Ellerim yüzümü avuçladı. Sonra bir titreme tuttu bedenimi. Kesik kesik sesimle sordum.

"Ben hatırlayamıyorum. "

Gülümsedi.

Korkuyordum. Çok korkuyordum.

"Ne gülümseyip duruyorsun be! Başka bir şey bilmez misin sen? Ne yaptın bana!"

"Sorun yok insan dostum. Yanlızca anılarından kurtuldun. Bana sorarsan ızdıraplarından. "

" B-ben.. "

Parmaklarımla yüzümü yokluyordum.

" Ben, kendim gibi hissetmiyorum. "

" Bu çok normal. Karşıtlaştın. Ne kendine benziyorsun artık ne de fani anılarını hatırlıyorsun. Doğru yolu buldukça karşıtlığın düzelecek. Anıların geri dönecek fakat artık canını yakmayacak. "

Kanatlarını heyecanla salladı.

" Gerçek sen nasıl görünüyor yanlızca ben biliyorum artık. "

Göz bebeklerim büyüdü.

" Ya anılarım?"

"O kadarını bilemem. Benim bildiklerim Tanrının izni kadar. "