Vol goede moed verlaat Nathan voor de zoveelste keer de groep. Niemand heeft het door. Alleen Vincent weet er van. Het is dan ook het enige wat Nathan bezig houdt. Op het eiland is simpelweg niks te doen - als je levensbehoeften op pijl houden niet mee telt. Het enige wat de jongens doen is eten zoeken, zwemmen en slapen. Nathan's voeten verzinken in het zand. Hij neemt precies dezelfde weg als de vorige twee keren.  In zijn hoofd spelen de gebeurtenissen zich nogmaals af. Vanaf de dag dat deze ramp begon. Vanaf de dag dat Nathan's leven veranderde. Hij heeft het allemaal gehoord van Vincent. Dat hij wakker werd in een bootje op de oceaan. Dat ze aanspoelden op een vreemd eiland. Én - dat hij z'n geheugen verloor. Dat er een meisje verscheen in het kampvuur. Dat Hugo verdween. Dat - Nathan knippert met zijn ogen en stopt met denken. Doorlopen. 

Hij is er. Zijn rechtervoet staat in het zand, zijn linker in het bos. Hij loopt over de takjes en bladeren richting de plek waar hij de vorige keer een belofte heeft gedaan. Ik kom terug, dat beloof ik. Hoort hij zichzelf zeggen. Tevreden knikt hij en loopt hij verder. De vier houten hutjes doemen op tussen de bomen. Uit de schoorsteen van één van de vier komt rook. Hij besluit om zijn koers te zetten richting die hut. Hij kan zijn nieuwgierigheid niet bedwingen - wat ook wel een beetje bij zijn persoonlijkheid hoort, moet hij toegeven. 

Zachtjes tikt hij op het raam van het huisje dat zijn aandacht had getrokken. Het was een klein, houten hutje. Een soort mini-bungalow. Voor als je in je eentje op vakantie zou gaan. Nathan kijkt door het kleine raampje. Er brandt licht, maar hij ziet niemand. Geen enkele angstige gedachte schiet door zijn hoofd. Nog niet. Hij klopt nogmaals - dit keer op de deur. Wie zou hier verblijven? Is het eiland dan toch niet zo onbewoond als we dachten. Misschien is dit onze redding. Om er echt zeker van te zijn dat er niemand binnen was klopt Nathan voor de laatste keer. Alsof het noodlot heeft geklonken zwaait de deur met een klap en veel gepiep open. Een gedaante verschijnt in de deuropening. Nathan blijft stokstijf staan. Het lot heeft hem gegrepen.