Ben ahmet 27 yaşındayım 5 yıl önce sevdiğim kadınla evlendim ismi inci 2 tane nur gibi oğlumuz oldu her şey iyi gidiyordu ama o gün gelene kadar!
Ben özel şöför idim. Aileme yetecek kadar maaş alıyodum çok mutluyduk hayat böyle akıp gidiyordu.kiralık evde oturuyorduk, ben gıdım-gıdım para toplayıb ev almayı düşünüyodum,ama patron beni işden kovana kadar!ilk başta ne  yapacağımı bilmiyordum elim-kolum bağlı oturmuşdum  ama kısa sürede çare bulmak zorundaydım  ailem yoksa açlıktan ölürdü.babama gitdim,ondan bana yardım etmesini istedim  babam biraz düşündü.sonra elimden tutub beni bir yere götürdü ben ona"nereye gidiyoruz baba" dedim o cevap olarak "sana iş buldum" dedi 1 saat geçti babam beni  marangozcuya getirdi ve dedi"burda çalişmak zorundasin" benim marangozlukdan hiç bir bilgim yoktu ama aileme bakmak için çalişmalıydım.bu gün işe başladım. Ne yapacağımı bilmiyordum, hiç bir bilgim yoktu sağ olsun usta bana yardım etdi.
Neyse  bu gün ilk günüm olduğu için usta beni çabuk bıraktı, ve biraz para da verdi. Ben eve giderken çoçuklara çikolata aldım ve yiyicek malzemeler.eve geldim çok yorğundum yemek yedikden sonra uyumaya gitdim,  sabaha kadar durmaksızın uyudum.sabah oldu elimi yüzümü yıkayıb kahvaltı  sofrasına oturdum kahvaltımızı yaptık, her şeye  rağmen hâlâ mutluyduk ve güle biliyoduk!
Bu  sözleri söyledikden sonra  kötü günlerimiz başladı!
Kahvaltı yapıyoduk mutlu ve neşeliydik  tam bu an kapı dövüldü  kahvaltı masasından durub kapıya gitdim kapıyı açtım. kapıda oturduğumuz  evin sahibi  kemal bey vardı.ben onu çok sevmezdim galiba oda beni sevmiyordu:D
Neyse  kiramızı  ödeyemediyimiz için bizi evden atmaya gelmişdi.
Ne kadar onla konuşsamda onu ikna ede bilmedim.evden çıkmalıydık artık!
Eşyaları toparlamak için 1 günümüz vardi. Eşyaları toparlamaya başladık,bende nereye gidecegimizi düşündüm. Babam-gile gitmekden başka çare yoktu ama onların evi çok küçüktü,yani orda daimi kalmamız mümkünsüzdü.
Neyse babamın evine gelmişdik, eşyalar eve sığmadığı için dışarıya yerleşdirdik. Ev küçük olduğu için  uyurken dib-dibe uyuyoduk, karım inci "çabuk  ev bul ben burda fazla kalamam"derdi. Ama param olmadığı için yeni eve cıkamıyorduk. Dışarda oturmuş ne yapacağımı düşünüyordum bu zaman babam yanıma geldi,"ne yapıyon oğlum" dedi bende "hiç baba ne yapacağïmı düşüyom" dedim. Sonra is "inci beni zorluyor bu evde kalmak istemiyor" dedim. babam  söyledi "oğlum bir çare var ama kabul edermisin bilmiyorum" dedi. Ben soyle baba dedim. Babam"oğlum benim annemin eski köşkü var ama çok eski, yani orda kala bilirmisiniz bilmiyorum" dedi. Ben uzun düşüncelere gitdim."
ya kabul edib o eve gidicekdik yada kabul etmiyib inci ile boşanacakdık"

1bölüm sonu.......