Artık ay banim güneş ise onu adı oldu.Ne ben onsuz doğarım ne de onsuz batabilirdim.Evime gittik pekte mutlu görünmüyordu.Sormaya çekiniyordum.Hala aynı sudaki iki yabancı gibiydik.

Günün başlangıcının neler getireceğini bilemedim hayatıma.Bana beni birileriyle tanıştıracağını söyledi.Şaşırdım şahsen.O insanlarla konuşuyor muydu şimdi.Çok ilginçti.Arkadaşları iyi komik ve cana yakınlardı.Gülüp eğlendik .Ama ben bu kümenin biraz dışında kalıyor onları yalnızca dıştan seyrediyordum.Bu kümede birbirini seven ama açılamayan insanlar vardı.Beraber olan muhabbetlerine birazda beni katmış gibilerdi.Arkadaşları arasında olan erkek arkadaşlarından birinin acil bir işi vardı yanındaki yardım isteyen arkadaşı pek hızlı olmayınca ben yardım etmiştim.Ama sanırım yanlış bir şey yaptım.Bakışları çok korkunçtu.Korktuğumu belli olmaması için gözlerimi çevirdim sanırım bu kötü bir fikirdi.Onu tekrar yoklamak için baktım ama yoktu gözlerim telaşlandı sanki kalbim çarpmaya başladı çünkü bu iyiye işaret değildi.Elimde olmadan ayağı kalktım.Nasıl olduğunu anlamadan kendimi evde buldum.Ne yapacaktım ben şimdi derdimi kime anlatabilirdim.Kızmıştı hem de çok bana ihtiyacı vardı.Bir gün boyunca eve hiç gelmedi.Meraktan içimden kendimi yemeye başlamıştım.Ne yapmalıydım hiç bir şey bilmiyordum.Zaman geçiyor bekliyorum ama o gelmiyordu.haberler devamlı açıktı ve o beklediğim haber geldi ama o yine yoktu.Ona geldiğinde pişmanlığımımı anlatmalıydım yıksa bir arkadaşının canını aldığı için kızmalımıydım.

Eve geldiğinde kanepede uyuya kalmıştım kulağıma gelip o benden en değerlimi almaya çalıştı bu onun cezası diye fısıldadı.benim güzel günlerim mazide kaldı geleceğimden almalarına izin veremem ben artık mutlu olmak istiyorum.Mutlu olmak için bu devirde can yakmak gerekiyormuş kimseyi umursamamak gerekiyormuş diyerek devam etti....