Ο Τζόνσον έφτασε τρέχοντας στο σπίτι της Λουιζ.Άφησε το αμάξι στη γειτονιά και έτρεξε στην πόρτα της Λουιζ.Τη χτύπησε.Άρχισε να φωνάζει.
《Λουιζ.Άνοιξε μου.Ξέρω ότι είσαι μέσα》

Όπως και πριν λίγα λεπτά,έτσι και τώρα,η Λουιζ δεν απάντησε.Αυτό εξόργισε τον Τζόνσον που,όπως και πριν,αποφάσισε να σπάσει την πόρτα.

Ο Τζόνσον έσπασε την πόρτα και μπήκε μέσα στο σπίτι,αντικρίζοντας ένα αναπάντεχο θέαμα.Τη Λουιζ αιμόφυρτη στο πάτωμα.Δίπλα της υπήρχε ένα πιστόλι.

Ο Τζόνσον έμεινε άφωνος.Τα έχασε.Η Λουιζ ήταν νεκρή.Είχε αυτοκτονήσει.Δεν την πρόλαβε.

Ο Τζόνσον την πλησίασε.Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του.Κατόρθωσε να ψελλίσει μια λέξη μονάχα.Λουιζ.

Ένα ακόμα δάκρυ έκανε την εμφάνιση του στα δυο του μάτια.Έσκυψε από πάνω της.Προσπάθησε να ψελλίσει κάποια άλλη λέξη.Τα κατάφερε τελικά.
《Γιατί το έκανες αυτό;Γιατί;》

Διάφορες σκέψεις έκαναν την εμφάνιση τους σιγά σιγά στο μυαλό του Τζόνσον.Όλες οι σκέψεις ξεκίνησαν από τη μέρα που τη γνώρισε,μέχρι και τη στιγμή που έμαθε ότι έγινε αντιδήμαρχος της πόλης.

Δε μπορούσε να διανοηθεί ότι,παρόλο που τον είχε προδώσει,ξαφνικά την είχε μπροστά του νεκρή.

Θεωρούσε ότι είχε κάνει λάθη.Όμως,δεν άξιζε τέτοιο θάνατο.

Κανείς δεν αξίζει τέτοιο θάνατο.

Ο Τζόνσον κατόρθωσε τελικά να ψελλίσει κι άλλες λέξεις.
《Δε σου άξιζε τέτοιος θάνατος.Η αυτοκτονία είναι το χειρότερο πράγμα》

Ξαφνικά,το βλέμμα του Τζόνσον έπεσε πάνω σε ένα χαρτί.Σε ένα γράμμα. Το πήρε στα χέρια του και ένιωσε τη φωνή της Λουιζ στο μυαλό του να του διαβάζει τις τελευταίες τις λέξεις πριν βάλει τέλος στη ζωή της.

Αγαπητέ Τζόνσον.Αν θα μπορούσα να σου ζητήσω συγγνώμη,θα το έκανα.Δυστυχώς,δεν έχω τη δύναμη.Ξέρω πως νιώθεις.Η αλήθεια είναι ότι τον Στέφανο τον αγάπησα.Τον αγάπησα όμως όπως αγάπησα και εσένα.Βαθιά.Δυστυχώς,ο κλοιός έσφιξε γύρω μου.Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.Συγχώρεσε με.

-Λουιζ

Τα δάκρυα έφευγαν βροχή από το πρόσωπο του Τζόνσον,που προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.Πέταξε κάτω το γράμμα και προσπάθησε να σταματήσει να κλαίει.Δε τα κατάφερε.Κατάφερε όμως να σηκωθεί πάνω και να καλέσει ασθενοφόρο.Έφυγε όμως πριν καταφθάσουν για να τη παραλάβουν.

Βγήκε από το σπίτι και μπήκε στο αμάξι του.Με δυσκολία κατάφερε να φύγει.Δε μπορούσε να οδηγήσει.Τα κατάφερε όμως.Έφυγε από το σημείο και κατευθύνθηκε στη Hove Beach.Άφησε το αμάξι του και κατευθύνθηκε στην παραλία.

Κοντοστάθηκε σε ένα παγκάκι και έκατσε να ηρεμήσει.Υπήρχε,όμως,ένα θέμα.Δε μπορούσε να ηρεμήσει.Πως γίνεται να ηρεμήσει κάποιος μετά από ένα τέτοιο συμβάν;Γίνεται;Γίνεται.

Με δυσκολία.

Ένα τέτοιο γεγονός θέλει χρόνο για να ξεπεραστεί.Έχει το χρόνο όμως ο Τζόνσον που απαιτείται;Το έχει.

Όταν κατάφερε να βρει τελικά λίγη δύναμη,πήρε στα χέρια του το κινητό του και τηλεφώνησε στον Μπιλ,ο οποίος και εκείνος δε μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί.
《Περίμενε.Τι εννοείς...》
《Τι εννοώ;Δε κατάλαβες;Η Λουιζ αυτοκτόνησε》,φώναξε ο Τζόνσον.
《Γιατί όμως;》

Ο Τζόνσον αναστέναξε.
《Δεν έχει σημασία αυτό τώρα》,απάντησε και σκούπισε τα δάκρυα του.
《Και τι θα κάνεις τώρα;》
《Τώρα θα κλείσω το κινητό και δε θα μιλήσω σε κανέναν》
《Τι εννοείς;》
《Αυτό που κατάλαβες εννοώ.Αν γίνεται μη με πάρεις τηλέφωνο για λίγες ώρες μέχρι να ηρεμήσω》

Ο Μπιλ αναστέναξε.Δε συμφωνούσε στο να μη μιλήσει καθόλου με τον Τζόνσον για λίγες ώρες.Όμως,δε μπορούσε να κάνει και αλλιώς.

Λίγα λεπτά αργότερα,το κινητό του Τζόνσον χτύπησε ξανά.Το πήρε στα χέρια του και είδε ότι τον καλούσε η Τζένιφερ.Το σήκωσε και την άκουσε να του φωνάζει:
《Τζόνσον.Μόλις μου τηλεφώνησε ο Μπιλ.Πες μου ότι...》
《Δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο》
《Πως;Γιατί;》
《Όπως είπα και στον Μπιλ,δεν έχει σημασία αυτό τώρα》

Η Τζένιφερ αναστέναξε.
《Που είσαι αυτή τη στιγμή;》
《Όπου και να είμαι δεν έχει σημασία.Ήρθα κάπου να ηρεμήσω》
《Πες μου που είσαι να έρθω γρήγορα...》
《Όχι μην έρθεις》,τη διέκοψε ο Τζόνσον,《Δε θέλω κανέναν για λίγες ώρες》
《Τι είναι αυτά που λες;》
《Θέλω να μείνω λίγο μόνος μου.Αν γίνεται μη μου τηλεφωνήσετε.Δε θα το σηκώσω》

Η Τζένιφερ αναστέναξε.Ήθελε και εκείνη,όπως ο Μπιλ,να κάνει κάτι για να βοηθήσει τον Τζόνσον.Όμως,ο Τζόνσον είχε ήδη αποφασίσει ότι ήθελε να περάσει λίγο χρόνο μόνος του.

Και αυτό θα κάνει.

Λίγα λεπτά αργότερα σηκώθηκε και απομακρύνθηκε από το παγκάκι.Περπάτησε στην παραλία και ένιωσε τον ήλιο να τον χτυπάει στο πρόσωπο.Η σκέψη του τριγυρνούσε στη Λουιζ.Σε όλες τις στιγμές που πέρασαν μαζί.

Όμορφες στιγμές.

Ξαφνικά,ένιωσε το τηλέφωνο του να χτυπάει ξανά.Το πήρε στο χέρι του και είδε ποιος τον καλούσε.

Απόρρητο.

Δεν αναγραφόταν κάποιος αριθμός.Το σήκωσε και έμεινε άφωνος όταν κατάλαβε ποιος τον είχε καλέσει.
《Παρακαλώ;》
《Τζόνσον Γουίλιαμς...》
《Λαρρυ Κεννυ!Που βρήκες τον αριθμό μου;》
《Αυτό σε νοιάζει;》
《Τι θέλεις από μένα;》
《Έμαθα για το θάνατο της Λουιζ και σε πήρα να σου αποκαλύψω κάτι》
《Τι έγινε;》
《Εγώ φταίω για το θάνατο της》

Ο Τζόνσον απόρησε.
《Τι λες;》
《Αυτό που κατάλαβες.Εγώ φταίω για το θάνατο της》
《Τι είναι αυτά που λες;Πως φταις;》
《Αφού έφυγες από το σπίτι μου,την πήρα τηλέφωνο και της είπα ότι πηγαίνεις στο σπίτι της》

Ο Τζόνσον έμεινε άφωνος.
《Τι είναι αυτά που λες;》
《Αν δε την έπαιρνα τηλέφωνο τώρα θα ζούσε》
《Μη λες τέτοια πράγματα...》
《Άκουσε με》,τον διέκοψε ο Λαρρυ,《Δεν έχω πολύ χρόνο.Θα πάω στην αστυνομία να παραδοθώ》

Ο Τζόνσον έμεινε ξανά άφωνος.
《Να παραδοθείς;Γιατί;》
《Θα πάρω πάνω μου την αυτοκτονία》
《Είσαι τρελός;》,απόρησε ο Τζόνσον αλλά ο Λαρρυ του απάντησε μονάχα με τέσσερις λέξεις.
《Καλή σου ημέρα Τζόνσον》

Ο Τζόνσον δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι ο Λαρρυ θα πάρει του την αυτοκτονία.Από τη στιγμή που δεν έχει μερίδιο ευθύνης σε αυτό.Όμως,πλέον,δε μπορεί να τον σταματήσει.

Συνέχισε να προχωράει στην παραλία,με τις σκέψεις του ακόμα να τριγυρνούν στο μυαλό του.Έμενε να συνειδητοποιήσει ένα πράγμα.

Η Λουιζ δεν είναι πια εδώ.

...

Την ίδια ώρα στο δημαρχείο της πόλης,ο Στέφανος καθόταν αμέριμνος στο γραφείο του.Πήρε στα χέρια του ένα φάκελο,όταν άκουσε το τηλέφωνο να χτυπάει.Το σήκωσε και άκουσε έναν άνδρα στην άλλη γραμμή να του ανακοινώνει ότι η Λουιζ δεν είναι πια στη ζωή.

Τα έχασε.Δεν ήξερε τι να πει.Ένιωσε ότι ήθελε να σπάσει οτιδήποτε έβρισκε μπροστά του.Σηκώθηκε πάνω και πλησίασε έναν τοίχο.Τον χτύπησε.Άρχισε να φωνάζει.

Ξαφνικά,στο γραφείο μπήκε ένας άνδρας που άκουσε τις φωνές του Στέφανου.Απόρησε.
《Τι πάθατε κύριε;Γιατί φωνάζετε;》
《Δεν έμαθες τα νέα;》
《Ποια νέα;》

Ο Στέφανος αναστέναξε.
《Η Λουιζ....》
《Η αντιδήμαρχος;》
《Ναι η αντιδήμαρχος...》
《Τι έπαθε;》
《Αυτοκτόνησε》

Ο άνδρας έμεινε άφωνος.
《Τι λέτε κύριε;》
《Αυτό που άκουσες.Η Λουιζ αυτοκτόνησε》
《Και τώρα τι θα κάνετε;》
《Τι με ρωτάς και εσύ;》,απάντησε,《Δε ξέρω.Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω αυτή τη στιγμή》,συμπλήρωσε.

Ο Στέφανος δεν είπε κάτι άλλο.Δε μπορούσε.Ήθελε και εκείνος να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.Διότι,δεν έχασε μόνο ένα ικανό στέλεχος.Μια ικανή αντιδήμαρχο.Αλλά ένα σύντροφο.

Τη σύντροφό του.

...

Ο Τζόνσον είχε μόλις φύγει από την παραλία.Μπήκε στο αμάξι του και κατευθύνθηκε προς το σπίτι του για να ξεχαστεί.Όταν έφτασε,βγήκε από το αμάξι και ανέβηκε πάνω στο σπίτι.

Εκεί,κάθισε λίγο στον καναπέ και ένιωσε ξανά το κινητό να χτυπάει.Το πήρε στα χέρια του και είδε ποιος τον καλούσε.

Αυτή τη φορά,δεν ήταν απόρρητο.Αυτή τη φορά αναγραφόταν το όνομά.Και αυτή τη φορά,γνώριζε ποιος τον καλούσε.Το όνομα ήταν γνωστό.

Λέστερ Κρεστ.