Cesia's POV

Kinawayan ko sina Kerensa at ang ilang miyembro ng staff ng Academy. Kasama sina Heather at Kia, sinalubong nila kami ni Trev nang makarating kami sa dulo ng pasilyo.

"Oh, fuck-" Nabitawan ako ni Trev dahil sa mga lalaki na hinatak siya malapit sa may pintuan ng templo. Pinabilutan agad siya ng mga satyrs at centaurs, pati na rin ng mga nymphs at iilang deities.

Napasinghap ako nang may humila rin sa'kin.

"Congratulations!" bati sa'kin ni Bliss na may kasamang yakap.

"Congratulations..." Sumunod naman si Ira sa kanya. "-our crown."

Mabilis din akong pinaligiran ng mga bisita. Kalahati sa kanila'y namumukhaan ko, at kalahati rin sa kanila'y kinailangan ko pang gamitan ng ability para makilala.

Umikot-ikot ako sa kinatatayuan ko nang maramdaman ang pinaghalong kapangyarihan ng mga mortal at imortal na patuloy ang pagdagsa sa kinaroroonan ko.

Kung kanina naiiyak ako dahil sa saya, ngayon, naiiyak na ako dahil sa dami nila.

"Hoy!" Narinig naming sigaw ni Thea dahilan na mapalingon kami sa kanya. Itinulak niya ang kanyang sarili sa gitna ng nagkukumpulang mga bisita. "May nakahain nang pagkain sa garden kaya magsialisan na kayo!"

Naghiyawan ang mga satyrs at centaurs saka nag-unahang tumakbo. Lumipad din ang iilang nymphs at umikot-ikot pa sa ibabaw namin nang humahagikgik, bago lumabas ng templo.

Inilibot ko ang aking paningin.

"Trev..." tugon ko kila Art na kalalapit lang sa'kin. "Nasa'n si Trev?"

Humigpit ang aking pagkakahawak sa bulaklak na nasa kamay ko nang gamitin ko ang kapangyarihan ko para hanapin si Trev. Pero sa huli, napangiwi lang ako sa sakit dahil sabay kong naramdaman ang bigat ng bawat presensyang nakapalibot sa'kin.

 "Ayun," ani Thea. "Inabangan ng Papa mo."

Nagkasalubong ang aking kilay. "Huh?"

"She's kidding, Cesia." Marahang ipinatong ni Kara ang kanyang kamay sa balikat ko. "Trev's with the boys."

"They're on their way to his room," sabi ni Ria. "And you should be, too, para makapagbihis ka na."

Binigyan ko sila ng nag-aalanganing ngiti. "Pwede bang kayo muna ang bahala sa mga bisita?" tugon ko. "Yung gods- tas andito rin sina-"

"Heavens!" Isang lalaki ang lumapit sa'min nang nakataas ang mga braso. Nakasuot siya ng floral suit na kumikinang sa bawat galaw niya. "Why are you all stressing out the beautiful bride?!"

"Congratulations, darling." Niyakap ako ni Dionysus, bago samaan ng tingin yung iba, pati na rin sina Ria na napasimangot.

"Everyone!" Umalingawngaw ang boses ng god sa buong templo nang kunin niya ang atensyon ng lahat. "The Muses will be performing any time now! So please proceed to the gardens for the reception!"

Isang babae ang nagtaas ng kamay niya. Suot niya ang napakahabang pastel pink dress, at nagagayakan ng mga bulaklak ang dilaw niyang buhok.

"Ngayon na ba 'yon?" tanong niya. "Like- right now?"

"Euterpe, what are you still doing here?!" ani Dionysus. "Your sisters are already assembling outside!"

"Oh!" Tinakpan niya ang kanyang bibig at marahang natawa. Bumukadkad ang mga bulaklak na nakadikit sa buhok niya nang ngitian niya kami at umaksyong may tinabig sa hangin. "Why did no one tell me?"

Muli siyang natawa at napailing bago umalis. Sumunod din sa kanya ang ibang deities na halatang kinahumalingan siya.

Napangiti ako.

"Now." Hinawakan ni Dionysus ang magkabilang balikat ko. "Go change before another guest dotes on you!"

Tinignan ko sina Kara na tinanguan ako.

Lumapad ang aking ngiti at umikot. Bitbit ang bouquet sa isang kamay, bahagya kong inangat ang harapan ng skirt ko saka nagmamadaling tumungo pabalik sa aking kwarto, kung saan bumungad sa'kin ang boses ni Galatea.

"No, I never thought she'd get married to someone like him-"

Napatigil siya pagsasalita nang tuluyan na nga akong makapasok. Mabilis ang paglingo'ng ginawa niya sa'kin habang nakaupo sa vanity table.

Kaharap niya si Elpis na napatingin din sa gawi ko.

Sabay na lumiwanag ang kanilang mukha. "Cesia!"

"Elpis!" Nagmamadali akong lumapit sa kanila at unang niyakap si Elpis. "Galatea!" Kasunod kong hinarap ang maliit na statue na napatayo sa mesa. Yumuko ako nang maitapat ko ang aking ulo sa kanya, at napatagilid nang yakapin niya ang aking pisngi.

"I was just telling Elpis about our time together in the mortal realms!" Binitawan niya ako. "When I was with you and your-" Sumingkit ang kanyang mga mata sabay bulong, "...husband."

Natawa ako nang maalala ang panahon na tinutukoy niya.

"Congratulations, Cesia," bati sa'kin ni Elpis. "You have my blessings." Namuo ang isang malambot na ngiti sa kanyang labi. "I wish you a married life filled with love and hope."

Napangiti rin ako. "Salamat, Elpis..."

Ipinagdaop niya ang kanyang palad. "I believe you're here to change?" tanong niya na tinanguan ko.

"Well, then..." Inangat niya si Galatea mula sa pagkakapatong sa mesa at ipinaupo ito sa balikat niya. "We'll see you later."

Humilig-hilig si Galatea sa magkabilang gilid niya nang marinig namin ang ingay ng musika at hiyawan sa labas.

"See you later my lady," paalam niya.

"See you," sagot ko, at hinatid sila ng tingin hanggang sa makalabas sila ng silid.

Pagkaraan ng ilang segundo, tumalon ako sa higaan.

Nakatuon ako sa kisame habang nakadipa nang magpakawala ako ng isang maingay at malalim na buntong-hininga.

Pinikit ko ang aking mga mata.

Kasal na ako...

Dahan-dahan akong namulat, sa realidad na para na ring isang panaginip.

"May asawa na ako," bulong ko sa sarili.

At yung asawa ko...

Kumapa-kapa ako at kinuha ang pinakamalapit na unan. Idiniin ko ito sa aking mukha saka tumili nang malakas.

Isang beses lang, dahil agad ko itong itinapon pagkatapos.

Wala na kasi akong oras na gumulong-gulong at magpadala sa sobrang kasiyahan ko.

Napaupo ako sabay hataw ng higaan. May reception pa!

Tinanggal ko ang suot kong veil na agad kong hinangaan dahil nakakapit pa rin ito sa likod ng buhok ko.

Tumayo ako at dumako sa vanity table kung saan ko ibinaba ang flower crown ko. Ilang sandali akong napangiti rito bago umikot at hinarap ang nakasabit na dress sa pinto ng closet.

Gawa sa pinagtugpi-tugping mga perlas at diamante ang sleeveless top nito. Samantalang yung skirt, ay yari sa silk na may isang layer ng chiffon fabric sa ibabaw.

Ibinaba ko ito at inilatag sa higaan.

"Ang ganda..." Ang ganda ng lahat ng nakikita ko sa araw na'to.

Trev's POV

From the watch on my wrist, I lifted my gaze at my wife who wore one of her widest and sweetest smiles while walking to meet me. 

"What took you so long?" tanong ko nang makarating siya sa aking tabi.

"Nahirapan akong tanggalin yung corset," sagot naman niya.

A corner of my lips automatically raised. "You know, I could've helped."

She gently rested her palm on my chest, and stared longingly at the ring she wore as if she woke up from a beautiful dream.

"Just a minute ago, I thought you didn't survive the guests."

Mahina niya akong hinataw sa dibdib.

"What?" I chuckled lightly. "There's so many of them..."

"Hey." Lumapit si Ria sa'min. Kasama niya si Chase na marahang nakahawak sa likod niya. "Ready for your first dance as husband and wife?"

Eight more demigods surrounded us, all wearing the same smile.

Isa-isa ko silang tinignan.

There's Chase and Ria, who never failed to ruin my day by constantly being at each other's throat. Kara and Dio, who both had their own worlds when they entered the Academy, but made a new one that they chose to share when they left...

While Cal and Art...

I gave an acknowledging nod at the son of Hades who held his wife beside him.

They tell an extraordinary story, of how the dark fell for light, and how they continued to love each other, despite them being entirely different.

Perhaps, opposites do attract...

But I also know that two does not have to be the opposite to attract as well.

And I know this because of Thea, whose camera was stuck in front of her face, and Seht, who's constantly pulling her arm down.

While the other were light and dark, they were light and fire.

I always considered them a dangerous combination when they entered the Academy. An explosion waiting to happen, but lo and behold, one is a red flame, and one, blue.

They were made of the same elements, but they never clashed. A miracle, but the longer I observed them, the clearer it became for me to see that they never overpowered one another, only complemented, and now, united.

Behind Matilda, Thanatos appeared. "Congratulations, demigod."

And Hector followed beside him. "Congratulations, brother." He said, as he held Kaye by the shoulder.

Tinanguan ko silang apat.

Matilda and Kaye, the last two demigods who took us all by surprise. They appeared and I felt what others feel when taken by a storm.

I looked down as I remembered who they were, and compared them to what they have become now.

Taking a deep breath, I faced the one who brought us all here together.

"Ready?" I asked. 

"Kanina pa," sagot niya nang nakangiti. "Habang nakamasid ka sa kanila..."

From the garden, Aphrodite ran towards us. "What are you still doing here?!" She stopped in the middle of the stone pathway and frantically waved her hand. "The music has already started ages ago! Run!"

I gasped when she unconsciously, or consciously, used her power at us.

Run, the goddess said.

And run, we did.

Narinig ko ang mga tawa nina Art at Thea na inunahan kami sa pagtakbo hatak-hatak ang kamay ng kanilang mga asawa.

Binuhat naman ni Chase si Ria bago naglaho sa aming paningin, at lumitaw sa unahan nang nakangisi sa isa't isa.

Kara hurriedly walked backwards, facing Dio who laughed and partially turned around. "Cesia! Trev!" He called, while waving a hand.

Hinila ako ni Cesia patakbo sa kanila. "Trev!" nananabik niyang sambit. "Bilis!"

I smiled and shook my head before letting her drag me. 

The sound of music welcomed us, and as we reached the entrance of the garden, I pulled my wife closer to me. "Come here, you."

She let out a faint squeal when I lifted her to an embrace and spun her in the middle of the surrounding lights.

"Let's go, bro!" I heard Chase cheer along with the others.

She giggled uncontrollably while her feet slowly landed on the grass. Her arms were still around my neck when she lifted her head to meet to my gaze.

Then, she looked down and leaned her forehead against my chest.

She laughed, and I laughed with her.

Nang muling mag-abot ang aming tingin, nanatili siyang nakatingala sa'kin. Ipiniling ko ang aking ulo sa kamay niyang marahang humawak sa gilid ng aking mukha.

Hinaplos-haplos niya ang aking pisngi nang nakangiti.

Dissatisfied with only the sight of her eyes and the touch of her hand, I leaned my head and yearned for the taste of her lips, that she willingly gave.

"Dance with me," I whispered after I struggled to break the kiss.

I slowly grabbed one of her arms and lowered it, never letting go of her hand. I gripped the side of her waist and pulled her closer, chest against chest.

Then, my arm slowly crawled to shape the small of her back.

Truth be told, we never practiced.

We didn't have to.

"Trev..." She chuckled. "May nakalimutan nga pala akong sabihin."

Kumunot ang aking noo. "What is it?"

"Hindi ako makakauwi sa inyo mamaya," pagbibigay-alam niya. "Nakalimutan kasing dalhin ni Papa yung mga gamit ko."

I pursed my lips in discontentment before throwing a bored look at her father who wore a triumphant smile.

His smile widened as my frown grew bitter.

Ilang sandali pa'y pinikit ko ang aking mga mata at nagpakawala ng hangin. Saka ko ibinalik ang aking atensyon sa babaeng nakapaloob sa aking bisig.

"But we're still flying to France tomorrow?" tanong ko.

"Mmm!" Masigla siyang tumango.

Bumaba ang aking tingin sa labi niyang nakakurba sa isang perpektong ngiti. "Good."

Taking her by surprise again, I lifted her from the ground and to my delight, she just tilted her head towards the sky and laughed a laugh that could bring the heavens to its knees.

We danced the night away, smiled and laughed to our hearts content.

And I kissed her again when everything has calmed, in the middle of a dandelion field, under the watchful eyes of the constellations.

"I love you," my fingers lingered on her cheek.

She glanced at the garden, eyes sparkling with joy at the sight of a celebration dedicated to her.

"Trev..." Nilingon niya ako nang naluluha ang mga mata at nakakunot ang noo. "Ang saya ko."

I bit my lower lip and grinned. 

"So am I," I said and kissed her again.

I made it, I silently thought. I finally made the promise of a lifetime.

And after all the things that happened to me... after all the years of making choices for others, and for myself...

Loving her was the best decision that I have ever made.

For she will always be my favorite consequence.

Cesia, my wife, my love, and my beautiful consequence.