biri yorgun düşüyor savaşında
atını alıp gidiyor diğeri
kelimelerin mi kifayeti
kumların mı zerreleri
bilmem ben hiç yenilmedim savaşta
kanımı akıtıp bir vadide
tükenmedim kırgın ve yalnız
bir çölde bırakmadım kolumu
elimde tutmadım güneşi
sonra sonra anlıyor insan
insansız zamanlarda nefes pahalı
savaş sessiz ve soğuk ve mağlup
ve kılıç kınından hiç çıkmadı
ve kaybetmeye bu kadar yaklaşmadı
ve direnmedi emin ellerde gibi
ve anlamadı erken gelen yenilgiyi
ve bırakmadı insan isimsiz bir çölde kolunu.