Volgens Granny Smith bevindt Prinses Disnie zich in Vecgt, mijn geboortestad en tegelijkertijd de plek die ik ontvlucht ben omdat iemand in mijn zeer nabije kennissenkring – zo dichtbij dat ik het zelf zou kunnen zijn – er een moord pleegde.

Nu ik erover nadenk is dat misschien wel de reden dat de prinses daar is.

Misschien heeft zij de macht om mijn onschuldige vriend Agmir uit de gevangenis te halen en met die gedachte houd ik me de volledige rit bezig, totdat nostalgische gevoelens het overnemen en ik me de brief voor de geest haal waarin ik werd uitgenodigd voor een luxe etentje in het landhuis²⁷ waarheen we nu ook gaan.

Natuurlijk ging ik toen. Gratis eten is gratis eten en dan hoefde ik geen sandwich meer te kopen. Dat kwam goed uit want de persoonlijke assistent die ik destijds had leidde me constant een andere richting uit, waardoor ik zelden op de plaats van bestemming terechtkwam¹². Het spreekt voor zich dat de Pluxel na zijn laatste blunder een nieuwe baan moest zoeken.

Die keer werd ik welkom geheten door Quillaris Stellasage. Zoals bekend kan de soort Aetherion door ruimte en tijd navigeren op een manier die hen toegang geeft tot kennis van overal in het universum, en als bibliothecaris¹ gebruikt Quillaris die diepgaande connectie met de kosmos om de gebeurtenissen en geschiedenis correct door te geven aan iedereen die dat nodig heeft.

Op dat moment had ik het nodig.

Ik bezat toen al mijn talent om mijn kern los te koppelen, maar de kennis om met dieren te kunnen praten heb ik helemaal zelf uit de Aethorion gepeuterd en ik vind dat ik daar tot nu goed gebruik van maak. Ze hadden me uitgenodigd omdat ze iets in me zagen, maar niet alles wat blinkt is goud³⁵ en mijn potentie bleek inderdaad niks waard te zijn.

Ben ik perfect? Natuurlijk niet. Maar werk ik hard aan mezelf om een beter persoon van mezelf te maken? Zeker niet.

Het mooie is dat alleen degenen met een uitnodiging het landhuis kunnen vinden en daarom vliegen Sushi en Drac achter mij aan in plaats van andersom. Mijn arrogantie verandert voor een kort moment in blinde paniek omdat ik even niet meer weet welke kant ik nou op moet, maar nadat ik mezelf op een hoger gelegen luchtstroom heb verplaatst, zie ik het gebouw in de kenmerkende vorm van de möbiusband* – waarvan ik nooit kan bepalen wat precies de boven- en wat de onderkant is.

Ik haal mijn pluizige schouders op, land bij de voordeur en wuif naar de dames zodat ze mijn voorbeeld kunnen volgen. Gedrieën stappen we naar binnen en komen in een andere wereld terecht (sommigen zouden zelfs zeggen dat we een ander genre binnenstappen✨⁶).

🐉 

Het gebouw is vreemd. Boven is onder en onder is boven, totdat je focust en dan is links niet rechts en schuin gewoon die kant op. Jouw lichaam vormt zich naar de wensen van het bouwsel en tot je grote schrik merk je hoe jouw vleugels zich terugtrekken in je lichaam en dat je klauwen veranderen in vingers en tenen. Een glanzend gewaad bedekt je lichaam. Je bent bekend met Drakolieten, maar wist niet dat je er zelf eentje was. Misschien ben je het alleen in dit specifieke gebouw, of misschien droom je nu✨¹². Je heb in ieder geval het idee dat alles anders is in dit huis.

'Geo?'

Een etherisch wezen, bestaande uit een mengsel van licht en materie, stapt sierlijk de ruimte binnen via een bol energie. Zijn ogen reflecteren de kosmos, alsof sterren en nevels erin ronddraaien.

De CIRaccon steekt in reactie zijn staart omhoog.

Het mystieke wezen knikt op zo'n manier waardoor jij weet dat het de taal van de CIRaccons spreekt. Dat is handig, want Geo houdt van praten en jij ziet best hoe moeilijk hij het met de huidige situatie heeft. De nieuweling maakt een lichte buiging naar jullie drieën en zegt: 'Welkom. Mijn naam is Quillaris Stellasage en ik ben de bibliothecaris. Ik verwachtte jullie al. Prinses Disnie kwam helaas niet opdagen, maar we hebben een plaatsvervanger voor haar gevonden¹⁷.'

Geo knettert met zijn staart en maakt allerlei ingewikkelde bewegingen. Quillaris kijkt niet blij, maar knikt uiteindelijk.

'Kom maar mee.'

De bol energie verschijnt weer en Geo rent erop af, om zich erdoor te laten opslokken, gevolgd door Sushi en jou. Niemand aarzelt. Jullie komen uit in de grootste bibliotheek die jij ooit zag. Maar jij bent natuurlijk nog maar een wormling en je hebt je hele leven in gevangenschap doorgebracht, totdat Geo jou zo'n uur geleden bevrijdde en sindsdien heb je geen moment rust gehad.

Even snel leren lezen zat er in ieder geval niet bij.

De boekenkasten lijken een beetje op die in de ruimte onder Links, waarheen je na de crash gesommeerd was door Geo, maar de meubels zweven hier alsof er geen zwaartekracht bestaat. Ondanks de hellende vlaktes waarin ze gezet zijn, verschuift er geen enkel boek uit de rij.

De Mijnverhaaltjes doet haar soort eer aan en slaakt een juichkreet bij het zien van deze schat aan woorden. Ze draait zich naar jou en Geo, en zegt: 'Ik ga verder zelf op zoek naar mijn aartsvijand. Het was leuk om jullie gekend te hebben. Doei!'

Zonder ons de kans te geven om afscheid te nemen, verdwijnt haar kopje tussen twee zachtjes deinende kasten; voor jullie om haar nooit meer terug te zien.

Geo heeft het volgens mij niet eens door, want hij staart met zijn heldere gele blik naar de tafels op een glazen vloer, waaraan honderden Scribblen, Inkweavers, Tailquill en Scrollslink gebroederlijk naast elkaar zitten te werken en vooral heel erg veel kletsen. Het geluid komt als een golf op ons af en het heeft een kabbelende intonatie.

'Waar is de plaatsvervanger van Prinses Disnie?' De CIRaccon klinkt afwezig.

'Sam houdt niet van de klerken. Zij zit apart,' zegt Quillaris, die op zijn kenmerkende half-aanwezige manier achter ons is komen zweven. 'Kom maar mee.'

Hij glijdt statig naar enkele kasten toe, neemt hier en daar een afslag, en komt uiteindelijk bij een meertje tot stilstand. Een bootje is vastgebonden aan een idyllisch ogende steiger en het dobbert genoeglijk op het water. Als we daar op verzoek van de bibliothecaris in plaatsnemen, hebben we een eersterangs uitzicht op Mars: we kunnen de planeet tot in detail zien.

'Hallo.'

Je slaakt een beschamend kreetje, want je had het wezen in de boot niet gezien. Maar als je beter kijkt, zie je hoe dat komt. Het personage beweegt als een schaduw en haar kleding en huid versmelten qua kleur bijna volledig met het zwarte bootje. Haar schouders zijn licht gebogen, alsof ze er elk moment klaar is voor de aanval. Je weet wat Sam voor creatuur is en je wilde dat je je vleugels nog had zodat je uit de boot kon vluchten.

Sams gezicht breekt open in een hoekige, absoluut niet geruststellende scherpe glimlach, waarbij haar ogen felgroen oplichten en jullie daardoor een houvast geeft om naar te kijken. Het valt je nauwelijks op dat ze geen neus heeft en pas als ze haar staart die ze als een slinger om haar heupen had geslagen los wikkelt, heb je dat onderdeel door. Dat lichaamsdeel sist, wat voor haar bijnaam zorgt. Je kijkt naar Samanta, de enige echte sissende sluipmoordenaar.

'Hallo,' zeg jij, omdat Geo alleen gebaren kan maken. Je bibbert alle kanten op.

'Rustig aan,' zegt Sam. 'Als we losslaan, varen we over de rand heen³⁹.'

Je doet meteen je uiterste best om stil te blijven zitten.

De sissende sluipmoordenaar zet intussen een bril met halve glazen op, slaat haar benen over elkaar en likt aan de tip van een potlood dat ze ergens vandaan heeft gevist. Op haar schoot ligt een notitieboekje.

'Prinses Disnie denkt dat het volk een complot tegen haar smeedt omdat ze hun harten heeft gestolen en nu ze erachter komt dat ze dat inderdaad doen²⁵, is ze gevlucht.' De sluipmoordenaar lepelt deze informatie zonder enige emotie op, maar tikt daarna vrij ongeduldig met het potlood op het papier. 'Ze heeft mij de macht gegeven om geschreven Regels ongedaan te maken, dus zeg het maar.'

Geo begint woest met zijn staart te bewegen. Jij kijkt er ongemakkelijk naar - je spreekt nog steeds geen Staarts - maar gelukkig weet je wat Geo wil en daarom zeg je: 'Geo wil graag zijn kern weer vrij kunnen bewegen.'

'Als dat alles is.' Met een uitgestreken gezicht begint Sam op het papier te krabbelen. Je ziet dat ze het potlood met haar staart omklemt.

Het volgende wat je doorhebt is hoe de CIRaccon met haar kop schudt, vervolgens met haar vleugels slaat en daarna zonder omkijken wegvliegt.

Geo neemt in dezelfde beweging bezit van jou.

***

²⁷Prompt 27: Je krijgt een brief waarin je bent uitgenodigd voor een luxe etentje in een landhuis. Je hebt geen idee hoe ze aan jouw naam komen en waarom ze juist jou uitnodigen.

¹²Prompt 12: Je wilde gewoon een sandwich kopen, maar het AI in jouw telefoon heeft andere plannen over wat je vandaag gaat doen.

¹Prompt 1: Ergens tussen de sterren is een bibliotheek met boeken over alle kennis die er tussen de sterren te vinden is. Jij bent de bibliothecaris.

³⁵Prompt 35: Niet alles wat blinkt is goud.

*De Möbiusband is een tweedimensionale topologische structuur: een ruimtelijke figuur die slechts één vlak en één rand heeft. De band bestaat weliswaar uit een vlak, maar kan alleen in drie dimensies bestaan.

✨⁶Chaosprompt 6: Verander van genre.

✨¹²Chaosprompt 12: Het was allemaal een droom.

¹⁷Prompt 17: Je date komt niet opdagen, maar een vreemde biedt aan zijn plaats in te nemen.

³⁹Prompt 39: De wereld is plat en een boot vaart over de rand heen.

²⁵Prompt 25: De complottheorie die je probeert te ontkrachten blijkt echt.