I live in my own little world.  It's the same world other people live in but my mind interprets it differently. I doesn't see the things other see, and others don't see the things I see. It's no wonder why I isolated my self to others. No one would understand my little world if they ever got a peek at it. They say that I'm a bit insane , but do I?  Or I'm the only one who's sane? I got up on my seat and fix my things. Bawat isat isang tao may kanyang kanya mundo , no one would waste their time to ask you if you're ok. 

Napatigil ako sa pag aayos ng may kumalbit sakin. Napatingin ako kong sino ang kumalbit sakin, di ko alam ang pangalan niya pero kilala ko naman ang mukha niya. 

"Ahhmm... may extra burger ka ba?" napalokot ang mukha ko sa tanong niya sakin.

"Burger? " takang tanong ko sa kanya.

Napatingin muna siya sa mga klaklase naming may kanya kanyang mundo bago bumulong sakin.  

" Napkin" nahihiyang sabi niya .

" Ow! yeah I have extra napkin ."

"Pahingi naman oh. " sabi niyang naka duko.

"Ok . follow me" maikling sagot ko.

She followed me quietly , not minding  the buzzing sound that surround us. May narinig akong di ko na gustohan.

"Look girl may stain ang skirt niya."

" Oo nga girl. Eww di man lang nahiya "

"Yeah mahirap kasi kaya di nahihya." rinig kong sabi nong tatlong mukhang shokoy tsk.

Huminto ako sa harap ng tatlo babaeng mukhang mga shokoy. " Why don't you mind your own business. Alam niyo sa ginagawa niyong pag bulong-bulongan dinadaggagan niyo ang sound pollution sa mundo natin. tsk. " tumalikod na ako at hinarap ang kasama ko. Lalapitan ko sana ngunit na patigil ako ng may lalaki lumapit sakanya. 

"Use that to cover the stain." Sabay lahad.

Nahihiyang tinanggap ng kasama ko ang jacket at agad na pinalupot sa bewang niya. 

"Salamat"

"No problem"

Napatingin ang lalaki sakin. Nagtagpo ang tingin naming dalawa, he stares me as if I'm an alien. Naiilang ako sa paraan ng pag titig niya sakin. Humiwalay ako sa titigan at binalingan ng tingin ang kasama ko kanina.

Hinawi ko ang tatlong shokoy nakaharang sa locker ko at kumuha ng extra napkin at extra skirt. Lumapit ako sa kasama ko at walang pahintulot binuksan ang bag niya. 

" Done. Bye" tanging sabi ko at nag lakad na papalayo. 

"Salamat!" rinig kong sigaw niya.

Napatigil lang ako sa pag lalakad ng mag Angelus napatingin ako sa wrist watch ko, lunch time na pala. Dumaritso nalang ako sa canteen para makabili na ng lunch ko. I ordered vegetable salad, chicken arroz caldo, apple juice and water. 

Tahimik akong kumakain ng may mag lapag ng tray sa harap ko. 

"Hi! patabi ha wala na kasing table ." masigla niyang sabi.

Pinalibot ko ang tingin ko. Wala ng table? eh ang dami pa ngang vacant tables . Isinawalang bahala ko nalang ang tao nasa harap ko.

"Ako pala si Amber. Mag kaklase tayo since grade 7." pag kwekwento niya. 

"Lia" maikling sabi ko .

"Yeah I know , alam ko na ang pangalan mo noon pa ." tawang sabi niya. Tumigil siya sa pag tawa ng mapansin niyang di ako sumabay sa pag tawa niya.

"Sorry kung naistorbo kita." sabi niya sa nahihiyang tuno. 

I stared her blankly . She's pretty.With her curly black hair, bright eyes, perfect nose, pink lips. As I see it, her beauty complements very well with her tanned skin.She's a talkative fellow. She always smile at me parang walang problemang dinadala sa buhay. 

Gusto kong mapagisa kaya tumayo na ako sa pag kakaupo at dinala ang tray. Don nalang ako kakain sa tambayan ko, wala pang makakaistorbo sakin. Di pa ako naka layo sa table ng may naramdaman akong may sumosunod sakin. 

"Sinusundan mo ba ako? " 

"Ahmm.. Gusto ko kaibiganin ti-tika." tinitigan ko siya ng maigi sa mata. She wants to be friend with me? Is she serious ? 

"Excuse me? Gusto mo akong kaibiganin?  Sorry, but I don't know whats friends is."  

"OK lang naman kahit di mo ako tratohin na kaibigan-" naputol ang sasabihin niya ng sumingit ako.

" Di ko gusto kaibigainin ka kaya wag mo na ipilit ang iyong sarili." tumalikod na ako at nag patuloy sa pag lalakad. Alam ko na malamig ang pag trato ko sa mga taong nakapalibot sakin. pero kasalanan ko ba?  being coldhearted person is the best way to safeguard your heart from getting hurt.

"Opps! sorry . Kala ko walang tao ." napatingin ako sa likod ko ng may marinig akong nabasag .

"O-ok lang." pinulot niya ang basag . Napatangga ako ng binuhusan ito ng juice.

"Yan ok pa ba yan sayo? Wag kang mag bait baitan diyan . Dahil sayo hiniwalayan ako ng boyfriend ko. Inagaw mo siya sakin isa kang mang aagaw na hampas lupa." sigaw nong babae at sinampal ito. Pinag tutulongan ito sa groupo ng kababaehan.

"Ta-tama na . Masakit po" pag mamakaawa nito. Is she for real? Nag mamakawa siya . Di ba siya gaganti ng  sabunot? tsk. Lumapit ako at itinapon ang dala kong tray sa kanila, napabaling ang tingin nila sakin. 

"Shit! sorry na tapon ko. Kala ko kasi basura, tao pala." paghahambing ko sakanila. 

"You bitch! look what you did to my uniform!" 

"Paki hanap ng paki ko sa damit mo. Alam niyo para kayong bakla , pinag tutulungan ang isang babae na walang kalabanlaban pathetic. " walang ganang sabi ko.

"Why don't you mind your own business , ka ano-ano mo ba siya ha?" napatingin ako kay Amber ng  tanongin ako ng bruhang dimonyita.

"She's my friend. Di ko kasi gusto na inaapi ang kaibigan ko kaya would you mind, take your hands off on her ." di iyon pahintulot kundi isang babala sa kanya. Pero sadyang matigas ang noo ng babaeng ito , linapitan ko na ito at ako na mismo ang nag hablot ng kamay nito. Tinitigan ko ito sa mata .

"Pag sinabi kong kunin . Kunin mo na." patapon kong binitawan ang kamay niya at nag lahad ng kamay kay Amber.Tinanggap niya ito at tumayo na.

"Babala sa inyong tatlo. Kung di niyo gusto ng gulo wag na wag niyo sasaktan siya, kung hindi ako ang makakalaban niyo." pangtatakot ko sa kanila.

"Salamat. Pero di mo naman kailangan takotin mo sila." 

" To good to be true ." Napailing sabi ko.

"To-totoo ba talaga na kaibigan mo na ako?" napa hinto ako sa pag lalakad at tinignan siya. Her hair is messy, may sugat ang pisngi niya yet ang inuna niya pa ay ang tanongin ako kung kaibigan kami?

"Maybe." 

Pumapalakpak siya sa tuwa. Why did I let her in , in my life? Bakit may lakas siya na kaibiganin ako? May gusto na bagay ba siyang kailangan sakin? Natatakot ako sa pag papasok ko sa kanya sa buhay ko , but there's a strange feeling I feel. I feel happy dahil sawakas may taong nag tangka kumaibigan sakin at kilalanin ako. But I hope she won't break my expectation . Dahil I'm willing to take risks and push outside of what is my comfortable zone for me to know how important to have a friend even though in the end I'll end up getting hurt by my own friend.