Nathan stopt eventjes met ademen. Hij is zo nieuwsgierig wat Eva hem te vertellen had. Ook al heeft hij geen flauw idee of hij haar daadwerkelijk kan vertrouwen. Maar hij moet wel. Het is misschien wel de enige mogelijke uitgang naar de bewoonde buitenwereld. 'Nathan. Ik wil dat je luistert en niks zegt. Ga zitten en huiver. Als ik uitgepraat ben mag je reageren. Oke?' Nathan vroeg zich af waarom, maar toch gaf hij Eva haar zin. 

'Zonder dat je het weet brokkelt de wereld af. De wereldbevolking zal heel langzaam afnemen. Er is een volk, genaamd "De Golven", een soort buitenaardse wezens. Ze komen van ver, heel ver. Maar zoals je weet doet macht en hebberigheid vreemde dingen met - mensen. De Golven willen meer. Hun planeet is te klein. Ze willen de aarde. Het is een gruwelijk plan, ik weet het. Langzaam roeien ze de wereldbevolking uit. Het is vreselijk moordlustig. Zonder dat iemand het weet zijn er eilanden. Ze bestaan eigenlijk niet, de eilanden zitten tussen aarde en heelal. Wij zitten nu ook op zo'n eiland. De Golven hebben krachten, hele sterke krachten, waarmee ze mensen naar dit soort eilanden sturen. Dan langzaam, één voor één vermoorden de Golven de mensen. Als de mensen vermoord zijn, komen er weer nieuwe mensen op zo'n eiland. Het is een verschrikkelijke routine. En zoals het nu gaat, schijnt het te gaan lukken. De mensen hebben geen idee. Elke dag verdwijnen er duizenden mensen en worden gezonden naar eilanden. Het is allemaal perfect geregeld. De Golven hebben er het complete vertrouwen in. Over een paar jaar is deze hele aarde berooft van haar inwoners. Je hebt niet lang meer te leven Nathan.'