love in the dark...

Kaye's POV

Ipiniling ko ang aking ulo nang makita ang isang lalaki na nakatalikod sa'kin. Nakapamulsa siya habang nakatayo sa platform ng Academy.

Yumuko ako at napangiti. 'I'm dreaming, aren't I?'

'Kaye.'

Inangat ko ang aking tingin kay Slade. 

'Hi,' he greeted and smiled.

My eyes brightened, and before I knew it, I found myself walking towards him. I didn't stop to greet him back, instead, I pulled him to an embrace.

Nang bitawan ko siya ay tumingala ako sa kanya nang nakasuot ng ngiti na mas lumapad pagkatapos siyang yumuko at tumapat sa tiyan ko.

'Henri,' sambit niya rito. 'My son, you're destined to be great...'

Unti-unting nabura ang aking ngiti.

Sinalubong ni Slade ang aking tingin bago tumayo. 'Kaye-'

'Why did you do this, Slade?' tanong ko. 'Why are you leaving a child?'

He just stared at me as an answer, dahilan na matawa ako nang mahina. 'You have bigger plans, don't you?' Sunod-sunod ang aking mga katanungan. 'Why else would you leave a child, when you don't have to? Ginamit mo lang ba ako-'

'I didn't mean to hurt you,' aniya. 'Kaye, I-'

Namamasa ang aking mga mata nang ngitian siya. 'You're destiny for gods' sake-' My voice broke. 'You know everything.'

Napalunok siya at akmang lalapitan ako nang mapaatras ako.

He looked to the side, as if he was ashamed. 

Kumunot ang aking noo pagkatapos magsimulang tumulo ang aking mga luha. 'What have you done?'

Taking a deep breath, he turned to face me again. 'This...' sabi niya. 'This is the consequence.'

'A consequence that you could have stopped-'

'No,' he insisted. 'I could not stop myself.'

'I gave myself a weakness,' dagdag pa niya. '-and she's right in front of me.'

'I know everything but I cannot do everything.' Napalunok siya. 'I am not in control of myself, anymore, and that's because of what I did for you and the others.'

Umiwas ako ng tingin.

'But I do not regret what I have done.'

I blinked the tears from my eyes.

'I will never regret loving you.'

Pinunasan ko ang aking magkabilang pisngi.

'You belong to me, Kaye.'

Napatuon ako sa kanya nang sabihin niya 'yon.

'I cannot continue without you by my side.'

My breathing deepened as I looked at him, confused and amazed at the same time, of how a god as powerful as him falls weak against love.

'Be my wife,' he pleaded. 'Live among the stars with me...'

Bahagyang bumukas ang aking bibig, hindi makapaniwala. 'May anak ako, Slade, may anak tayo.'

'Then let's watch him grow.' Namuo ang isang mapait na ngiti sa kanyang labi. 'Let him pave his own way, because his destiny, Kaye, is beautiful.'

'It's different,' he added. 'Henri, he's not only going to live. He's going to overcome.'

'What makes it different?'

Nakapamulsa siya. 'Reign.'

Kumunot ang aking noo. 'Reign?'

'He will reign.' His bitter smile turned into a gentle one.

Napatingin ako sa malayo nang kunin niya ang kamay ko.

'I want you, Kaye. Above all, there is you,' mahina niyang tugon. 'Let me give you everything. The moon, the stars, immortality, power... even entire galaxies.'

I continued to stare at him.

'Let me love you,' his voice begged. 'And while we watch everyone's destinies, while we lie surrounded by odigos... let's embrace each other... let's make love... let's sit on our own thrones, side by side, hands together...'

Dahan-dahan kong inangat ang aking kamay para tuyuin ang isang luha na nakatakas mula sa mata niya, at nanatili akong nakahawak sa kanyang mukha.

'Be mine, forever.'

'Slade...' I whispered, my thumb caressing his cheek. 'Eternity with you...'

'-will only feel like a moment,' dugtong niya. 'Because I love you, Kaye, as much as you love me.'

Pinikit ko ang aking mga mata.

At sa aking pagmulat, nakita ko si Hector na nakatingin sa'kin habang nakaupo sa sahig at nakapatong sa gilid ng higaan ang mga braso niyang kasalukuyang hinihiligan ng kanyang ulo.

"You're crying..." puna niya.

Pinunasan ko ang aking mga luha. 

"Why?"

Binigyan ko siya ng isang malungkot na ngiti. "Destiny just asked me to be his wife."

Umangat ang kanyang ulo. "What?" 

Humugot ako ng malalim na hininga saka umupo sa higaan. "He begged me."

Tuluyan na nga siyang napatayo sa sinabi ko. "And what did you say?"

Napalunok ako.

"Kaye?" Lumalim ang kanyang boses. "Did you accept or not?"

"Hector-" Napatigil ako nang makaramdam ng pananakit sa aking likuran at puson. Napahawak ako rito, sabay kunot ng aking noo.

"Fu-" I stopped myself from cursing as the dull pain radiated to the space in between my thighs. "Hector!" Napakapit ako sa sapin sa higaan.

Humigpit ang pagkakakuyom ng aking mga palad at isang matinis na sigaw ang kumawala mula sa bibig ko dahil sa patinding sakit.




Chase's POV

Iginiya ko si Ria sa rooftop ng isang building.

"Seriously," natatawang sambit ng asawa ko. "Where are you taking me?"

Binaba ko ang aking mga kamay mula sa pagkakatakip sa kanyang mga mata.

"What?" Luminga-linga siya. "You liked the view up here?"

Natawa ako nang mahina at hinawakan siya sa balikat. Dinuro ko ang isang building sa tapat namin na under contsruction. "Kita mo 'yan?"

Tumango siya.

"Sa ground floor ng building na 'yan, may magbubukas na ice cream restaurant," pagbibigay-alam ko sa kanya. "Sa underground ay ang pagawaan at storage room, tapos sa upper floors naman ang mga opisina."

Lumiwanag ang kanyang mga mata. "A whole building for ice cream?"

"Mmm." Nginitian ko siya. 

"So is their ice cream really that good that you wanted to show the building to me?"

Lumapad ang aking ngiti. "Ria, sa'yo 'yan."

Halatang napatigil siya sa sinabi ko.

Nagkasalubong ang kanyang kilay nang tignan ako. "H-Huh?"

"Regalo ko sa'yo," sabi ko. "Dahil pinakasalan mo'ko."

"But you already gave me a gift on our wedding-"

"Ayaw mo?" tanong ko.

Humakbang siya paatras at muling tumuon sa building. "Baby, this is too much..."

"Kulang pa nga 'yan, eh," Nakapameywang ako nang harapin din ito. "Kulang pa 'yan sa kaligayahan na ibinigay mo sa'kin."

Napansin kong sinundan ito ng katahimikan kaya napalingon ako kay Ria. Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko siyang naluluha.

Dali-dali akong lumapit sa kanya. "Ria-"

Tinulak niya ako na ikinabigla ko.

"Chase!" Pinunasan niya ang magkabila niyang pisngi. "Turn the fuck around! I don't want you to see me crying!"

Napakurap-kurap ako, at ilang sandali pa'y napangiti.

Lumapit ako sa kanya para yakapin siya.

Mahina niya akong sinapak sa dibdib. "I hate that I love you.." umiiyak niyang tugon. "I don't deserve you, Chase."

Pumihit-pihit ako habang nakayapos sa kanya. "Pa'no ba 'yan? Master Chase-" Napayuko ako nang bigla siyang tumingkayad at tinuhod ako sa sikmura.

"Shut up," nagbabanta niyang sabi, nang may luha pa rin sa mga mata.

Napakapit ako sa tiyan ko. "Time out!" Itinaas ko ang kamay ko. "Ria naman, eh!"

Kasunod na nanlaki ang aking mga mata nang tumakbo siya sa'kin at lumundag sa kinatatayuan ko kaya kusang bumukas ang aking bisig para saluhin siya.

"Gods." Humigpit ang pagkakapalipot ng kanyang mga braso sa leeg ko. "You're the best."

Napangiti ako, at hinagod-hagod ang likod niya. "Alam ko."

Sinundan ito ng mapayapang katahimikan.

Hindi ko pa rin siya binibitawan nang magsalita ako. "Nakapag-desisyon ka na ba?"

Matagal-tagal pa bago ko narinig ang sagot niya. "I want to fight, Chase, it's where I'm happy."

Ilang sandali kong pinikit ang aking mga mata.

"I know why you don't want me to go to battles," bulong niya. "And I understand, which is why..." Unti-unti siyang kumawala sa 'kin.

Hinawakan niya ang aking mukha at nginitian ako. "I decided to become a trainer in the Academy!"

Kumunot ang aking noo.

"I already called Sir Rio," aniya. "Says he'll be happy to sign me up for an apprenticeship."

Si Sir Rio, yung PE teacher namin...

"He says I'll have to shadow him for the first couple of months, and then, I can help train the students."

"Sigurado ka bang hindi ka makakapatay ng mga estudyante n'yan?" tanong ko.

"Oh, please." Hinataw niya ako sa dibdib, saka kumisap-kisap. "I'll try my best."

Nabaling ang aming atensyon sa mga phones naming sabay na tumunog. Kinuha namin ito at pagkaraan ng ilang sandali pagkatapos namin itong sagutin, napatingin kami sa isa't isa.

Sabay ring nagbago ang kulay ng aming mga mata nang ilabas namin ang aming mga pakpak.

Tumakbo kami patungo sa dulo ng rooftop at tumalon.




Art's POV

"Huwaaah!" Nakataas ang mga braso ko habang tumatakbo-takbo sa hallway. Tapos nabangga ko si Thea na tumatakbo rin habang tumitili.

Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko. "Tangina! Manganganak na si Kaye!"

"Not yet," ani Seht na kalalabas lang mula sa kwarto ni Kaye. "She's still in active labor."

"What the fuck?!" Narinig naming sigaw ni Kaye mula sa loob. "Slade! You stupid piece of motherfucking-" Isang segundo siyang huminto. "...shit!"

"Okie!" Sinuntok ko ang hangin. "It's my time to shine!"

Pumasok ako sa kwarto ni Kaye at nakita siyang namimilipit ang mga kamay sa higaan habang nakasandal sa headboard.

"Hi, Ka-" Hindi ko siya nabati nang maayos dahil bigla siyang sumigaw.

Kumibit-balikat ako at dumako sa tabi ni Kaye. Nang magkaharap kami ni Hector dahil nakatayo siya sa kabilang gilid ng higaan, pinaningkitan ko siya.

Sumigaw na naman si Kaye kaya binalik ko na ang atensyon ko sa kanya. Kinuha ko ang kamay niya, at sabay na lumiwanag ang aming balat nang magtagpo ang aming palad.

Unti-unting nagbago ang kulay ng ang aking mga mata habang pinapasahan siya ng enerhiya na nakakapawi ng sakit.

Isang napakalalim na buntong-hininga ang binitawan ni Kaye, bago tumingala.

"T-Thank you-" Napangiwi siya sa sakit kaya binilisan ko ang pagbahagi sa kanya ng kapangyarihan ko.

Mabigat na bumagsak ang kanyang ulo sa kanyang dibdib.

Habang nakahawak sa kamay niya, pinisil-pisil ko ang kanyang braso. "Sabihin mo lang kung makaramdam ka ulit ng sakit, ah?"

Ipinikit ang kanyang mga mata.

Humilig si Hector papalapit kay Kaye at magaang dinampi-dampi ang noo nito gamit ang puting bimpo na nasa kamay niya.

Napatitig lang ako sa kanya.

"Seht says she needs a change of clothes," aniya nang hindi ako binabalingan ng tingin.

Unti-unting bumaba ang aking tingin sa magkahawak din nilang mga kamay. "Okie."

Binitawan ko si Kaye na agad suminghap kaya mabilis kong kinuha ulit ang kamay niya.

"Pwede mo bang tawagin si Thea?" tugon ko. "Di ako makakapagbihis ni Kaye."

Tumango siya at tahimik na lumabas ng kwarto.

Pagkaraan ng halos isang minuto, malakas na bumukas ang pinto at ibinungad si Thea na may dalang mga damit. Sinipa niya pasarado yung pinto at ni-lock ito bago tumakbo sa direksyon ko. 

"Andito na ako!" nagagalak niyang anunsyo.

Minasdan ko si Thea na pinalitan ng damit si Kaye. Ipinasuot niya rito ang isang maluwag na maternity dress.

Humigpit ang pagkakahawak ni Kaye sa'kin. Napabitaw ako sa kanya nang bigla siyang nag-anyong multo at tumagos ang kamay ko sa kamay niya.

Namulat si Kaye at bahagyang yumuko nang namimilipit sa sakit. "I-It hurts-" Pabago-bago ang kulay ng kanyang mga mata.

Kumapit siya sa kumot at sumigaw, "Dad!"

Isang malaking uwak ang bumunggo sa glass panels ng balcony. Umiling-iling ito bago nag-anyong lalaki na may maiitim na pakpak. 

Sinamaan ng tingin ni Thanatos ang salamin nang buksan ito at dumiretso sa dako namin.

"Hello, my beautiful daughter-"

"Dad," kapos sa hiningang sambit ni Kaye habang nagbabago-bago ng anyo. "I-I can't control it." 

Kumurba paharap ang isang pakpak ni Thanatos. Pinatakbo niya ang kanyang kamay dito saka pumitas ng isang balahibo.

"Boil my feather in water mixed with ambrosia and let her drink it." Inabot niya ito kay Thea. "That'll relieve her soul."

"That's gross, Dad!" reklamo ng anak niya.

"I use my wings to collect and control souls, Kaye," ani Thanatos. 

Nakapamulsa siya ng isang kamay at umikot. Isang beses niya kaming kinawayan. "Call when you need me again," paalam niya. "I'll be back with Matilda."

Nang maglaho na ang god, lumabas si Thea bitbit ang balahibo ni Thanatos para ibigay ito kay Seht. Napausog naman ako sa headboard at sinandal ang ulo ko rito, hawak-hawak pa rin ang kamay ni Kaye na naglalaho-laho sa pagkakahawak ko.

"Art, are the others on their way?" tanong ni Kaye sa'kin.

Nakatuon ako sa harapan nang sagutin siya. "Sina Ria at Chase papunta na rito... pati na rin sina Dio at Kara..." sagot ko. "Pero sina Cesia at Trev, di ko alam." 

Umiling ako. "Sinubukan namin silang tawagin ni Cal kanina, ih, pero walang sumasagot."




Trev's POV

I tilted my head back on the top of the sofa as her hair dripped over my face. My hand gripped the base of her jaw and I pulled her close, until our breaths met.

"Ah-" She began to sway on her own rhythm while on top of me, soft moans escaping her lips in between our kisses. 

Letting out a slow sigh, she leaned her head over my shoulder and tightened her arms around my neck, while I ran my hands all over her back.

"Trev," bulong niya, naghahabol ng hininga.

I tilted my head and sucked on the side of her neck. "Hmm?"

She moved slow and steady, breathed seductively against my ear. "May tumatawag..."

My arms surrounded her waist. "I don't hear anything."

She stopped moving and kissed me behind the ear. "Sagutin mo," tugon niya bago nagsimulang gumalaw ulit.

I let out a subtle groan and grabbed the phone on the table within arm's reach beside us.

"What?" I answered without looking at the screen.

'Where are you?' It was Cal. 'We've been looking for you.'

"I'm busy-" My voice almost broke once I noticed Cesia quickening her pace. My back slid down against the backrest of the sofa and my legs spread slightly apart to support her weight. My hand clutched the side of her waist when I cursed under my breath. "Fuck."

'You're busy fucking?'

I didn't respond and just lifted a corner of my lips.

Cal sighed on the other end of the line. 'Come to the twins' house after you're done. Kaye's in labor,' he said, before ending the call.

I threw my phone to the edge.

Kaye's in labor...

"Let's get this over with, my love."

With one of my arms already secured around her waist, I reached for her shoulder and curled my fingers on top of it, before roughly pulling her downwards while I thrusted up.

She screamed my name and taking her by surprise again, I quickly lowered her to the side so she lay on her back. Her body arched the same time I pressed myself gently, but harder against her.

My hand gripped the edge of the seat after my other hand propped beside her. I was on top of her, in full view of her naked body, when I continued to shove into her, taking in deep and slow strokes.

My eyes followed her hand that ran over her own breasts as her shoulders lifted. She gripped her own waist, and I couldn't help but grin at the sight of her touching herself.

I dipped my head down to trail her warm skin with wet kisses. "Cesia." I whispered, and rammed my waist against hers' in fast progressions, her voice answering with loud moans, and the sofa stood conveniently as I groaned and let loose myself inside her.

Sighing, I lowered my body on top of her.

"Kaye's in labor..." I said, a few moments later. "That's why Cal called-"

"Trev!" She gasped before pushing me over and I fell on the floor.




Kara's POV

Napahawak ako sa braso ni Dio pagkatapos makita ang kalagayan ni Kaye na nakaupo sa higaan. Gulong-gulo ang kanyang buhok at namumula't namamawis ang kanyang mukha dahil sa ilang beses na pagpipigil ng sakit.

Napaatras ako.

Am I really going to go through that?

"Asa'n na ba sina Cesia?!" sigaw ni Thea.

An oval portal appeared near a corner of the room and revealed Cesia and Trev.

"Kaye!" Cesia immediately ran towards Kaye while Trev calmly stepped over the portal with both hands in his pockets.

He threw a glance at Kaye before his eyes drifted to me, and then down to my stomach.

Humakbang ako papalikod ni Dio. As if hiding behind my husband will stop me from experiencing the same as Kaye's, I still called for him. "Babe..."

Trev gave me a mocking look and snickered at my obvious fear. He only stopped staring at me when he felt Cesia's eyes bore on him.

Mabilis na nabaling ang aking atensyon nang biglang sumigaw si Kaye at dumausdos pababa sa headboard habang nakahawak sa kanyang tiyan.

"Is she allowed to take pain relievers?" Dio asked.

"Di na nga sapat yung kapangyarihan ko, ih!" ani Art. "Nawawala yung epekto ng healing abilities ko habang tumatagal..."

"Alright." Seht entered the room wearing a white coat while carrying a transparent box. "She's going to give birth, now."

"Art, lower her on the bed." Nilingon niya kami. "And all of you, out."

Hinatak ko si Dio papalabas ng kwarto nang biglang mamatay lahat ng ilaw.

"Tangina!" Narinig kong sigaw ni Thea. "Minumulto tayo!"

I turned to face the balcony when the room darkened and saw a thick blanket of black clouds heading towards us.

Trev sensed it too as he looked down on the floor before looking behind him.

"What the fuck is that?" tanong ni Ria.

Kaye let out a wretched scream and the skies loudly grumbled above us.

Napabitaw ako kay Dio. "What's happening?"

We all stood against the closing darkness. One by one, our eyes glowed bright, gold and shining, as we all felt threatened by what's coming.

"Someone take care of that," seryosong tugon ni Seht. "We have a demigod to deliver."

Kaye continued to cry out of pain, her chest heaving deep, and her breathing shaking. She screamed with her rasping voice as Hector lifted her closer to the base of the bed. Art jumped behind her to support her back, along with Hector. While Cesia and Thea kneeled on both her sides, holding her arms and legs.

"It's not a threat," Trev said. "There's nothing out there but darkness."

Nagkasalubong ang aking kilay. "But where is it coming from?"

And to answer my question, we all looked at Kaye.

Seht bent under the thin sheet that covered her legs. With sweat and tears streaming down her face, Kaye let out a wretched scream and tried to stretch apart her legs if it weren't for Cesia and Thea gripping her knees.

"Ria," sambit ko sa kanya at sinenyasan siyang tumulong din.

We both climbed over the edge of the bed and held either of her feet and legs.

"Breathe, Kaye..." I heard Hector whisper behind her.

"I-I can't-" naiiyak nitong sagot. "Gods! I can't!" 

"Kaye..." mahinang sambit ni Cesia. "Sabayan mo 'ko sa paghinga..."

Kaye looked at Cesia with furrowed brows. She leaned her head back against Art's chest and struggled to stable her breathing.

"Handa ka na?" tanong ni Cesia sa kanya.

She nodded weakly.

Cesia wore an assuring smile as she gave Kaye a determined look. "Huwag kalimutang humingang malalim."

Napalunok si Kaye bago ituon ang kanyang atensyon sa harapan.

She took a deep slow breath to prepare herself, before straining to push, whimpering in the process.

After a few seconds, she exhaled loudly and gasped to catch her breath.

"Good girl," puna ni Seht. "Let's do that again."

Kaye did it again and couldn't help but scream by the end of the second push.

Kumunot ang aking noo nang mapansin ang unti-unting paglaho ng kulay ng mga labi niya. Mabigat na sumandal ang kanyang ulo sa dibdib ni Art, at mabagal na bumukas-sara ang kanyang mga mata.

"Seht-" I started to panic deep inside. "Seht! She's draining!"

"The baby's still crowning!" sigaw ni Seht. "Wake her up! We're almost there!"

"Come on, Kaye," Ria tightened her grip on her knees. "Now's not the time to give up."

"Kaye!" Mahinang niyugyog ni Art ang mga balikat ni Kaye. "Hindi pa tayo tapos!"

Kaye slowly opened her eyes. "I-I can't-"

"Yes, you can," I insisted.

She looked at me with heavy eyes. She stared at me, clenching her jaw. And as she took shallow breaths, she once again faced front and lowered her head.

Sabay na napaangat ang aming mga ulo nang maramdaman ang unti-unting pagbigat ng hangin.

Kaye's eyes glowed gold when she took a deep and powerful breath. Then, she screamed and pushed with all her might, this time longer, and more stronger.

"One last!" sigaw ni Seht. "Quick!"

Kaye didn't stop to breathe and only gasped before pushing one last time, even more stronger than before, her eyes glowing brighter, and the atmosphere getting heavier.

She screamed after a long strain and as her head fell back, we heard the cries of a newborn child.

Sabay kaming napalingon kay Seht na tumayo nang may dalang umiiyak na sanggol sa bisig.

We all let out a breath of relief, but only for a moment, because Kaye's legs both fell on the side and her arms draped heavily from her shoulders.

"Kaye-" sambit ni Art nang dahan-dahan namin siyang binaba sa higaan. "Kaye!"

Kaye's chest didn't move an inch, and even her eyes never flickered for a moment. All the blood seemed to have left her body as she lay motionless on the bed.

I grabbed her wrist and pressed my fingers. "No..." I whispered, tears quickly forming in my eyes. "No!" I screamed and shoved the others so I could kneel on top of her.

I clasped my hand on top of the other and pushed hard and fast against her chest. "Kaye!" I called for her while I tried to resuscitate her.

"Art!" Nagsimula nang maluha ang aking mga mata nang tawagin si Art.

Inangat ko ang aking tingin sa kanya at nakita siyang nakatuon din sa'kin, namamasa ang mga matang kulay ginto na pala.

Dahan-dahan kong ibinalik ang aking tingin kay Kaye at nakita ang liwanag na dumaloy sa bawat ugat niya.

Kasunod na sumigaw si Art at nagpakawala ng malakas na enerhiya sa kinaroroonan namin.

"Art!" sigaw ni Thea.

Napapikit ako sa matinding silaw at napaiyak ng kaunti sa init na dumapo sa aking balat. Sa halip nito, hindi pa rin ako lumayo.

Lumipas ang ilang sandali at nanumbalik ang kadiliman. Muli kong itinuon ang aking atensyon kay Kaye, at nanghina bigla.

"K-Kaye..." umiiyak kong tugon.

Hector pushed me off, screaming her name.




Cesia's POV

Dahan-dahan akong napaatras habang nakamasid kay Hector na pilit ginigising si Kaye. Saka ko nilingon ang sanggol na umiiyak sa bisig ni Seht.

Mabibigat ang bawat hakbang ko palayo sa kanila, tila papaalis sa isang bangungot.

"Cesia-"

Iniwasan ko si Trev na sinubukan akong lapitan.

Pagkatapos, kung saan-saan dumako ang aking mga mata, hindi mapakali, hindi alam ang gagawin.

Lumalim ang bawat hugot ko ng hangin dahil sa kaba at takot. "Kaye..." Nanginginig ang magkabilang sulok ng aking mga labi nang sambitin siya.

Naramdaman ko ang isang luha na tumakbo pababa sa aking pisngi at marahas ko itong pinunasan.

Hindi pwede. Umiling ako. Hindi ako pwedeng umiyak. Kailangan kong mag-isip kung anong magagawa ko.

Narinig ko ang iyak nina Thea at Art kaya napatingin ako sa kanila, at agad nagsisi. Dahil sa sandaling nakita ko silang lahat na naluluha, naramdaman ko ang pinagsama-sama nilang lungkot at pagluluksa.

Bumagsak ang bigat ng mundo sa aking balikat, dahilan na maluha na rin ako.

Pangalawang beses na akong sinubukan ni Trev na lapitan pero hindi ko pa rin kayang magpahawak, kahit sa kanya.

Kusang nagbago ang kulay ng aking mga mata nang maisipan kong mag-summon ng portal sa aking paanan na dadalhin ako sa Underworld.

"Cesia!"

Huli kong narinig ang boses ni Trev bago ako mahulog, at habang nahuhulog, pinigilan ko ang aking sarili na maiyak sa asidong hangin na sumalubong sa'kin sa Underworld.

Bumagsak ako nang nakaluhod, kagat-kagat ang pang-ibabang labi dahil sa sakit.

Inangat ko ang aking ulo at tumayo.

Natagpuan ko ang aking sarili sa tabi ng ilog kung saan nanggagaling ang iyak ng mga kaluluwa na hindi nakatawid. Mula sa malayo, natatanaw ko ang ilan pang mga kaluluwa na nag-aabang sa barko ni Charon, ang mamamangka ng Underworld.

Pumunta ako sa kanila at isa-isa silang tinignan para maghanap, umasa, na makakita ng pamilyar na mukha.

"My daughter is not here."

Nilingon ko si Thanatos na nakatayo malapit sa ilog at nakatalikod sa'kin.

Napalunok ako bago lumapit sa kanya. "Thanatos." Itinago ko ang nanginginig kong mga palad nang tabihan siya. "Nasa'n si Kaye?"

"You tell me," mahina niyang sagot. "I should know but I don't."

Huminga ako nang malalim at ibinuga ito. Tapos kumunot ang aking noo dahil isang luha na naman ang nakatakas mula sa mata ko.

"Kaye-" Tuluyan na ngang nabasag ang boses ni Thanatos nang banggitin ang pangalan ng kanyang anak. "I-I cannot find her..."

Bumaba ang aking tingin sa nakakuyom niyang palad.

"Where is she?!" Hinarap niya ako nang nangangalit ang buong mukha. "What happened to her?!"

Hindi ako napaatras o nagulat sa biglaan niyang pagsigaw. Sa halip, tinignan ko lang siya nang nakakunot ang noo at luhaan. "H-Hindi ko rin alam-" sagot ko at umiling-iling. "Hindi ko alam kung nasaan siya, Thanatos..."

Umatras siya at tinignan ako na parang hindi kapani-paniwala ang sinabi ko.

Marahas niyang binuksan ang kanyang mga pakpak. Hindi na siya nagsalita pa. Iniwasan niya lang ang aking tingin at pumagaspas paitaas.

Nahagilap ko ang isang luha na tumulo sa kanyang pisngi bago siya tumingala at matulin na lumipad paangat.

"Cesia!"

Nilingon ko si Trev. Sa likod niya, ay si Cal na nakatuon sa aking paanan.

"What are you doing here?!" Kinuha ni Trev ang braso ko at malakas akong hinila.

Walang ganang magsalita, o kahit gumalaw man lang, hinayaan ko siyang kaladkarin ako papasok sa portal na ginawa ni Cal.

At sa unang hakbang ko pabalik sa kwarto, bumagsak ako sa sahig nang nakaupo. Ilang segundo akong napatulala, at nananamlay na itinukod ang aking mga palad sa sahig. Sunod-sunod ang pagpatak ng aking mga luha nang iniyuko ko ang aking ulo bago tumayo.

Wala sa sarili akong napalapit kay Kaye.

Ngunit hindi ko nagawang umabot sa kanya dahil bigla akong napaluhod sa gilid ng higaan. 

Ipinatong ko ang aking braso rito at isinandal ang ulo ko... saka humagulgol ng iyak. 

Kinuyom ko ang aking mga palad at nilakasan ang pagbuhos ng mabigat kong damdamin, hanggang sa unti-unti akong dumausdos pababa sa sahig.

"K-Kaye-" mangiyak-ngiyak kong tugon habang nakaluhod. Niyakap ko ang aking sarili at napabaluktot sa sakit. "Kaye!"


12...


11...


10...


9...


8...


7...


6...


5...


4...


3...


2...


1...


Hector's POV

"Henri!" I called on the boy who still stood on her mother's grave after we've spent an hour eating snacks on the grass, sometimes playing, and mostly talking about her. "Let's go!"

Napangiti ako nang masdan siyang nakayuko at nakatuon sa gitna ng lapidang gawa sa puting marmol.

He's taking longer time than usual staring at her name... and so, I waited.

After a few minutes, he finally lifted his head. He turned to face me and ran towards me.

"Dad," sambit niya nang makarating siya sa aking harapan. "When can I stay here in the mortal realms with Mom?"

Bahagya kong ipiniling ang aking ulo. "When you're ready."

I smiled after seeing him frown.

"And when you are..." I crouched down to his level. "You're going to the school she also went to."

His expression still didn't change. "But I don't want to visit Mom once a year," mahina niyang tugon. "I want to look at her everyday..."

I stared at him while the wind gently moved his jet black hair. His eyes darkened, because he was looking down. But I know it will change to a shade almost gold once he lifts his gaze.

"You will," I promised. "Soon."

Letting out a sigh, I messed with his hair and finally stood on my feet. Panandalian kong sinulyapan ang namumulaklak na puntod sa likod ni Henri bago ituon ulit ang aking atensyon sa kanya.

"We should go if you don't want to give your grandma and grandpa a heart attack," natatawa kong sabi.

Inangat niya ang kanyang ulo at pinaningkitan ako. "They're immortal."

Kumurap-kurap lang ako.

This child.

Napansin kong may nakakuha ng atensyon niya sa likod ko kaya umikot ako at nakita ang isang babae na papalapit sa'min.

"Hi!" Her eyes brightened after seeing us. She looked at me, then at Henri. "Hello, Henri!"

"And so we meet..." I crossed my arms against my chest and smiled at her. "Cesia."

"Mabuti nalang at nag-abot tayo. Ang tagal na nung huli, eh." She showed me the basket that she carried in her hand. "Samahan niyo kami? Marami akong hinanda."

Kumunot ang aking noo. Kami?

Isang batang lalaki ang sumilip mula sa likod niya habang nakakapit sa damit niya. Kumawag-kawag pa ang isang sulok ng labi nito nang makita kami.

I looked at the boy with curiosity. "Gabriel?"

Mabilis siyang nagtago nang banggitin ko ang pangalan niya.

"Say hi, Gab," Cesia said as she gently held his head.

Like a robot, the boy stepped on the side with a straight leg to reveal himself before bowing down with a very stiff spine.

"Gabriel!" natatawang sambit ng nanay niya.

"W-What?" He looked confused when he looked up to her.

"Hi lang!"

"O-Oh-" He turned to face us and smiled widely. "Bonjour!"

Cesia gave us an apologetic smile. "Pagpasensyaan niyo na, galing pang France."

"Where's the younger one?" usisa ko.

She then let out an awkward laugh and shook her head. "Di 'yon gigising nang ganito kaaga."

"Dad." Henri elbowed me. "Sino siya?"

"Oh." Natawa ako nang marahan. "Henri, this is Cesia, and her eldest son, Gabriel," pagpapakilala ko.

"She's mom's friend?"

"Mmm." Tumango ako. "A very close one."

Henri nervously stepped forward and held out his hand. Cesia gladly took it and gave him a gentle shake, and as she did, he looked away.

Umangat ang magkabilang kilay ko dahil sa reaksyon niya.

His first crush, huh?

"Ang ganda ng mga mata mo," puna ni Cesia na ikinamula ng kanyang mga pisngi. "Magkapareho kayo ng isa ko pang anak..."

"Oo nga pala, happy birthday!" Gabriel leaped in between them, and I saw Henri tilt his head to give him an obvious annoyed look.

"You're twelve, non?" Gabriel nodded his head to answer his own question. "Hmm?"

Henri stared at him. "Dad, can we go now?" tugon niya nang hindi ako binabalingan ng tingin at nanatiling nakatitig sa batang lalaki na nakangisi sa harap niya.

Napangiti ako at tumabi sa kanya.

"It was nice meeting you, Cesia," I held Henri by his shoulder and pulled him close. "But we have to go. Thanatos and Matilda are preparing a feast for him."

"Mmm." Tumango si Cesia. "Mag-ingat kayo-" Hindi niya natapos ang sasabihin niya nang hatakin siya ng anak niya.

"Ma! Look! Ang dami nang bulaklak!" He tugged on her arm and continued to pull her. "Let's make flowers bloom with our eyes again!"

Kinawayan kami ni Cesia habang natatangay. "Bye Hector! Bye Henri!"

I waved my hand back, and surprisingly, Henri also did, even more enthusiastically.

Mahina ko siyang tinulak.

Ibinaba niya ang kanyang kamay at tinignan ako. "What?"

"Don't make it too obvious," sabi ko sa kanya.

A knowing smirk curved his lips.

"You sneaky-" I crouched down and lifted him over my shoulder. "-little demigod!"

"Dad!" Humahalakhak niyang sambit habang hinahataw ang likuran ko. "Ibaba mo 'ko!"

I laughed with him and summoned the nearby shadows to make a portal in front of me.

"Bye, Mom!" Henri shouted.

Before stepping inside, I found myself slightly turning my head towards her, and smiled.

I finally have someone, Kaye... someone I can't love in the dark.



- End of Golden Age -

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top