Kabanata 39

Gift

Tinupad ni Papa ang pangako na muli akong bisitahin pagkatapos ng isang linggo niya sa Maynila. He brought me to his favourite places, and the other day he asked me where to go. Ang huling araw para sa isang linggong iyon kasama si Papa ay nangyari sa bahay namin.

Mama cooked for us even though father suggested to just order food. At dahil ayoko namang samantalahin ang pera na mayroon siya, mas ginusto ko na lang ang pagluluto ni Mama. And I didn't grow up like that. Tinuruan ako ni Mama kung paano magtipid at gastusin ang pera para sa mga importanteng bagay lamang.

"Alam kong pinalaki ka ng maayos ni Heralyn. But a simple order won't hurt my account, anak."

Nginitian ko si Papa. We're in the salas, may on going na pelikula habang nagsisimula nang magluto si Mama. I don't want to look so desperate, but this scene seems so like my dream. Having my mother and my father in the house with me.

Mapait akong napangiti sa sariling naiisip. Alam kong imposible nang mangyari iyon. But what can I wish for? Sapat na sa akin na makilala siya, atleast now, even we're not living all three in the same roof, may tatay at nanay na ako.

"Masarap po magluto si Mama."

Bumuntong hininga ang aking Ama at talunang tumango. Ngumiti ako nang napagkalapad at muling pinagpatuloy ang paguusap kanina bago napunta sa kakainin.

Papa usually spent whole day with me when he's not busy, at kapag marami na ulit siyang trabaho, hanggang telepono na lang muna ang aming paguusap. I am actually fine with that. I feel like I really now have a father.

After that week hanging with Papa, kumalat sa buong barangay ang balitang anak ako ni Gov. And I never thought that people here is that nosy, o dahil sadyang hindi kapani-paniwala na anak ako ng pinakamamahal ng marami na Governor.

"Hay nako, si Mirna lang ang dapat sasabihan ko pero naunahan na agad ako ng mga kapitbahay natin."

Tumabi ako kay Mama. She looked so stressful for all the opinions and tsismis she's receiving. Siya ang nakikipagusap sa mga tumatangkang tanungin ako dahil ayaw niya raw maintriga ako ng mga tsismosa. I find her words funny but she's serious.

"Malalaman naman po talaga nila Mama kahit hindi sabihin. Sino bang hindi magtataka kung lagi akong sinusundo at binibisita ni Gov?"

"Even so! Akala ko pa man din at iba ang mga tao rito kumpara sa Maynila." She annoyingly uttered.

"Gusto lang nila malaman."

"They are fishing information para maikalat sa kabilang bayan."

Matamlay kong tinignan si Mama sa kaniyang mga mata. When she saw how lazy I am while she's all energetic in her annoyance bigla siyang umayos sa pagkakaupo.

"Don't get me wrong. I want everyone to know that you're Susano's daughter, but I am also trying my best to keep it private. Ayaw kong magulo ang buhay mo."

"Hindi po gugulo ang buhay ko. I know how to handle their questions, and I am not thinking to try my best to hide the truth. If they ask, I will honestly answer them."

Hinaplos ni Mama ang aking mahabang buhok. "Takot lang ako, anak. Masyado kang mabait."

"But I am not that weak for their unnecessary judgements, Ma."

Governor again visited me for the last week of May. Isinama niya ako sa Bacolod when his family decided to have a one week vacation there. I was excited dahil sa bukod na first time ko iyon at makakasama kong muli si Papa ay makikita ko na rin si Eros.

Noong nalaman kong umuwi na siya galing Maynila mula sa kapatid niya, I tried to scroll in my phone for his message pero wala akong nakita. I tried to text him pero hindi niya ako nirereplyan. Hindi rin siya bumisita sa bahay namin o miski kina Augustina. Gusto kong magtanong sa mga kaibigan ngunit ang naging laman lang ng mga paguusap namin ay tungkol sa pagkakakilala ko sa aking Ama.

They are all happy and at the same time shocked. Sila ang unang mga taong nasabihan ko nang nangyaring iyon. Kahit na alam kong may isang tao na sa isip ko na gusto kong unang sabihan.

I was so excited for that vacation just to be disappointed when we get there. Huli na nang sinabi sa akin nila Governor na hindi makakasama si Eros dahil sa nagaaral daw ito ng MMA ngayong bakasyon. Masyado akong dismayado na hindi ko alam kung tunay ko nga bang na'enjoy ang bakasyong iyon.

After all the rainbows I had, a grey clouds come again.

"Heraaa!" Napaka'ingay na boses ni Jolly ang sumalubong sa akin sa gate.

Nginitian ko siya nang makarating ako sa kaniyang harap. She's alone and based on how she called me a while ago, hinintay niya ako.

"Magsisimula na General Assembly sa grand stand, tagal mo."

Inilagay niya ang kaniyang kamay sa aking braso at sabay kaming naglakad papuntang grandstand. Papa tried to fetch me this morning at kahit alam kong medyo mahuhuli siya sa pagsundo sa akin ay hinintay ko pa rin siya. The reason why end up a bit late for this first day of class.

Habang nasa sasakyan ni Papa, hindi ko maiwasang maisip kung kumusta na ba si Eros. He used to fetched me every first day of school, at nakakapanibago na hindi niya ako sinundo. Papa even tried to make Eros name as our topic, mas lalo tuloy akong nangulila sa kaniya.

Is he still upset? Pero naguusap namin kami bago ko nakilala si Papa, ah.

"Nagkikita ba kayo ni Eros?"

Malungkot akong umiling. Nagtaas ng kilay si Papa.

"He's always out of the house, bukod sa iyo, sino pa ba ang pupuntahan niya?"

He's always out according to Papa. Wala siya sa amin, at ayon sa aming mga kaibigan, hindi naman siya bumibisita sa kanila. He's learning MMA, right? Pero bukod ba doon, may iba pa siyang pinupuntahan?

All my questions about him will only be answered if I talk to him. Kaya naman sa araw na ito, kahit hindi ko alam ang kaniyang schedule, susubukan kong hanapin siya.

"Katabi tayo ng Business students."

Wala ako sa sariling nagpahila kay Jolly at nang makita na ang dalawa pa naming kaibigan na nakahalo sa mga kaklase namin ay dumiretso kami roon.

"Kumusta ang bakasyon, Hera?" Salubong ni Jude sa akin.

"Ayos lang. Masaya."

Masaya naman talaga ako pero bakit parang kumukontra ang puso ko?

Nakinig ako sa kani-kanilang kwento habang nakatayo kami roon at naghihintay na magsimula na ang Programa. My eyes wandered sa katabi naming course.

Tumingkayad ako ng kaunti para makita si Eros. Half of me is thinking that I won't see him but when I did, my heart race like mad.

Eros in his white polo buttoned shirt, black pants, clean hair cut at ang mga labing kumukurbang parang barko kapag nangiti ay nakakaagaw pansin. My heart rake and even I want to cry because I missed him so much, I can't.

May maputi at payat na kamay ang gumapang sa kaniyang braso. Sinundan ko iyon ng tingin at nakitang katabi niya si Selena. Hindi lang katabi, sobrang lapit nila na halos yakapin na siya ni Eros.

Matagal bago ko naproseso ang nakikita. I stared at Selena's body who's more mature than mine, with the way she style and bring herself is way way different than mine.

My heart gets numbed and I feel like my feet got rooted in the ground. Hindi ko halos maibalik ang tingin sa mga kaibigan para maiwasan ang panonood sa kanila.

"That is your friend, right? Narinig kong usapan kanina sa Business na sinagot na ni Selena si Eros. Is that true?" Bulong iyon ni Jude na nagpabuhay ng kung anong inaalagaan ko sa puso ko.

Mix emotions of hate, anger, jealousy and hurt arises within me and I don't like it. Nanggagalaiti ako sa kung ano nang ibinalik ang tingin ko sa tatlong kaibigan na naghihintay ng aking sagot.

I fake my smile and shrugged. My heart is jealous and angry, dahil bakit hindi ko alam na niligawan niya pala ang babaeng iyon. Bakit hindi niya sinabi sa akin na mayroon na pala silang relasyon. Right after he told me that he's so sure to his feelings to me, tsaka ko naman malalaman na sa iba na pala seryoso ang puso niya. I am so angry realizing that he didn't showed up and converse with me because he's already busy with her.

Sana ay nagpatuloy na lang ang pagiging manhid ko. Dahil ngayon ay hindi ko na mapigilan ang sakit at luhang nagbabadya sa mga mata ko.

Tumingala ako at ginawang excuse ang pagtingin sa nagsasalita kahit na ang totoo ay para na akong sasabog.

I know it's me who gave him way to finally decide to walk out of my life and move on, dahil hindi ko siya binigyan ng assurance katulad ng pinaramdam niya sa akin. This anger, pain and jealousy I am feeling is invalid. I never curse myself, pero bakit ang boba ko para sisihin siya sa pagkakagusto sa iba gayong ako naman itong mayroong problema?

Mabilis akong naglakad paalis sa grandstand pagkatapos at dumiretso sa aking klase. Para akong walang nakikita habang diretso ang lakad. My heart is hurt, my eyes are blurry, and my mind is a mess. Dahil pagkatapos ng lahat ng sayang naramdaman ko, ang selfish ko para maisip na hindi pa rin pala ako kumpleto kahit na nariyan na ang hinihiling ko.

Dahil ang hirap palang maging masaya kapag nakikita mo ang taong gustong gusto mo na mayroon ng iba.

Magisa akong kumain sa cafeteria. At kahit nasasaktan ako, sinubukan ko pa ring sumilip sa kiosk kung naroon siya. Nang makita na ibang estudyante ang naroon ay dumiretso na ako sa library para abalahin ang sarili. Hindi ko nga lang nakayanan at bumigay ako nang makarating ako sa girls bathroom.

Matamlay at nanghihina akong humiga sa aking kama pagkatapos ng isang mahabang araw. Wala namang masyadong ginawa pero daig ko pa nagtrabaho ng ilang oras sa sobrang pagkapagod.

I purposely opened my curtain and window to see the biggest moon for tonight. Pumasok rin sa loob ang mabining hangin ng gabing ito at humaplos sa basa kong pisngi.

I stared at it assuming that it could take my pain away. Pero mukhang imposible dahil mas lalo akong nasasaktan. I can see their happy faces in the dark, and I am so mad for myself because I can't control myself from hating him. Naiinis ako sa kaniya kasi... kasi nakalimutan niya agad ako.

Marahan kong sinampal ang sarili at pinaalalahanan na kasalanan ko ang lahat at wala naman siyang ibang ginawa kundi iparamdam sa akin ang tunay niyang nararamdaman.

"I am not wishing for a perfect life, but atleast gave me a happy one." Bulong ko habang naiiyak, humihiling na sana ay marinig iyon ng buwan na nasa malayo.

Isang katok ang gumising sa aking diwa at agad kong pinunasan ang luha ko sa aking pisngi. Umupo ako ng maayos at bago ko pa maayos ng buo ang sarili ay pumasok na si Mama.

Namimilog ang mga mata niya nang pinuntahan ako sa aking kama. Nang hawakan ako ay agad akong naiyak.

"Anong nangyari?" nagaalalang tanong ni Mama.

And even with my sobs, I still tried my best to answer it.

"H-he found someone else," humagulgol ako at niyakap nang mahigpit si Mama.

"Sino? Si Eros?"

Tumango ako at hinayaan ni Mama na umiyak ako ng walang humpay sa kaniyang bisig. Nang medyo kumalma ay kumawala na ako.

Nagiwas ako ng tingin, kahit na alam kong madilim ang buong kwarto ko ay nahihiya pa rin akong makita ni Mama na luhaan dahil sa isang lalaki.

Hinaplos ni Mama ang aking pisngi. Sobrang rahan na hindi ko napigilang mapapikit at maluha muli ng kaunti.

"Nakausap mo na siya?"

Umiling ako.

Hindi sumagot si Mama kaya binalingan ko siya. Nakataas na ang kaniyang kilay na parang natutuwa at nagtataka sa aking sagot.

"Paano mo nalaman na may iba na siya kung ganoon?"

"It's all over the school, Ma. At nakita ko rin sila kaninang magkasama." Hindi nakatakas ang pait sa aking boses kaya muli akong nagiwas ng tingin.

"I didn't know that you got that attitude from your father."

Kumunot ang noo ko. "What do you mean, Ma?"

Ngumiti siya ng malapad at muling hinaplos ang aking basang pisngi.

"He assumed fast. Kapag may narinig at nakita, naniniwala agad kahit hindi pa naman nakakumpirma."

I get silent for what she said.

"Maraming nasisirang relasyon at maraming oportunidad ang nasasayang dahil sa pagkakawalan ng komunikasyon. If you and Eros haven't talked yet, maybe you should. Kausapin mo na siya."

"Wala namang masisira sa aming dalawa-"

"Your friendship?" Ngumisi si Mama sa akin.

Yumuko ako at pinaglaruan ang daliri kong sobrang putla.

"I don't want friendship to him anymore."

"Dahil naiinis ka?"

Hindi ako umimik. I didn't mean it. Naiinis lang ako, kagaya ng sinabi ni Mama.

"Or dahil iba na ang gusto mo sa kaniya? Ayaw mo na ng pagkakaibigan?"

Maagap kong ibinalik ang tingin sa aking ina at naabutan ko ang hindi mapawi pawi niyang ngiti. Naluha ako nang may natanto sa kaniyang tanong.

It was true when I said I am not ready for any romantic relationship with him because I still feel so incomplete. Takot ako na hindi ko maibigay sa kaniya ng buo ang nararamdaman ko. He don't deserve a love like that from me. But now that I have the missing piece in my heart, now that I finally find the rhyme I lost, why do I still feel so incomplete and sad? Bakit hanggang ngayon ay nasasaktan ako?

Simple, it is because of Eros.

I like him very, very much ever since. I was in denial because of my situation in those days. I secretly promised to myself that I will return his feelings; I will accept his feelings whole heartedly when I am already complete. But I was wrong. I will never be complete even with my father presence if he's not part of my life anymore. Kung hindi ko siya matatanggap sa buhay ko bilang higit pa sa kaibigan, tingin ko ay hindi na nga ako makukumpleto.

"He's tired of me. Hindi ko binigyan pansin ang nararamdaman niya sa akin." I hopelessly said.

"Bakit? Naniniwala ka bang pagod na talaga siya?"

Naiiyak kong tinitigan sa mga mata si Mama. She gave me an assuring smile before she hugged me tight.

"Ma, feeling ko mali na. Pagkatapos kong baliwalian ang nararamdaman niya sa ilang taon, ngayong masaya na siya, tsaka ko naman siya guguluhin." Nagsimulang bumagsak na parang gripo ang aking mga luha.

"Ask him if his feelings are really gone now. Sinasaktan mo ang sarili mo sa kaisipang wala pa namang katotohanan. Confirmed if he really has someone else now."

"Paano kung totoo?"

I heard her sighed and hugged me tighter.

"And then be it. Because if both of your love is the right one for each other, it will be. And remember that it's not your fault when you had the hardest days to accept his feelings. You are just a victim of my selfishness and absence of your father."

Umiling ako at niyakap pabalik si Mama.

"You are not selfish, Mama."

"I will only consider that if you talk to Eros."

Days went on and I feel like my heart started to crash again into little pieces. Naging abala na si Papa sa kaniyang responsibilidad para sa bayan kaya madalas na akong bumabiyahe magisa.

Hindi naman bago sa akin ang pagiisa, sanay ako pero nakakalungkot isipin na nasanay rin akong laging kasama si Eros.

Umupo ako sa madalas naming tambayan dati ni Eros na kiosk. I have been waiting for him here for days at ni isa sa mga araw na iyon, hindi ko siya nakita. At habang nagdadaan ang araw na hindi ko siya nakikita at mas lalong lumalago ang balita tungkol sa kanilang dalawa ni Selena, nawawalan na ako ng pagasa.

Weeks more and I finally had my first subject na makakasama ko ang ilang Business students. Mabilis akong pumasok sa room na pagdadausan ng klaseng iyon at agad kong nakita si Selena.

Nang makita niya ako ay hindi man lang ako nginitian. She used to smile at me when she sees me. Nakakapagtaka.

Tumabi ako sa kaniya at binati siya ng nakangiti. She smiled at me quickly at muling ibinalik ang poker face.

"I heard about the news," sinubukan kong maging tunog masaya pero hindi ko alam kung ganoon nga ba ang kinalabasan no'n.

Tumaas ang kilay ni Selena at nginisian ako.

"Buti at nakarating sa'yo." She coldly said.

"I am happy for Eros and you. But I want to ask kung saan ko siya makikita after this? I want to talk to him."

"For what?" Ngayon ay hindi na nakatakas sa akin ang halatang iritable niyang tono.

"Uh, to talk?-" She cut me off and laugh sarcastically.

"Talk your face, Hera. I remember those days when I asked for your support and help to him pero hindi mo ako tinulungan. I know he likes you before. But now that he's with me and I finally own him, pwede bang lumayo ka na lang?"

Gulat sa kaniyang pinagsasabi ay hindi ako nakaimik. Ngumisi siya nang makita na mayroong epekto ang lahat ng kaniyang sinabi sa akin.

So, it's true?

Nangilid ang luha ko pero pinilit kong huwag silang lumabas dahil hindi ko kayang ipakita kanino man na nasasaktan ako. It's my fault... from the very beginning.

Anong isip mayroon ako para isipin na mayroon pang pagasa? I probably looked so desperate!

And he told her that he likes me. Ibig bang sabihin noon na talagang nakalimutan niya na ako dahil nasasabi niya na ang lahat kay Selena? He loves her that much that he is so confident to tell her everything he had for me?

"And by the way, he hates you. Ayaw ka na niyang makita, at kung pwede, gawin mo?"

Iyon ang huli niyang sinabi bago siya lumipat ng upuan.

Dali dali akong bumaba at lumabas ng building na iyon. My eyes are blurred while walking fast. Hindi ko malinaw na makita ang nakakasalubong ko na nabangga pa ako sa isang lalaki na hindi ko alam kung sino. Wala na rin akong pakialam pa para tignan kung sino iyon dahil mabilis ang lakad ko papuntang comfort room.

I cried there. Hard. Ibinuhos ko ang lahat ng luha na kapag may naririnig akong napasok ay kinakailangan kong kagatin ang labi ko para hindi makagawa ng ingay.

I attended my next classes nang wala halos sa sarili. I was like that for days, weeks, and then months until I realized that I have been so hard to myself.

Ito na ang huli kong taon sa kolehiyo. If I will not take my subjects seriously, mawawala ako sa landas kong makamit ang latin honor that I promised to give for myself and to my mother and now to my father.

Muli kong sineryoso ang pagaaral pagkatapos ng ilang buwan na pagkakawala sa sariling naiisip dahil sa sakit na nararamdaman. I didn't dare to interact with Selena again. At hindi ko na rin naisip na kausapin pa si Eros.

Masakit, but what can I do if that is? Acceptance is the key ika nga nila.

Sinalubong ko si Papa nang dumating siya sa aming bahay. Today is my birthday. Sinuhestiyon niyang ganapin ang kaarawan ko sa kanilang bahay pero dahil ayokong makita si Eros, mas pinili kong dito na lang sa amin ganapin.

"Happy birthday, anak." He greeted me and was followed by Tita Cristine and then Van.

Thankfully, wala si Eros.

My friends came, some friends of Mama and we started my simple celebration.

Nangingiti kong pinagmasdan ang maliit ngunit masaya kong pamilya. Having my circle of friends, si Papa, Tita Cristine, Van and Mama soothed the pain I am feeling inside.

I wish to have him here, on my twenty second birthday, but I accepted the truth already. He's happy, so I should be happy, too. Nagpapasalamat na lang ako na minsan ay nakilala ko siya. Na minsan ay mayroong nagtangkang mahalin ako kahit na gulong gulo ako sa buhay ko.

My birthday ended late and they go home late, too. Ang mga natira kong handa ay ipinamigay ko sa aming mga kapit bahay. Gusto ni Mama na siya na ang gumawa no'n, but I insisted.

"Happy birthday, Hera. Kaya pala sobrang bait mo, manang mana ka kay Gov!" Sabi ni Lola Aning.

Tumawa ako dahil sa kaniyang sinabi.

"Mabait rin naman si Mama po, ah."

"Aba'y talagang mabait rin 'yang si Heralyn. Maganda pa. Nakakapagtaka at iniwan pa ni Gov."

Tinawanan ko na lang ang mga opinyon ni Lola Aning at nagpaalam na.

Mama and Papa's love is one of those example of love that never lasts. Kahit na mahal ninyo nga ang isa't isa, if that love is not meant for each other, it will never be.

Nangingiti akong bumalik sa aming bahay pagkatapos maibigay ang huli kina Augustina. Ilang sandali pa kaming nagusap bago ako nagdesisyon na bumalik na sa amin.

Pero malayo pa lang ako, naaaninaw ko na ang isang pamilyar na hubog ng katawan sa harap ng isang itim na sasakyan. Shocked, natigil ako sa paglalakad.

I am not hallucinating? Alam kong miss na miss ko si Eros, pero sobra sobra ba para mabaliw na ako ng ganito?

Thinking that I am probably just hallucinating, I continued my walk not until I get in front of him and realized that he's real.

His deep and mysterious eyes like this dark night met mine. Hindi ko alam kung kailan ako huling nakaramdam ng kaba tuwing tumitingin sa mga mata niya. His eyes are very emotionless and dark, I can't understand what's inside it... but I think I never did or I will ever.

He changed... a lot. For almost seven months of without interaction with him, para siyang ibang tao sa harap ko. I don't think if the months passed can make a guy grow taller, but he grew. Mas nadepina ngayon ang mga muscle niyang halatang halata tuwing naka'shirt siya at hapit na hapit ang pantalon sa kaniyang mga binti.

Nginitian ko siya and I saw how his jaw clenched tightly after that.

"Y-You're late. B-bakit hindi ka sumabay kina P-Papa?" I tried my best to sound so okay even when my insides are already in its wrong places. Masyado na silang nagugulo dahil sa sakit na nararamdaman ko.

Hindi siya umimik. Nanatili ang madilim niyang titig sa akin na kinailangan kong magiwas ng tingin.

A silence stretched and I am scared that he might hear my shameless beating heart.

Tiningala ko siya para makita ang maaari niyang ginagawa habang nababalot kami ng katahimikan. Halos matumba ako sa pagkakatayo nang makita ang mariin niyang titig sa akin. Like he's weighing everything he sees me do. At ngayong nagtagpo ang mga mata namin, namungay ang kaniya.

At traydor ang puso ko dahil walang hiya pa rin siyang nahuhulog sa taong mayroon ng ibang gusto.

"You now have your father, wala pa rin ba ako pagasa?" In his low and deep baritone uttered.

Namilog ang aking mga mata sa aking narinig.

Nagiwas siya ng tingin at marahas na nagmura ng pabulong. "Fuck, why I always look so desperate when it comes to you."

Namuo ang luha sa aking mga mata at hindi ko na napigilang kontrolin sila. Isa isa silang bumagsak at nagaalala siyang bumaling sa akin. Hinawakan niya agad ang aking pisngi at marahang pinalis ang luhang lumalandas sa aking pisngi.

"Sinungaling k-ka." I said between my sobs.

Hindi niya pinansin ang aking sinabi at patuloy na pinunasan ang aking pisngi. At sa halip na mapawi noon ang sakit na nararamdaman ko, dumagdag pa ang ginagawa niya sa sakit.

Iniwas ko ang aking mukha sa kaniyang kamay at nagpatuloy sa pagsasalita.

"You didn't contact me for months. Hindi ka rin nagpakita sa akin, tapos sasabihin mo sa akin na desperado ka sa akin? Hihingi ka ng pagasa pagkatapos kong malaman na... n-na kayo na ni Selena!" Tuloy-tuloy kong sambit at sa huli ay humagulgol.

Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas para sabihin iyon. It sounds like I am blaming him when the truth is, he didn't do anything.

Hindi siya umimik. Hinanap niya ang aking mga mata. When we found each others eyes, agad akong nagsisi sa aking mga sinabi.

"S-sorry."

"Why are you sorry?"

Matalim ko siyang pinukulan ng tingin, he was shocked by my sudden changed of attitude but I saw how his smirk started to form while looking at me.

"I know you changed your feelings already. I am happy for you and Selena-"

"Talaga?"

"Talaga!"

"Then why are you crying when you bumped into me months ago? Bakit ka lumayo noong dapat pupuntahan kita sa kiosk? And why did you reject my Dad's suggestion to happen your birthday in our house?"

Napaawang ang labi ko dahil sa tuloy tuloy niyang tanong. Bumagsak ang tingin niya sa nakaawang kong labi pero agad bumalik sa aking mga mata.

Nagiwas ako ng tingin.

"Bakit, Hera?" Malamyos niyang bulong kaya nanindig ang aking balahibo.

I bit my lower lip and decided that I will not talk anymore.

Nang matanto na hindi na ako magsasalita ay narinig ko ang bayolente niyang buntong hininga.

"Selena is not my girlfriend."

Bakas ang inis sa aking mga mata nang tiningala ko siya. He bit his lower lip and looked at me with pure sadness in his eyes.

"It's all over the campus. You don't need to hide it from me. Masasaktan ako pero makakalimutan rin kita-"

"Kakalimutan mo ako? Masasaktan ka? Bakit? Gusto mo ba ako?" He sternly asked.

Ang galit sa aking mga mata ay nadagdagan ng luha. Naiiyak ko siyang tinitigan.

"Selena is not my girlfriend, Hera. And she will never be, dahil may nagmamay-ari na ng puso ko."

I looked away. Hindi ako naniniwala.

"Pero... hindi ko naman pagmamay-ari ang puso niya."

Parang mayroong kumurot na kung ano sa aking puso dahil sa kaniyang huling sinabi. Hindi ako nagsalita.

His hand cupped my chin, iginiya paharap sa kaniyang mukha para makita ko ang kaniyang hitsura.

"But either way, I will still wholly give her my feelings. Dahil mahal na mahal ko siya."

Ang dinudurog kong puso kanina ay uni-unting nabuo dahil lang sa simpleng sinabing iyon ni Eros. Pinilit kong iiwas ang tingin sa kaniya ngunit pinilit niyang panatilihin ang titigan namin.

I pouted and accepted my traitor decision.

He looked at my eyes for minutes. Habang balisa ang aking mga mata, nanatili naman ang titig niya dito, tila ba gusto niyang pasukin ang mundo sa loob nito. And I am scared that if he will be able to enter my world, I will be selfish and greedy over him to even let him go out anymore.

After a while, he sighed. Tinanggal ang kamay sa aking baba at inilapit na lang ang labi sa tapat ng aking tainga.

"Happy birthday." Bulong niya sa akin.

And like before, a simple greeting from him will complete my birthday.

"I have no gift, but Selena is not my girlfriend." He repeated like it is the assurance from him is what I need.

And he's right.