Omdat ik dit wel een prachtig verhaal vond jehehe xD

pov. Iristhegeweldige IrisTheDonut

Terwijl ik in de schemerige kamer zweef laat ik de eerste beurt naar Jinxon gaan. De drie deelnemers staren allemaal met emotieloze ogen naar de drie dingen in hun midden en nieuwsgierig kijk ik naar Jinxon. HET IS ZOOOO SPANNEND WHIEEEEEEEEEEHHHH. Langzaam kijken ze alle drie naar boven om me vervolgens aan te staren. " woops zei ik dat hardop? hmmm nouh ga maar weer verder stelletje zombies hihihi," en ook weer heel langzaam wende ze allemaal hun hoofden weer van me af en kijken weer naar de dingen voor zich.

" IK BEN ER KLAAR MEE! WAT IS DIT TOCH VOOR EEN *PIEEEEEEP* SPEL BROEDER?! JA JOH LAAT ONS ALLEMAAL EVEN ELKAAR UITMOORDEN VOOR WAT VAAG GELD WAAR WE IN HET ECHTE LEVEN NIET EENS WAT AAN HEBBEN... TSSSS," schreeuwt Esmeezing naar me toe. Ik ben even overdonderd en weet niet wat ik moet zeggen. Dan ontwaakt ook Floor uit haar zombie toestand en grijpt Esmee bij de schouders om haar te kalmeren. Maar als een wild beest slaat Esmee om zich heen en rent vol tegen de muur op. " WAT IN VREDESNAAM DOET DIE MUUR NOU IN MIJN WEG!" 

Met plezier zit ik te kijken hoe Floor met haar ogen rolt en Esmee haar frustratie zit uit te schelden tegen de muur totdat ik beweging in het midden van de kamer zie komen. Daar zit Jinxon heen en weer wiegend een liedje te zingen terwijl ze het geweer aan het aaien is. " Esssssssssssssssssssssmmmmmeeeeeeeeheeeeeeeeeee?" vraagt ze zoetjes. " WAT MOET JE," Zegt Esmee woest. " Je mag niet zo gemeen doen tegen muren," zegt ze met een klein stemmetje. " En wat wou je er aan doen dan makker," zegt Esmee uitdagend. " Nou heel toevallig is het mijn beurt nu," en met dat gezegd te hebben kan ik een opkomende angst bij Esmee zien en hoor ik een knal. Als een pop valt Esmee op de grond en haar bange ogen staren in het duister. Ik ril, wat voor een persoon zou dit nou verzinnen?! ow jah ik ben geen persoon maar een aliën dus ik kan en mag dit heheeh.

Als een speer rent Floor op Jinxon af en pakt zo snel mogelijk het geweer af. Even zie ik de twijfel in haar ogen. " Ik kan geen onschuldige mensen doden," zegt ze zacht. " maar niemand hier is onschuldig hihihihi en ik wil mijn aliën familie trots maken," dan schiet ze, alsof ze daar haar hele leven voor heeft getraind, Jinxon recht door haar hart dood. Als teken van medelijden sluit ze bij elk vermoord persoon de oogjes toe en richt zich dan op mij. Ik laat me zakken op de grond en kijk haar grijnzend aan. " Dit was geweldiiiiggggg," zeg ik terwijl ik een hap van mijn donut neem. Met een halve glimlach kijkt Floor me aan en ik overhandig haar het zakje met muntjes. Dan grist ze de donut uit mijn hap en word het dak oppeens van de donkere kamer afgestrokken. Half verblind door het licht zie ik hoe een aliën schip Floor opzuigt terwijl ze kwaadaardig lacht en een hap van MIJN donut neemt. Het ruimteschip is in 1 flits weg en laat mij over met niets anders dan lijken en een kruimel van m'n overheerlijke donut.

Met een schrik word ik wakker en ga rechtop in mijn bed zitten. Ik kijk om me heen en zie dat ik gewoon in mijn kamer lig zonder lijken. Ik heb het dus allemaal maar gedroomd. Ik zet het licht aan en loop naar de badkamer voor een glas water. Wanneer ik terug kom zie ik een doos op mijn bed liggen. Die was er eerst nog niet. Voorzichtig maak ik de dood open en zie een half op gegeten donut erin liggen. Ook ligt er een briefje bij die ik met angst lees: nd9ewr894r309qjssalnodfeiutu9230402hjsljfljfs#)@rdnwiojdewi0. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht wat over gaat naar kwaadaardig gelach. Met een grijns kijk ik naar mijn aliën schelpen leger en dan naar buiten waar ik nog net een flits zie verdwijnen in het universum.

Het is bijna tijd.