Κεφάλαιο 4
Την ίδια στιγμή, κάπου σε ένα επαρχιακό δρόμο, που στα δεξιά του έβλεπες ένα ορεινό δάσος, και στα αριστερά του θάλασσα, ο Λεωνίδας, μέσα σε ένα άσπρο αμάξι, τύπου Glendale, μόλις είχε πάρει στα χέρια του το κινητό του, και τηλεφώνησε κάπου, όχι, πάντως, και με πολύ χαρούμενη διάθεση...
"Που είμαι; Στη μέση του πουθενά είμαι!", φώναξε.
"Τι να σου λέω και εσένα, με αυτό τον ηλίθιο πιλότο που έμπλεξα... τι εννοώ; Ότι του είπα να με πάει στο Los Santos, και εκείνος δεν ήξερε που πηγαίναμε!" , φώναξε ξανά, ενώ η κουβέντα του, δε σταμάτησε εκεί.
"Με άφησε σε ένα αεροδρόμιο τελικά, κάπου σε μια έρημο, που ευτυχώς οι άνθρωποι εκεί, μου έδωσαν ένα αμάξι για να φύγω..."
Χωρίς να θέλει να σταματήσει να εκφράζει το παράπονό του, συνέχισε λέγοντας:
"Και τι έκανα τελικά; Τον έστειλα στον διάολο και έφυγα!", απάντησε, και συμπλήρωσε:
"Σε αφήνω όμως, γιατί βλέπω ένα βενζινάδικο. Θα σταματήσω ένα λεπτό να βάλω βενζίνη"
Έτσι έγινε τελικά. Σταμάτησε το αμάξι μπροστά στο βενζινάδικο, όπου είδε έναν μεσήλικα να τον πλησιάζει, και να του λέει:
"Ποια σου βάζω;"
"Την κατοστάρα", του είπε ο Λεωνίδας, και αμέσως πήρε τη σκυτάλη, και του είπε:
"Δε μου λες. Το Los Santos είναι μακριά;"
"Φιλαράκι", του είπε ο μεσήλικας, "το Los Santos από εδώ είναι 500 μίλια"
"Και σε πόση ώρα θα είμαι εκεί;"
"Έτσι όπως σε κόβω, με αυτό το αμάξι, σε 5 ώρες θα είσαι εκεί"
Ο Λεωνίδας αναστέναξε.
"Μακριά δεν είναι;", απόρησε.
"Βιαστικό σε βρίσκω"
"Η αλήθεια είναι ότι βιάζομαι, γιατί έχω ένα ραντεβού αυτές τις μέρες..."
"Μην ανησυχείς. Σε 5 ώρες θα είσαι εκεί"
Ο Λεωνίδας αναστέναξε. Έχοντας λάβει τις πρώτες, βασικές, πληροφορίες που ήθελε, έμενε μόνο να λύσει δύο απορίες που είχε. Γι'αυτό, πήρε ξανά τη σκυτάλη, και είπε:
"Πόσα σου χρωστάω;"
"Επειδή σε συμπάθησα, έχεις έκπτωση..."
"Άρα πόσα σου χρωστάω;"
"150 δολάρια"
"Πολλά δεν είναι;"
"200 κάνει κανονικά η κατοστάρα. Αλλά σου είπα, εσύ..."
"Ξέρω. Έχω έκπτωση", αποκρίθηκε αναστενάζοντας ο Λεωνίδας, βγάζοντας παράλληλα 150 δολάρια για να δώσει στον μεσήλικα.
Ετοιμάζοντας να φύγει, ρώτησε ποιο δρόμο πρέπει να πάρει, με τον μεσήλικα, χαμογελαστό, να του απαντά:
"Θα πάρεις αυτό το δρόμο, και όταν φτάσεις στο τέλος, δε θα στρίψεις αριστερά προς Angel Pine, αλλά θα στρίψεις δεξιά προς Paleto Bay, και θα συνεχίσεις ευθεία στον αυτοκινητόδρομο".
"Σε ευχαριστώ πατριώτη", του είπε ο Λεωνίδας, έτοιμος να φύγει από το σημείο.
Μπήκε στο αμάξι, έβαλε μπρος τη μηχανή, και ετοιμάστηκε να πατήσει γκάζι. Έμενε, όμως, ένα πράγμα.
Η μουσική.
Πάτησε το ραδιόφωνο, και αμέσως εμφανίστηκε ο τίτλος "Drivin' Wheel".
Έτσι, έφυγε από το σημείο, με κατεύθυνση το Los Santos.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top