Author's note: guys lalabas ang character ko sa totoong buhay dito. Ako yung pinsan ni Sparky.
P.S first time magka-POV ni Anthony. P.S, may movie marathon sila! Sala sori kung sa previous chapter ay di umappear si Luis.

Anthony's POV

December 16, 2014 11:47 AM

Kakatapos lang ng last day of exams yes!

Nasa service ako..

Malapit na ako bumaba.

Excited na ako bukas, Christmas Party!

Pero bago yun ininbitaan kami ni Nathan na mag-movie marathon.

Teka saglit.

Napapalalim ko nanaman ang nakikita ko, At yun ang kapangyarihan ng malalim na mata.

Ano ba nakita ko ulit? Tatlong tao na may mga armas sa loob ng bahay.

Agh!

Bakit kasi si Mang Ramon ang bilis magpatakbo ng service?!?!?! Sayang nalagpasan agad!!!

Nahilo pa naman ako ang kukulit ng mga gradeschool na ka-service ko hayysss ~

Pero naalala ko..anino lang nakita ko pero may mga bloodstain.

Sino kaya yung mga yun?

Basta ang alam ko, malapit kina Herbert yun dahil kakababa lang niya some minutes ago at ako susunod na bababa.

Which means malapit lang ang bahay na iyon sa akin?

After 6 minutes, nakababa na ako sa bahay.

Kumain agad ako ng lunch at pagkatapos nun, nagbihis.

Hinubad ko eyepatch ko.

Pwede naman hubarin at lagyan ng salamen na mas makakakita, ah?

Pinalitan ng mama ko ng eyeglasses ang isa kong malabong malabong mata,

Oh 12:34 na pala. 1:00 kami magsisimula mag-movie marathon.

Holy shoot.

Male-late ako.

Agad akong nag-paalam kay inay at lumabas ng bahay, nag-jeep papunta sa San Rafael , kung saan umuupa si Nathan Drake. Yung Royal Town Homes na katabi ng Plainview School

Nang maka-rating sa Victor Ortega Barber Shop, pumara ako kay manong at naglakad sa San Marcelino Street.

Hanggang sa makita ko ang tenement.

Tinanong ko ang mga batang squatter na naka-tambay saader ng isang simbahan.

"Ah, yan po bang mga grey na magkakatabi ay ang Royal Town Homes?"

"Opo kuya. Dito kami lagi nagpapaputok sa tapat." Sabi ng isa.

"Sige salamat." Sabi ko at tumakbo papunta sa unit na "108" na sinabi sa akin ni Nathan Drake.

Gamit yung mga gate na maraming alambre at may padlock sa kadena, nag-ingay ako.

Nakita ko yung pinto, nagbukas.

Si Nathan ito.

"Anthony, andyan ka na pala! Di pa naman kami nagsisimula eh.nagmo-morning assembly lang kami. Prayers palang naman, Kami ni Delfin. Lupang Hinirang si Sparky, Panatang Makabayan si M.M. Vision Mision statement si Audric. Bosconian profile ikaw. Alma Mater Song si Herbert." Sabi niya sa akin.

Natawa at natuwa ako. Pumasok na kami.

Nakita ko naka-upo sa mga upuan sina Sparky,M.M,Audric,Herbert, Inigo, Abiog at Karl Enrique. Kay hawk silang mga prayer book, galing sa school namin.

Tapos si Delfin naka-patong sa unang hakbang ng hagdanan, hawak prayer book.

Natawa ako bigla, ginawa nilang platform yun?

Tinabihan ni Nathan si Delfin.

Inulit nila prayers..

After 2 minutes...

"Saint Dominic Savio," -Nathan

"Pray for us." -Delfin

"Saint John Bosco," -Nathan

"Pray for us." -Delfin

"Mary Help of Christians!" -Nathan

"Pray for us!" -Delfin

"Blessed Artemide Zatti!" -Nathan

"Pray for us!" -Delfin

"Let us always serve the Lord!" -Nathan and Delfin together

"With holy joy!" -Kaming lahat, except Nathan and Delfin.

"In the name of the father, and of the son and of the Holy Spirit." -Kaming lahat

Bumalik na sa upuan sina Nathan at Delfin.

Umalis sa upuan si Sparky at pumunta sa malaking hakbang ng hagdanan na kanilang "Platform"

"Bayang magiliw, handa awit!" -Sparky

"Bayang magiliw
Perlas ng Silanganan,
Alab ng puso,
Sa dibdib mo'y buhay.

Lupang Hinirang,
Duyan ka ng magiting,
Sa manlulupig,
Di ka pasisiil.

Sa dagat at bundok,
Sa simoy at sa langit mong bughaw,
May dilag ang tula
At awit sa paglayang minamahal.

Ang kislap ng watawat mo'y
Tagumpay na nagniningning,
Ang bituin at araw niya
Kailan pa ma'y di magdidilim.

Lupa ng araw, ng luwalhati't pagsinta,
Buhay ay langit sa piling mo;
Aming ligaya, na pag may mang-aapi
Ang mamatay ng dahil sa iyo." Kumanta kami

Pagkatapos nun, bumalik na si Sparky sa upuan.

Sumunod naman na umalis sa upuan ay si M.M

"Panatang Makabayan." -M.M

"Iniibig ko ang Pilipinas, aking lupang sinilangan,
Tahanan ng aking lahi, kinukupkop ako at tinutulungang
Maging malakas, masipag at marangal
Dahil mahal ko ang Pilipinas,
Diringgin ko ang payo ng aking magulang,
Susundin ko ang tuntunin ng paaralan,
Tutuparin ko ang mga tungkulin ng isang mamamayang makabayan,
Naglilingkod, nag-aaral at nagdarasal nang buong katapatan.
Iaalay ko ang aking buhay, pangarap, pagsisikap
Sa bansang Pilipinas."

Ni-recite namin yung pledge.

Pagkatapos nun ay bumalik si M.M at si Audric na sunod.

Naku ako na susunod!

"Vision Mision Statement" -Audric

"Don Bosco Technical College in Mandaluyong City is an empowered Educative-Pastoral Community that educates and evangelizes the youth to become servant-leaders in the Church of the poor and benchmarks in the field of technology.

We enable the youth, especially the marginalized, to assert gospel and authentic Filipino values in their daily affairs, and to contribute to social progress that is based on justice with charity, prosperity with honor, and technology with a soul.

To realize our vision, we journey with the youth in an environment permeated by the Salesian Preventive System, characterized by a culture of excellence and competence, committed to higher and continuous learning, and networking with all the forces that work for the good of the youth." Ni-recite namin yung vision mision statement.

Bumalik na si Audric sa upuan ng dahan dahan dahil pilay siya tapos, ako naman!

Pumunta na ako doon sa red step na malaki na platform namin.

"Bosconian Profile." Sabi ko.

"I am a Bosconian. I am a servant leader. I am God-centered. I am socially responsible. I am passionate for excellence. I am a synergetic team builder. I am joyful and optimistic. I use technology with a soul. And I am born for a world bigger than my own." Ni-recite namin yung Bosconian Profile.

Bumalik na ako sa upuan ko.

Si Herbert naman.

"Alma Mater Song." -Herbert

"Hail Don Bosco, Alma Mater Here. Hail Don Bosco, joyful voices here..." Kinanta namin.

Pagkatapos nun, nagsiupuan na kami.

"Ano gusto niyo muna, Harry Potter, Percy Jackson, Final Deatination, Despicable Me.." Naputol si Nathan ng magsalita si M.M

"Despicable Me 1 & 2 muna! Sige na unahin natin yung two movies! Sunod nun Percy Jackson saguro?" Sabi niya.

"O sige, balik bata tayo." Pa-asar na sabi ni Nathan saka sinakang ang Despicable Me disc.

Ngunit may narinig akong mga yapak mula sa itaas.

"Nathan, akala ko ba mag-isa ka ngayong araw? Merong pa bang nasa taas?" Sabi ko.

"Huh? Meron? Wala ah? Kompleto tayo..baka guni guni mo lang yun." Sabi ni Nathan.

Lumakas ang yapak.

"Meron talaga, Nathan. Sino yun?" Sabi ni Abiog.

Pinause ni Nathan ang player.

"Hala, baka akyat bahay? Pero naka-grills naman kayo, ah?" Sabi ni Inigo.

"Sino yan, lumabas ka!!!!!" Sigaw ni Nathan.

Umulit ang yapak, na parang naglalakad.

Biglang...

"Bello!"

Nagulat kaming lahat.

"Luis?!?!?!?!?"

"Oo ako nga. Pumunta ako dito upang makisama muli. Pero kung namamangha parin kayo, well naka-pasok ako ditong maiwang bukaa ang pinto ng dumating ng sabay sabay sina Enrique.Herbert,Abiog at Inigo. Palihim akong naglakad at nakita ko kayo na sayang saya, kaya dahan dahan at palihim akong umakyat sa taas. Noong umakyat ka, naka-tago na talaga ako sa ilalim ng double deck, tinakpan ko ng maraming bagay. Tapos, naririnig ko kayo mula sa taas, ginagawa ang morning routines sa school. So gusto ko makisama ulit kay Sparky. At gusto ko muli mabuo ang barkada natin. Ako,M.M,Audric,Sparky,Nathan at Delfin." Sabi ni Luis.

"Si Yoseph? Saka papayag lang ako kung mapapatawa mo ako." Sabi ni Sparky.

"Ah, si Yoseph pasensya na pero hindi makakarating. Pero ummm..saglit lang. Nakahanda na akong magpatawa, muwahahahah. Manood muna tayo ng Despicable Me." Ani Luis.

Nanoood na kami...

Pagkatapos ng isang oras, ang saya namin dahil sa movie, naging isipbata kami, tawa pa kami ng tawa.

Nakita ko si Luis palihim na may glue at chocolate na hawak.

Kanino niya kaya ilalagay yun?

Sina M,M at Sparky ay tumayo upang kumuha ng pagkain.

Kaming lahat ay tumayo para gawin ang parehas na bagay.

Ako, habang kumakain tumitingin kay Luis.

Nakita kong naglalagay siya ng mga chocolate sa sofa, tapos nilagyan ng glue.

What the?

Agad na hinatak kami isa isa at pina-upo sa sofa.

Dahil kumakain sila at mas pinakielaman ang pagkain, di nila napansin ito.

Akala pa nila brown and white blanket yun..

Naka-upo na kaming lahat at biglang nairita ng sabay sabay sa inuupuan ng...

May narinig kaming tunog ng parang bomba.

Biglang nangamoy.

Nakita nalang namin si Luis may inapakan na mga fart bomb!

Sinubukan naming tumayo, nakita namin may chocolate na nakadikit.

"Kadiri kayo umutot kayo, may tae pa!!!!" Sabi ni Luis.

"Hahahahahahahahahahaahahahahahahahahahahahahahhahaha I've pranked you all!!!!!" humahalakhak si Luis ng humahalakhak.

Tawang tawa kami nina Sparky, M.M, Audric, Delfin at Enrique. Samantala sina Nathan,Abiog, Herbert at Inigo ay nairita.

Hinabol nila si Luis na parang bata.

Kami ay tawa lang ng tawa.

"Gustong gusto ko biro mo!!!! Pero, kaso parang pambubully yun pero ayos lang! Alam ko naman para matawa kami eh!" Sabi ni M.M, na halakhak ng halakhak at gustong gusto ang nangyari.

Binato nina Herbert,Abiog. inigo at Nathan ang mga papel ng fart bomb kay Luis.

"Sige Luis, magkaibigan na ulit tayo pero in ONE CONDITION." Sabi ni Sparky.

Napatigil lahat doon.

"Geh." Ani Luis.

"Kung lilinisin mo itong apat na sofa at dalawang reclining chair." Sabi ni Sparky na napatawa.

Tumawa kaming lahat dahil doon.

Nag-kamot ng ulo si Luis.

Pagkatapos niyang maglinis ng halos sampung minuto, umupo siya sa carpet dahil wala nang upuan. Sina Delfin at Nathan naka-upo sa dalawang reclining chair, tapos magkakatabi kaming lima nina Herbert,Inigo,Abiog at Enrique sa mahabang sofa. Sa tatlong maliliit na sofa naman na isang tao lang makaka-upo, naka-upo doon sina Audric,Sparky at M.M.

"Guys nasisikipan na ako dito at tingin ko kailangan maging maluwag dito, tabihan ko na lang si Luis." Sabi ko at tinabihan agad si Luis sa carpet.

Kain ako ng kain ng popcorn sa pagpapanood ng Despicable Me.

---

Nang nanonood kami ng Percy Jackson: The Lightning Thief, biglang nag-vibrate cellphone ko.

"Guys, pause niyo muna mukhang may tumatawag." Sabi ko ng malakas.

Tumingin sila ng maikling oras at bumalik aa panonood.

"Nice talking." Sabi ko, sabay kuha ng phone.

Nakita ko: "Sparkaroo House"

"Sparky, may tumatawag mula sa bahay niyo." Sabi ko.

"Who cares." Sabi niya.

Pinause ni Delfin ang TV.

"Ano ba Delfin, ayana yung battle nila Luke at Percy eh! Kainis naman eh! Ang sarap niyo i-bugbpg sarado eh!" Reklamo ni Inigo,

"May reklamo ka? Bisita ka lang dito!" Sigaw ni Nathan.

Sinagot ko.

"Hello po? Igor Malko po 'to, bakit po kayo napatawag?"

"Nathan, wag mo nang patulan mahihismasan din yan, pagkatapos lang nitong tawag." Sabi ko.

"Hah. Ano? Ah, excuse me I forgot my manners, mama ni Sparky, kaibigan mo. I need to talk to him, at sa list of contacts niya lahat ng mga kaibigan niya di sumasagot, tapos wala siyang cellphone na dala, ikaw na lang natitira. So, pwede kay Sparky?" Narinig ko ang kausap.

"Ah, kausap ko po mga kaibigan namin, anyways sige. Ah. Sparky mama mo gusto ka kausapin."

"Ayoko nga. Sesermunan lang ako niyan. Alam mo naman ayaw na ayaw ko siyang maka-usap for the rest of my life!!!" Sabi niya na parang siga.

"Say no, say no, cause I don't need to know." Kanta ni M.M

Nag-tawanan sila.

"Sparky,inay mo pa rin siya kahit anong mangyari. Gusto mo bang mawalan tuluyan ng magulang? Tandaan mo Sparky nawala na ang itay mo, at hindi ikaw ang gumawa ng bagay na iyon, tapos ngayon pag ginawa mo ang nagawa ng nanay mo na pagpapawala ng itay mo sa inyong mga hudyat edi ginaya mo lang ang pagkakamali niya. Hindi makatarungan kung gagawin mo ito. Sparky, ako nga kahit ang strikto kong tatay na sermon ng sermon pati sa telepono ay mahal ko pa rin siya at di ako gagawa ng masama sa kanya." Sabi ko kay Sparky.

Pumalakpak sila.

"Inspired of your wisdom! Galing ni Anthony Igor!" Sabi ni Karl Enrique.

Si Sparky ay mukhang napagtanto ang sinabi ko kaya kinuha niya ang inabot kong telepono.

Third Person's POV

Conversation nila Spark Hermosa at Shane Hermosa, ang mag-ina.

Spark: O ina, ano yun. Po.

Shane: Kasi, yung pinsan mo sa side ng tatay mo, nalaman kong buhay pa pala at nandito sa Mandaluyong ! So Andrei Miguel Hermosa!

Naging masaya at sabik si Sparky sa narinig.

Spark: talaga po? Sa-siya po? Yung pinsan ko na nakasama na isipbatang isipbata? Yung kalaro ko lagi na nawalay din? Buhay pa sila ng parents niya?

Shane: Oo. Buhay ang pamilya nila, ang itay, inay at ate niya. Hanggang ngayon nga isipbata parin pero tulad mo, matalino! Saka ang alam ko nag-aaral doon siya sa Don Bosco..Mandaluyong!

Spark: sigurado ka, baka kapangalan lang. Saka pano mo ba nalaman?

Shane: siyang siya yun. Nakita ko yung family, tapos yung pictures nag-post siya ng throwback pictures siya yun! Tapos nalita ko information, studied at Don Bosco Technical College.

Spark: sige pero hahanapin ko ba siya, papahanap mo o ipapapunta mo dito.

Shane: gusto ko puntahan mo siya. Ikaw mismo dapat humanap sa kanya.

Biglang naputol ang usapan nila..

Nawalan ng koneksyon.

Pati ang television ay namatay.

Lahat ng kuryente nagpatay.

"Ano ba meron. Nawalan ng signal?" Sabi ni Sparky.

"May poblema dito." Sabi ni Abiog at tumayo sa sofa.

Naglakad siya papunta sa upuan at binuksan ito.

"Sori po mga tao pero bigla munang pansamantala mapuputulan ng internet." Sabi ng isang matanda.

"Ano ba yan, kung kelan nagmu-movie marathon." Sabi ni Abiog,

"Eh pero bakit ganun wala naman kuryente cellphone, ah?" Ani Sparky.

"Depende sa kausap mo, kung ano meron sa ginagawa niya sa lugar niya. Nanay mo ang nawalan ng signal." Sabi ni Anthony.

***

"Ano ba poblema mo pati ba naman ang pagkakapa-usap ko sa anak ko, puputulin mo dahil sa kuryente? Alam mo naman galit siya sa akin eh! Saka hindi ko maintindihan kwento mo kung bakit nandito ka pa, di ba sabi mo sa akin wala ka na ng tuluyan?" Sabi ni Shane Hermosa.

"Marami pa akong kailangan tapusin. Pero meron naman akong binigay sa kanila. Aking kaibigan, ika'y maghanda." Sabi ng tao.

***

Delfin's POV

Maka-lipas maraming oras..

"Puyat na puyat na tayo sa movie marathon na ito Christmas Party na." Sabi ni Herbert.

"Guys, may nahanap ako!" Sabi ni Karl Enrique.

"Ano yun?" Sabi ko.

"May nahanap akong mapa sa banyo! Mukhang kay mga lugar na importante tapos may mensahe!" Sabi niya.

Agad kaming lumapit.

"Ang daming lugar. Ngunit bakit tila may misteryoso akong nakikita dito na hindi maganda." Sabi ni Nathan.

"Saan yung mensahe?" -Inigo

Ang mensahe:

Your coming close now, I swear you can taste it. Maps. Maps! Maps? Yes Maps muwahahahahaha!!! Lets see if your group can still do this.

"Wow haha nakakatawa lyric sa Don't Stop ng 5 seconds of summer tapos parang yung salitang maps reminded me sa kanta ng Maroon 5, Maps!!!" Sabi ni Luis.

"Maroon 5 Seconds of Summer hahahaha." Sabi ni M.M sabay halakhak.

"Regarding doon sa message, plus the maps mukhang hinahamon ng kung sinlman nag-sulat nito tayo." sabi ni Audric.

"Ah guys, piling ko killer ito. May mga bloodstain. Saka ganyan magsalita ang killer madalas. Well hindi ko alam peroarang killer yan!" Sabi ni Herbert.

"Tama, mukhang nilagay niya ito sa bahay ko dahil alam niyang nandito tayo, at hinahamon niyang mahanap siya." Sabi ni Nathan.

"Alright, lets do this!" Sabi ko.

Naghanda kami para umalis at sundan ang mapa na ito.

Ako taga-hawak ng mapa.

----

Makalipas ilang minuto,

"Guys ang laki nitong papel na ito at ang tanging nalalagpasan palang natin ay..ang mga palengke. Malapit na tayo." Sabi ko.

Naglakad lang kami ng naglakad.

Hanggang sa marating namin ang parang computer shop..

"Sparky,Delfin bili kayo pagkain dyan, kaming siyam dito na kami." Sabi ni Nathan.

"Patang lider na si Nathan ah. Ang galing." Bulong ko kay Sparky, tapos naglakad na kami.

Naghanap kami ng bilihan ng pagkain.

Lakad kami ng lakad sa limang minuto ng..

"Sparky, bakit?" Sabi ko.

"May misteryoso dito. Kasama ba ito sa mapa? Ito yung sa mga palengke..mukhang may treasure eh. Ang laki, pang mayaman. Pwede ito maka-tulong. Saka may mystery talaga." Sabi ni Sparky at tumakbo.

May opportunity si Sparky na nakita, dahil may nagbukas ng isang pinto sa gste, at nakalimutang i-sarado.

Pumasok soya, sumunod ako.

Pero tumakbo soya ng pinakamabilis niya at nawala na siya.

"Sparky? Sparky! Sparky!!!!! Bat mo ako iniwan????"

Sparky's POV

Umakyat ako ng hagdanan at naalala ko ang text ng fortune teller, don't trust the number 22 kaya gusto ko maka-punta sa unit 22 dito. Baka kasabwat yung fortune teller eh o may alam siya.

Hanggang sa makita ko ito.

"What, bakit bukas ang pintuan?" Sabi ko at pumasok.

Lumakad ako at nakita ko ang ganda ng kwarto.

"Tao po, sino nandito?" Tawag ko

Bigla akong may naramdaman na yumakap sa akin.

"Sparky, ano ginagawa mo dito?" Pamilyar na boses.

"Ms.Violet? Kayo po nakatira dito?" Tanong ko.

"Oo, bakit? Palusot ka pa. Talagang super stalker kita, pati tinitirahan ko inaalam mo!" Natawa niyang sabi.

"A-a- h-hin---" pautal utal kong sabi at naputol ako.

"A.am ko naman na matagal mo na ito ginugusto kaya papayagan kita sa ngayon. Sa akin ka muna ngayon. You're trapped with me temporarily." Sabi ni Ms.Violet at naramdaman kong hinatak niya ako at nakahiga kami sa kama.

Naka-patong siya sa akin.

Nabigatan ako at napatigil, tingin na tingin ako sa mukha niya. Isa pa, ngayon ko lang siyang nakitang naka-pambahay, naka-sleeeveless at short at pumatong sa akin.

Hindi ko alam gagawin ko.

Bigla niyang nilapit mukha niya sa akin.

Sinipa ko siya kaya napahiga siya sa tabi ko.

Tumagilid ako at nilayo mukha ko sa kanya.

Ano ba meron sa amin? Ano meron sa amin ni Ms.Violet na parang misteryoso?

"Tutuparin ko ang gusto mo." Sabi niya at niyakap niya ako ng sobrang higpit.

Sumigaw ako.

Pinilit kong maalis siya sa akin, dahil doon nahulog kami ng parehas sa sahig at gumulong kami.

"Okey na ako, may gusto lang ako malaman, ano meron sa lugar na ito?" Sabi ko na takot na takot.

Tumigil siya bigla.

"Maraming namatay sito, simula noong 1977. 1994 ako pinanganak at yun ang pinakamalala. Sunod sunod ang patayan dito. Araw araw, may namamatay. Kung nandito ang kaibigan mong si M.M, Makikita niya maraming di manahimik na kaluluwa." Sabi niya.

Tinanggal ko ang katawan ko sa kanya at tumayo,

"O sige, isang tanong na lang. Ikaw ba ang naglagay ng numero sa mga quiz paper namin at gumawa ng quiz? Kasabwat ka ba sa patayan?" Tanong ko.

"hindi ako yun. Hindi naman ako Highschool CLE Head. Saka pina-print lang Violet Sunga doon dahil sa akin yun at ibibigay ko sa mga hawak kong seksyon. Sabi nila, ang pwede ko lang gawin na paghawak na test paper ay ang mga mahihirap at hindi yung ganun na type of test." Sabi niya.

Napatigil ako doon.

YES! Hindi damay dito si crush! Pero sandali, ibigsabohin ang pwedeng kasabwat ay yung mga CLE HEAD at yung school mismo?

"Bakit nga pala kayo nag-punta dito? Ano naisipan ninyo? Delikado dito." Sabi niya.

Kinuwento ko sa kanya ang nangyari.

"Dito ka muna sa akin, pinakamaingat na lugar. Bukas umaga. Gisingin mo ako at ako na maghahatid sa iyo. Ang alam ko, delikado ang computer shop na iyon. Mabuti nandito ka sa akin. I'll take care of you." Sabi niya at niyakap ako.

Ngumiti ako. Phew. I'm still in love..

Author's note: dito, hindi na,an lumabas si Yoseph pero kay surprise next chap. Pahintay na lang. =D =) ;)