Τα μάτια του άνοιξαν με δυσκολία. Το εκτυφλωτικό φως "τράκαρε" πάνω στη μάσκα, που κάλυπτε το πρόσωπο του. Με δυσκολία κατάφερε να γυρίσει λίγες μοίρες το κεφάλι του. Με δυσκολία κατάφερε να κουνηθεί. Αν μπορούσε να πει κανείς ότι κουνήθηκε.

Η πόρτα άνοιξε, και μια μορφή έκανε την εμφάνιση μπροστά του. Με δυσκολία μπορούσε να καταλάβει ποιος ήταν. Τότε ήταν που ακόμα μορφή έκανε την εμφάνιση της στο χώρο. Μπορεί να μη μπορούσε να δει, μπόρεσε όμως, να ακούσει μια ολόκληρη συζήτηση:

"Ξύπνησε γιατρέ;"

"Ξύπνησε, αλλά αφήστε τον. Θα τον παρακολουθούμε, για να δούμε πως θα αντιδράσει ο οργανισμός του"

"Πόσες μέρες βρισκόταν σε κώμα;"

"7 μέρες. Από θαύμα ζει"

"Λέτε να του αφήσει θέμα;"

"Δε νομίζω νοσοκόμα. Αν και εισέπνευσε αρκετό καπνό και χημικά, δε νομίζω να έχει κάποιο θέμα"

"Τότε γιατρέ πάμε να ενημερώσουμε τους δικούς του"

"Πήγαινε εσύ, αλλά μη τους αφήσεις να μπουν ακόμα μέσα"

Οι μορφές εξαφανίστηκαν, και τα μάτια του έκλεισαν ξανά, μέχρι να έρθει η στιγμή, που θα έβλεπαν ξανά, το εκτυφλωτικό φως.

...

Ο Μπιλ κάθισε στο κάθισμα έξω από την εντατική, και είδε τον Μάικλ να πηγαινοέρχεται μέσα στο χώρο, ξεφυσώντας, και περιμένοντας κάποιον γιατρό να εμφανιστεί.

Κάθισε κάτω, του είπε ο Μπιλ, με τον ίδιο όμως να μην τον ακούει, και να συνεχίζει να ξεφυσάει, περιμένοντας να ακούσει κάποιο νέο.

Είχαν περάσει εφτά ημέρες, και ο Τζόνσον εξακολουθούσε να βρίσκεται σε κώμα. Μπορεί να είχε ξεφύγει από τον κίνδυνο, παρέμενε όμως ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση.

Δεν είναι και λίγο αυτό που πέρασε. Όπως είχε πει ο Agent 14, αυτό που τον έσωσε, είναι ότι πριν η σφαίρα καρφωθεί στο κουτί με τα χημικά, εκείνος είχε προλάβει να απομακρυνθεί όσο χρειαζόταν, με αποτέλεσμα η έκρηξη ναι μεν να τον αφήσει σε κώμα, αλλά να μην αποβεί μοιραία...

Όπως είχε πει  χαρακτηριστικά ο Agent 14: ένα δύο μέτρα πιο 'κει να στεκόταν, τώρα δε θα ήταν εν ζωή...

Πλέον, περιμένουν ένα θαύμα. Ένα θαύμα, το οποίο θα ερχόταν. Και θα ερχόταν σύντομα.