Mista sięgnął nieprzytomnie w stronę dzwoniącego budzika. Dźwięk przyprawiał go o dreszcze, a do tego nie potrafił znaleźć wyłącznika. Macał przedmiot po omacku, aż w końcu zapalił lampkę nocną, podniósł się do pozycji siedzącej i znalazł przycisk z drugiej strony budzika.

W końcu nastała cisza.

Ziewnął, jednocześnie rozciągając zdrętwiałe mięśnie. Nie chciało mu się złazić z łóżka, dopiero zbliżała się trzecia nad ranem, ale palące się w sąsiednim pokoju światło każdego dnia zmuszało go do nastawiania alarmu w środku nocy.

Pokręcił głową i westchnął. Że też mu przyszło niańczyć jego własnego szefa.

Zsunął się z łóżka. W drodze do pokoju chwycił za wiszący na krześle szlafrok i wkroczył do jasnego pomieszczenia. Musiał zasłonić oczy. Od samego patrzenia bolały go gałki oczne. Jak Giorno wytrzymywał w tym świetle?

— Idź spać — rozkazał.

Blondyn nie odwrócił się, na szczęście przerwał pracę, zazwyczaj za pierwszym razem nie słyszał nawoływań Misty.

— Mam jeszcze parę rzeczy do dokończenia — powiedział na swoje usprawiedliwienie.

Mista przewrócił oczami. Typowa wymówka.

— I co jeszcze? — Oparł się o biurko. — Może nadchodzi koniec świata i chcesz jemu zapobiec? Wiem, że zostałeś jednym z najmłodszych mafijnych bossów w historii, ale wolałbym, żebyś nie dostał takiego tytułu pośmiertnie z przemęczenia.

Giorno obdarował go groźnych spojrzeniem. Przynajmniej oderwał się od pracy.

— Nic mi nie będzie — zapewnił. — Nie mogę pozostawić Passione w stanie, w którym teraz się znajduje. Sam dobrze wiesz, że nowa grupa zaczyna sprzedawać narkotyki na ulicach. Nie po to tyle lat walczyłem o wytępienie tych szkodników, by teraz pozwolić im swobodnie chodzić po moich ulicach.

Przesunął akta policyjne na bok. Mista poszedł o krok dalej i zsunął je całkowicie z biura, a następnie sam usiadł przed Giorno. Położył dłoń na piersi chłopaka i przybliżył się do niego tak blisko, że czuł na sobie gorący oddech Giorno.

— W jedną noc nie dokonasz cudu. Poza tym jednych szkodników się pozbędziesz, a na ich miejsce pojawią się nowe.

— A coś innego proponujesz na resztę nocy? — zaproponował prosto, ale i kusząco, odruchowo obejmując Mistę w pasie. Wsunął rękę pod jego szlafrok.

Ten gówniarz piekielnie go kusił.

Złapał Giorno w pocałunku. Miał dosyć czekania. Każdej nocy przychodził do tego pokoju, zachęcając Giorno po położenia się spać, choćby na godzinę. Prowadził do łóżka w ubraniach, pomagał rozczesać włosy, tulił do momentu, w którym zaśnie.

Miał dość.

Owinął ręce wokół szyi kochanka i wtopił w pocałunki, którymi zalewał Giorno. Nie pozwolił mu na oddech. Zabierał każdy jego dech, pożerając jego usta. Giorno nie odsunął się. Zamiast tego przesunął ręce wyżej. Zsunął szlafrok z ramion Misty i pogładził jego półnagie ciało szorstką skórą.

Noc była chłodna, wietrzna i niespokojna. Jednak zalewające fale gorąca zdawały się całkowicie pochłaniać zimne powietrze w pokoju. Mista palił się od środka. Dawno nie czuł podobnego pragnienia. Ugryzł Giorno w wargę i oblizał wierzch skóry swoim językiem.

Giorno nawet się nie zajęknął.

Patrzył na Mistę głęboko, trochę z niedowierzaniem, co nie zaskoczyło Misty. Bądź co bądź nigdy nie ogłosili się parą, całowali się tylko kilka razy, do tego nieoficjalnie, co przypominało bardziej składany dziecku pocałunek. A mimo to Mista widział w Giorno swojego ukochanego.

— Ti amore, przerwij pracę — błagał mężczyzna.

— Myślałem, że chciałeś mnie zaprowadzić do łóżka — wypomniał mu Giorno.

— Nadal chcę, tylko... — urwał, zerkając na czerwieniejącą twarz młodzieńca — w innym celu — mruknął mu na ucho.

Giorno zadrżał i wstał, po czym podążył w kierunku łóżka, zapraszając Mistę do siebie chytrym, ponętnym uśmieszkiem, z którego nadal sączyła się krew.

Yep, miałam ochotę coś podobnego napisać. Chętnych do czytania zapraszam xd