Το εστιατόριο "Momma's" βρίσκεται στη Saint Mark's από το 1968, με το εστιατόριο να αποτελεί ένα καίριο σημείο στην επιστροφή του Toni Cipriani στη Liberty City το 1998. Αυτό το εστιατόριο θα επισκεφθούν, για πρώτη φορά, ο Τζόνσον με τον Μάικλ και τον Μπιλ.

Λίγο μετά το απόγευμα, το αμάξι του Τζόνσον σταμάτησε μπροστά στο εστιατόριο της μητέρας του Toni, με τον Τζόνσον να ρωτάει:

"Αυτό είναι;"

"Με μια γρήγορη ματιά στο Eyefind, νομίζω πως ναι", απάντησε ο Μπιλ.

"Και ποιον ψάχνουμε είπαμε;", απόρησε ο Μάικλ.

"Έναν τύπο που η μάνα του έχει εστιατόριο", αποκρίθηκε ο Τζόνσον.

"Κάτι τέτοιο να πεις μπροστά του, θα έχει εμφανιστεί όλη η Μαφία μπροστά σου", του είπε ο Μπιλ.

"Φοβήθηκα τώρα", τον ειρωνεύτηκε ο Τζόνσον.

"Εγώ σοβαρολογώ", του απάντησε ο Μπιλ.

"Κύριοι", τους διέκοψε ο Μάικλ, που έσκυψε μπροστά τους, για να μπορεί να τους μιλήσει, "αντί να καθόμαστε, δε πάμε να βρούμε αυτόν τον Cipriani; Βλέπετε, έχουμε και έναν άγνωστο που μας κυνηγάει"

Ξέροντας ότι δεν έχουν χρόνο για χάσιμο, άφησαν το αμάξι, και περπάτησαν στο μικρό, πέτρινο, διάδρομο, που οδηγούσε στο εστιατόριο. Έξω από το μαγαζί, στα τραπεζάκια που κοσμούσαν το χώρο, η τριάδα συνάντησε έναν άνδρα, να κάθεται και να πίνει σε φλιτζάνι τον καφέ του.

Μη ξέροντας αν αυτός είναι ο άνδρας που ψάχνουν, έμενε να ρωτήσουν αν είναι αυτός που έψαχναν, με τον Τζόνσον να βγαίνει μπροστά, και να λέει:

"Με συγχωρείς. Είσαι ο Toni Cipriani;"

"Εξαρτάται ποιος ρωτάει", απάντησε ο άνδρας με τη βραχνή φωνή του.

"Εμείς ρωτάμε", απάντησε ο Τζόνσον.

"Και εσείς ποιοι είστε;

"Πάντως όχι οι Άγγελοι του Τσάρλι", τον ειρωνεύτηκε ο Τζόνσον, με τον Μπιλ να σκύβει στο αυτί του, και να του λέει:

"Πολλές ταινίες βλέπεις, και δεν είναι ώρα να το παίξεις σινεφίλ"

Με τον Τζόνσον να συνειδητοποιεί ότι το να ειρωνεύεται, δεν ήταν σωστό, αποφάσισε να βρει την ψυχραιμία, και να αναφέρει ότι τους είχε στείλει στο χώρο ο Agent 14. 

Η απάντηση του Τζόνσον έκανε τον άνδρα να τους κοιτάξει, και με απορία να πει:

"Σας έστειλε ο Agent 14; Εσάς; Πρώτα απ' όλα, εσείς δεν είστε ψηλοί..."

"Γιατί διαγωνισμό θα κάνουμε;", απόρησε ο Τζόνσον.

"Κατά δεύτερον, ούτε πολύ λεπτοί είστε..."

"Μη ξεχνάμε ότι εγώ έχω δικά μου εστιατόρια με fast food", απάντησε ο Μάικλ.

"Κατά τρίτον..."

"Κατά τρίτον, ήρθαμε εδώ σήμερα, επειδή μας έστειλε ο Agent 14, για να βοηθήσεις εμένα, και τα δύο αδέρφια από εδώ. Μπορείς να μας βοηθήσεις;"

Ο άνδρας γέλασε. Αφού τους συστήθηκε ως Toni, τους ανέφερε πως γνώριζε το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν, και το λόγο που ήταν, απόψε μπροστά τους, μιας και ο "κοινός τους φίλος", όπως είπε, του είχε αναφέρει τα πάντα. Οπότε, έμενε μια απορία να λυθεί.

Μπορούσε να τους βοηθήσει;

Ναι. Μπορούσε να τους βοηθήσει. Μπορούσε αν...

"Για μισό λεπτό. Τι μπορείς εάν;"

"Μπορώ να σας βοηθήσω, αν και εσείς μπορείτε να με βοηθήσετε σε κάτι"

Η τριάδα αναστέναξε. Τι να τους ζητούσε άραγε ο Toni, για να τους βοηθήσει; Ίσως απλό για εκείνον, αλλά δύσκολο για εκείνους.

Να ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα στους Forelli και τους Sindaccos! Ναι, αυτό τους ζήτησε. Διότι, δεν είναι αρκετή η διαμάχη για το καζίνο, αλλά σαν μέλος των Leone, της αιώνιας αντιπάλου των δύο συμμοριών, ένας πόλεμος ανάμεσα τους, θα ήταν ό,τι καλύτερο για εκείνον, μιας και θα του έδινε τη δυνατότητα να επιτεθεί και εκείνος, με τους Leone, στο τέλος.

Οπότε, θα έπρεπε η τριάδα, σύμφωνα με εντολή του Toni, να βρει έναν τρόπο να ξεσπάσει πόλεμος, και στη συνέχεια να βρει έναν τρόπο να βρεθούν στον ίδιο χώρο, όπου θα δεχτούν επίθεση από τους Leone.

Μπορεί το σχέδιο να φαινόταν αρκετά δύσκολο και ριψοκίνδυνο, η τριάδα αποφάσισε να συμφωνήσει, παρόλο που ο Τζόνσον ήταν ο μόνος που έδειχνε ότι ανυπομονούσε να λάβει μπρος το σχέδιο, που ακόμα δεν έχουν σκεφτεί πως θα γίνει. Όμως, όσο και να προσπάθησαν να πάρουν απάντηση από τον Τζόνσον για τις, χαρούμενες, σκέψεις, έπεσαν σε τοίχο...

Έτσι, χωρίς να χαθεί χρόνος, έφυγαν από το εστιατόριο, και επέστρεψαν, ο καθένας, στο σπίτι του.

***

Το ίδιο βράδυ, ο Τζόνσον, αφού είχε βάλει την κόρη του για ύπνο, κάλεσε στο σπίτι τον Μάικλ με τον Μπιλ, για να τους αποκαλύψει το σχέδιο που είχε σκεφτεί, σε αυτό το λίγο χρόνο που μεσολάβησε μεταξύ της συνάντησης τους με τον Toni, και της επίσκεψης τους στο σπίτι του Τζόνσον...

Με τον Μπιλ να είναι εκείνος που έφτασε πρώτος στο σπίτι, είδε τον Τζόνσον να τον ρωτάει πως νιώθει με όλο αυτό που συμβαίνει, με τον ίδιο να αρέσκεται στο να του λέει πως, από τη στιγμή που δεν έχει οικογένεια, είναι πιο εύκολο για εκείνον να κάνει όσα κάνει, χωρίς να φοβάται για μεγαλύτερες συνέπειες.

Η απάντηση του Μπιλ δημιούργησε απορίες στον Τζόνσον που, αφότου ακούμπησε στο τραπεζάκι ένα μικρό ποτήρι, είπε:

"Να σε ρωτήσω κάτι; Πως και τόσο καιρό δεν έχεις παντρευτεί;"

"Γιατί ρωτάς;"

"Ρωτάω γιατί δεν έχει τύχει να συζητήσουμε κάτι τέτοιο", απάντησε ο Τζόνσον, και συμπλήρωσε:

"Αν επιτρέπεται, σχέση δεν είχες κάνει ποτέ;"

"Πως δεν είχα κάνει;", απάντησε χαμογελαστός ο Μπιλ, και συνέχισε λέγοντας:

"Βλέπεις Τζόνσον, εμένα οι σχέσεις μου κρατούσαν από μια βραδιά, εώς και 2 χρόνια πχ"

"Η μεγαλύτερη σου σχέση πόσο καιρό κράτησε;"

"5 χρόνια περίπου"

"Και εν τέλει, γιατί δε παντρεύτηκες ποτέ;"

Ο Μπιλ γέλασε.

"Έχεις χρόνο να σου πω μια ιστορία;"

"Όσο χρειάζεσαι"

Ο Μπιλ χαμογέλασε. Αφού ήπιε μια γουλιά ουίσκι, έγειρε πίσω στον καναπέ, και ξεκίνησε να διηγηθεί μια ιστορία, για να λύσει την απορία, που είχε δημιουργηθεί, από καιρό, στον Τζόνσον.