We zitten weer in de keuken. Landon schenkt een glas frisdrank voor me in. De vorige keer was ik toch aardig aangeschoten geworden, dus we gaan nu voor een veilig glaasje cola. Hij schuift het glas over het keukeneiland naar me toe. 

"Dus je was niet ziek?" vraagt hij. 

"Nee. Ik was thuis aan het leren," zeg ik. "Ik had mijn baas gebeld en geïnformeerd en het zou toch een rustige avond worden, dus ik mocht een keer thuisblijven. Diane heeft het hele verhaal veranderd." 

"Jij en Diane mogen elkaar sowieso niet echt, of wel?" Ik schud mijn hoofd. 

"Ik mag haar zeker niet, maar ik zie haar alleen op werk, dus zoveel last heb ik niet van haar." Landon glimlacht. 

"Goed dat je positief blijft." 

"Ach. Ik heb op werk al aardig wat frustratie geuit richting Yana, dus ik ben voor nu wel weer klaar." 

"Mooi." 

"We zouden vandaag toch niet afspreken?"

"Nee, maar als ik je tegenkom, dan kunnen we best even wat drinken, toch?"

"Ja," zeg ik. "Is wel gezellig." 

"Heb je al wat aan het geld gehad?" vraagt Landon. 

"Ja. Ik heb mijn studieschuld tot nu toe afbetaald."

"Mooi. Ik vind het goed dat je het geld besteed aan school. Je opleiding is heel belangrijk. Je gaat levens redden met die opleiding." Ik glimlach. 

"Dat is uiteindelijk wel het doel." 

"Ik denk wel dat je goed bent in wat je doet. Doktersopleidingen gaan via lotingen. Je zal vast met een goede reden gekozen zijn." 

"Mijn cijferlijst op de middelbare school was goed. Ik wist nog niet waar ik aan begon hoor," zeg ik met een klein lachje.

"Is het een zware opleiding?"

"Veel studiewerk. Veel onderzoek." 

"Maar, dan bereik je ook wat he. Dat is iets heel speciaals aan je. Andere sugarbaby's kochten van het geld waarschijnlijk dure kleding. Jij betaald er je studie mee en ook nog eens een hele goede studie." Ik glimlach. Nu pas komt Landon naast me zitten. Al die tijd stond hij tegenover me over het keukeneiland gebogen. 

"Ik heb die studie harder nodig dan dure kleding," zeg ik. Landon neemt een slok van zijn wijn. 

"Je bent een slimme meid, Rosie." Ik voel dat ik bloos en neem een slok van mijn cola. Ik kijk weer naar Landon en kijk naar zijn lippen. Ik wil hem zoenen. Waarom?

Omdat hij knap is. Omdat hij je complimenten geeft. Omdat hij de eerste in tijden is die bewondering voor je heeft en interesse toont. 

Heel even denk ik dat ik er voor moet gaan, maar ik houd mezelf tegen. 

"Heb je huisdieren?" vraag ik. Hoe maakte ik die switch?

"Nee. Als ik er een had, had je die waarschijnlijk al gezien." 

"Dat is waar," zeg ik. "Soms ben ik niet zo slim," zeg ik. Ik ben ongemakkelijk aan het doen. Ongemakkelijk omdat ik niet weet wat ik moet doen. Ik wil hem zoenen. Dat is het enige wat ik nog kan denken. 

"Hoe laat heb je morgenochtend school?" 

"Om half negen start mijn college." 

"Zal ik je over een half uurtje naar huis brengen dan?" Ik knik. Een half uur? Ik moet nog een half uur mijn drang om hem te zoenen inhouden. 

"Waar is het toilet?" vraag ik. 

"Door die deur en dan de tweede deur rechts." Ik knik en stap van de barkruk af. 

"Ik ben zo terug," zeg ik. 

"Daar ga ik wel vanuit ja," zegt Landon. Ik knik en loop weg. Ik frons mijn wenkbrauwen van mijn eigen ongemakkelijkheid. Wat ben ik aan het doen? Vind ik het eng nu het allemaal zo officieel is? Nu hij echt mijn sugardaddy is. 

Ik loop de deur door en open eerste de eerste deur van rechts, puur uit nieuwsgierigheid. Ik sta in de meterkast. Tot dusver die nieuwsgierigheid. Dan loop ik naar het toilet. Ik moet niet eens naar het toilet. Ik moet mezelf alleen even wat moed in praten. Ik gedraag me te ongemakkelijk en nerveus. 

"Oké Rosie, rustig. Het is Landon. Je kent Landon. Je kent Landon een soort van. Je weet genoeg om te weten dat hij een aardige jongen is. Je kon de afgelopen keren prima met hem omgaan. Adem in, adem uit en ga terug. Je wilt hem niet zoenen. Je wilt zijn geld." Ik ben het niet met mijn laatste woorden eens. Zijn geld boeit me een stuk minder dan het zou moeten. 

Ik staar naar mezelf in de spiegel. Waarom wilt hij mij überhaupt als sugarbaby? Als hij toch zoveel eisen heeft, zoals Yana vertelde, waarom kiest hij dan voor mij. Iemand die hoogstwaarschijnlijk niet eens aan één eis voldoet. Ik haal mijn vingers door mijn haren en probeer mijn haar glad te strijken. Na mijn werk zit het nooit goed. 

"Geef het maar op," zeg ik tegen mezelf. "Je ziet er niet uit. Vandaag helemaal niet. Ga terug naar Landon, drink je cola op en ga naar huis." Ik knik ter extra bevestiging en loop de wc weer uit. Wanneer ik weer in de keuken sta is Landon weg. Ik ga verward aan het keukeneiland zitten en drink mijn cola op. 

"Sorry, ik moest even wat halen," zegt Landon wanneer hij de keuken weer in komt lopen. Hij zet een klein doosje voor me neer. "Voor jou," zegt hij en hij glimlacht. 

"Waarom?" vraag ik. 

"Je bent mijn sugarbaby, toch? Dat mag je in het geheim laten zien," zegt Landon. "Maak open. Als je het niet leuk vind haal ik iets anders." Ik zet mijn glas neer op het keukeneiland en pak het doosje. 

"Je hoeft dit niet te doen, hè," zeg ik. 

"Dat weet ik, maar ik denk dat je het heel erg kan waarderen." Ik open het kistje en een gouden armbandje staart me aan. Ik kijk naar Landon. 

"Dank je," zeg ik verbaasd. Een gouden armband?! Het is vast veel te duur. Landon tilt het armbandje op uit het doosje. Nu zie ik dat er een klein roosje aan hangt. Ik maak een klein, soort 'aw-geluid', waar ik niet op voorbereid was. Landon kijkt me aan. 

"Vind je hem mooi?" 

"Ja," zeg ik. Landon pakt mijn hand en doet het armbandje om mijn pols. 

"Zie het als een soort eigendomsbewijs," zegt hij. Hoewel ik niet precies begrijp wat hij zegt knik ik en geef ik hem een knuffel. 

"Dank je wel." Landon slaat zijn armen ook om mij heen en wrijft over mijn rug. 

"Geen dank."