De volgende ochtend word ik te vroeg wakker. Ik zucht zacht en draai me nog een keer om, in de hoop dat ik nog een keer ik slaap kan vallen. Ik had gedroomd over Paula vannacht. Ze had de hele school verteld wat er was gebeurd en ik werd aangekeken alsof ik gek was. Vervolgens kuste Paula me nog een keer, maar deze keer at ze me erbij op. Het was de verschrikkelijkste droom die ik ooit heb gehad. Hij maakt mijn fobie voor kussen er niet echt beter op. Wat nou als Paula me echt opvreet als ze me kust? Ik weet dat het niet kan, maar die gedachte zal me wel blijven achtervolgen.

Dadelijk is Paula echt heel kwaad op me en zet ze me voor schut voor de hele school. Paula kent haast uit elke klas wel iemand, dus ze heeft een enorme groep mensen die het zo aan de rest van de school kunnen vertellen. Alleen weet ik niet of ze zo zichzelf er dan ook niet bij vernedert. Ik ben immers wel degene die háár heeft afgewezen, en niet andersom. Best lullig als je als een van de knapste meisjes van school wordt afgewezen door een kneusje uit je klas. Wat was het überhaupt dat haar ertoe zette om mij te kussen?

Het volgende moment dat ik wakker word, klinkt mijn wekker keihard in mijn oor. Ik heb misschien wel een van de meest irritante wekkers uitgekozen ook. Ik stap uit bed en loop naar mijn bureau om de wekker op mijn mobiel uit te zetten. Ik móét hem daar wel neerleggen, anders kom ik mijn bed niet uit. Ik druk de wekker uit en word me dan pas bewust van de koude lucht die zich om me heen wikkelt. Zo snel als het kan trek ik mijn kleren aan. Ik ga op mijn bed zitten en trek mijn sokken en schoenen – die ik gisteravond mee naar boven had gesleept – aan, om vervolgens mijn rugzak op mijn rug te hijsen en de trap af te gaan.

In de keuken smeer ik brood voor ontbijt en lunch. Ik stop nog wat extras voor de kleine pauze in mijn broodtrommel, pak een flesje water en stop het in mijn tas. Dan plof ik neer aan de eettafel en begin de andere twee boterhammen – die ik net gesmeerd heb – op te eten. Ondertussen ga ik bezig op mijn mobiel. Eerst check ik mijn Whatsapp, waar ik op een paar berichtjes reageer en dan weer afsluit. Dan ga ik door op Snapchat, waarop ik een paar "welterustes" en "goedemorgens" heb gehad. Ik antwoord op een paar en sluit dan de app.

Ik ga door op Instagram terwijl ik de laatste hap van mijn eerste boterham in mijn mond prop. Kauwend scrol ik door mijn tijdlijn en like de foto's. Paula heeft er ook een nieuwe op gezet. Haar blauwe ogen springen uit de foto. Ik like en comment: "Natuurlijke schoonheid". Nog even kijk ik naar de foto van het knappe meisje. Ongelofelijk dat we gisteren gekust hebben – er even buiten gelaten dat ik niets speciaals voelde en haar van me afduwde. Ik kijk nog even naar de foto. Dan ga ik door met scrollen en like alles wat voorbij komt.

Zodra het kwart voor acht is, ga ik naar boven om me klaar te maken. Ik poets mijn tanden en doe mijn haar in model. Als laatst spuit ik nog wat deodorant, want ik kan het niet gebruiken dat ik op school ga zweten als een otter. Sommige mensen mogen daar wel een voorbeeld aan nemen, deo gebruiken, zoals meneer Praat van Nederlands. De zweetvlekken onder zijn oksels en zijn stank van zweet kunnen echt niet. Ook al is hij niet in het lokaal, je kunt hem nog steeds ruiken. Misschien is het een idee om hem aan het eind van het schooljaar een paar bussen deodorant cadeau te geven. Het klinkt gemeen, maar het is dan ook echt nodig.

Wanneer ik klaar ben loop ik de trap af. Ik kom mam tegen op de gang. 'Ik ga naar school,' zeg ik, trek mijn jas aan, doe mijn rugzak op mijn rug en geef haar een kus op haar wang. 'Tot straks en veel plezier,' zegt ze. 'Tot straks,' zeg ik nog en ga dan de deur uit. Ik haal mijn fiets uit de schuur en fiets weg. Het is nog rustig op het fietspad, waardoor ik even tijd voor mezelf heb. Waarschijnlijk kom ik dadelijk iemand uit mijn klas tegen op de fiets, en dan kan ik niet meer rustig nadenken. Er is zelfs een kans dat ik Paula tegenkom op de fiets. Wat nou als Paula boos op me is? Ik wil eigenlijk helemaal niet dat onze vriendschap wellicht voorbij is. Een kusje is onze vriendschap niet waard. Terwijl ik ergens anders aan probeer te denken fiets ik rustig door.

Als ik op school aankom, ben ik gelukkig niemand tegengekomen die ik ken. Ik fiets de fietsenstalling in en zet mijn fiets weg. Dan loop ik de school in en ga naar mijn kluisje. Ik prop mijn jas erin en doe er no wat boeken bij. Vandaag heb ik geen zin om met een overvolle rugzak rond te moeten lopen. De kus met Paula is al een zware last op mijn rug. Ik loop de aula in en zoek naar de klas. Ik vind ze wat verderop in de aula. Vastberaden loop ik erheen en schuif aan naast Tuur. Hij kijkt me met een glimlach aan. 'En?' Zegt hij. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. 'En wat?' Vraag ik. Hij lacht. 'Hoe was het gisteren met Paula?' Vraagt hij met een grijns. 'Oh, dat,' zeg ik, 'Het was wel oké,' zeg ik en vertel niets over de kus. Ik heb zo'n gevoel dat Tuur Paula stiekem ook leuk vindt, dus kan ik het hem niet aandoen om hem daarmee te pijnigen. 'Niets gebeurd?' Vraagt hij. 'Nee. We hebben aardrijkskunde gedaan,' lieg ik half. Hij knikt. 'Oké, dat kan,' zegt hij. Ik knik.

Voorzichtig kijk ik de tafel rond. Niemand lijkt zijn aandacht op mij gevestigd te hebben, dus neem ik aan dat Paula het nog aan niemand verteld heeft. Als we het over de duivel hebben, ze kijkt net naar me op. Ze glimlacht naar me, dus glimlach ik maar terug. Even kijk ik haar nog aan in haar blauwe ogen en dan kijk ik weg. Als ze zo naar me glimlacht, zal ze dan wel boos op me zijn? Misschien zit ik hier voor niets een heisa van te maken. Dadelijk wilde Paula mij gewoon kussen omdat ze wilde kijken of dat ík haar leuk vind, en vindt zij mij helemaal niet leuk. Ik zou het best begrijpen dat zij denkt – als zo'n knap meisje – dat ik haar leuk vindt. Alleen is dat niet zo. Was het wel maar zo, dan was het allemaal veel makkelijker geweest.

Dan gaat de bel. Ik sta op en loop naar de trappen. Tuur loopt naast me. We gaan samen de trappen op, samen het lokaal in en gaan naast elkaar op een lege plek zitten. Paula gaat achter ons zitten. Ongemakkelijk pak ik mijn boeken erbij en begin te werken. Tuur kijkt van mij naar Paula en terug, maar zegt niets. Zijn blik is lastig. De docent begint zijn les en ik probeer op te letten – alleen blijf ik steeds maar aan de kus met Paula denken. Hoe kan het dat iets wat je niets deed, je de hele tijd bezig houdt? Het blijft me maar dwars zitten dat ik niets voelde bij die kus. Dan voel ik zacht iemand op mijn schouder tikken. Ik draai me om naar Paula, die me vragend aankijkt. 'Kun je me vanmiddag helpen met wiskunde?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Natuurlijk,' antwoord ik. 'Bjorn, recht gaan zitten,' klinkt de docent. Ik zucht en draai me weer naar voren. Tuur kijkt even lastig maar me en werkt dan door.

Na een schooldag van acht lesuren zijn we eindelijk vrij. Met Tuur en Paula naast me loop ik de trappen af. Paula vertelt over een of andere serie die ze gisteravond is begonnen te kijken. Ik luister half mee terwijl ik me nu al zorgen begin te maken over wat er dadelijk misschien gaat gebeuren. De serie is Noors en heeft tot nu toe drie seizoenen en ieder seizoen staat een ander hoofdpersoon in het middelpunt. Ze vertelt dat het derde seizoen over een homoseksuele jongen gaat en ze vertelt hoe geweldig ze de acteurs vindt. Ik ga zwijgend naar mijn kluisje terwijl Tuur en Paula naar hun kluisjes gaan. Ik haal mijn jas uit mijn kluisje en begin nu al door te draaien. Dadelijk heeft Paula de hele dag een poker-face opgehouden en barst ze dadelijk in woede uit wanneer we met z'n tweeën zijn. Paula en Tuur komen naar me toe zodra ze klaar zijn en dan gaan we de school uit. We fietsen met z'n drieën weg, dan gaat Tuur weer er eerder af en dan fietsen Paula en ik weer alleen – net zoals gisteren, alleen gaan we deze keer naar Paula in plaats van naar mij. We zijn stil onderweg. Ik voel me ongemakkelijk, maar dat voelde ik me de hele tijd al bij Paula in de buurt.

Na een paar minuten komen we bij Paula aan. We drinken wat en gaan dan naar boven. Daar beginnen we aan wiskunde. Paula kan zich beter concentreren dan ik gisteren. Ze neemt aantekeningen en lost de sommen op. Het gaat best wel goed, maar hier en daar heeft ze nog wat hulp nodig. Daar ben ik voor. We werken een goed halfuur. Dan legt Paula haar pen neer en kijkt me aan. Haar blauwe ogen zijn helder. Langzaamaan dwalen ze af naar mijn lippen.

Ze pakt mijn hoofd vast en kust me zacht. Ik kus haar terug, deze keer gefocust op het gevoel van mijn lippen op die van haar, in plaats van mijn onderbuikgevoel. Het doet echter niets. Paula kust me nog een keer en dan voel ik haar tong voorzichtig tegen mijn lippen. Ik open mijn mond en laat haar haar gang gaan, maar zelfs zoenen doet me niets. Ik kijk naar haar wangen. Dan duw ik haar weg. Ze kijkt me verward aan. 'Sorry, ik kan dit echt niet,' zeg ik. Paula slaat haar armen over elkaar en kijkt me beledigd aan. 'Sorry, Paula, ik vind je gewoon niet leuk op die manier. Je bent mijn beste vriendin, maar niet meer dan dat. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je ontzettend knap en zo, maar ik vind je gewoon niet leuk op die manier,' ratel ik. 'Sorry als ik je liet denken dat ik je wel leuk vond,' zeg ik als ze nog niets zegt. 'Ja,' zegt ze dan. 'Ik snap het, je kunt niet iemand dwingen je leuk te vinden. Dat is jammer,' zegt ze. Ik knik. 'Echt sorry, Paula,' zeg ik. Ze knikt. 'Het geeft niet,' zegt ze maar ondertussen begint haar stem te trillen.

'Alsjeblieft, zet je er zo snel mogelijk overheen. Ik ben echt niet veel speciaals. Ga achter andere jongens aan, die zijn veel leuker dan ik. Ga achter Tuur aan of zo,' zeg ik. Paula lacht zacht. Ze kijkt me weer aan. In haar ogen staan tranen. 'Het spijt me echt, Paula. Als het kon, zou ik het voor je veranderen, maar dat kan ik helaas niet,' zeg ik. Ze knikt. 'Het is ook niet jouw schuld,' zegt ze. Ik knik bedankend. Gelukkig begrijpt ze me. 'Maar ik ga,' zeg ik en sta op. 'Is goed, tot morgen,' zegt ze. Ik loop naar haar kamerdeur. 'Tot morgen,' zeg ik, ga haar kamer uit, de trap af, naar buiten en stap op mijn fiets.

Ik fiets weg en dan komen bij mij de tranen los. Ik huil en huil en huil. Waarom kan ik nou niets voor Paula voelen? Ze is het knapste meisje dat ik ken en ik voel nog niet eens een kleine kick of wat dan ook wanneer ik met haar kus. Sterker nog, ik voelde zelfs niets toen ik met haar zoende. Niets! Ben ik gevoelloos? Wat is het met mij? Waarom voel ik niets wanneer het op liefde aankomt? Wat is dat?