπτωτο το του και συνέχισε να κατευθύνεται όπως κατευθυνόταν ο Ντέιβις,αλλά και κόντρα στον αέρα.Δυσκολευόταν να διαχειριστεί τη φορά του ανέμου,αλλά κατορθώνε να μη χάσει τον Ντέιβις.

Ο Ντέιβις,τελικά,προσγειώθηκε στο Happiness Island,λίγα μέτρα από το χώρο των πλοίων.Άρχισε να τρέχει τότε για να ξεφύγει.Ο Τζόνσον,παράλληλα,προσγειώθηκε λίγα μέτρα πιο πίσω από εκείνον.

Όταν είδε τον Ντέιβις,άρχισε να πυροβολεί προς το μέρος του,με εκείνον να ανταποδίδει τους πυροβολισμούς.

Ο Τζόνσον,παράλληλα,άρχισε να φωνάζει:
《Δε μπορείς να μου ξεφύγεις Ντέιβις.Σήμερα τελείωσαν όλα!》

Ο Τζόνσον,τελικά,κατάφερε να πετύχει με μια σφαίρα στο αριστερό πλευρό τον Ντέιβις,που έφτασε κοντά στο άγαλμα της ευτυχίας και στάθηκε στα χόρτα.Ο Τζόνσον,παράλληλα,τον πλησίαζε με αργό βήμα.Γελούσε.

Λίγο πριν τον πλησιάσει,το πρώτο πράγμα που του είπε ότι απλά λίγες λέξεις.

Δε τα πάω καλά με τα αεροπλάνα ε;

Τον πλησίασε κι άλλο.Τον άφησε να του μιλήσει.
《Ο Jimmy Pegorino είναι εδώ και χρόνια νεκρός.Ο Jon Gambetti το ίδιο.Δε γίνεται να πεθάνει κι άλλος αρχηγός από τις οικογένειες...》
《Ποιος σου είπε δε γίνεται;》
《Εγώ το είπα!》

Ο Τζόνσον γέλασε ξανά.
《Ξέρεις τι Ντέιβις;Συνειδητοποίησα κάτι.Τελικά δεν είσαι τίποτα,παρά ένα αγκάθι στην κοινωνία.Ένας άνθρωπος που το μόνο που θέλει είναι να βλέπει τους ανθρώπους να υποφέρουν...》

Ο Τζόνσον για μια στιγμή σταμάτησε να μιλάει.Ήθελε να δει πως θα αντιδράσει ο Ντέιβις.Ήθελε να δει να πεθάνει με έναν αργό τρόπο.Όπως του άξιζε...

Ο Ντέιβις με δυσκολία απάντησε.Δε μπορούσε να μιλήσει.Το μόνο που είπε στον Τζόνσον ήταν μονάχα μια λέξη.

Ηλίθιε.

Ο Τζόνσον,τότε,πήρε ξανά το λόγο και είπε:
《Μου συστήθηκες σαν ένας αστυνομικός που θέλει το καλό μου.Αλλά μόνο το καλό μου δεν ήθελες...》
《Σου το είπα.Εσύ φταις γι'αυτό.Εσύ και η τυφλή εμπιστοσύνη που δείχνεις στους ξένους》,αποκρίθηκε ο Ντέιβις και συμπλήρωσε:
《Σου παρουσιάζεται ένας ξένος και εσύ δέχεσαι να τον βοηθήσεις,χωρίς να βάλεις το ανύπαρκτο μυαλό σου να δουλέψει.Και τι κάνεις γι'αυτό;Κατηγορείς τους άλλους για τα ίδια σου τα λάθη...》

Ο Τζόνσον δε μίλησε.Άκουγε τον Ντέιβις τι του έλεγε.Τον άκουγε να του επιτίθεται λεκτικά,με σκοπό να τον ρίξει ψυχολογικά.Κάτι που δε κατάφερε πριν στο αεροπλάνο.Αλλά ούτε τώρα κατάφερε...

Ο Τζόνσον είχε περάσει πολλά τόσο καιρό.Τόσο καιρό έζησε απαγωγές,αεροπειρατεία,πτώση αεροπλάνου,ακόμα και πτώση με αλεξίπτωτο.Τίποτα πλέον δε μπορεί να τον ρίξει ψυχολογικά.

Αφού άφησε τελικά λίγα δευτερόλεπτα να περάσουν,γύρισε και απάντησε στον Ντέιβις με τον ίδιο τρόπο που του μίλησε εκείνος.Του είπε απλά λίγες λέξεις.Ότι το μόνο λάθος που βλέπει αυτή τη στιγμή,είναι ο ίδιος ο Ντέιβις Τζέφερσον....

Ο Ντέιβις,τότε,με δυσκολία,κατάφερε να γυρίσει και να πει στον Τζόνσον ότι δε πρόκειται να είναι ποτέ ελεύθερος.Θα έχει εχθρούς να τον κυνηγούν.Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια...

Ο Τζόνσον,με μια σφαίρα,αποτέλειωσε τον Ντέιβις,που άφησε την τελευταία του πνοή μπροστά στο άγαλμα της ευτυχίας.Αυτό έκανε τον Τζόνσον να χαμογελάσει.Είχε επιτέλους τελειώσει με το θέμα της εκδίκησης...

Δε κουνήθηκε από το σημείο.Κοιτούσε τον νεκρό Ντέιβις και χαμογελούσε.Το γεγονός ότι πλέον ήταν ελεύθερος,τον έκανε αρκετά χαρούμενο.

Τη χαρά της στιγμής,όμως,έκοψε ένα περπάτημα.Έμεινε άφωνος όταν άκουσε μια φωνή να ακούει:
《Τα κατάφερες τελικά》

Γύρισε το σώμα του και είδε,προς έκπληξη του,τον Ντουειν,με την Τζένιφερ και τον Μάικλ να πλησιάζουν.Τότε,τους είπε:
《Τι κάνετε εδώ;Πως με βρήκατε;》
《Ακολουθήσαμε το αεροπλάνο》,αποκρίθηκε ο Μάικλ.
《Ο Μπιλ;》
《Περιμένει με τους άνδρες του και τη Κάθριν στο πλοίο τους》,απάντησε η Τζένιφερ,με τον Ντουειν να παίρνει το λόγο και να λέει:
《Τα κατάφερες λοιπόν》

Ο Τζόνσον χαμογέλασε.Δε μίλησε.Δεν ήθελε να πει κάτι άλλο.Προτίμησε απλά να σηκωθεί και να προχωρήσει προς το πλοίο του Μπιλ.Όταν έφτασε,μπήκε μέσα και αγκάλιασε όποιον βρήκε στο πλοίο.

Πλέον,το κλίμα έμελλε να είναι χαρούμενο.Δεν υπήρχε άλλη περίπτωση να χαθεί ξανά το χαρούμενο κλίμα.Το αγαπημένο κλίμα.Πλέον,όλα είχαν τελειώσει.

Ο Στέφανος και ο Ντέιβις είχαν πλέον πεθάνει ενώ όλοι είχαν επιστρέψει στην κανονικότητα.Πλέον,θα μπορούσαν να συνεχίσουν κανονικά τις ζωές τους.

Όπως παλιά.