Aldatılmış bir yağmurda ıslandım başı boş bir şekilde.Her günün acısı ayrı geldi üzerime.Ne günler saymakla bitti ne de dertler.Işıklar kapandı sessizce.Derinden bir şarkı sesi beni sarmıştı o boşluğa.Sevmiştim sanırım gerçekten.Hakkını vermişti bu kalp.Deniz nasıl karayı sever bende öyle sevdim.Ay nasıl güneşi,güneş nasıl ayı görmeden batmaz işte bende böyleydim.Unutamayacak gibiydim gözlerindeki ışığı.Ona insanlar iyi gelmiyordu.Zaman kendini bulma zamanıydı.Yalnızlıkla boğulmak gibiydi ama bu ona iyi gelirdi.İçinde kopan fırtınayı durdurmalıydı.Hislerine takılmayıp akışına bırakmalıydı.Haykırmalıydı gecenin sonsuzluğuna ve sakinliğine.Gülmeliydi hayata yaşamalıydı mutluluğu iliklerine kadar hisssetmeliydi .

Sabahın ışıklarıyla aklımı donatan bu düşünceler beni içten içe sevindirdi.Evde sabah olan yalnızlığıma üzülür sakinliğine ise sevinir gibiydim.Bu gün yeni bir gün yeni bir yaşam gibi uyandım günümde bu uyanış kadar aydın ve güzel olacaktı.Bunu herkese yansıtmak istedim kendimce.Kendi içimde yenmeye çalıştığım veya sorguladığım bazı düşünceler sardı etrafımı.Aklımda aşk mı yaşam mı dostluk mu olduğuna karar vermeye çalıştım.Hepsi bir odanın köşesi gibiydi.Aklımda olan kötü düşünceleri temizledim.

Güzel bir günün güzel bir kahvaltısında karşılaştık yine.Yüzümde küçük bir tebessüm kalbimde büyük bir fırtına vardı.Yaşanan her şey unutulmuş maceraya tekrar başlanılmıştı.Bu gün baktığım her yer rengarenkti.Duygularım anlatırken çoğu zaman karışık ama yaşarken kesin bir çizgiydi.Yaşamımda bir ölüm daha gerçekleşti ama bir yerlerde sürekli yeni hayatlar başlıyordu.Çocukluğumdan beri içimde yaşadığım düşünceleri söylemleri hiç dışa vurmamıştım çoğu zaman dilsiz bir kitap gibiydim.Yaşananları bazen kağıda döktüğümde başka insanlar beğenirdi.Ama aşka dair hep gizlendim.Yazılarım,kime yazdığım bilinmeyen mektuplarım kapalı gül kokan bir defterin içine saklamıştım.Eğer açsaydım başkalarının buna karışacaklarını hatta daha çok büyük bir tepki vereceklerini hep biliyordum.Yaşanmayan umutlar biriktirdim.Akla gelmeyen aşklar hayal ettim.Bir gün karşıma çıkacağını hiç bilemedim.

Dışarı çıktık özgürce.Doğanın içindeki aşkın havası hayal etiğimden bile daha güzeldi.Onunla çocuk gibi çimlerin üstünde koşmak güzeldi.Hayattan zevk alarak gülmek eğlenmek güzeldi.Her şeyden uzaklarda yalnızca onunla konuşmak dertleşmek yeni hayallere merhaba demek olağan üstüydü.İşte o zaman kanıtlanmış o gerçeğe inandım.Evet parayla satın alınamayacak bir güzellikti sevgi.Onu yaşamak için veya hissetmek için birine para vermek zorunda değildik.Mutlumyum mutsuzmuyum bilemediğim o ilginç his fırtınasının içinde ayakta dimdik güneşe inat karşısında durmak belki yanmak zordu ama onunla kolay gibiydi.Ellerim,yüreğim,attığım adımlar,baktığım ve gülümsediğim umutlar onunla onun sevgisiyle dolup taşmıştı.İşte o yine hayatta ve o yine bir çocuk kadar mutluydu şimdi....