Mr. Cac Tus
Door 1dagsFloog
Schrijfwedstrijd van mintje68
Aantal woorden: 1201

Well, het heeft even geduurd maar hier is het dan. Dit is echt het slechtste verhaal ever en het slaat helemaal nergens op maar okey.
~Flo

......................................................................

Mr. Cac Tus

Daar, in 1865, rond het westen van Texas, ligt het dorpje Zandgezien. Aan het einde van het tweede huizenblok, naast de bar waar je al je zorgen kan weg drinken, staat het huis van meneer Cac Tus. Geliefd bij iedereen en als sherrif van het dorp, komt hij op voor gerechtigheid en stuurt bandieten de bak in.

Op een zonnige morgen, met de standaard thempratuur van 38 graden, zit meneer Cac Tus in zijn schommelstoel met een pot Nutella (kots geluiden want chocolade bleghh). Als zijn moeder zag dat hij met z'n vinger in de Nutella pot zat, zou ze hem waarschijnlijk vermoorden. Gelukkig hoeft hij daar niet bang voor te zijn want ze ligt al in haar graf weg te rotten.

Al meer dan een halve maand is het rustig in Zandgezien. Geen op hol geslagen paarden, geen dronken cowboys, geen indianen of ontsnapte bandieten. Helemaal niks. 1 week, okey. Maar meer dan 2, dat word hem echt te veel. Meneer Cac Tus is wel weer toe aan een beetje actie. Er is ook niemand die hem komt opzoeken. Geen kinderen, geen kleinkinderen, zelfs niet het oude bakkersvrouwtje dat voorheen elke zondag bij hem langskwam. Alsof ze hem allemaal vergeten waren.

Opeens hoort hij achter zich zware voetstappen en vrolijk draait hij zich om met in gedachte iemand die met hem een gezellig praatje wil houden. Maar schijn bedriegt want deze man wil alles behalve een gezellig praatje maken. Voor meneer Cac Tus staat een grote gespierde man hij is gekleed in het zwart, wat een beetje heel warm is, en draagt een goude sherrif penning.

"Sorry meneer Cac Tus, maar u moet uw sherrif penning inleveren want er valt niks meer te doen in Zandgezien."  De zwarte spierbal houdt zijn hand op  en meneer Cac Tus geeft met tranen in zijn ogen zijn penning aan Spierbal. Met een verbaast lachje loopt Spierbal weg.

Daar, in de bar waar je al je zorgen kan weg drinken, zit meneer Cac Tus zijn ongelukkigheid weg te drinken. Afgezien van een hagedis is er niemand anders in de bar. Er zijn zeker geen zorgen in Zandgezien. Een kranten knipsel van 2 weken geleden is met een oude spijker aan de muur getimmerd. Verveeld leest meneer Cac Tus het blaadje, wat hij een paar keer over moet lezen vanwege de drank. Maar dat krantenknipseltje zette hem aan het denken........

2 dagen laterrrrr

Nog altijd heerst er een kalme stille rust over Zandgezien. Hier en daar waait er zo'n vaag rond takkending voorbij. Plots verschijnt er aan de horizon een stofwolk. Langzaam word de stofwolk steeds groter en al snel word duidelijk wat deze stofwolk doet opkomen. Meneer Cac Tus kijkt met zijn verrekijker uit z'n dakraam naar de stofwolk om een hard galloperend paard met een wagen achter zich, aan te zien rijden. Wat het paard zo hard doet rijden? Geen idee maar waarschijnlijk doet zijn bereider dat.

Ondersteunden heeft zo ongeveer het hele dorp gehoord dat er een paard en wagen met een ongekende snelheid precies recht op Zandgezien af komt rijden. Het heel dorp heeft zich bij elkaar verzameld, en samen kijken ze verontrustend naar de wagen waarvan steeds meer details zichtbaar worden. Meneer Cac Tus staat in de schaduw van zijn veranda en observeert zijn buren die hard aan het praten zijn over deze opmerkelijke gebeurtenis. Ze hebben niet eens door dat ik er niet ben, denkt meneer Cac Tus. Even is de verleiding om de bar weer op te zoeken groot maar zodra hij ziet hoe dichtbij het paard en wagen al zijn, bedwingt hij zich en tuurt naar de stofwolk. 

Het is duidelijk, het zijn 4 personen in geel met zwarte gestreepte pakken die op de wagen zitten. Ze rijden op het dorpje af en je kan ze hun pistool al zien laden. Ze komen dus met een doel op Zandgezien af. De dorpelingen zien het ook en er begint paniek te komen. Mensen beginnen gillend richting hun huisjes te rennen en zich te verschuilen.

Meneer Cac Tus wil eigenlijk ook naar binnen gaan maar bedient zich dan. Nee, iemand moet opkomen voor het dorp en die iemand zal hij zijn ! Hij pakt zijn paard en springt er soepel op. Het paard dat ook veelste lang niks had gedaan, ging er als een speer vandoor. Recht op de criminelen af.

Ondertussen zagen alle dorpelingen dat meneer Cac Tus op de criminelen af ging dus verzamelde iedereen weer vol spanning op het plein om de strijd te bekijken.

Meneer Cac Tus pakt al op en neer stuiterend zijn pistool. Maar een schot is er nodig om die wagen tot stilstand te krijgen. Hij houdt zijn hand omhoog, richt en schiet ! Met de grote genade klap spat het voorste houten wiel uit elkaar en de wagen kiept. Terwijl meneer Cac Tus aan het kijken is hoe de wagen valt heeft hij niet door dat hij recht op de wagen af rijd en regen de tijd dat hij het door heeft, liggen hij en z'n paard op de grond naast de wagen. Pijn is overal. Alles om zich heen word rood. Hij ziet nog net hoe de criminelen het dorpje Zandgezien al hebben bereikt en het in de hens zetten. Hij kon zijn ogen niet geloven, hoe had hij dit ooit laten gebeuren? En met die gedachte en een pijnscheut vallen zijn ogen dicht en stopt zijn hartje ermee.

Huilend en snotterig strompelen de dorpelingen op het hoopje Cac Tus af. Hun held die had geprobeerd hun van de ondergang te redden met gevaar voor eigen leven. Met z'n alle zingen ze een rouw lied en leggen meneer Cac Tus in een gat in de aarde. Voordat ze al het aarde terug kunnen scheppen roept er een stem om te stoppen. Iedereen kijkt verbaasd naar boven. Zou dat de geest van meneer Cac Tus zijn? Dan beweegt er iets in het graf. Meneer Cac Tus kucht een paar keer en springt dan uit het gat. Verbaasde kreten komen uit de monden van de dorpelingen en iedereen begint luid te juichen en hem te omhelzen.

'maar wat nu?! We hebben helemaal geen huis meer' zegt een random dorpeling. Meneer Cac Tus schud lachend zijn hoofd en doet een gebaar met zijn handen. Op dat zelfde moment lopen de criminelen naar het dorp en......... Schuiven het dorpje uit elkaar. En terwijl ze dat doen word het echte dorpje Zandgezien duidelijk.  HET WAS DUS EEN KARTONNEN DORP !  Meneer Cac Tus bedankt de "criminelen" en loopt samen met de rest het dorp weer in.

Meneer Cac Tus loopt naar zijn eigen badkamer waar hij de rits van zijn pak pakt en uit zijn Cac Tus vermomming stapt. Hij kijkt in de spiegel en ziet een man met maar 1 oog en een geel met zwart gestreepd pak aan. Hij laat een kwaadaardigge lach horen en stapt onder zijn douche.

Vanavond is het zover........ Vanavond zal heel Zandgezien weten wie meneer Cac Tus werkelijk is..........

The end.