Ο Τζόνσον κλώτσησε την πόρτα που βρήκε μπροστά του, και κοίταξε τον διάδρομο μπροστά του. Ένιωθε για ώρα, ότι θα έφτανε εκεί που ήθελε. Είχε μια διαίσθηση ότι ο Λεωνίδας ήταν κοντά.  

Κοιτούσε το διάδρομο, και προσπαθούσε να βρει που να κατευθυνθεί. Έβλεπε μπροστά του τρεις πόρτες, εκ των οποίων η πρώτη ήταν πιο μεγάλη. Εκεί θα πάω, αναφώνησε, σφίγγοντας το πιστόλι που κρατούσε στο χέρι, έχοντας κρεμάσει την καραμπίνα στην πλάτη του.

Στάθηκε δίπλα στην πόρτα, και άκουσε μια φωνή από το χώρο. Η διαίσθηση του είχε βγει αληθινή...

Κοίταξε το πιστόλι του. Αναστέναξε. Τοποθέτησε το πιστόλι στη ζώνη του παντελονιού. Πήρε την καραμπίνα στο χέρι του. Η στιγμή που περίμενε, είχε μόλις φτάσει...

...

Η αίθουσα ήταν γεμάτη από πέντε οπλισμένους άνδρες, συν τον Λεωνίδα, που στεκόταν στη γωνία, έτοιμος για όλα. Κάθε άνδρας είχε πιάσει συγκεκριμένα σημεία, τοποθετημένοι με τέτοιον τρόπο, για να έχουν το πλεονέκτημα όταν θα δέχονται επίθεση. Ή έτσι νόμιζαν.

Μόνο ένας άνδρας στεκόταν στο πιο επικίνδυνο σημείο της αίθουσας, αυτό που είχε τα κουτιά που περιείχαν χημικά, έτοιμα να εκραγούν με μια λάθος κίνηση...

'Είναι εδώ!', φώναξε ένας άνδρας, με τον Λεωνίδα, χαμογελαστό, να απαντάει:

"Το ξέρω. Το ξέρω..."

... 

Ο Τζόνσον κλώτσησε την πόρτα, και ενστικτωδώς, πυροβόλησε τον πρώτο άνδρα που βρήκε, πριν σταθεί σε ένα μεγάλο κιβώτιο, δίνοντας στον εαυτό του την ευκαιρία να καλυφθεί, πριν δεχτεί τα πρώτα πυρά.

Πριν συνεχίσει να πυροβολεί, δε δίστασε να αρχίσει να φωνάζει, παρόλο που οι πυροβολισμοί συνέχιζαν να πέφτουν βροχή.

"Λεωνίδα! Ήρθα για σένα!", φώναξε.

"Σε περίμενα Τζόνσον. Αν και άργησες", τον ειρωνεύτηκε ο Λεωνίδας.

"Κάλλιο αργά παρά ποτέ", του απάντησε ο Τζόνσον.

Ενστικτωδώς, γύρισε το σώμα του, και πυροβόλησε δύο ακόμα άνδρες, αφήνοντας, μόνο, δύο ακόμα οπλισμένους άνδρες, μαζί με τον Λεωνίδα. Πλέον, κάθε κίνηση θα πρέπει να είναι μετρημένη. Χρόνο να σκεφτεί δεν είχε. Είχε στις δύο γωνίες από έναν άνδρα. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να τους βγάλει από τη μέση, χωρίς να χτυπηθεί ο ίδιος...

Αν κάποιος του έλεγε πριν καιρό, τι θα γινόταν σε εκείνη την αίθουσα, δε θα τον πίστευε. Όμως, πλέον, η κατάσταση είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που δε φοβόταν να αντιδράσει με διαφορετικούς τρόπους.

Όση ώρα βρισκόταν στο Humane Labs, είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Εκείνος ο άνδρας που φοβόταν για τη ζωή του, είχε δώσει τη θέση του σε έναν άλλον άνθρωπο. Σε έναν άλλον Τζόνσον...

"Τελειώνετε! Τι τον αφήνετε;", φώναζε ο Λεωνίδας, πριν ο Τζόνσον κάνει την τελειωτική του κίνηση.

Κρατώντας το καλάσνικοφ στο δεξί του χέρι, τράβηξε με το αριστερό το πιστόλι, και με μια χιαστί κίνηση, πυροβόλησε τους δύο άνδρες, αφήνοντας μόνο τον Λεωνίδα να κοιτάζει αποσβολωμένος τον Τζόνσον, που πλησίαζε με άγριες διαθέσεις...

"Και τώρα οι δύο μας...", είπε ο Τζόνσον.

"Έχεις κότσια βλέπω. Και θάρρος... αλλά εμένα με λένε Λεωνίδα...", απάντησε ο Λεωνίδας φοβισμένος, όσο έκανε πίσω βήματα, σε μια προσπάθεια να γλιτώσει από τον Τζόνσον.

"Δε με νοιάζει!", φώναξε ο Τζόνσον, τη στιγμή που έριχνε μια γροθιά στον αντίπαλο του, ρίχνοντας τον κάτω.

"Πρόσεχε πως μιλάς..."

"Δε θα μου πεις εμένα πως να μιλάω!", φώναξε ο Τζόνσον, ρίχνοντας, αυτή τη φορά, μια κλωτσιά στον Λεωνίδα.

Πλέον, ο Τζόνσον δε σκόπευε να πυροβολήσει τον Λεωνίδα. Όχι. Αυτή τη φορά ήθελε να μάθει όλη την αλήθεια. Να μάθει τον λόγο που τον κυνηγούσε. Και όχι μόνο αυτό. Ήθελε να μάθει και κάτι άλλο. Και αυτό θα έκανε.

"Γιατί μας κυνηγούσες; Γιατί μας απείλησες; Ε;"

"Το ρωτάς; Ρωτάς εσύ που σκοτώσατε τον αδερφό μου!"

"Και καλά κάναμε!", φώναξε ο Τζόνσον, "Και καλά κάναμε. Από τη στιγμή που ο αδερφός σου σκότωσε τον φίλο μας, καλά κάναμε!"

Ο Τζόνσον αναστέναξε.

"Όλα είναι ένα παιχνίδι Τζόνσον Γουίλιαμς..."

"Παιχνίδι ε;", απόρησε ο Τζόνσον, "αν αυτό είναι παιχνίδι, τότε πες μου κάτι"

Πλέον, είχε έρθει η στιγμή να εκφράσει την επόμενη απορία του, η οποία δε θα είχε καμία σχέση, με τον θάνατο του Βασίλη...

"Έμαθα ότι θες να φτιάξεις πυρηνικό εργοστάσιο στην Ελλάδα..."

"Και εσένα ποιο είναι το θέμα σου;", απόρησε ο Λεωνίδας.

"Ποιο είναι το θέμα μου; Το ρωτάς; Τι θα πεις στους πολίτες όταν επιστρέψεις; Ότι θα σας φτιάξω εργοστάσιο πυρηνικών..."

"Τζόνσον..."

"Πως θα τους κοιτάξεις στα μάτια; Τι θα πεις; Σκέφτηκες ότι θα σε κυνηγούν όλοι; Το σκέφτηκες;"

"Το σκέφτηκα!"

"Φαίνεται!"

Το κλίμα ήταν αρκετά τεντωμένο. Πλέον, ο Τζόνσον δεν ενδιαφερόταν μόνο για τη δολοφονία του Βασίλη, αλλά νοιαζόταν και για τους πολίτες στην Ελλάδα. Ήταν, πλέον, και μισός Έλληνας. Και ήξερε καλά τι αντιδράσεις θα συναντούσε ο Λεωνίδας σε περίπτωση που ανακοίνωνε τη συμφωνία που είχε συνάψει. Γι' αυτό, πλέον, δε σκόπευε να αφήσει τίποτα στη μοίρα του...

"Μπήκες σε ένα περίεργο παιχνίδι, κυνηγώντας τους δολοφόνους του αδερφού σου, ενώ σύναψες συμφωνία για τη δημιουργία πυρηνικού εργοστασίου! Και νομίζεις ότι θα είναι ρόδινα στην Ελλάδα;"

"Τζόνσον..."

"Νομίζεις;"

Ο Λεωνίδας αναστέναξε. Όσο ο Τζόνσον τριγυρνούσε γύρω από την αίθουσα, έτοιμος να ξεσπάσει ακόμα περισσότερο, ο Λεωνίδας ξεκίνησε να σκέφτεται διάφορα πράγματα. Θυμήθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου τον Νικηφόρο, αλλά και τον Τζόνσον...

Θυμήθηκε όσα του είχαν πει.

Σε κλάσματα δευτερολέπτου, πέρασε από μπροστά του όλα όσα είχε ακούσει. Όλα όσα είχε κάνει.

Έτσι, αναφώνησε μόνο ένα πράγμα.

Έχεις δίκιο.

Με τον Τζόνσον να τον κοιτάζει με απορία, ο Λεωνίδας πήρε τη σκυτάλη, και ξεκίνησε να λέει:

"Τι έκανα; Τι έκανα; Εγώ δεν ήμουν τέτοιος άνθρωπος..."

"Τι λες;", απόρησε ο Τζόνσον.

"Εγώ που ήμουν κατά των όπλων; Εγώ έκανα τέτοια πράγματα;"

"Λεωνίδα..."

"Βασικά, όχι. Δε το μετανιώνω! Καλά έκανα!"

Ο Τζόνσον αναστέναξε.

"Αποφάσισε μια ώρα. Το μετάνιωσες ή όχι;"

"Και ξέρεις τι; Τιμή μου και καμάρι μου! Διότι η τιμή της οικογένειας είναι πάνω από όλα!"

"Τι λες Vin Diesel;"

"Και ξέρεις τι; Εγώ είμαι Σαμουράι. Και θα ακολουθήσω τους κανόνες τους!

Ο Τζόνσον έκανε πίσω βήματα. Είχε αρχίσει να φοβάται. Έβλεπε τον Λεωνίδα να μονολογεί, χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι συνέβαινε. Ειδικά εκείνο με τους Σαμουράι, τον τρόμαξε αρκετά. Και αυτό που θα ακολουθούσε, δε θα το περιμένει...

Ο Λεωνίδας πήρε το πιστόλι του στο χέρι του, και αφού χαμήλωσε το βλέμμα του, είπε:

"Αδερφέ, μπορεί να μην πήρα εκδίκηση, αλλά προσπάθησα. Και τώρα, έρχομαι. Αλλά δε θα έρθω μόνος"

Σήκωσε το πιστόλι. Σημάδεψε τα κουτιά που περιείχαν τα χημικά. Πυροβόλησε...

"Μη!..."