Kabanata 40

Perfect

Umihip ang malamig na pang'gabing hangin. Madilim ang kapaligiran at tanging ang mga bituin at buwan lang ang nagbibigay liwanag. Mas lalong nadepina ang lalim ng gabi ngayong narito kami sa ilalim ng punong Mangga at kapwa mga walang tao na sa labas. Every house is already closed.

Huminga ako ng malalim bago binalingan ang katabi kong nanaliting tahimik sa aking katabi.

Like how I am always mesmerised with the dark night, with the moon and the stars, I can't help but be mesmerised, too with Eros' existence in front of me. His eyes with unfiltered galaxies, katulad ng buwan na hindi ako iniiwan kapag malungkot ako, narito rin siya.

Why I always feel guilty, sad, and hurt is a big question to me once. I was very in denial to my feelings, I am very scared of what might happened if I take the risk of something uncertain. Ayos lang sa'kin ang ako ang masaktan, pero ang ako ang makasakit, ayoko no'n.

The reason why I tried my hardest to keep my real feelings to myself. Na kahit nahihirapan rin ako kasi gustong gusto ko siya ginawa ko pa rin. I always believe that there is a perfect timing for everything, but one thing that Eros made me realize is, if I don't run after what I want, mananatili akong naghihintay. Naghihintay habang pinanghahawakan ang salitang 'tamang panahon' kahit nakalipas na at nagdaan na ang sinasabing 'tamang panahon.'

"Thank you pala. Sinabi ni Papa na ikaw ang dahilan kung bakit niya ako nakilala." I uttered to break the silence between us.

Hindi siya sumagot, and I expected that.

He's always like that. He will do good to me, and he will act like it is nothing. At mas lalo akong nag'guilty sa tuwing naiisip ko kung gaano ako naging selfish para hindi man lang suklian ang lahat ng kabaitan niya. At nagawa ko pa siyang sisihin.

"I really appreciate it. So much."

"You're welcome."

Nagulat ako sa biglaan niyang pagsasalita. Akala ko hindi na siya sasagot.

"You didn't purposely do it, right?"

"What do you mean?"

I bit my lower lip and I felt my hammering heart again. Hindi dahil nasasaktan sila kundi dahil nakakaramdam sila ng guilt.

Masyado na atang sumasama ang ugali ko para isipin na ginawa niya iyon para...

Pumikit ako ng mariin at umiling. I looked away.

"I maybe desperate but I am not that low, Hera. All I want is to see you happy. When I found out that Dad is your father, I want to do the right thing. Hindi ko ginawa iyon para lang—"

Nagmulat ako ng mga mata at tinitigan ang kawalan. I know that he didn't do that purposely for his own good or para lang may makuha siya. He's a good man. Pero ang maisip na ginawa niya iyon dahil iyon ang tama ay parang ka'y sakit, parang labag pa sa kalooban ko. If he just told me that he did that so I can accept his feelings, edi sana mas masaya at madaling umamin ngayon sa kaniya.

Pinisil ko ang malamig kong kamay na nakapatong sa aking hita. I am becoming more and more selfish. Hindi ko alam na maaaring ganito ang maging resulta ng sobra kong pagkagusto sa kaniya.

"T-thank you." I sincerely said.

Dahil kahit gusto kong sabihin niya na, oo, lubos pa rin akong nagpapasalamat sa kaniya.

Kung hindi dahil sa kaniya, siguro at sobrang labo ko na ring makikilala ang Ama ko. And I will not realize of how much he mean to my puzzle when he didn't do it. Because even with my father's presence, I still feel incomplete without him in my life.

"You really think I did that to have you?"

Oo.

My heart rake again.

"Hindi," I said, defying what my mind is assuming.

"Talagang hindi dahil hindi iyon ang paraan ko." He said with his deep baritone together with the kissed of the night cold wind in my skin.

I looked at him and I am not sure of how my eyes looks like.

"E, ano palang paraan mo?" I softly said.

He stared at me with his beautiful soulful eyes. His hair was brushed slightly because of the wind, his dark features gives justice to this night with the brightest constellation and moon. Para siyang hindi totoo, he's to surreal that I am scared that if I touch him I'll realize that he's real.

Ganito naman lagi. I always find him deep and mysterious. Kakaibang takot at kaba ang lagi kong nararamdaman kapag nakakasalubong ko ang mga mata niya. He has that effect on me that the other guys will fail to do so if they try.

His lips pursed and he swallowed hard.

"I will pursue you no matter what until you realized that you're already complete. Na kaya mo na akong tanggapin sa buhay mo." He whispered so soft that it soothed the guilt and pain I am feeling.

My heart jumped unexpectedly again. Sa sobrang pagtatalon nito ay nasasaktan ako. And I am so doomed before because I didn't know that feelings like this can actually be felt at the same time.

He made me learned the things I didn't know, I am not surprise.

"Y...you are part of my life already, Eros."

Yumuko ako at tinignan ang paa kong namamahinga sa lupa. I am still wearing my pants and I know if I wore my short, I will shiver.

"I want to remain as your friend, but I like the idea of beyond that more."

Kumabog ang puso ko sa nasa isip kong isasagot ko sa kaniya. Mas dumiin ang hawak ko sa malamig kong kamay at gusto mang manahimik ng bibig ko, ayaw na ng puso at isip ko.

"H-hindi naman kaibigan..."

"What do you mean?"

Mabilis akong nagangat ng tingin sa kaniya at nang makita ang nananatiling kadiliman at kaseryosohan sa kaniyang ekspresyon ay parang gusto ko na lang umurong. But my overflowing emotions and feelings that I have kept for long is already in to the roof.

Kaya naman bakas ang inis sa aking mukha nang tinignan ko siya ng diretso sa mga mata.

"Nakakainis ka, ha. Isn't it obvious? Akala ko ba nakita mo akong umiiyak? At hindi ako umiwas noong nakita mo ako, hindi kita nakita! You're the one who's ignoring me!" I frustratingly said.

He was so shocked and it is obvious on how his eyes turned wider. But it is a different shock, para siyang namamangha na kung ano. He even has the guts to smirk inwardly like I am not serious. Mas lalo tuloy akong na'frustrate.

"I am not ignoring you. I gave you time dahil ayoko ng mayroong kahati. When you met your father, I promise to not interfere your time with him."

"Kasali ba roon na ipakalat mo sa buong campus na sinagot ka ni Selena?" Hindi nakatakas sa aking boses ang bitterness kaya nagiwas ako ng tingin sa kaniya.

"I didn't spread that news. I don't even know about that."

"Liar. Selena told that in front of my face. Sinabi niya pang umiwas na ako sa'yo dahil galit ka sa akin-"

"She what?!"

His voice is like thunder that suddenly boomed kaya natigil ako sa pagsasalita. Sa gulat sa kaniyang boses ay napabalik ang tingin ko sa kaniya. Only to be taken aback again because of his obvious wrath in his eyes.

"Is that the reason why are you crying? You thought that it is true?"

"Kanina ka pa, Eros, ha. Sabing kayo nga!" Inis ko ng sambit.

I felt a hollow in my throat, ramdam ko nang maiiyak na ako.

"I am not in a relationship with her, Hera. At isa ka pang makulit, how many times did I tell you that I only like you and I am not interested with her?"

Hindi ako nakaimik.

He still likes me. He only likes me. He is not interested with Selena.

Traydor na nagdiwang ang puso ko dahil sa narinig.

"So tell me honestly, why are you crying over that?"

Talagang dapat itanong pa? Hindi pa ba halata sa lahat ng sinabi ko?

"Ewan ko sa'yo, Eros."

"Hera, tell me..." He commanded, but too slow to even recognize as a ruthless command from a Master.

Tinignan ko siya ng mariin. I saw a ghost of smile on his lips but it faded when he saw how irritated I am.

Pero hindi ko napigilan at ang inis ay naging luha.

"Nagseselos ako. Nasasaktan ako. Naiinis ako sa'yo." Naiiyak 'kong amin sa totoong nararamdaman.

"Bakit?" bulong niya sa masayang boses.

Masama ko siyang tinignan habang mayroong luha sa aking mga mata. I can't vividly see his expression but I am sure that he finds this very interesting and fun.

"E, kasi gusto kita!" Parang bata akong nagagalit dahil sa pag'amin kong iyon.

Sa kahihiyan ay nagiwas ako ng tingin.

"Totoo ba 'yan?" He amusingly said.

Naiiyak ako sa pag'aming ito pero hindi ko maitago rin ang sayang nararamdaman. At nasasaktan ako na maaaring hindi naniniwala si Eros, dahil sa ilang taon niyang paghihintay, ngayon lang ako nagkalakas ng loob na umamin.

Kaya sa halip na mas lalong mainis sa kaniya, gusto kong linawin sa kaniya ang nararamdaman ko.

"I know I gave you many falsehopes. I cleared my feelings to you, but the truth is, I only did that because I am scared to not give you the love you deserve from me. Hindi ako buo, at ayokong maramdaman mo na kulang kulang ang ibinibigay kong pagmamahal sa'yo."

"Fuck. I don't care if it is little or too much of your feelings. Ang gusto ko lang ay malaman na parehas tayo ng nararamdaman. Damn, I'm so happy!"

I looked at him and saw how his eyes twinkled for I don't know reason. Tinitigan niya ako na para bang kapag iniwas niya ang tingin sa akin ay mawawala ako.

"Eros,"

"I understand your disposition. And believe me, hindi kailanman ako napagod na maghintay sa'yo. And fuck, worth it ang paghihintay ko sa'yo." He said so merrily.

I saw him smiled, I watched him laughed, but the Eros in front of me tonight is a different version of him. Ito ang unang pagkakataon kong makita na ganito siya kaligaya. At sobrang saya ng puso ko na makita na pagkatapos ng lahat na sakit na alam kong idinulot ko rin sa kaniya, sobra siyang nagagalak ngayon. And he's happy because of me.

Bumuhos ang luha ko kaya agad kong pinalis iyon sa aking pisngi. He helped me wiped my tears.

"I can't wait to hear a yes from you." Bulong niya habang pinupunasan ang aking pisngi.

Kumunot ang noo ko sa kaniyang bulong.

"Are you deaf? I already said it."

"You just said that you like me."

"Oo nga."

"Of course I need to court you and hear a yes from you."

Kailangan pa ba no'n?

I never had been courted in my entire life. I never entertained anyone in my life, pero alam ko ang sinasabi niyang panliligaw. Pero hanggang ngayon ba uso pa rin iyon?

I remember hearing some girls saying that real men courts and waits. But he already waited for years. Hindi ko ba pwedeng i'consider na panliligaw iyon?

"Edi oo," Walang hiya kong sagot.

Naramdaman ko ang pagakyat ng dugo ko sa aking pisngi. Kahit sobrang lamig ng simoy ng hangin ay ramdam ko ang init dahil sa kahihiyang pinagsasasabi ko.

"Oo?" He confusedly asked.

"Oo."

Halos bulong iyon na hindi ako sigurado kung narinig niya ba.

"Alam mo ba ang tanong ko?"

Umiling ako kahit alam ko naman.

"Can you be my girlfriend?"

And again, I shamelessly nodded. Nagulat ako nang bigla akong niyakap ni Eros.

He buried his face on my neck. May naramdaman akong kung anong mainit na pumatak sa aking balat. Hindi ko na napigilan at tuluyan na muli akong umiyak.

I am very shallow of how love works, of how can it be felt, but one thing that I am very sure now is that I feel so complete for having him in my life. Not only as a friend, but as someone I can call... my man.

Ilang saglit ang nakalipas at kumawala siya sa aking yakap. Nabalot sa katahimikan kaming dalawa at nahihiya akong tignan siya. I busied myself with my cold hands.

To break the silence, I asked. "But you really see me in kiosk? Bakit hindi mo ako nilalapitan kung ganoon?"

"Sa tuwing lalapitan na kita, umaalis ka naman. Sobrang bilis pa ng lakad mo na parang wala ka lagi sa sarili."

Ngumuso ako at mariing pinisil ang kamay. Hinuli niya ang naglalaro kong mga kamay at kinulong sa kaniya. I stiffened because of his touch.

May humawak sa aking puso na nagpagaan sa aking nararamdaman. I can't wish for more, this is already perfect to me.

"I'm sorry if I hurt you."

"Okay lang, sanay na ako." Wala sa sariling kong sagot. Abala ako sa pagtitig sa kaniyang kamay na hawak ang akin.

He brushed my palm with his and I know he knows that I am cold.

"What?" Nahimigan ko ang pagkakatuwa sa kaniyang tono kaya ngumuso ako bago siya tiningala.

"Lagi mo naman akong nasasaktan."

Ngumisi siya, "I'm sorry."

Hindi ako umimik at tahimik na tumango lamang.

"You need to say sorry to me, too. Sinaktan mo rin ako." He said.

I know that.

"S-sorry." I sincerely and apologetically uttered.

He smiled and pulled me closer to him.

"Just kidding."

Akala ko at magtatanong si Mama nang matagal bago ako nakabalik, pero hindi. Siguro nasa isip niya na nakipag'kwentuhan pa ako kay Augustina.

Eros wants to greet Mama atleast pero masyado nang gabi at kung hindi pa siya aalis, baka mapano pa siya sa daan. Mahaba haba ang biyahe pauwi sa kanila kaya hindi matanggal ang pagaalala ko nang nakahiga na ako at hindi pa siya nagt'text.

Halos hilahin na ako ng antok pero hindi ako nagpapahila dahil hinihintay ko ang kaniyang mensahe. But I was surprised to receive a call from him instead of a text message. Nawala na parang bula ang aking antok nang marinig ang kaniyang boses.

I want to stay more in my bed dahil masyado akong puyat ngunit kailangan kong bumangon dahil mayroon pa akong pasok. I did my usual routine at mabilis na lumabas ng bahay para makapag'abang na ng tricycle pero laking gulat ko nang makita si Eros sa labas at kausap na si Mama.

Kinabahan ako bigla lalo na nang nilingon ako ni Mama nang nakangiti.

"Susunduin ka pala ni Eros, hindi mo inagahan." Si Mama nang nakalapit ako.

"A-alis na po ako." Paalam ko kay Mama at agad akong pinagbuksan ni Eros para makapasok.

"Did you tell her?" Kinakabahan kong tanong.

Ayokong itago sa magulang ko ang relasyon namin o kanino man, pero parang hindi pa ako handang sabihin.

Kumunot ang noo niya at binalingan ako habang nagmamaneho siya.

"Don't get me wrong. Hindi natin ito itatago pero para kasing hindi pa ako handang sabihin sa kanila ang tungkol sa atin."

Umawang ang labi niya para sana magsalita pero agad niya iyong itinikom. His jaw clenched and he swallowed hard. Parang ka'y hirap niyang isatinig ang mga nasa isip niya.

"I understand. Until you're ready, then."

Masaya akong tumango. Nakarating kami sa campus at agad kong tinanggal ang aking seatbelt.

Binalingan ko siya at naabutan ko ang seryoso niyang titig sa akin.

"Can I hold your hand?" Tanong niya nang nagaalinlangan.

Tinawanan ko siya dahilan kung bakit lumalim pa lalo ang gitla sa kaniyang noo.

"Syempre naman. Girlfriend mo na ako, ah."

Huli na bago ko natanto na sobrang popular pala ng lalaking ito. To see him with me while holding my hand is a big scoop for them. Hindi naman siya artista, pero daig niya pa showbiz personality kung kumalat ang mga ginagawa niya sa buong school.

Eros' fingers slid in between mine and were successful to hold my hand. Nilingon niya ako habang naglalakad kami at hindi naman maipinta ang hitsura ko dahil sa nerbyos na nararamdaman.

"Don't be so nervous, ganito na tayo araw-araw." Bulong niya kaya naagaw niya ang aking atensiyon.

I saw the girls whispering each other while obviously looking at us.

"A-Araw araw?"

"Oo. You are my girlfriend, this is normal for couples like us." He said that in his normal voice but these persons are so nosy to react so shock when they heard what Eros' said.

He smirked at me at alam niya kung ano ang ginawa niya. Umiling ako nang hinila niya ako at nagpatuloy kami sa paglalakad.

He purposely said that while we are walking and in front of those people so he can indirectly say to them that we are in a relationship. Hindi matigil ang ngisi ko sa tuwing naaalala ang kaniyang ginawa.

Eros, you are crazy.

Inihatid niya ako sa klase kahit hindi na naman kailangan. But 'according' to him, dapat na akong masanay dahil ganoon na araw araw. Alam ko namang ginagawa niya lang ito dahil bago pa lang kami, kapag nagtagal, alam kong mahihirapan na rin kami na laging magsama. Especially now that we're graduating.

Hindi ako sigurado kung hanggang kailan ito. Ito ang una kong sabak sa pagibig, and I want this to be my first and my last. Pwede ba 'yon? Mapagbibigyan ba ako sa kahilingang iyon?

"What's on your mind?"

Nakangiti kong binalingan si Eros. Nasa bleachers kami at nasa harapan namin ang malawak na grandstand. Mayroong iilang nakaupo at tumatambay rin kasama namin ngunit sinigurado ni Eros na malayo kami sa kanila.

Umiling ako sa kaniya.

"Alam kong hanggang ngayon hindi buo ang tiwala mo sa akin pero-"

Agad kong inagapan ang kaniyang opinyon sa pagiling ko.

"Hindi sa ganoon..." I just think that it is wrong to doubt our relationship, to doubt my own feelings and his.

"Then what are you thinking?"

I stare at my favourite eyes, his.

Huminga ako ng malalim.

"This is my first... relationship." I said simple, umaasa na maiintindihan niya.

Hindi nagbago ang ekspresyon ni Eros. Nanatili ang gitla sa kaniyang noo, madilim at mariin ang titig sa akin.

"Naisip ko lang, paano kung bigla na lang ikaw magsawa? Paano kung biglang mawala?"

I know that I am being nega, pero hindi ko maiwasan. Thinking about my parents history, it's not impossible.

"I don't know how will I convince you that this feelings I have for you will last a life time, but I can only prove that to you when years after, ikaw pa rin."

Tirik na tirik ang sikat nang araw, kitang kita ko ang hitsura niya. He's a beautiful man, a good man; I don't doubt his feelings for me. Pero paano ako? Paano kung ako ang mawalan ng nararamdaman?

"Paano kung ako?" mahina at halos hindi ko na matuwid ang salitang iyon dahil sa nagbabara sa aking lalamunan.

He sighed and put his hands on mine. Hinawakan niya iyon ng mariin at masuyong pinunasan ang luhang naglandas sa aking pisngi.

Hindi ko alam bakit naiisip ko pa lang naiiyak na ako.

"Bakit? Tingin mo ba hindi pangmatagalan 'yang nararamdaman mo sa akin?"

"I want you to be my first and last,"

"Then there is no need to doubt. I promise to treat you everyday like it is our first day as a couple. Hindi ko hahayaang magsawa ka sa'kin." He said assuringly and so certain to me.

"I can't dictate time, I can never be certain to what will tomorrow brings, but I can see my future with you. To dream is to believe that we can reach it, so I am dreaming a life with you. Hera, we're still too young, but this heart is so certain to only love you until the end."

Hindi ko na napigilan at niyakap ko na siya. I saw some students heads turned to us but I couldn't care less.

Siguro nga baguhan ako sa ganitong relasyon. I am overthinking since this is my first time, but Eros assurance always calmed me. Hindi ako mabilis magtiwala, pero kapag si Eros na ang nagsalita, hindi ko na mapigilan pang maniwala.

Magkahawak kamay kami ni Eros nang hinarap namin ang mga kaibigan namin.

It's February, at araw ng mga puso ngayon. It's been three months since we started this relationship, and what I have learned on those days is that I need to enjoy each moment like it will be the last and never think of what might happen after that. Dahil kung iisipin ko ang kahihinatnan namin, masasaktan lang ako habang nasa relasyong ito, hindi ako magiging masaya. At ayoko nang ganoon. Ayokong pangunahan ang mga bagay, dahil katulad ng sinabi ni Eros, he can only proved that this love is life lasting if years from now, we are still in to each other.

"I knew it!" Sigaw ni Augustina at nagtatalon habang pumapalakpak.

Natawa ako sa reaksiyon ng aking kaibigan.

Wala kaming sinabihan ng aming relasyon. Pero kalat sa buong campus na kami na. It reached Augustina at agad kinumpirma sa akin. But I decided na gusto ko, lahat sila narito kapag umamin kaming dalawa ni Eros. Kaya ito, talagang umuwi sina Kirby para marinig sa amin ang balita.

"Matagal ko ng alam na parang may iba, e. Ngayon kumpirmadong kumpirmado na." Ngumisi si Zeus at tinapik sa balikat si Eros.

"Matagal na tayong magkakaibigan, pero ngayon lang kayo nahulog sa isa't isa?" Nagtatakang tanong ni Jeanelle.

"Jeanelle, I am very sure na matagal nang nahulog dalawang iyan sa isa't isa." Si Gelou at binalingan ako.

"You guys are just both in denial to your feelings. Kasi kaming mga kaibigan ninyo, matagal ng alam, kayo na lang hinihintay naming umamin sa isa't isa."

Halos hindi ko alam kung sino ang papakinggan ko sa kanila at hindi ako makapaniwalang alam nilang lahat na noon pa man ay mayroon na. Maybe I am that transparent to show my real feelings, but what like they said, I am in denial.

"May pagkalat pa iyong si Selena na sinagot ka niya. Inggrata talaga 'yon. Assumera pa."

"Augustina," I warned her dahil umabot rin pala sa kanila ang balita tungkol sa pagkakalat ni Selena na sila na ni Eros.

"You are so kind, Hera for forgiving that bitch. Kaya ikaw, Eros, huwag ka ng maraming babae, baka niloloko mo na itong si Hera, pinapatawad ka pa rin."

Masamang binalingan ni Eros si Augustina kaya natawa ako. Tinampal ko ang kaniyang braso. I remember getting jealous dahil sa pinagsasabi sa akin noon ni Roswell tungkol kay Augustina at Eros.

And speaking of Roswell, kailangan ko rin pala siyang balitaan. Matagal na kaming hindi nakakapagusap no'n. Maybe I can ask Augustina about him. Later, when all this are finish.

"I know how to stop when it is already too much, Augustina. Kung sasaktan ako ni Eros-"

"The only too much you are talking is my feelings for you." Singit ni Eros kaya inirapan ko siya.

I saw how Augustina and our other friends chuckled.

"Corny mo, Eros!" Asar ng mga kaibigan naming lalaki kaya natawa na rin ako.

"Ano nga ulit iyon, Hera? Iiwan mo rin si Eros kapag nasaktan ka?"

"That's not what she said." Linaw ni Eros.

Ngumisi ako at tumango. Mariin akong pinukulan ng tingin ni Eros. Tinawanan ko siya.

"But based on experience, mabilis pa rin akong bumabalik sa kaniya kapag kinakausap niya ako. So, parang mahihirapan akong kumawala."

Ngumisi si Eros at hinapit ang aking baywang para mapalapit ako sa kaniya. Tumili si Augustina at Jeanelle kaya halos mapapikit ako.

"Because you are so inlove with me." Bulong ni Eros na sigurado akong hindi narinig ng mga kaibigan.

Naramdaman ko ang pamumula ng aking pisngi kaya hinampas ko ang kamay niyang nakahawak sa aking baywang at lumayo sa kaniya. Tinawanan niya ako.

"Baliw ka na, Eros."

"Oo, baliw sa'yo."

Halos ngumiwi ako sa pinagsasasabi niya pero hindi ko na rin napigilan at natawa na rin. Nagpatuloy ang pagiintriga sa amin ng mga kaibigan. They all teased Eros for being torpe noong high school sa akin. At wala akong ibang magawa kundi ang tawanan ang mga reaksiyon ni Eros na hindi makatanggi dahil totoo.

"So, kailan ninyo balak sabihin kina Tita?"

Nilingon ko si Eros na ngayon ay nakikipagkwentuhan sa mga lalaki. He looked at me when he felt my stare. I smiled and returned my eyes to my girl friends. Naabutan ko silang pare parehas nakangisi habang nakatitig ako kanina kay Eros. Namula ako at nahiya.

"Sa graduation."

Because I think that it is the perfect timing to tell it to my parents.

"Barrientos, Hera Andrea C."

Tumayo ako at hinintay ang paglapit sa akin ng aking mga magulang bago ako nagpatuloy sa paglalakad papuntang stage kasama sila.

I smiled tearfully when Papa received the medal and looked at me. Nginitian niya ako.

"Don't cry, this will be your first achievement with me." Ani Papa at sa halip na mapigilan ay may kakaunting luha ang bumagsak sa aking mga mata.

Pinunasan ni Papa ang aking luha at naramdaman ko naman sa aking kaliwang kamay ang haplos ni Mama. Papa hooked the medal on my neck as we both three then smiled at the graduates, too.

I smile genuinely because I felt so happy.

Minsan akong nainggit sa ibang bata sa pagkakaroon nila ng tatay. A father who can be with them during their hard times and achievements. A father who can hook their medals on their neck. A father to cry on and fun with. Gustong gusto ko rin no'n noon, sabi ko. Humiling ako sa itaas na sana pagbigyan ako dahil hindi ko alam anong pakiramdam magkaroon ng isang Ama.

But today, in front of my batches, professors and parents, I showed to them that I finally have my own father. Ang tanging hinihiling ko lang noon sa kawalan ay nasa tabi ko na. Ang dating ini'imagine ko noon na siya ang magsasabit ng medalya sa akin, nangyari na. Puno ang puso ko ng pangungulila at kalungkutan dahil sa isang tao na hindi ko kailanman noon kilala. I felt so incomplete, na sa lahat ng tula at musikang maririnig ko, alam kong mali mali ang tugma. Dahil alam kong may kulang. May kulang sa buhay ko. The missing piece of my puzzle, the right rhyme in my poetry is always no where to be found not until the most awaited day came and my heart became whole, the song completed.

"Congratulations, anak. I am so proud of you." My mother whispered.

What can I wish for more? Everything seems so perfect already in my life. Isa na lang ang dapat kong gawin sa ngayon.

The celebration of my graduation, and also Eros' happened on their Mansion.

"Congrats." Bati sa akin ni Eros.

Nginitian ko siya at inilahad sa kaniya ang aking kamay. Tinanggap niya naman agad pero nagulat ako nang hinila niya ako palapit sa kaniya. He hugged me and I felt his lips touched my forehead.

Ang sayang naramdaman kanina ay mas lalong nadagdagan. And I know it is because of him. His presence, his whole existence never fails to bring happiness in me.

"Let's go. Kakausapin ko na sina Mama."

Kumawala ako sa kaniya at naunang pumasok sa loob ng kanilang bahay para mahanap sina Mama at Papa. When I found Mama near the kitchen's door, Papa and Tita Cristine in near, too, agad na akong lumapit.

Namataan agad ako ni Mama kaya agad lumapit sa akin. Ganoon rin si Papa, ngunit hindi sinundan ni Tita Cristine, instead she left. Nginitian niya ako bago tuluyang nawala sa aking paningin.

"Did you call your friends already?" Tanong ni Papa.

Tumango ako at tahimik na tinitigan ang dalawang importanteng tao sa buhay ko.

Kumunot ang noo ni Papa dahil sa paninitig ko sa kanila.

"What's the problem, Andy?" Nagaalalang tanong ni Mama.

Ngumiti ako at sobrang sensitibo ko dahil naiiyak na naman ako.

Dadaluhan na sana ako ni Mama pero nagsalita na ako.

"M-May sasabihin po ako,"

Huminga ako ng malalim at matapang na nginitian sina Mama habang lumalandas na ang luha sa aking mga mata. Nagaalala sila ngunit nang dumapo ang tingin nila sa aking likod, sabay silang bumuntong hininga.

Ngayon, ako naman ang nagtaka. They both smiled at me.

"Ano 'yon, anak?" Papa asked while smiling so wide.

Huminga ako ng malalim.

"Si... Eros po..." hindi ko alam paano itutuloy.

Kapwa na sila ngayon nakatitig sa aking likod kaya natigil ang pagluha ko.

"Ano si Eros?" I can sense father's amusement in his voice.

Bumuka na ang bibig ko para sana sagutin iyon nang maramdaman ko ang paglapit ng kung sino sa aking tabi. Namilog ang mga mata ko nang makita si Eros na nasa aking tabi na at nakatitig sa aking mga magulang.

"You're what, Eros?" Hindi matigil ang ngisi ni Papa at ganoon rin si Mama.

"I'm her boyfriend. Tita," binalingan niya si Mama.

Halos mahimatay ako dahil hindi ganito ang pinlano kong pagamin sa aking mga magulang.

God, Eros, you are crazy! Really crazy.

Namamanghang tinignan ni Mama si Eros. "A-Ano iyon, Eros?"

"Hindi ninyo naman po kami paghihiwalayin ni Hera, 'di ba?" Walang hiyang tanong ni Eros kaya kahit naluluha ako ay nagawa ko siyang hampasin sa braso.

Binalingan niya ako, nakataas ang kilay. I pouted and looked away.

"Bakit hindi ko kayo dapat paghiwalayin kung gano'n, Eros?" Hamon ni Mama sa sinabi ni Eros.

Nakangisi si Eros at mayabang na sumagot sa aking magulang.

"I love your daughter, Tita." He proudly said.

"Eros!" Mahina pero mariing tawag ni Papa kay Eros.

Akala ko at galit siya, ngunit nang makita ang nakakalokong ngiti nito para kay Eros ay lumundag ang puso ko.

"Mahal ka ba ng anak ko?"

Naghintay ng sagot si Mama mula sa akin pero masyado akong nahihiya para aminin pati iyon.

"If my daughter doesn't love-"

Eros cut her off.

"She loves me."

Ngumisi si Mama at parang baliw na tumango.

"Right?" Tumingin sa akin si Eros at tinanong iyon.

Dahan dahan akong tumango. Mas lalong lumapad ang ngisi niya.

Can I wish for anything more? This almost seems so perfect to me. Too surreal that I once wished, pero ngayon at nangyayari na.

I looked at Eros and I can't help but be emotional.

Thank you for patiently waiting, for remaining your love to me regardless of what happened. I can't voice this out because I am too shy, but I love you so much, Eros. Thank you for coming into my life.