Την επόμενη μέρα,ο Τζόνσον με τον Μάικλ και τον Μπιλ κατευθύνθηκαν σε μια αποθήκη στο λιμάνι της πόλης.Ο Ramón είχε επιλέξει το σημείο που κανένας άνθρωπος δε θα πατούσε το πόδι του χωρίς λόγο.

Όταν έφτασαν στο σημείο,ο Μπιλ ήταν αυτός που γύρισε και είπε:
《Που είναι αυτός;》
《Καλά λέει.Μην ήρθαμε τσάμπα...》
《Ηρεμήστε.Τώρα θα έρθει》

Ο Τζόνσον είχε δίκιο.Ο Ramón με δύο άνδρες εμφανίστηκαν στο χώρο λίγο αργότερα.Ο Τζόνσον,τότε,έκανε νόημα στον αδερφό του και στον Μπιλ να κάνουν πίσω.

Ο Τζόνσον πλησίασε τον Ramón,που κρατούσε στο χέρι του δύο μαύρες σακούλες.Εκείνος,από την άλλη,τον πλησίασε με αργό βήμα,κρατώντας μια βαλίτσα.

Ο Ramón ήταν αυτός που γύρισε και είπε στον Τζόνσον:
《Δεν ήρθες μόνος σου τελικά》
《Νομίζω αυτό δεν έχει σημασία τώρα》,απάντησε ο Τζόνσον και συμπλήρωσε:
《Έχεις φέρει τα ναρκωτικά;》
《Στις σακούλες τα έχω.Εσύ βλέπω έχεις φέρει τα χρήματα;》
《Νόμιζες ότι δε θα τα φέρω;》

Ο Ramón γέλασε.
《Μου αρέσει ο τρόπος που μιλάς.Αλλά δεν είναι ώρα για τέτοιες συζητήσεις.Νομίζω έχουμε μια δουλειά》
《Έχεις δίκιο.Δώσε μου τα ναρκωτικά τότε》
《Τα λεφτά;》
《Θα τα δώσω τα λεφτά.Δώσε όμως τα ναρκωτικά όμως πρώτα》
《Γιατί όχι πρώτα τα λεφτά;》
《Εκεί θα κολλήσουμε Ramón;》

Ο Ramón γέλασε ξανά.
《Ωραία.Θα το κάνουμε αλλιώς.Θα τα δώσουμε ταυτόχρονα.Να μην έχουμε θέμα》

Έτσι έγινε τελικά.Ο Τζόνσον πλησίασε τον Ramón και του έδωσε τη βαλίτσα με τα χρήματα,ενός εκείνος παρέλαβε τις σακούλες με τα ναρκωτικά.

Ο Ramón χάρηκε τόσο πολύ όταν πήρε στα χέρια του τα λεφτά,που ήταν έτοιμος να ανοίξει τη βαλίτσα να πετάξει στον αέρα τα χρήματα.Όμως,δε το έκανε.

Από την άλλη,ο Τζόνσον ήταν επίσης χαρούμενος.Γύρισε το σώμα του και κοίταξε τον Μάικλ και τον Μπιλ που τον κοιτούσαν χαμογελαστοί.Τότε,αφού χαιρέτησε τον Ramón,απομακρύνθηκε από το σημείο.

Πλησίασε τον Μάικλ και τον Μπιλ και αμέσως τους είπε:
《Κύριοι.Η δουλειά έγινε》
《Τελειώσαμε λοιπόν;》
《Ναι Μάικλ.Τελειώσαμε》,αποκρίθηκε ο Τζόνσον και συμπλήρωσε:
《Απλά μένει τώρα να δώσουμε τα ναρκωτικά σε εκείνον τον άνθρωπο που μας έλεγε ο Μπιλ》
《Πάμε πίσω στο διαμέρισμα και από αύριο θα το κανονίσω》

Έτσι έγινε τελικά.Έφυγαν από το σημείο και επέστρεψαν στο ξενοδοχείο.Πήγαν στο δωμάτιο του Μάικλ και άφησαν τις σακούλες με τα ναρκωτικά στο κρεβάτι,με την Τζένιφερ να γυρίζει και να λέει:
《Εδώ θα τα αφήσετε;》
《Θα τα πάρω στο δωμάτιο μου μην αγχώνεσαι》,αποκρίθηκε ο Τζόνσον.
《Απλά μη μείνουν για καιρό εδώ...》
《Μην αγχώνεσαι.Το πρωί θα μιλήσω με ένα άτομο που ξέρω για να του τα πουλήσουμε.Θα πάρουμε πίσω πολλά χρήματα》

Ο Μπιλ είχε ήδη αποφασίσει τι θα κάνει.Ήξερε ήδη σε ποιον να απευθυνθεί.Γι'αυτό,έφυγε από το δωμάτιο και επέστρεψε στο δικό του,για να ξεκουραστεί και να ξυπνήσει το πρωί να κάνει αυτό που πρέπει.

Όταν τελικά ξύπνησε το πρωί,πήγε γρήγορα στο δωμάτιο του Τζόνσον.Εκεί,του είπε:
《Σου έχω νέο》
《Πες μου》
《Μίλησα με αυτόν που σου έλεγα,τον Huang Lee...》
《Και τι σου είπε;》
《Μας περιμένει αύριο τα μεσάνυχτα στο Golf Center》

Ο Τζόνσον γέλασε.
《Τα κανόνισες όλα βλέπω》
《Ό,τι μπορώ κάνω》,απάντησε ο Μπιλ και έφυγε από το δωμάτιο.

Έμενε λοιπόν,μια τελευταία συνάντηση.Μια τελευταία συμφωνία.Ο Μπιλ είχε ήδη κανονίσει συνάντηση με έναν άνθρωπο για να του πουλήσουν τα ναρκωτικά.Κάτι που έκανε χαρούμενο τον Τζόνσον.Όμως,μέχρι τότε,θα περάσει το χρόνο του διαφορετικά.

...

Την ίδια ώρα,στη Liberty City,ο Στέφανος καθόταν στο γραφείο του στο δημαρχείο της πόλης.Μιλούσε στο τηλέφωνο,όταν είδε την Λουιζ να πλησιάζει.Έκλεισε το τηλέφωνο και την άφησε να κάτσει δίπλα του.
《Πάλι μιλούσες στο τηλέφωνο;》,τον ρώτησε.
《Γιατί κακό είναι;》
《Όλο μιλάς στο τηλέφωνο》
《Ναι αλλά ξέρεις γιατί μιλούσα.Και με ποιον》

Η Λουιζ γέλασε.
《Ξέρω.Αν και έχω κάποιους ενδοιασμούς...》
《Τα έχουμε ξαναπεί ξέρεις》
《Το ξέρω αλλά...》
《Αλλά τι Λουιζ;Δεν εμπιστεύεσαι τον σύντροφο σου;》
《Τον εμπιστεύομαι.Απλά μη μας καταλάβουν》

Ο Στέφανος γέλασε.Έγειρε πίσω και είπε:
《Αγάπη μου.ο Τζόνσον είναι χαζός.Σιγά μη μας καταλάβει...》
《Χαζός δεν είναι.Πανέξυπνος είναι》
《Όχι πανέξυπνος.Τυχερός.Αν ήταν έξυπνος δε θα εμπιστευόταν έναν άγνωστο για να ληστέψει μια τράπεζα.Να λες ότι είναι τυχερός που γλίτωσε》
《Καλά ναι ισχύει αυτό.Αλλά...》
《Όχι αλλά.Δε θέλω αλλά》
《Απλά τότε που βγαίναμε μου φαινόταν έξυπνος》

Ο Στέφανος γέλασε ξανά.
《Τότε βγαίνατε αλλά έκανες ψέματα ότι τον ήθελες.Έτσι;》

Η Λουιζ δεν απάντησε.
《Έτσι;》
《Η αλήθεια είναι ότι περνούσα καλά μαζί του.Αλλά...》
《Αλλά;》
《Αλλά με σένα περνάω καλύτερα》

Ο Στέφανος χαμογέλασε.
《Τότε,αφού ξέρουμε πλέον που είναι,θα κάνουμε αυτό που πρέπει.Εντάξει;》
《Εντάξει》

Για άλλη μια φορά,ο Στέφανος κάτι ετοιμάζει.Τι να ετοιμάζει όμως;Και πως ξέρει που βρίσκεται ο Τζόνσον;Πολλά πράγματα που χρειάζονται απαντήσεις.Υπάρχουν απαντήσεις όμως;Κανείς δε ξέρει...