(Ναι υπάρχει ακόμη αυτό το βιβλιο.Και ναι θα βάζω πιο συχνά γιατί είναι το αγαπημένο μου.Σχολιαστε όσες είστε ακόμη εδώ ❤️)

90 μέρες μετά...

«Mason,περιμενε!»,φωνάζω και τρέχω πίσω του με δάκρυα να κυλάνε στα μάτια μου εδώ και περίπου πέντε λεπτά.

Εκείνος συνεχίζει να τρέχει προς το αυτοκίνητο του,ενώ μόλις έχουμε βγει από το σπίτι της αδελφότητας του.

«Mason σε παρακαλώ.»,προσπαθώ να πω μέσα από τους λυγμούς μου,αλλά ξέρω ότι είναι ήδη πολύ αργά για να γυρίσω τον χρόνο πίσω.

«Rosie ειλικρινά δεν θέλω να σε βλέπω μπροστά μου αυτή την στιγμή.»,σταματάει να περπατάει και γυρνάει προς το μέρος μου κοιτώντας με αηδιασμένος,ταυτόχρονα τόσο θλιμμένος.

Προσπαθώ να κρατήσω όσα δάκρυα μου έχουν απομείνει και τον πλησιαζω επιτέλους.Εκεινος με γρήγορες κινήσεις μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο του και τρέχω να προλάβω να μπω και εγώ κάτι που καταφέρνω.

«Βγες έξω τώρα.»,ουρλιάζει και όλο μου το σώμα τρέμει.

«Όχι,πριν βγω πρέπει να σου πω κάτι.»

Rosie
(Σήμερα)

«Δηλαδή μπήκε το νερό στο αυλάκι;»,με κοιτάζει η Grace σαν να μην μπορεί να το πιστέψει.

Μαζεύομαι σε μια γωνία στο κρεβάτι μου και νιώθω τα μάγουλα μου να φλέγονται.Μπορει η Grace να ήταν η κολλητή μου,όμως και πάλι ένιωθα τόσο άβολα να απαντάω σε τέτοιες ερωτήσεις.
Ανασηκώνω τους ώμους μου και γελάω.

«Σκάσε!»,λέει και πετάγεται όρθια ενώ ξεκινάει να χειροκροτά λες και μόλις κέρδισε το λαχείο.

«Μα δεν ειπα τιπ-«

«Ήταν καλός;Μέγεθος;Σώμα;Ή μάλλον όχι σώμα μην μου πεις τον έχω δει στους αγώνες κολύμβησης.»,με διακόπτει και στρέφει ξανά την προσοχή της πάνω μου.

«Ενώ υπήρχε περίπτωση να σου αναλύσω όλα τα υπόλοιπα.»,ειρωνεύομαι και κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά.

Γυρνάει και με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας και σηκωνει τα χέρια της στον αέρα.
«Φυσικά και πρέπει Rosie.Λοιπον τώρα σήκω,σήμερα ξεκινάει το τουρ στην αδελφότητα μου και θέλω όσο τίποτα να μπεις για να γίνουμε συγκάτοικοι.»,σχεδόν τσιρίζει και με σηκωνει βίαια από το κρεβάτι μου.

[...]

«Στα δεξιά σας βρίσκεται η τραπεζαρία,κάθε πρωί στις 8 μαζευόμαστε για πρωινό,μεσημέρι στις 3 για μεσημεριανό βράδυ στις 10 για βραδινό.Επιτρεπεται η απουσία σας μόνο τα μεσημέρια και αυτό λόγω μαθημάτων.Ειμαστε τυπικές και δεν αργουμε ποτέ.»,λέει μια μελαχρινή κοπέλα που προχωράει κουνώντας τους γοφούς της.
Γενικότερα είναι μια καλονη,όπως και υπόλοιπες υποψήφιες για την ΖΘΗ και η Grace με έχει αφήσει μόνη με αποτέλεσμα να νιώθω σαν μύγα μέσα στο νερό.

«Επίσης κάτι πολύ σημαντικό πριν συνεχίσουμε την ξενάγηση-«,πάει να συνεχίσει η Cassie,αν θυμάμαι καλά το όνομα της,όμως ένας δυνατός θόρυβος από ένα δωμάτιο στα αριστερά της μας σταματάει.
Η πόρτα ανοίγει και μερικά αντρικά ρούχα πετάγονται έξω.Μενω να κοιτάζω τα ρούχα στο πάτωμα και κάνω μερικά βήματα πίσω,καθώς προσγειώθηκαν ακριβώς μπροστά μου.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά ένας χαμογελαστός, παντελώς γυμνός Ethan βγαίνει από το δωμάτιο.Τα μαλλιά του είναι ανακατεμένα και χαλαρά σηκωνει από το πάτωμα το μπλουζάκι του για να καλύψει το πιο απόκρυφο του σημείο.Σηκωνει το βλέμμα του και το ενώνει με το δικό μου που εχω μείνει με ανοιχτό το στόμα.

«Και μην με ξαναπλησιάσεις ποτέ!»,βγαίνει στην συνέχεια μια ξανθιά ψηλή κοπέλα που του πεταει έξω γεμάτη νεύρα και τα παπούτσια του.
Εκείνος δεν έχει σταματήσει να γελάει.Σηκωνει τα υπόλοιπα ρούχα του και τα κάνει όλα ένα κουβάρι.Με το ένα του χέρι κουβαλάει πλέον τα παπούτσια του κρατώντας τα από τα κορδόνια και τα αφήνει να κρέμονται και με το άλλο κρύβει ότι μπορεί να κρύψει.

«Καλησπέρα σας κοριτσια.»,λέει ακόμη με εκείνο το περήφανο χαμόγελο στο πρόσωπο του και κάνει μια παύση μόλις περνάει από μπροστά μου.
«Rosie.»,με χαιρετάει,κάνοντας μια υπόκλιση και πλέον όλες έχουν μείνει και με κοιτάζουν,ενώ εγώ έχω γίνει κόκκινη σαν ντομάτα.
Συνεχίζει να περπατάει και κουνάει πλέον πέρα δώθε τους γυμνούς γοφούς του,ενώ σφυρίζει ανέμελα και με ένα σάλτο βγαίνει από την αδελφότητα.

Η κοπέλα που ήταν προηγουμένως μαζί του μιλάει ψιθυριστά με την Cassie,η οποία γυρνάει το βλέμμα της και με κοιτάζει για μερικά δευτερόλεπτα.
Γίνεται να ανοίξει η γη να με καταπιεί;

Στην συνέχεια η Cassie την χαϊδεύει στην πλάτη και γυρίζει πίσω στο δωμάτιο της με κατεβασμένο κεφάλι.

«Όπως έλεγα κοριτσια,απαγορεύονται τα αγόρια στα δωμάτια σας.»,συνεχίζει σαν να μην έχει συμβεί τίποτα με ένα ψεύτικο χαμόγελο στο πρόσωπο της.
«Κάθε φορά που παραβιάζετε κάποιον κανόνας υπάρχει ποινή.Στις τρεις ποινές φεύγετε από το σπίτι,καθώς η συμπεριφορά σας χαρακτηρίζεται ανάρμοστη.»

«Δηλαδή τώρα η κοπέλα τι ποινή θα πάρει;»,λέω πιο δυνατά από όσο περίμενα και καταριέμαι τον εαυτό μου που εκφράζω δυνατά την σκέψη μου.

Η Cassie γυρνάει προς το μέρος μου και σηκωνει τα φρύδια της.

«Πως είπαμε είναι το όνομα σου;»,με ρωτάει λες και δεν είχε ακούσει μόλις τον Ethan.

«Rosie.»,απαντάω όσο πιο χαλαρά μπορώ,στο κάτω κάτω δεν με φοβίζει.

«Αυτό λοιπόν,Rosie,θα το μάθεις όταν έρθει η ώρα τους.Προς το παρόν κοιτά την δουλειά σου και να μπεις στην αδελφότητα και άσε αυτά σε εμένα και τους υπεύθυνους.»,λέει ψυχρά και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα.

«Τι συμβαίνει εδώ;»,ακούω την φωνή της Grace από τις σκάλες πάνω.

Για καλή μου τύχη η Grace ήταν μέλος της πενταμελής επιτροπής που διεύθυνε την αδελφότητα και η φωνή της ήταν αρκετά δυνατή,καθώς η μαμά της ήταν από τα πιο γνωστά μέλη που είχαν περάσει από εκεί μέσα.Δεν ασχολιόταν και τόσο,όμως όταν έπρεπε έβαζε το χεράκι της.

«Η κοπέλα από εδώ έχει πολλές απορίες,χωρίς να έχει μπει καν.Καποιος πρέπει να την βάλει στην θέση της.»,λέει η Cassie και τινάζει τα μαλλιά της.

Η Grace κατεβαίνει τα σκαλιά και χαμογελάει ειρωνικά σε όλη την διάρκεια.Ερχεται δίπλα μου και τυλίγει το χέρι της γύρω από τους ώμους μου.

«Η κοπέλα από εδώ είναι κολλητή μου και είναι ήδη μέσα γλυκιά μου Cassie.Μιλα της καλύτερα γιατί δεν μου είναι και δύσκολο να σε πετάξω έξω από σπίτι.Ενταξει;»,της λέει γεμάτη χαμόγελο λες και μόλις της ανακοίνωσε ότι θα πάμε εκδρομή και το πρόσωπο της Cassie αμέσως αλλάζει όψη.

«Συνεχίζουμε κοριτσια...»,λέει και η Grace μου κλείνει το μάτι,ενώ σχηματίζω με το στόμα μου την λέξη ευχαριστω όσο την βλέπω να φεύγει.

«Στον εξωτερικό χώρο,έχουμε την πισίνα,ώρες επίσκεψης από τις δώδεκα έως και τις τέσσερις στην συνέχεια την μοιραζόμαστε δυστυχώς με τους γείτονες.»,λέει και εκείνη την στιγμή κοιτάω το ρολόι μου που ήταν τέσσερις και ένα.

Η πόρτα του φράχτη ανοίγει και τουλάχιστον είκοσι αγόρια μπαίνουν μέσα με φωνές λες και μόλις έβαλε γκολ η αγαπημένη τους ομάδα.Αναμεσα τους είναι ο Mason και τελευταίος βγαίνει ο Ethan χαλαρός με το μαγιό του και κάτι μαύρα γυαλιά ηλίου.Στα χείλη του κρέμεται ένα στριφτό τσιγάρο και πεταει την πετσέτα του πάνω σε μια ξαπλώστρα.

«Εεε!Rosie!»,ακούω μια φωνή και αυτομάτως η προσοχή του Ethan πέφτει πάνω μου,ενώ εγώ προσπαθώ να βρω από που έρχεται.

Ένας βρεγμένος Mason εμφανίζεται μπροστά μου και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί.Προσπαθω να τον σπρώξω,καθώς αρκετή προσοχή έχω τραβήξει σήμερα πάνω μου.

«Βλέπω Rosie έχεις πολλούς φίλους.»,λέει ειρωνικά η Cassie και πλέον είμαι σίγουρη πως με μισεί.

«Γεια σου Cassie.»,της λέει ο Mason με ένα ευγενικό χαμόγελο και πάλι το πρόσωπο της αλλάζει στο πιο χαρούμενο που έχω δει μέσα στην μέρα.
Η κοπέλα αν είναι κάποιο ζώδιο σίγουρα είναι δίδυμος με τόση κυκλοθυμία.

«Γεια σου Mason,καιρό έχεις να έρθεις για μπανιο.»,λέει γλυκα και παίζει με μια τούφα από τα μαλλιά της.
Την πέφτει μπροστά μου στο αγόρι μου;

«Έμαθα ότι θα ερχόταν η κοπέλα μου σήμερα και δεν μπορούσα να το χάσω.»,λέει και με τραβάει κοντά του.
Rosie-Cassie σημειώσατε 1-0.

«Α,μάλιστα.»,λέει ψυχρά και απομακρύνεται.

Ο Mason γυρνάει και μου χαμογελάει με τον πιο γλυκό τρόπο που έχω δει ποτέ και μου ζουπάει τα μάγουλα.

«Έχω τους τρόπους μου από όσο βλέπεις.Λοιπον,τι γίνεται;Η Grace μου έχει πει πως έχει βάλει τα μέσα της για να μπεις.»,βάζει μια τούφα πίσω από τα αυτιά μου και με βρέχει λιγάκι.

«Ειλικρινά δεν είχα ιδέα πως μπορούσε να το κάνει αυτό.»,απαντάω και τον κοιτάζω με ένα απαλό χαμόγελο στο πρόσωπο μου.

«Πάντως προσπάθησε να είσαι ευγενική με την Cassie.Γιατι ακόμη και αν μπεις ο πρώτος μήνας είναι δύσκολος.»,εξηγεί και κρύβει τα μάτια του από τον ήλιο που τον τυφλώνει.

Ενώνω τα φρύδια μου με απορία και γερνώ το κεφάλι μου στο πλάι.

«Α,μάλλον δεν στο είπε αυτό η Grace.Τον πρώτο μήνα οι καινούργιες δυστυχώς πρέπει να περάσουν τα καψόνια της Cassie.»