Mijn word sloeg niet op, mijn laptop viel uit. Document niet opgeslagen OPNIEUW BEGINNEN!! Oh en srry Step, voor dit lied..

Pov Joost
Zodra ik wakker ben schiet ik overeind. 'Jer', schiet er door mijn hoofd. 'Harm! Word wakker!', roep ik. Harm schiet overeind. Meteen gaan zijn handen naar zijn hoofd. Ik probeer te vliegen. Maar mijn vleugels zitten vast aan elkaar met touwen. Ik probeer zinloos met mijn vleugels de touwen kapot te trekken. Harm zijn vleugels zitten ook vast. Met mijn handen probeer ik bij mijn vleugels te komen, zinloos. Ze zitten precies op de plek waar ik niet bij kan. Ik kijk naar mijn handen. Er zit bloed aan. Ik schrik. 'Harm draai je eens om', zeg ik tegen Harm. Gehoorzaam draait hij zich om. Zijn veren zijn half uit zijn rug getrokken. Nog 2 kale takken zitten op zijn rug. 2 bebloede takken. Ik doe mijn handen voor mijn mond. 'J-joost?', vraagt Harm als hij zich omdraait. Ik draai me om. Ik hoor Harm snikken, 'Is dat..' 'Ja', antwoord ik kort. Ik loop naar Harm aan de andere kant van de kamer. Harm loop naar mij. Ineens stopt iets mijn voet. Ik kijk naar mijn enkel. Er zit een ketting aan. Op mijn enkel zitten schrammen van de ketting, Harm heeft hetzelfde. Ik steek mijn hand uit. Harm volgt mijn voorbeeld. Net niet. Net niet kunnen we elkaar aanraken. Ik probeer zijn vingers aan te raken. 'H-harm.. Ik mis je...', zeg ik. Na een tijdje  loop terug naar het bed dat aan mijn helft van de kamer staat en plof neer. Een traan loopt over mijn wang. Ik veeg hem niet weg. Hij valt naar beneden. Hij is al snel opgedroogd, onzichtbaar, vergeten.. Voor hij überhaupt kan landen. 'Ik mis jou ook Joost', antwoord Harm. Ik zucht en snik even. 'Harm?' 'Ja' 'Hoe.. hoe komen we hier ooit vanda-' 'Misschien komen we niet weg Joost.' Harm is hard maar duidelijk. Ik laat me op mijn bed vallen.

Er wordt iets door een luikje onder de deur door geschoven, na een paar minuten die als uren aanvoelen. Het is een doosje. Harm loopt erheen. Maar komt er niet bij. Als ik erheen loop kan ik er net bij. Toeval? Geen idee. Ik open het doosje. Er zit een doosje in ter grote van mijn hand, daarnaast een telefoon. De telefoon gaat over, ik neem op. "Naast de telefoon ligt een pistool. Er zit 1 kogel in. Voor Jou of Harm. Jullie moeten samen beslissen wie blijft leven en wie sterft. Allen als er iemand sterft wordt de ander vrijgelaten. Er is geen overwinning zonder opofferingen". Ik sla mijn hand voor mijn mond. Ik kan het niet. Sowieso kan ik het niet. Waarom ben ik ook zo'n watje?! 'Joost, wat is er? Wat zit er in het pakje?', vraagt Harm. Ik voel de telefoon even trillen. 'Een lege telefoon. Om het in te wrijven dat we vast zitten. Dat dit de laatste keer is ooit zo'n ding aan te raken. Ik schuif hem over de grond. Harm kijkt ernaar alsof het een giftige paddenstoel is.

+517 woorden, ik vind het genoeg voor 1 deel, volgend deel (hopelijk) wat langer. Houden jullie tegoed!! (Ik schreef eerst tegoeT......... WEHEHEHHEHHE WAAROM BEN IK ZO SLECHT. Ik ben bang voor spinnen - red mij!!)