minho defterini kapatıp sandalyesinde geriye yaslanırken derin bir nefes verdi.

son bir saatini haftalık rutini haline gelen defterini okuyarak geçirmişti.

han jisung'un ilk sayfasını karaladığı defter.

minho'nun jisung'la ilgili hatırladığı her şeyi içeren defter. her bir detayıyla, her bir alışkanlığıyla tek bir deftere eliyle yazmıştı.

jisung'un gittiği gece minho, jisung'u asla unutmamaya yemin etmişti. hızla eve dönüp boş bir defter bulmuştu ve tüm gece jisung'la ilgili hatırladığı detayları yazmıştı.

tanıştıkları ilk günden son güne kadar. jisung'un yüzünün en küçük detayından onu kendisine daha da aşık eden yüz ifadelerine kadar.

minho'nun hatırladığı her şey o deftere yazılmıştı.

kendisinden başka hiç kimsenin okumadığından emin olmak için minho defteri kilitli çekmeceye saklamıştı.

her hafta okumayı alışkanlık edinmişti, böylece jisung'un her bir parçasını hatırlayacaktı.

jisung'un bir daha asla dönmeyecek olmasını umursamıyordu. kalbinde her zaman onun için bir yer olacağını, kimsenin o yeri kapamaycağını biliyordu.

camdan dışarı bakıp esnerken kollarını açarak gerildi.

bir anda odasından çıkıp balkona gitmek istediğini fark etti. gökyüzüne baktı, geceyi aydınlatan yıldızları izlerken jisung'la geçirdiği son gece söylediklerini hatırladı.

"bir gün, öbür dünyaya gittiğimde, oradaki en büyük ve en parlak yıldız olacağım. baktığında benim olduğumu bileceksin."

sözleri hatırlarken jisung'un sesi zihninde yankılanmıştı. gökyüzüne baktı ve oradaki en büyük yıldızı bulmaya çalıştı.

anında buldu, yıldız diğer yıldızların arasında kendisini belli ediyordu. büyüktü, diğerleirnden çok daha büyüktü.

minho, jisung'un gerçekten bir yıldız olup olmadığından asla emin olamazdı ama o yıldıza bakması bile minho'yu sakinleştirirken gülümsedi.

sanki yıldız ona, "merak etme, ben tam buradayım," der gibiydi.

minho hızla içeri girdi, defterin son sayfasını açtı ve sayfanın en aşağısına bir şeyler yazdı.

'ne zaman onu özlersen gece gökyüzüne bak, gördüğün en büyük yıldız o olacak.'