Een Mercedes staat voor de winkel te wachten. De autolichten verlichten de parkeerplaats. In de bestuurdersopening staat Landon. Hij staart naar zijn telefoonscherm. Wanneer hij merkt dat ik de zaak uitkom stopt hij zijn mobiel in de zak van zijn pak. Hij loopt naar me toe en legt zijn hand op mijn rug. Het voelt raar, zeker omdat ik deze man amper ken, maar ik doe niks. Ik laat me begeleiden naar de passagierskant en laat Landon mijn deur openen. Ik stap in de prachtige auto en kijk hoe de deur dichtvalt. Niet veel later komt Landon de auto in. Hij pakt zijn mobiel en typt wat in, daarna stopt hij hem weer weg. Hij klikt zijn gordel vast en ik besluit de mijne ook maar vast te maken.

"Mooie auto," zeg ik. Landon kijkt me aan.

"S-klasse," zegt hij. Ik weet totaal niks van auto's, dus met een glimlachje reageer ik op zijn woorden. "Je hebt geen idee waar ik het over heb he?" vraagt Landon. Ik gniffel.

"Nee. Auto's zijn niet echt mijn ding."

"Fietsen wel?" vraagt hij, refererend naar de fiets die voor de winkel staat.

"Ook niet," lach ik. "Ik weet wel veel van koffie."

"Dat proef ik ja," zegt Landon en hij tilt zijn lege beker koffie op. Ik glimlach. "Hoe lang werk je daar al?" vraagt hij en hij begint te rijden.

"Ongeveer vijf jaar denk ik."

"Studeer je?" vraagt hij. Ik knik.

"Daarom werk ik hier. Ik moet ergens mijn studie van kunnen betalen," zeg ik.

"Betalen je ouders niet mee?" Ik schud mijn hoofd, maar wil er verder ook niet op ingaan. "Welke studie doe je?"

"Doktersopleiding. Over een jaar ben ik daarmee klaar en dan wil ik me specialiseren."

"Waarin?"

"Chirurgie," zeg ik en kijk naar de weg die ons snel voor bij raast.

"Hoe oud ben je?" vraagt Landon zonder te reageren op mijn woorden.

"21." Ik kijk naar Landon. Hij wrijft over zijn kin en neemt een afslag naar rechts.

"Wanneer ben je jarig?"

"14 mei," zeg ik. "Waarom wil je dit allemaal weten?"

"Ik wil gewoon weten met wie ik in de auto zit," is zijn reactie.

"Oké. Met wie zit ik in de auto dan?" vraag ik.

"Landon," zegt hij.

"Dat wist ik al. Hoe oud ben je? Wat voor werk doe je? Wat zijn je hobby's?" Landon lacht kort.

"Dit had ik kunnen verwachten," zegt hij.

"Het zou raar zijn als jij mij wel kent en ik jou niet."

"Daar heb je gelijk in." Landon stopt voor een stoplicht en kijkt me aan. Ik kijk in zijn blauwe ogen en glimlach. "Wat wil je weten?"

"Alles," zeg ik.

"Specifiek?"

"Leeftijd, hobby, beroep, broers en zussen."

"Ik ben 28, werk in een familiebedrijfje en heb een zus," zegt hij.

"En hobby's?"

"Heb jij broers of zussen?"

"Waarom geef je geen antwoord op mijn vraag?"

"Omdat ik geen antwoord heb," zegt Landon en hij geeft weer gas. "Heb je broers of zussen?"

"Een broer," zeg ik om maar van de vragen af te zijn.

"Oké," zegt Landon. "Goede band met hem?"

"Ja, heel goed."

"Fijn. En met je ouders?"

"Ook goed," zeg ik kort. Ik ga daar niet op in. Ik ben daar nog niet klaar voor.

"Je hebt echt geen idee naar wat voor een feest je gaat?" vraagt Landon. Ik schud mijn hoofd.

"Maar volgens mij zijn al die feesten hetzelfde. Drank, muziek en mensen," zeg ik.

"Er zijn ook ander soort feesten, Rosie," zegt hij en hij kijkt me aan. Ik raak alle woorden die ik wil of kan zeggen kwijt en kijk hem enkel aan. "Sommige feesten hebben een doel." Een doel?

Landon rijdt een hek door en een groot huis verschijnt. Het lijkt wel een kasteel. Een groot wit huis met een ontzettend groot balkon en een intens grote voortuin. Landon rijdt over het grindpad en stopt de auto voor de deur.

"Doel?" vraag ik. Landon glimlacht.

"Welke vriendin heeft je voor dit feest uitgenodigd?" vraagt hij.

"Je kent haar toch niet," zeg ik.

"Dus een naam zeggen kan geen kwaad," zegt Landon.

"Yana."

"Brugge?"

"Je kent haar."

"Ik heb wat verhalen over haar gehoord." Landon kijkt naar zijn horloge en klikt mijn gordel los. "Volgens mij heb je een feest."

"Hoe ken je haar?" vraag ik. Landon negeert mijn vraag en stapt uit de auto.