Giriş
Aynanın karşısına geçtim ve kendimi inceledim. Benden bir parça bulmaya çalıştım ama yoktu. Aynadaki yüz bana yabancıydı. Bugün benim için bir zafer günüydü. Bugün babamı defin edecektim. Aile üyesi olarak tek ben kalmıştım. Uzun boyluydum ve zayıftım. Sarı renkli saçlarıma yakışan beyaz tenime armağan edilen, mavi renkli gözlerimle yakışıklı bir tiptim. Tabi zevkler farklıydı. Esmer seven birisi için çirkin bile sayılabilirdim. Yüzümdeki içten gülümseyi saklayabilecek bir maske taktım yüzüme. Bugün benim üzgün olmam gerekiyordu. Yanıma soğan mı alsam? Beni her türlü yönden eğiten babam onun cenaze günü için kullanacağımı düşünmezdi...
Bana sunduğu imkanlar sayesinde zengindim. Ama istiyor muydum? Hayır onu tanımamış olmayı çok isterdim. Sıradan bir hayatın bir parçası olmak benim en büyük hayalimdi. Ama olmadı ve olmaayacak. O ölmüştü ama ben onun prangalarından kurtulamadım. Ama artık onun lanet olası sesini ve hayatımı cehenneme çeviren yüzünü görmeyecektim. Bugün benim doğum günüm ama ben bugün doğmadım, onunla birlikte öldüm. Tekrardan bir kafese kapatıldım. Bir kukla gibi yaşamaya alıştım ben kendimi unutalı çok oldu...
Babam zengin ve ünlü bir iş adamıydı. Gaddar biriydi. Bu nedenle o toprakta olmasına rağmen gelenlerin hepsi tedirgindi. Sanki hayattaymış gibi. Yazılan senaryoyu oynayıp günü bitirdim. Sahte tesellileri katşılayan sahte tepkilerimle bugünü atlatmıştım. Onlar avcıydı. Mutluydular çünkü avları çok güçsüzdü....
Bana dayatılan zoraki hayattan nefes alabilmek için yarattığım bazı alanlardan biriydi. Otobüs ile yolculuğum. Babamın kuklaları burada yoktu ve ben rahat nefes alabiliyordum. Müzik çalmayan kulaklığım ile etrafımdaki insanların muhabbetlerini dinleyip, onların yerine kendimi koymayı seviyordum. Otobüs gibi babamdan habersiz aldığım telefonum sayesinde kendi benliğimi kullanabiliyordum. Anonim açtığım sosyal medya uygulamaları dışında pek numarası yoktu. Ben tek kalmayı seviyordum. Sahtede olsam kendimden başka dostum yoktu... Telefonuma gelen bildirim sesi düşüncelerimden beni soyutlarken, ben herhangi bir bildirim sesi sanıyordum ama mesaj gelmişti ve reklam mesajı değildi...
053: Kim olduğunu biliyorum güzelim;)
Yasin: Ben bile kendimin kim olduğunu bilmiyorum. Güzelin miyim gerçekten :")
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top