Όταν τελείωσαν τα σκαλιά,ο Τζόνσον και ο Μάικλ έπεσαν πάνω σε μια μεγάλη πόρτα.Ο Τζόνσον έκατσε από τη δεξιά πλευρά,ενώ ο Μάικλ στάθηκε από την αριστερή πλευρά.Χωρίς να χάσουν χρόνο,άνοιξαν την πόρτα και πυροβόλησαν τους πρώτους άνδρες που βρήκαν μπροστά τους.

Στο χώρο,που ήταν γεμάτος από γραφεία και καρέκλες,ο Τζόνσον και ο Μάικλ κατόρθωναν να σκοτώσουν όσους έβλεπαν μπροστά τους.Στον πρώτο όροφο,στον οποίο βρίσκονταν,υπήρχαν από δύο μεγάλες αίθουσες,όπου υπήρχαν Έλληνες άνδρες.

Ο Τζόνσον και ο Μάικλ,όμως,δε πτοήθηκαν και προχωρούσαν στις αίθουσες,ψάχνοντας τον Στέφανο και τον Κάθριν.

Όταν βρέθηκαν σε σκαλιά,ο Μάικλ σταμάτησε για ένα δεύτερο και βρήκε την ευκαιρία να πει:
《Για μισό.Σε ποιον όροφο λες να βρίσκεται;》
《Από όσο είδα το κτίριο έχει τέσσερις ορόφους.Άρα...》
《Άρα κατάλαβα.Προχωράμε》

Έτσι έγινε τελικά.Τα δύο αδέρφια ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο και,όπως και πριν,συνέχιζαν να προχωρούν,σκοτώνοντας όποιον έβρισκαν.Είχαν όμως ένα θέμα.Δεν έβρισκαν πουθενά ούτε τον Στέφανο αλλά ούτε την Κάθριν.

Λίγο πριν ανέβουν στον επόμενο όροφο,ο Τζόνσον ήταν αυτός που εξέφρασε μια απορία.Υπάρχει περίπτωση να την πατήσουν ξανά;Να μη βρουν ούτε τον Στέφανο αλλά ούτε την Κάθριν;Ή στη χειρότερη περίπτωση....

Όχι.Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.Αυτή τη φορά,δεν υπάρχει περίπτωση να την πατήσουν.Αυτό είπε ο Μάικλ στον Τζόνσον.Τον καθησύχασε.Έπρεπε να συνεχίσουν να προχωρούν.Όπως και έγινε.

Τα δύο αδέρφια ανέβηκαν στον τρίτο όροφο και,αφού και πάλι δε βρήκαν τον Στέφανο και την Κάθριν,ανέβηκαν στον τέταρτο όροφο.Εκεί,σε αντίθεση με πριν,με το που τελείωσαν οι σκάλες,υπήρχε ένας διάδρομος που οδηγούσε σε μια πόρτα.

Τα δύο αδέρφια προχώρησαν και πλησίασαν την πόρτα.Εκεί,είδαν ότι υπήρχε ένας άλλος διάδρομος στα αριστερά, που δε φαινόταν που οδηγούσε.Ο Μάικλ απόρησε.Τι έπρεπε να κάνουν τώρα;Φρόντισε να εκφράσει την απορία του.
《Και τώρα τι;》
《Και τώρα βλέπουμε...》
《Και τώρα βλέπουμε;Σοβαρά;Δε ξέρεις τι να κάνουμε;》

Ο Τζόνσον αναστέναξε.
《Κοίτα.Υπάρχει μια περίπτωση ο Στέφανος να είναι εδώ μέσα...》
《Ωραία και;》
《Άκουσε με.Εγώ θα μπω μέσα.Αν είναι ο Στέφανος εδώ,θα τον αντιμετωπίσω...》
《Και εγώ;Τι θα κάνω εγώ;》
《Εσύ ακολούθα το διαδρομο να δεις που βγάζεις.Αν βρεις την Κάθριν σώσε την.Αν βρεις τον Στέφανο αντιμετώπισε τον και κάλεσε με να έρθω》

Ο Μάικλ αναστέναξε.Δεν ήξερε τι να πει.Δε μίλησε.Αντιθέτως,χαμογέλασε στον αδερφό του,τον αγκάλιασε και,ύστερα,του είπε μονάχα,τελικά,δύο λέξεις.

Να προσέχεις.

Ο Μάικλ έτρεξε στο διάδρομο,ενώ ο Τζόνσον κλώτσησε την πόρτα και μπήκε μέσα.Με το που μπήκε μέσα,φώναξε ένα συγκεκριμένο όνομα.

Στέφανε.

Για καλή του τύχη,ο Στέφανος βρισκόταν στην ίδια αίθουσα με τον ίδιον.Περικυκλωμένος από πολλούς άνδρες,ο Τζόνσον άρχισε να πυροβολεί,ενώ ο Στέφανος φώναξε.
《Σκοτώστε τον.Μη τον αφήσετε να πλησιάσει》

Ο Τζόνσον,τότε,στάθηκε πίσω από έναν τοίχο και συνέχισε να πυροβολεί.Με το που βρήκε την ευκαιρία,φώναξε με τη σειρά του:
《Στέφανε.Όλα τελείωσαν》
《Έπρεπε να το περιμένω ότι θα έρθεις...》,του απάντησε ο Στέφανος και συμπλήρωσε:
《Τώρα που είσαι εδώ θα τελειώσω αυτό που ξεκίνησα!》
《Αυτό θα το δούμε!》

Ο Τζόνσον συνέχισε να πυροβολεί,μέχρι που συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε άλλος Έλληνας κακοποιός,παρά μόνο ο Στέφανος.Η ευκαιρία που έψαχνε ήταν,επιτέλους,μπροστά του...

Ο Στέφανος προσπάθησε να τρέξει για να ξεφύγει.Όμως,ο Τζόνσον τον πυροβόλησε και τον άφησε να πέσει αιμόφυρτος στο πάτωμα.Τον πυροβόλησε με τέτοιο τρόπο,έτσι ώστε να έχει έναν αργό θάνατο...

Ο Στέφανος κατάφερε να κυλήσει μέχρι το κοντινότερο τοίχο που βρήκε.Εκεί,στάθηκε,σφαδάζοντας από τον πόνο που του προκαλούσε η σφαίρα από το όπλο του Τζόνσον.

Εκείνος,τον πλησίασε αργά.Τον κοίταξε.Του χαμογέλασε.Του είπε εν τέλει:
《Ξέρεις Στέφανε.Πρέπει να γνωρίζεις κάτι.Δε μπορούμε να νικάμε συνέχεια.Πρέπει να μάθουμε να χάνουμε κι όλας》
《Μιλάς εσύ;》,του είπε ο Στέφανος με δυσκολία και συμπλήρωσε:
《Εσύ;Εσύ που δε ξέρεις τι σημαίνει ο όρος νίκη;》

Ο Τζόνσον γέλασε μοχθηρά.
《Δε ξέρω τι σημαίνει ο όρος νίκη;Εγώ;Θες να σου απαντήσω σοβαρά;》

Ο Τζόνσον,τότε,έσκυψε πάνω από τον Στέφανο και,συνεχίζοντας να χαμογελάει,γύρισε και του είπε:
《Βασικά ξέρεις τι;Δε θα σου απαντήσω.Θα είναι χάσιμο χρόνου》

Ο Τζόνσον γέλασε ξανά μοχθηρά.Είχε μπροστά του τον εχθρό του.Τον άνθρωπο που τον εξαπάτησε.Τον άνθρωπο που απήγαγε τους αγαπημένους του ανθρώπους.Τώρα τον είχε μπροστά του.Και είναι έτοιμος να τον πυροβολήσει για τελευταία φορά.

Όμως,το γέλιο του κόπηκε μαχαίρι.Ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή επικρατούσε μια ησυχία,ένα αργό βήμα έσπασε τη σιωπή.Ένα απλό χειροκρότημα ακούστηκε σε όλη την αίθουσα.Μαζί με το χειροκρότημα,ακούστηκε δύο φορές μια λέξη.

Μπράβο.

Ο Τζόνσον έμεινε άφωνος.Αναστέναξε.
《Τι κάνεις εσύ εδώ;》,απόρησε.

Ο Στέφανος,από την άλλη,δεν έμεινε έκπληκτος.Σε αντίθεση με τον Τζόνσον,εκείνος περίμενε ότι ο άνθρωπος που είχε μόλις εισέλθει στο χώρο,θα ερχόταν και εκείνος μαζί με τον Τζόνσον.Έστω και κρυφά.Έστω και από την πίσω πλευρά,όπως περίμενε.
《Ντέιβις Τζέφερσον.Έπρεπε να το περιμένω》

Ο Τζόνσον παρέμενε άφωνος.Δε μπορούσε να πει τίποτα.Σηκώθηκε πάνω και κοίταξε τον Ντέιβις.Αναστέναξε.Προσπαθούσε να καταλάβει για ποιο λόγο ήρθε και εκείνος στο χώρο.Πήρε τελικά μια απάντηση.

Όπως είπε ο Ντέιβις,τόσο καιρό παρακολουθούσε τον Τζόνσον.Περίμενε να βρεθεί την ευκαιρία να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Στέφανο.Και,τελικά,τα κατάφερε.

Αυτός ήταν και ο λόγος που τόσο καιρός ήταν εξαφανισμένος.Παρακολουθούσε κρυφά τον Τζόνσον.Είχε γίνει η σκιά του.

Ο Τζόνσον,παράλληλα,όταν κατάφερε να μιλήσει,είπε:
《Με πρόδωσες.Με χρησιμοποίησες για να φτάσεις στον Στέφανο για να τον σκοτώσεις!Γιατί δεν τον συλλαμβάνεις;》,απόρησε.
《Να με συλλάβει;Πάτε καλά;》,απάντησε ο Στέφανος,με τον Τζόνσον να παίρνει τη σκυτάλη και να απαντάει:
《Ο Ντέιβις είναι αστυνομικός που σε έψαχνε για να σε συλλάβει.Και τα κατάφερε.Με τη βοήθεια μου σε εντόπισε...》

Ο Στέφανος γέλασε.
《Αστυνομικός;Αλήθεια;Αυτό βρήκες να πεις;Αστυνομικός;Που πήγε ο πυροσβέστης;Ο πρέσβης;Αστυνομικός;Αλήθεια τώρα;》

Ο Τζόνσον απόρησε.Σιγά σιγά εμφανίζονταν διάφορες σκέψεις στο μυαλό του.Σκέψεις που,όπως φάνηκε,βγήκαν αληθινές.

Ο Ντέιβις πήρε τότε την πάσα και αποκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα.Δεν ήταν ποτέ αστυνομικός.Εδώ και πολλά χρόνια είναι μέλος της οικογενειας Ancelloti,μια εκ των οικογενειών που έχουν στενές σχέσεις με τη μαφία.

Όταν ανακάλυψε ότι ο Τζόνσον έχει στενές σχέσεις με τον Στέφανο,ήρθε,αρχικά,σε επαφή με εκείνον,και ύστερα σε επαφή με τον Λέστερ,ο οποίος νόμιζε και εκεινος ότι ήταν αστυνομικός,και προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τον Στέφανο.Και,ενώ τέλει,τα κατάφερε.

Ο Τζόνσον,που άκουγε τι έλεγε ο Ντέιβις,προσπαθούσε να βρει λόγια για να απαντήσει.Δυσκολεύτηκε πολύ.Όμως,αφού αναστέναξε,χαμήλωσε το βλέμμα του και επανέλαβε τα ίδια λόγια.

Με πρόδωσες.

Με χρησιμοποίησες.

Ο Ντέιβις,όμως,δε φοβήθηκε να απαντήσει στον Τζόνσον.Αφήνοντας,λοιπόν,το ειρωνικό ύφος που είχε στην αρχή,ανύψωσε τον τόνο της φωνής του και είπε:
《Δε φταίω εγώ όμως γι'αυτό!Εσύ φταις,Τζόνσον Γουίλιαμς.Δεν έβαλες ποτέ μυαλό.Κάθε φορά εμπιστεύεσαι έναν ξένο χωρίς να αναρωτηθείς αν αξίζει να ασχοληθείς!》,είπε στην αρχή και στη συνέχεια συμπλήρωσε:
《Εμπιστεύεσαι τύφλα έναν ξένο και κάθε φορά την πατάς!Την πάτησες μια,την πάτησες δύο,θες να την ξαναπατήσεις;》

Ο Τζόνσον αναστέναξε.Τα λόγια του Ντέιβις τον χτυπούσαν σαν μαχαίρι.Όμως,δεν είχε σκοπό να μην απαντήσει.Έτσι,γύρισε και είπε:
《Πως τολμάς;》
《Σε παρακαλώ Τζόνσον...》
《Είπα κάτι!Πως τολμάς;》,απάντησε και σηκώθηκε πάνω,πλησιάζοντας τον Ντέιβις.
《Μη μου ξαναπείς για το θέμα της εμπιστοσύνης.Άλλος είχε θέμα εμπιστοσύνης...》
《Σε παρακαλώ πολύ Τζόνσον》,τον διέκοψε ο Ντέιβις,《Μη μου το κάνεις πιο δύσκολο από όσο είναι.Σήκω και φύγε για να τελειώσω τη δουλειά μου...》
《Αλλιώς τι θα κάνεις;》

Ο Ντέιβις γέλασε.Πλησίασε ακόμα περισσότερο τον Τζόνσον και του είπε:
《Αλλιώς,θα σε σκοτώσω και εσένα,και τον Στέφανο...》

Ο Τζόνσον νευρίασε.Παρόλο που ο Ντέιβις τον απείλησε,δεν πρόλαβε να πει κάτι,μιας και,ξαφνικά,ακούστηκε μια έκρηξη.Μια έκρηξη που είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν πυκνοί καπνοί στο χώρο.Αυτό σήμαινε ένα πράγμα.Το κτίριο έπιασε φωτιά...

Ο Ντέιβις,τότε,σηκώθηκε και έφυγε τρέχοντας από το κτίριο,με τον Τζόνσον να πυροβολεί αλλά να μην τον πετυχαίνει.Τότε,ένιωσε ένα πιστόλι να τον ακουμπάει στο πίσω μέρος του κεφαλιού.Αυτό σήμαινε ότι ο Στέφανος,με δυσκολία μεν,σηκώθηκε πάνω και ετοιμάστηκε να πυροβολήσει τον Τζόνσον.

Ο Τζόνσον,όμως,δεν είχε σκοπό να πεθάνει σήμερα.Έτσι,του έριξε μια γροθιά στην κοιλιά,γύρισε το σώμα του και με μια σφαίρα,αποτέλειωσε τον Στέφανο,που έπεσε νεκρός στο πάτωμα.

Ο Τζόνσον αναστέναξε.Είχε μόλις σκοτώσει τον μεγάλο του εχθρό.Όμως,δε χαμογέλασε.Αντιθέτως,ένιωθε ότι τίποτα δεν είχε τελειώσει ακόμα.Παρόλο που ο στόχος ήταν να σκοτώσει τον Στέφανο,κάτι που πέτυχε,ο στόχος άλλαξε και τώρα θέλει να σκοτώσει τον Ντέιβις...

Το κτίριο είχε αρχίσει ήδη να καίγεται και ο Τζόνσον επανήλθε ξανά στην πραγματικότητα.Αφού για λίγο χάθηκε στις σκέψεις του,έτρεξε να βγει από το κτίριο.Όταν έφτασε στα σκαλιά,συνάντησε τον αδερφό του,που του είπε:
《Έσωσα την Κάθριν...》
《Άσε την Κάθριν.Έχουμε θέμα...》
《Τι εννοείς;》
《Πάμε κάτω πριν καούμε》

Έτσι έγινε τελικά.Τα δύο αδέρφια κατέβηκαν κάτω και είδαν την Κάθριν να βρίσκεται δίπλα στην Τζένιφερ.Ενώ ο Μάικλ κατέβηκε από το κτίριο κουρασμένος μεν,χαρούμενος δε,ο Τζόνσον κατέβηκε σκεπτικός.Όλοι απόρησαν.Όμως,ο Τζόνσον,δε μίλησε.

Μπήκε στο βαν και περίμενε τους υπόλοιπους να μπουν και εκείνοι στο βαν.Έμενε να πει το λόγο που δε χαμογελούσε.Αλλά,δεν έχει σκοπό να μιλήσει γι'αυτό.

Όχι ακόμα.