We rijden een poort door en komen bij een enorm groot kasteel. Ik wist niet eens dat dit in mijn dorp was. Ik kijk met open mond naar het gebouw en het terrein. Het is zo immens groot dat ik het niet eens in woorden kan omschrijven. We rijden om een grote fontein heen en parkeren voor de ingang van het kasteel. 

Landon kijkt me aan, terwijl hij de mouwen van zijn zwarte overhemd iets opvouwt en op zijn horloge kijkt. 

"We zijn precies op tijd," zegt hij. Ik buig iets voorover en kijk nog een keer naar het kasteel. 

"Het is groot," zeg ik. Landon gniffelt en knikt. 

"Het is groot ja," zegt hij, "maar dat is onderdeel van deze wereld. Groot en duur." 

"Ik vond de McDonald's ook prima hoor," zeg ik. 

"Dat geloof ik graag, maar ik ben inmiddels wat minder van de fastfood. Ik verdien genoeg voor goed eten, om dan bij een fastfoodketen te zitten is niet echt mijn stijl." Hij klinkt verwend, maar hij heeft er waarschijnlijk enorm hard voor gewerkt.

"Ja ik kan niet hetzelfde zeggen," zeg ik lachend. Landon glimlach en stapt uit de auto. 

"Blijf zitten, he," zegt hij. Ik knik en kijk in de autospiegel. Ik fatsoeneer mijn haar. Landon verschijnt naast de deur. Hij kijkt me door het raam aan. Ik haal mijn handen uit mijn haar en kijkt verlegen weg. Landon opent de deur. "Je haar zat al goed," zegt hij. Ik glimlach. 

"Dank je, maar ik ben helemaal niet gekleed op zo'n chique tent." Ik kijk naar mijn werkkleding. 

"Trek je schort uit dan," zegt Landon. Ik knik. Met een t-shirtje een een spijkerbroek ben ik nog steeds niet chique, maar het is wel al een stuk beter. Landon sluit de autodeur achter me en gaat achter me staan. Hij maakt het schort los en tilt hem over mijn hoofd. 

"Dank je wel," zeg ik. 

"Geen probleem." Landon opent de autodeur en gooit mijn schort op de achterbank. Nadat hij de deur heeft dichtgedaan en op slot heeft gezet legt hij zijn hand op mijn rug. We lopen richting de trap, die richting de ingang van het kasteel lijdt. We lopen de trap op. 

"McDowell," groet een man hem hartelijk bij de ingang. 

"Wyatt," groet Landon hem terug. "Is het nog gelukt met de tafel?" 

"Zeker. Rosie?" vraagt de Wyatt aan mij. Ik knik en steek mijn hand uit. 

"Rosie Johanson," groet ik mezelf. 

"Robert Wyatt," stelt de man zich voor. Ik glimlach. "Leuk je te leren kennen," zegt Robert. 

"Insgelijks," zeg ik. 

"Ik heb een prachtplekje in het restaurant voor u en Landon," zegt hij. Ik glimlach. Twee glazen deuren worden opgehouden en we lopen het restaurant in. Het meest opvallende is de enorm grote kristallen kroonluchter. Ik kijk wederom met open mond de zaal rond. 

"Het is echt een prachtig restaurant," zeg ik. 

"Bedankt," zegt Robert. "En daar, onder de kroonluchter, staat jullie tafeltje. Zal ik de Château Lafleur brengen?" 

"Graag," zegt Landon. 

"Dan ben ik zo bij u terug." Landon glimlacht naar Robert en bedankt hem. Dan schuift hij mijn stoel van het tafeltje af en gebaart me te zitten. Ik ga zitten en schuif de stoel aan. Ik kijk omhoog naar de kroonluchter en laat een zachte 'wauw' klinken. 

"Het is echt prachtig," zeg ik. 

"Ik dacht al dat je het hier wel leuk zou vinden. Wacht maar tot je het eten ziet." Landon komt tegenover me zitten. Ik kijk om me heen. Er zitten veel mensen om ons heen. Een vrouw, met een lange goede jurk, kijkt me aan. Ik wrijf nerveus over mijn benen heen. Ik hoor hier niet thuis. Ik ben nooit in rijkdom opgegroeid. Ik weet niks over plekken als deze en ik durf te wedden dat iedereen hier dat kan zien. 

"Rosie," zegt Landon. Ik kijk hem aan. "Rustig," zegt hij geruststellend. "Trek je niks van de andere mensen aan. We zijn hier met zijn tweeën." Ik knik. Robert komt aangelopen met een fles wijn. 

"De Château Lafleur," zegt hij en giet onze glazen vol met de wijn. Daarna zet hij de wijn in een emmer neer en plaatst deze naast don e tafel. "Voor het voorgerecht hetzelfde als altijd?" 

"Doe dat maar, ja," zegt Landon. 

"Komt eraan!" Robert kijkt me aan en glimlacht geruststellend. Hij ziet het dus ook. Wanneer hij weg is spreekt Landon me aan. 

"Ontspan, Rosie." Ik kijk hem aan. 

"Ik hoor hier niet," zeg ik. 

"Je moet er even aan wennen, maar daar kan ik je bij helpen." 

"Oké," zeg ik en zucht. Landon glimlacht naar me. 

"Wil je je vragen nu al stellen?" vraagt hij. Ik knik. 

"Hoeveel sugarbabies heb je al gehad?" vraag ik. 

"Ik heb er 2 gehad. Waarvan er eentje een jaar lang mijn sugarbaby was en de ander maar een paar maandjes. Tussendoor heb ik een paar meiden voorzien van wat geld, maar die heb ik maar eenmalig gezien." 

"Hoeveel waren het er dan in totaal denk je?"

"Een stuk of 14, gok ik. Maar ik had er maar met 2 een echte overeenkomst."

"Oké," zeg ik. "En-"

"Is het een antwoord waar je tevreden mee bent?" onderbreekt Landon me.

"Ik weet het niet. Ik heb er geen mening over. Hoe lang ben je al sugardaddy?" 

"Ongeveer zes jaar. Eigenlijk sinds mijn bedrijf echt groot begon te worden. Vanaf toen had ik geen tijd meer voor het daten en zagen alle vrouwen me als geldbron in plaats van een persoon." 

"Vond je dat vervelend?" 

"Het worden van een sugardaddy?"

"Dat vrouwen je als geldbron zagen," zeg ik. 

"Ze zien me nog steeds als geldbron."

"Wat vind je daarvan?" 

"Eerst was het vervelend. Je wilt in je volwassen leven een beetje zekerheid en houvast. Een vrouw hoort daar wel bij, maar inmiddels accepteer ik het dat dat er niet meer in zit. Een sugarbaby is dan een prima alternatief." 

"Voor hoe lang?" 

"Ligt eraan. Ik heb het nog nooit extreem goed met een sugarbaby kunnen vinden, dus dat ik het met eentje een jaar volhield was al heel wat."

"Had ze veel geld nodig dan?"

"Niet per se, maar ik wilde toen nog heel graag een vrouw in mijn leven, dus ik wilde haar wel lang bij me houden."

"Maar je mocht haar niet?"

"Ik mocht haar wel, maar we waren geen beste vrienden als je dat denkt." 

"Maar je bleef wel een heel jaar met haar. Wat deden jullie in dat jaar?" 

"Ik zag haar heel weinig. Hooguit 1 keer per week. En dan gingen we uiteten of ze kwam bij mij thuis en dan hadden we seks." 

"Was dat de overeenkomst? Eten en seks?" 

"Eigenlijk wel ja. Ik nam haar soms mee naar evenementen of bedrijfsuitjes, maar verder was het voornamelijk eten en seks."

"Hoe heette ze?" 

"Dat bespreek ik niet met je. Ex-sugarbabies blijven verder geheim."

"Oké," zeg ik. "Dat begrijp ik wel." 

"Mooi. Heb je nog meer vragen?"

"Wat verwacht je van me?" 

"Als je mijn sugarbaby bent verwacht ik gezelschap wanneer het uitkomt en steun bij mijn werk. Ik verwacht dat je minstens 1 keer per week een dag vrij hebt. En ik verwacht dat je gezelligheid brengt. Verder liggen alle keuzes bij jou." 

"En als ik geen seks zou willen?" 

"Dan accepteer ik dat," zegt Landon. 

"Dat geloof ik niet," zeg ik en pak mijn glas wijn. Ik neem een slokje. De wijn is heerlijk. 

"Waarom niet?" vraagt Landon met een glimlach en neemt ook een slokje van zijn wijn.  

"Omdat mannen de neiging hebben om hun-" voordat ik de woorden uitspreek realiseer ik me waar ik eet. Een chique tent. 

"Hun wat? Pik achterna lopen?" vraagt Landon. Ik grinnik. Landon lacht kort. 

"Dat was wat ik wilde zeggen ja," zeg ik. 

"Seks is meestal wel een deel van de overeenkomst. Als je het echt niet wilt doen we het niet, maar we kunnen het in de overeenkomst als optioneel neerzetten?" stelt Landon voor. "Als je een overeenkomst wilt." 

"Ik heb een week om erover na te denken toch?" 

"Zeker," zegt Landon. "Een week."