Na het avond eten rennen we weer terug naar boven, naar Eymens slaapkamer. We waren erg enthousiast en hebben Eymens vader op de hoogte gebracht van onze plannen. Hij vond leuk om te horen, maar toen we begonnen om naar Zile af te reizen vertrok zijn vrolijke gezicht.
'Niemand gaat naar Zile. Al helemaal niet naar Kamborne,' zei Rayen, Eymens vader.
'Hoezo niet? We zijn met zijn drieën. Als we elkaar in de gaten houden kan er niks geks gebeuren,' had Eymen nog gezegd.
'En toch gaan jullie er niet heen!' riep zijn vader met stemverheffing. 'OP geen enkel bezwaar!'
'Maar-,' probeerde Eymen nog. 'En ik duld geen tegenspraak Eymen Ötzürk!' riep zijn vader streng.
Daarna hadden we onze mond er over gehouden. Zijn vader ging de ouders van Silas en mij overhalen om niet toe te staan dat we niet naar Zile gaan. We snappen Eymens vader niet. Zile is toch niet zo'n erg land?
Ik laat me op Eymens bed achterover vallen. 'Waarom... Waarom laat jouw vader je niet reizen? Ik bedoel, we hebben hier in Akkrum alle paranormale dingen onderzocht. Zelfs nog in verdere afgelegen dorpjes die onbewoond zijn,' zucht ik luid.
'Waarom? Geen idee. Dat is een hele goede vraag van je Timme,' zegt Eymen.
'Kunnen we nou niet gewoon eerst het YouTubeaccount aanmaken?,' stelt Silas voor. 'Dan kunnen we de al eerder gemaakte filmpjes posten.'
'Je hebt gelijk Silas. Dat is een strak plan,' zegt Eymen en draait zich om, naar zijn computer.

Een poosje later staat alle informatie in een account lijst. Het is nog niet helemaal klaar, want het mist nog een profielfoto en een achtergrondfoto.
'Oké, euhm... een profielfoto?,' vraagt Eymen.
'Een foto van ons drieën?,' stel ik voor.
'Ja, maar heb jij er één? Hij moet wel spannend en aantrekkelijk zijn,' zegt Eymen.
'Ik heb er genoeg,' zeg ik en pak mijn telefoon erbij. Ik ga naar mijn foto's en laat dan de foto's zien die ik bij de informatie vind passen.
'Deze is cool!' zegt Silas en wijst naar de foto op het scherm.
'Ja, mee eens. Mag ik hem naar mijn computer mailen?,' vraagt Eymen.
'Zeker,' antwoord ik en geef mijn telefoon aan hem.
'Thanks,' zegt hij en geeft hem niet veel later weer terug aan mij.
'En de achtergrondfoto?,' vraagt Eymen.
'Mag ik hem ontwerpen. Ik krijg een super cool idee,' zegt Silas.
'Tuurlijk, alleen maar beter man!' roept Eymen enthousiast.
'Mag ik dan op je Ipad?,' vraagt Silas door.
'Je mag hem ook maken op de computer. Dan zet ik even een bewerkprogramma voor je op,' zegt Eymen als voorstel.
'Nee hoor, Ipad is makkelijker,' zegt Silas.
'Oké,' zegt Eymen.
Silas gaat meteen aan de slag en is er voorlopig even zoet mee. Eymen en ik praten nog even na, over onze voetbalwedstrijd van vandaag.

'Ja! Klaar!' roept Silas enthousiast. Hij laat zijn ontwerp zien. Een zwartgrijze achtergrond met in de twee hoeken recht en links twee grote spookjes. Tussen in staat onze YouTubenaam: Ghost Town. Hij heeft ze onder elkaar gezet, zodat de profielfoto de naam niet belemmerd.
'Cool gemaakt Silas,' zegt Eymen als compliment.
'Daar was ik niet opgekomen. Knap gedaan Silas,' complimenteer ik hem. Mijn telefoon gaat af en verbaasd kijk ik op mijn telefoon. Mijn moeder belt. Ik neem snel op.
'Timme, kom je naar huis? Het is al tien uur,' klinkt de bezorgde stem van mijn moeder door de telefoon.
'Ja, ik kom,' zeg ik snel. Ik hang vlug op.
'Jongens, ik moet naar huis. Tot gauw.'
'Tot gauw Timme, check straks je YouTube,' zegt Eymen.
'Doe ik zeker,' zeg ik. Ik sta op en verlaat Eymens huis.