Karşımda hatta dibimde bana kızgınca bakan iki tane kırmızı göz vardı.Sanırım altıma kaçırabilirdim.Tanrım neden.Bana bakıyor ancak bana zarar vermiyor ve konuşmuyordu.Korkum azalmıştı.Gözlerine dikkatlice bakmaya karar verdim.O da neydi öyle.Çok değişikti.Bana bakmaktan hiç vazgeçmedi.Baktıkça kırmızılığı azalıyor ve yine normal bir insana dönüşüyordu.Bu çok ilginçti.O an koşarak kaçmak istedim ancak beni tutup kendine çekmişti.

Aradan biraz zaman geçtikten sonra onun yaşadığı şeyleri bir hastalık olarak düşünüp ona tedavi gibi bir şey uygulamaya karar vermiştim.Akşamın sessizliği aklıma yeni fikirler gelmesi sağlıyor yıldızlar yüreğimi aydınlatıyordu.Tom un ateşe bakışı çok etkileyiciydi.Kıvılcımlar gözlerinde uçuşuyordu.Düşünceleri korkuları kızgınlıkları önemliydi.Onun için olmasa bile benim için önemliydi onu şehre geri götürmek zorundaydım.Korkularıyla ve en çokta nefretiyle yüzleşmek zorundaydı.Çünkü o da en az benim kadar insandı.Onu anlamak için yaşadıklarını bilmeliydim.Benim aklımda bu kadar şey bir dere gibi akıyorsa kim bilir o neler düşünüyordu.Bunları düşünürken uyuya kalmışım.Gözümü açtığımda sabahın ışığını üzerimden alan bir adam vardı.Gülümseyerek bana günaydın dedi.Onu gülerken görmek gerçekten çok güzeldi.Sonuçta gülmek her keze yakışır ama onda daha güzeldi gül bahçesi gibi değildi gül kokusu gibiydi hani gülü kokladığınızda bir kendinden geçer başka bir aleme gidip gelir ya öyle bir şeydi.Tabi onda bir gül bahçesi de vardı o da gözleriydi...

Güzel bir kahvaltıdan ve güzel bir sohbetten sonra ona yardım edebileceğimi inandırdım.Bunun için onunda bana yardım etmesini istedim.İyi anlaşacağız gibi görünüyordu.Bu beni içten içe mutlu etti.Bana yaşadığı şeyleri anlatmasını istedim.Anlatırken tekrar değişiyordu.Gözlerinde oluşan cehheneme sular iniyordu sanki ben bakınca.Ellerini tuttum.Her şey daha da güzel bir hal alıyordu sanki.İşte o an iki dudağının arasından seni sevdim bunu bilmen yetmezmi diye bir takım kelimeler döküldü.Gözlerindeki acizlik kalbimde gizlenen o hiç yaşanmayan mevsimi yaşatmaya başlamıştı.Ona her şey bu sözcüklere bağlı olsa her kez şu an gerçeği yaşardı dedim.Anlattı her yaşanan acıyı bir fırtına gibiydi belkide dahada çok acı veren bir şeydi.Akşamın sevinci günün yorgunluğu onun kalbinde gizliydi.Beni veya başkasını sevebilmesi için önce kendini sevmeliydi...