Chapter 51: A thread of Clue

"YOUR wife is Hersey J-nea Leogracia-Montallana..."

H.J.L-M...

That's it's... The ring, the initial...That's her name...

H... Hersey...

J... J-nea...

L... Leogracia

M... Montallana...

Fvck... I want to talk to her...

Parang ayaw pang paniwalaan ng utak ko ang mga nalalaman ko ngayon. Dahil wala akong maalala...

Pero unti-unting bumabalik sa akin ang nga iyon... Na paunti-unti nila ako binibigyan ng clue...

"𝘋𝘰𝘯'𝘵 𝘤𝘢𝘳𝘦, 𝘋𝘳. 𝘔𝘰𝘯𝘢𝘵𝘢𝘭𝘭𝘢𝘯𝘢." Naalala kong sabi niya sa akin noon.

May car accident at that time at isa siya sa pasyente namin pero kilala na niya ako noon.

"𝘐𝘵'𝘴 𝘸𝘦𝘪𝘳𝘥, 𝘪𝘴𝘯'𝘵 𝘪𝘵? 𝘗𝘢𝘳𝘦𝘩𝘰 𝘵𝘢𝘺𝘰𝘯𝘨 𝘔𝘰𝘯𝘵𝘢𝘭𝘭𝘢𝘯𝘢," sabi ko noon sa kanya.

"𝘐 𝘭𝘪𝘦𝘥, 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘱𝘢𝘭𝘢 𝘢𝘬𝘰 𝘮𝘢𝘳𝘳𝘪𝘦𝘥 𝘢𝘵 𝘓𝘦𝘰𝘨𝘳𝘢𝘤𝘪𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘶𝘳𝘯𝘢𝘮𝘦 𝘬𝘰."

"𝘠𝘰𝘶 𝘵𝘰𝘭𝘥 𝘮𝘦..."

"𝘕𝘢𝘬𝘪𝘱𝘢𝘨𝘥𝘪𝘷𝘰𝘳𝘤𝘦 𝘯𝘢 𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢, 𝘦𝘩. 𝘞𝘢𝘭𝘢 𝘴𝘪𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘶𝘸𝘦𝘯𝘵𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘴𝘢𝘸𝘢." Sinabi niya sa akin iyon nang nakatitig ng diretso sa mga mata ko at may hinanakit siya noon sa akin.

"𝘔𝘢𝘨𝘴𝘢𝘮𝘢 𝘴𝘪𝘭𝘢 𝘬𝘢𝘬𝘰 𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘣𝘪𝘵 𝘯𝘪𝘺𝘢. 𝘞𝘢𝘭𝘢 𝘯𝘢 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘬𝘪𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢. 𝘈𝘵 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘵𝘢𝘵𝘢𝘶𝘩𝘢𝘯 𝘮𝘢𝘯 𝘴𝘪𝘺𝘢 𝘢𝘺 𝘩𝘶𝘸𝘢𝘨 𝘴𝘪𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘶𝘮𝘶𝘩𝘰𝘥 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘶𝘮𝘢𝘭𝘪𝘬 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢. 𝘋𝘢𝘩𝘪𝘭 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘴𝘪𝘺𝘢 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨𝘩𝘢𝘩𝘢𝘣𝘰𝘭 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯 𝘢𝘺 𝘪𝘪𝘺𝘢𝘬 𝘴𝘪𝘺𝘢 𝘯𝘨𝘥𝘶𝘨𝘰 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘶𝘭𝘪 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘯𝘨𝘨𝘢𝘱𝘪𝘯.

"Kaya ikaw... Mahalin mo ang girlfriend mo, ha? Kasi ang mga babaeng katulad namin? Kapag nasaktan na? Sumusuko kami dahil nakakapagod kayong mahalin."

Kaya ba nakaramdam ako ng takot noon dahil...totoong nakakapagod nga akong mahalin?

"See you in court." Isa ito sa mga katagang binigkas niya na halos mawalan ako nang hininga. Hindi ko rin alam sa kanya kung bakit iyon ang sinabi niya sa akin.

Na bakit gusto niya akong makita sa korte? Bakit doon pa sa lugar na iyon at ano ang gagawin namin?

"Exactly. Paano kita kakausapin kung wala ka namang maalala!"

"Are you part of my lost memories? Ikaw ba..."

Umiiyak siya noon nang sinabi niya 'yan sa akin.

At nasagot ang mga tanong ko kung bakit malapit ang puso ng anak ko sa kanya.

"Jinsel. Don't stalk to stranger."

"She's not, Dad. She's with Tito Jerhen kaya."

"But you don't know her. Come here, Jinsel."

"You know her also, dad. Let her stay with us."

"She's your sister right, Jerhen? W-What? Sister?"

"You're...you..."

"She is, Kuya. Naaalala mo ba siya? Hindi puwedeng hindi, dahil kapatid ko siya."

"Jerhen."

"Ako nga ay naaalala mo pero siya, hindi?"

"Jerhen."

"Kilala mo rin siya, son?"

"Kilalang-kilala."

"She's... someone in my past?"

"She's part of your lost memories, Kuya Jinsen and you need to remember her bago pa mahuli ang lahat."

"Jerhen... What are you talking about my past?"

"That's for me to keep and for you to find out. Ang sarili mo lang ang makakasagot diyan, Kuya Jinsen. No pressure but please, subukan mo naman alalahanin ang nakaraan mo bago ka naaksidente."

"Importante pa ba iyon? Mas importante ang kasalukuyan, Jerhen. Ayoko nang balikan pa ang nakaraan ko."

And Jinsel, minsan na siya nadulas noon pero hindi ko iyon binigyang pansin kasi ang akala ko ay nagkamali lang ang anak ko.

"No need, Tito Jerhen. I can share my foods to Mom-- Tita Hersey."

He wants Hersey to be his Mom...

"That's who, not what, dad. I want my mother."

"But--"

"If you don't want my mommy. Then I'll choose what I want, Daddy."

"What?"

"I want Tita Hersey as my mother,"

"She's... Jinsel,"

"Daddy, please?"

"All rights. Do whatever you want, son."

"Yes! Thank you, Daddy. I love you."

"Let's pretend that we're a family. That, there's no Tita Sarina in the picture. Just the three of us."

"Jinsel. Hindi mo ba tinatanong 'yang katabi mo kung gusto--"

"I don't mind. I don't mind na tawagin niya akong 'Mommy'. Right, baby?"

"But--"

"I don't need your opinion, honey,"

"I wanna go to school, by the way."

"You're too young."

"You're just three years old."

"How did you know that?"

"Does it matter?"

"But I want po."

"Just stay at home and play, son."

"WHAT about... What if ikaw pala ang asawa ni Hersey? Ano'ng gagawin mo? Hahayaan mo rin ba siyang magpakasal sa iba?"

"Hmm, what would be your husband's reaction if he found out you were kissing another man?"

"How you'll feel if he's the same."

"May LQ po ba kayong mag-asawa, Ma'am, Sir? Naku, Ma'am. Kailangang pag-usapan 'yan nang maayos."

"Thank you po. Enjoy your stay, Mister and Mrs. Montallana."

"Gusto kitang maalala even though every time na nakikita kita ay sumasakit lang ang ulo ko."

"Baka magsisisi ka kung maaalala mo kung sino ba talaga ako sa buhay mo, Jinsen."

"Sarina told me that you're my ex-girlfriend and you left me because nabuntis ka ng ibang lalaki..."

"Me?! She told you that I am your ex-girlfriend?! Seriously?!"

"Calm down. Why are you so affected?"

"Do you believe what your girlfriend said? What if she is just lying? That I am not your ex-girlfriend?"

"You're beautiful... Your husband is such a lucky bastard to have you as his wife. Fvcking shet."

"Oh, he is. He's guwapo naman. So, hindi ako lugi sa kanya."

"Mas guwapo kaysa sa akin?"

"Talaga?"

"Mas masarap ba siyang humalik kaysa sa akin?"

"Yeah, nakakatirik ng mata."

At hindi ko napansin na sa mga oras ding iyon ay ako na ang tinutukoy niya. Kaya pala titig na titig siya sa akin at may aliw sa mga mata niya dahil ang sarili ko lang ang pinagseselosan ko?

"I JUST missed my Mommy..."

"Shh, your Tita is still here."

"Tita Sarina? Bumalik na po ba sa Manila si Tita Hersey, Daddy? I want to see her, again."

"No, Daddy!"

"Jinsel."

"Mommy?"

"J-Jinsen..."

"I-I'm fine."

"I'm sorry. Madalas ay ganyan ang anak ko. Minsan na rin niya napagkamalan na mommy niya si Sarina."

"He's comfortable sa presensiya mo. Are you alright, now son?"

"Opo, Daddy. She's here na."

Totoong natatakot ang Mommy ni Jinsel na ma-trigger ang amnesia ko at nang madulas ulit sa pangalawang pagkakataon ang anak ko ay muntik na akong mawalan ng malay sa sobrang sakit ng ulo ko.

"Good night, Mom, Dad..." And for the third time around, he slipped again but I didn't pay attention...

"Miss ko lang po si Mommy, Dad. Don't worry about that."

"And I started to hate your Mom, whoever she is."

"Dad, don't hate my Mom. She might hear you."

"She's always around, Daddy."

"What do you mean by that, baby? Patay na ba siya?"

"Dad, don't say bad words."

Because Jinsel is right. She's always around... She might hear us...my words...

"Yeah. What do you think about her, Daddy?"

"She's a iresponsible mother. Bakit ka niya iniwan at tinitiis?"

"Because you forget about her, Daddy. You didn't remember my Mom. You only remembered your girlfriend, which is Tita Sarina. She even told you that my Tita Hersey is your ex-girlfriend. Just what if po na ang Mommy ko ay si Tita Hersey? What you gonna do?"

"Daddy?"

"I don't know, Jinsel. Sumasakit ang ulo ko. Enough that topic, please."

"That's it. Paano ka makakaalala kung iniiwasan mo ang mga bagay na puwedeng makatulong sa 'yo para maalala mo ang nawala mong memorya, Jinsen? Hanggang kailan mo ise-set aside ang bagay na iyon? The doctor can't help you to bring back your memories, but yourself. Iyong sarili mo lang ang makakatulong sa 'yo, hindi ang ibang tao."

"I don't know... Ang hirap..."

"Ikaw ang susi para maalala mo ang nakaraan mo, Jinsen. Bakit hindi ka magsimula sa Mommy ni Jinsel? Bakit hindi ang ina ng anak mo ang uunahin mong alalahanin? Sa kanya ka mag-focus."

Hindi ko naisip no'n na kung bakit iyon ang clue na sinabi sa akin ng anak ko? Bakit si Hersey pa?

"WHERE'S your child? Puwede natin siyang kunin kung nasaan man siya."

"Sa tamang panahon. Kukunin ko rin siya. But I'm contented na makita lang siya from afar...at least."

"TITA Hersey, ang guwapo po ng baby boy mo, 'no?"

"Really? Nandiyan ang anak niya at lalaki siya?"

"Opo, Daddy."

"Ano'ng hitsura niya, baby?"

"May grey eyes po siya, Daddy."

"Just like you?"

"Yes po."

"But he's handsome more than me po, Daddy. He looks exactly like his father too. That's why."

"Let me see, then. Kung mas guwapo ang anak niya, eh ano ang hitsura ng daddy niya?"

"You might be jealous po kung makita mo ang guwapong asawa ni Tita Hersey, Dad."

"Really? He's guwapo? Let me see."

"No po."

"Baby?"

"This man, Daddy... He's lucky to have Tita Hersey po but he's asshole..."

"What? Hindi mo pa rin
Nakakalimutan ang itinuro sa 'yo ng Mommy mo? Baby, that's a bad words."

"This is pangit po, Daddy. I'm sorry, Tita Hersey. But Dad, let's have a picture at i-display rin natin sa bedside table ko, sa 'yo at maging dito rin. Let's change this picture frame a new one, and this time ay tayong tatlo naman."

"Baka ayaw niya, Jinsel."

"Of course not... She wants it naman. Hindi po ba?"

"Papalitan natin 'yan ng bago?"

"Just the three of us? Mas memorable?"

"This is actually...the best picture I have when we were together, with my husband and son."

"This is my J's second birthday kung saan ayos pa sa amin ang lahat at hindi pa kami nagkakahiwalay. This...baby na baby pa ang anak ko at hindi siya umiiyak sa gabi kapag natutulog siya dahil katabi namin siya ng Daddy niya. Iyong mga araw na puro play lang siya at sa mga toys lang siya masaya, na hindi ngayon...na nakadepende na sa amin ng daddy niya ang happiness niya. Hindi na kami buo ngayon."

Paano kung nakita ko ang picture frame na iyon? Malalaman ko ba ng mas maaga? Kaya ba ganoon si Hersey noong papalitan ng anak ko ang picture frame ay bigla siyang umiyak? At maging si Jinsel? Dahil ang litrato na iyon...

Gusto kong makita...

"SHE'S HJ po, Daddy. Her name is HJ."

"You're not fair, my son."

"Spaghetti and carbonara! Meatballs! This is my favorite foods, Daddy! And I will give you another clue about my mom. She loves eating these foods, so much!"

"Eh, alam mo ang name ng asawa niya, baby?"

"Of course, Dad. It's JG. Yum!"

HJ, that's Hersey J-nea...

And JG, it's Jinsen Grel at imposible rin na kilala ni Jinsel ang asawa ni Hersey kung magkaibang tao ba kami.

Ni hindi ko napansin ang bagay na iyon kung bakit palagi rin akong pinapaikot ng anak ko at hindi niya sinasabi sa akin ang lahat... Limitado lang.

"KAPAG sa akin? May naaalala ka ba?"

"I told you the reason, right? Iyon lang ang nagagawa mo sa akin. I'm sorry."

"Ayos lang."

"Maaalala rin kita, Hersey. Kaunting panahon lang ang hinihingi ko, please..."

"Kung totoo man ang mga naiisip ko tungkol sa Mommy ni Jinsel. Hindi ko alam kung kaya ko pa bang patawarin ang sarili ko."

"What do you mean?"

"Kung totoong kasal ako sa... Mommy niya at nagmamahalan kami... Hindi ko alam kung kaya ko ba siyang harapin gayong hindi ko siya naaalala. Kung totoo man ang lahat na iyon... Mas gugustuhin ko na muna na lumayo siya mula sa akin dahil masasaktan ko lamang siya."

"At kung ikaw man iyon, Hersey. Patawad...wala akong magagawa kundi ang ganito lang."

Kaya rin ba na pinipilit niya akong alalahanin siya? Kaya ba sa tuwing sinasabi ko sa kanya na hindi ko siya naaalala ay May lungkot sa mga mata niya ang nakikita ko?

"HINDI ko kayang saktan si Jinsel! Mahal ko siya... Mahal ko na mahal ko siya, Jinsel... Dahil anak ko siya..."

"Wala kang karapatan na angkinin ang anak ko. Wala kang karapatan na pati ang anak ko ay magiging sa 'yo rin! Ang nangyari sa atin kagabi? Isa lamang iyong pagkakamali... Dala lang iyon ng init natin sa katawan at tawag ng laman..."

"Bitawan niya ako! Bitawan niyo ako! Hindi ako aalis dito hangga't hindi ko nalalaman ang kalagayan ng anak ko... Bitawan niyo ako! J-Jinsen... please, hayaan mo na muna ako rito... Gusto kong manatili pa rito... Gusto kong malaman na muna ang kalagayan ng anak ko..."

"Anak ko lang. Walang sa 'yo, Hersey... Dalhin niyo na 'yan sa labas at sabihin niyo sa kasamahan niyo na isulat ang pangalan niya sa blacklist ng hospital. Hinding-hindi na siya makakaapak pa sa hospital na ito."

"Bitawan niyo siya! Sinisiguro ko sa 'yo, Montallana. Lahat ng sinabi mo sa kanya ay pagsisisihan mo!"

May tumulong luha sa pisngi ko nang maalala ko iyon...

Sinabi niyang...sinabi niyang anak niya si Jinsel...pero nabulag ako sa sobrang galit lalo pa na nasa peligro ang buhay ng anak ko... Hindi ko alam...

At kung hindi niya nga totoong anak si Jinsel ay hindi siya susugod sa hospital nang umiiyak at magmamakaawa na makita ang anak ko...

"HE'S fine... Nagbigay lang siya ng respond that he will wake up soon... He's no longer in a critical condition... Please, calm down..."

Naalala ko rin ito... Nakita ko siya noon na halos mawalan na ng malay at nang sabihin ko rin ang mga katagang iyon ay kumalma siya bago siya hinimatay.

"THIS is your fvcking fault! Pinahamak mo siya! Pinahamak mo siya!"

"Hersey, stop it!"

"Stop..s-stop it, Hersey... H-Hindi ko naman kasalanan... Hindi naman...a-ako ang nagtapon ng laruan ni Jinsel kaya n-nahulog ito sa hagdanan... Hindi ko sinasadyang mahulog kaming dalawa... dahil ang iniisip ko lang sa mga oras na iyon ay ang iligtas siya..."

"You're a liar!"

"You're so hopeless, Hersey. Ang tanging nagagawa mo lang ngayon ay ang manakit ng taong mahahalaga sa akin."

"You will regret this soon and I wil never forgive you...and accept you in my life. Not again, honey..."

"Chasing you is out of my vocabulary...and you're not worth it..."

"And I'm not going to chase you, again, Jinsen... You're not worth it too."

"You're crazy..."

At galit na galit siya kay Sarina that day dahil alam niya kung sino talaga ang may kasalanan kung bakit naaksidente ang anak ko.

"ANO PA ang ginagawa mo rito, Hersey? Nalaman mo na ang kalagayan ng anak ko. Kaya wala ka ng dapat ipag-alala pa. Alam kong guilty ka lang sa nangyari sa kanya. Huwag ka nang magpapakita pa sa kanya. Maaalala niya lang ang ginawa mo."

"Hersey..."

"Hersey, what are you doing?"

"Please...kahit huwag mo na akong maalala pa, Jinsen... Hayaan mo akong makita ang...anak mo... Hayaan mo akong makita si Jinsel... Kahit ang makita lang siya, please... Kahit si Jinsel na lang..."

"Please, just go... Huwag mo na kaming guluhin pa..."

"W-Wala kang kuwenta! Wala kang kuwentang lalaki! Ang daya-daya mo! Ang daya-daya mo para gawin ito sa akin! Wala naman akong nagawang kasalanan sa 'yo! N-Naging mabuti ako sa 'yo...kay Jinsel...pero ito lang ang isusukli mo sa akin? Ayoko na sa 'yo... Ayoko na...nakakapagod kang mahalin... Gusto na kitang sukuan, Jinsen..."

"Sana nga...sana nga ay hindi na tayo nagkakilala pa... Nagsisisi rin akong nakilala ka, Jinsen... Pero minahal ko si Jinsel... Kung may tao man ang magpapapili sa akin, sa pagitan niyo ng anak mo? Si Jinsel ang pipiliin ko..."

"Makakalimutan mo rin ang anak ko, Hersey. Mahalin mo na lang ang anak mo... Huwag na siya..."

"Mahal ko ang anak ko, Jinsen. Mahal na mahal ko siya... Napakalaki mong tanga, Jinsen. Sa lahat ng doctor na nakilala ko sa buong mundo. Ikaw ang mas pinakagago at bobo... Kung maalala mo ako..."

"Huwag na huwag kang magmamakaawa sa akin na muli kang tanggapin... Dahil isasampal ko sa 'yo ang katangahan na ginawa mo sa akin, Jinsen..."

Kahit ilang ulit ko siyang pinagtabuyan ay bumabalik pa rin siya. Dahil sobrang pag-aalala niya kay Jinsel... Hindi dahil malapit lang ang puso niya sa anak ko...

Dahilan anak niya rin si Jinsel...

"HINDI ikaw ang pinuntahan ko rito."

"Anak ko ang pinupuntahan mo rito. Nasa akin ang desisyon kung tatanggapin ko ang bisita ng anak ko."

"Do I need to beg you? Like what I did weeks ago? Or do you need me to kneel in front of you? Yakapin ang mga binti mo, iiyak, makikiusap, magmamakaawa na bigyan ako ng pagkakataon na makita at makausap ang iyong anak? Is that what you want, ha Dr. Jinsen?"

Umalis man siya noon ay bumalik pa rin siya para makita si Jinsel... At dahil din sa kanya ay hindi na tulala ang anak ko...

Dahil hinahanap-hanap din siya nito... Because she's my son's mother...

Paulit-ulit siyang bumalik and she tried to escape with my son...

At kaya naman pala tinawagan ako ng mga pulis dahil sa kanya? Inurong din ng parents ko ang kaso sana para mamili siya... Damn it...

It's because Hersey is my wife? That I'm her guardian because we're married?