Rosie

Η διαδρομή μέχρι την αδελφότητα των αγοριών ήταν ιδιαίτερα ήσυχη.

«Τι ώρα θα γυρίσεις;»,ρώτησε ο Ethan λίγο πριν φτάσουμε σπάζοντας την ησυχία.

«Δεν ξέρω,γιατί τι θες;»,απάντησε με έναν σκληρό τόνο στην φωνή του ο Mason και κοίταξε στα πίσω καθίσματα.

«Απλά μην γυρίσεις νωρίς,έχω δουλειά.»,είπε εκείνος και κοίταξε το κινητό του που ξεκίνησε να πληκτρολογεί γρήγορα.

«Μην ξεχάσεις τις προφυλάξεις.Εισαι αρκετός εσυ στον κόσμο.»,τόνισε ειρωνικά ο Mason και ο Ethan ξεφυσηξε δυνατά και στριφογυρισε τα μάτια του.

«Μην ζηλεύεις Masey.Απο όσο φαίνεται έρχεται και η σειρά σου.»,απάντησε με ίδιο τόνο στην φωνή του και γύρισε το βλέμμα του προς το δικό μου.
«Σωστά,Rose;»,ρώτησε.

«Πρώτον με λένε Rosie.Δευτερον νομίζω ότι είσαι λίγο αγενής.»,σχολίασα αρκετά νευριασμενη μαζί του.

«Mason.»,είπε από το πουθενα και εκείνος τον κοίταξε από τον καθρέφτη.
«Πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος στο να βρίσκεις κορίτσια απο ότι εγώ;»

Σήκωσα το ένα μου φρύδι και κοίταξα με απορία τον Mason που έσφιξε το τιμόνι.

«Άφησε με να το απαντήσω εγώ αυτό.Οχι.»,πρόσθεσε ο Ethan και ο Mason πήρε μια βαθιά ανάσα δίχως να απαντήσει.

Ο Ethan με κοίταξε μερικά δευτερόλεπτα και ένα χαμογελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.Για καλή μου τύχη εκείνη την στιγμή φτάσαμε στο κτήριο της αδελφότητας και εκείνος βγήκε γρήγορα από το αυτοκίνητο χωρίς να χαιρετήσει κανέναν από τους δυο μας,κοπανωντας μάλιστα την πόρτα πίσω του.

«Συγγνώμη για αυτή την σκηνή.»,απολογήθηκε ο Mason και πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.

«Δεν φταις εσυ.»,τον καθησύχασα και του χαμογέλασα απαλά.

«Ο Ethan είναι λίγο περίεργος μερικές φορές και απλά προσπαθεί να βρει λόγους που είναι καλύτερος από εμένα.»,εξήγησε και έβαλε μπρος το αυτοκίνητο.

«Αλήθεια το πιστεύεις πως είναι καλύτερος;»,τον ρώτησα και εσμιξα τα φρύδια μου.

Δεν γινόταν να πιστεύει κάτι τέτοιο.

«Κάποιες φορές ναι.Εννοω σε αρκετές έως πολλές περιπτώσεις του παρελθόντος μου είχε αποδειχθεί πως είναι.»,παραδέχτηκε και γύρισε προς το μέρος του κοιτώντας με ένα μελαγχολικό βλέμμα.

Εγώ απλά χαμογέλασα και άγγιξα το χέρι του.

«Εγώ όμως δεν πιστεύω κάτι τέτοιο Mason.Εισαι ευγενικός και γλυκός κάτι που εκείνος δεν φαινεται να είναι.»,τόνισα και εκείνος γέλασε.
«Αλλά αρκετά με τον αδερφό σου δεν νομίζεις;»

Εκείνος κούνησε γρήγορα καταφατικά το κεφάλι του.

«Σωστά Rosie.Η μέρα σήμερα είναι για εμάς.»

[...]

«Ώστε είσαι μισή Ελληνίδα;»,με ρώτησε και εγώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

«Η μαμά μου είναι από την Ελλάδα και ο μπαμπάς μου από τον Καναδά.Γνωριστηκαν και ήταν κεραυνοβόλος έρωτας.Νομιζω μπορείς να μαντέψεις την συνέχεια.»,απάντησα και εκείνος με κοίταξε χαμογελώντας,ενώ ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του.

«Λοιπόν μπορώ να πω ξεκαθαρα πως έχεις την μεσογειακή ομορφιά.»,είπε και ένιωσα τα μάγουλα μου να παίρνουν φωτιά.

Κοίταξα χαμηλά δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου.

«Rosie να σου κάνω μια ερώτηση;»,δήλωσε με απορία και σήκωσα ξανά το βλέμμα μου και εγνεψα θετικά.
«Είσαι πάντα τόσο κόκκινη;»

Γέλασα με το σχόλιο του και σήκωσα το ένα μου φρύδι.

«Μόνο όταν είμαι μαζί σου.»,απάντησα και ένα πονηρό χαμογελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

«Ξέρεις ήταν τιμή μου να πέσω στην πισίνα μαζί σου.»,τόνισε και εγώ γέλασα μαζί του.

«Θα έλεγα το ίδιο αλλά δεν ήταν και η πιο ευχάριστη στιγμή για εμένα.»,σχολίασα και ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στην παλάμη μου.

«Μα γιατί όχι;Σου δόθηκε η ευκαιρία φορέσεις μπλουζάκι της ΦΓΨ.»,είπε και σήκωσε τα φρύδια του.

«Ναι μεγάλη μου τιμή..»,σχολίασα ειρωνικά και σταυρωσα τα χέρια στο στήθος μου.

«Δεν σου αρέσουν οι αδελφότητες έτσι;»,με ρώτησε και έτεινε το σώμα του πιο κοντά στο τραπέζι.

Χάιδεψα το μπράτσο μου και σήκωσα τους ώμους μου,ως ένδειξη αμηχανίας.

«Δεν είναι πως δεν μου αρέσουν.Απλως αισθάνομαι πως είναι μοναδικός στόχος όλων μόλις μπουν στο πανεπιστήμιο να εξασφαλίσουν την θέση τους εκεί.Ενω στην ουσία ο κύριος στόχος μου είναι απλά να είμαι επιμελής.»,εξήγησα και εκείνος με παρακολουθούσε με απόλυτη προσοχή.

«Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου.Εχω ακριβώς την ίδια άποψη,απλώς αναγκάστηκα από νωρίς να μπω σε αδελφότητα επειδή ο αδερφός μου ήταν ήδη μέσα στην ΦΓΨ,που σήμαινε πως θα είχα έτοιμο σπίτι.Και σαν να μην έφτανε αυτό ο πατέρας μας ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους προέδρους της αδελφότητας.Επομενως δεν είχα επιλογή.»,είπε εκείνος και πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Παρόλα αυτά η αλήθεια είναι πως σου ανοίγονται πολλές πόρτες από αυτό το πράγμα.»

«Το ξέρω αυτό.Η Grace είναι στην ΖΘΗ και μου αναφέρει συνεχώς τις δραστηριότητες που κάνουν και θα είναι υπέρ για το βιογραφικό της.Μου έλεγε να έμπαινα εκεί αλλά δεν νομίζω πως ταιριάζω και πολύ.»,παραδέχτηκα και εκείνος έσμιξε τα φρύδια του.

«Με εξαίρεση την Grace όσες έχω γνωρισει από εκει έχουν έναν αέρα ντίβας είναι η αλήθεια.Μπορεις να δοκιμάσεις όμως,εξάλλου κάπου σύντομα ανοίγουν και οι θέσεις νομίζω για τους καινούργιους.»,πρότεινε και εγώ εγνεψα καταφατικά.

«Όχι ότι έχω κάποια ελπίδα να μπω βέβαια-»

«Σωστά είσαι πολύ όμορφη για αυτές.»,με διέκοψε και με κοίταξε μες τα μάτια σαν χαμένος.

Προσπάθησα να βγάλω έστω έναν ήχο από το στόμα μου αλλά απέτυχα παταγωδώς.Ο Mason είχε τεράστια επιρροή πάνω μου από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα.
Είχε το χάρισμα του λόγου και της γοητείας.

«Συγγνώμη απλώς μου αρέσεις πολύ και δεν μπορω να κρατάω όλες μου τις σκέψεις για τον εαυτό μου.»,είπε και εγώ γέλασα με το σχόλιο του.

«Είσαι πολύ καλός για να είσαι αληθινός.»,σχολίασα και οι άκρες των χειλιών του ανασηκωθηκαν.

«Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι λες και σε γνωρίζω χρονια.Δεν ξέρω πως το κανείς αυτό.»,είπε και συμφώνησα αμέσως μαζί του.

Λίγη ώρα αργότερα αφού ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει αποφασίσαμε να φύγουμε από την καφετέρια που είχαμε κάτσει και να γυρίσουμε πίσω.

«Ξέρεις πέρασα πολύ όμορφα σήμερα μαζί σου.Θα ήθελα πολύ να το ξανακάνουμε αυτό.Αισθανομαι πως μαζί σου μπορώ να μιλάω συνέχεια.»,μου παραδέχτηκε και εγώ χαμογέλασα.

«Θα το ήθελα πολύ.Εμ,Mason;»,τον ρώτησα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του με απορία.
«Έχω αγώνα βολλευ αύριο,θες να έρθεις;»

«Θα ήταν τιμή μου να βρεθώ εκεί.Και θα είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής σου.»,είπε και εβγαλε τα κλειδιά του αυτοκινήτου από την τσέπη του,καθώς το πλησιάζαμε.

Μόλις έφτασα στην θέση του συνοδηγού και πήγα να την ανοίξω το χέρι του εμφανίστηκε από πίσω μου και ξαναεκλεισε την πόρτα.Γυρισα προς το μέρος του και εκείνος έβαλε τα δυο χέρια του δεξιά και αριστερά από το σώμα μου,παγιδεύοντας με ανάμεσα του.

«Ξέρεις,ποτέ δεν δίνω φιλί στο πρώτο ραντεβού,αλλά μαζί σου αισθάνομαι ότι πρέπει να το κάνω.»,μου ψιθύρισε και ένιωσα το σώμα μου να παίρνει φωτιά.

«Τότε καν'το.»,απάντησα στον ίδιο τόνο και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.

Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα τα χείλη μας είχαν ενωθεί σε ένα άκρως παθιασμένο φιλί που σήμανε την αρχή της δίκης μας ιστορίας.

Hello everyone!
Βρήκα χρόνο να ανεβάσω σε αυτή την ιστορία και πλέον τα κεφαλαία θα ανεβαίνουν πιο συχνά,-άμα σχολιάζετε ακόμη πιο συχνά-!

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο λοιπόν.
Αα επίσης αν θέλετε καστ ενημερώστε με!