Ik laat Kevvin aan zijn lot over en zorg er door middel van razendsnel overspringen voor dat ik al snel weer terug ben in de bibliotheek. Een groepje van tien wezens heeft zich rondom een tafel verzameld en ik kies de Linoon uit om mijn kern mee samen te voegen. Aan de hand van haar eerdere woorden denk ik dat zij alleen maar tegen Drac zal zijn en in dat geval druk ik er graag mijn eigen mening doorheen.

Hoewel ik nog niet zo lang bij de Draak weg ben, kan ik het gevoel van haast niet meer naast me neerleggen. Wat als ze langzaam aan het doodgaan is, terwijl ik hier politieke spelletjes speel?

'Linoon4,' zegt de Raelyn op dat moment tegen mij, 'heb je wat meer informatie over je zuster? Kunnen we op een bepaalde manier met haar communiceren?'

Uit betrouwbare bron weet ik dat zoiets lastig gaat met een gepureerd personage, maar ik wil natuurlijk wel mijn best doen.

'Ik ... ik ben bang dat ze dood is.' Mijn driestemmige stemgeluid verrast me, waardoor ik even aarzel, maar uiteindelijk brengt dat de boodschap precies goed over. 'Haar levenslicht voel ik niet meer schijnen,' fantaseer ik vervolgens verder. Ik beweeg mijn weke lijf heen en weer om zo een beter plekje te vinden op de Apichu.

'Sorry, maar moesten we ons hier niet verzamelen voor het appel?'

Verstoord kijk ik op en zie een knappe jonge man bij de op een kier gezette deur staan. Hij heeft donkerblond haar en lijkt weggelopen uit een boyband. Ik zucht geïrriteerd. Ziet hij niet dat ik aan het woord ben?

'Kevvin, dat appel is net geweest.' Bwel kijkt de man verrast en daarna bezorgd aan, om dan haastig naar hem toe te lopen. 'Weet je dat niet meer?'

De Linoon mag haar oren wel eens uitspuiten, want de twee mompelen iets wat ik niet versta.

Ik negeer ze en neem mijn tijd om naar de tafel te kijken, waar voor iedereen een boekrol is geplaatst. Als ik opzij gluur naar mijn buur, een Boekengek, zie ik hoe die de rol opent en hem driftig volschrijft. Nieuwsgierig lees ik mee.

Neem een paar paaseitjes, een pot pindakaas en enkele ontploffende stoffen. Wat je doet:

- Eet een paar onaangetaste paaseitjes.

- Stop de ontploffende stoffen in de overige paaseitjes en doe er eventueel pindakaas bij, dat zorgt voor een leuk effect.

- Maak de pindakaas pot leeg; het maakt niet uit hoe je dat doet.

- Bekogel degene die je wilt vermoorden met paaseitjes. Die zullen ontploffen zodra ze hem/haar raken en als je goed op de nek mikt wordt het hoofd er waarschijnlijk afgeblazen.

- Pak vervolgens je krimpmachine en krimp het hoofd met de machine.

- Stop het daarna in de lege pindakaas pot, zodat je een aandenken hebt.

Oké. Interessant. Gewelddadig ook.

De Boekengek blijkt onvermoeibaar te zijn en die begint nu een lijstje met heilige dingen op te schrijven:

1. Lucht

2. Water

3. Chocola (vooral paaseitjes)

4. Spinvrije toiletten

5. Boomwortels

6. Randomheid

7. (Bijtende) appels

8. Koffie.

9. Paarden

'Kyra, stop daarmee,' sist degene aan de andere kant naast hen ineens, waarbij hij de boekrol weggrist. 'Je weet dat alles wat je erin opschrijft echt gebeurt.'

Als ik oren had bezeten, had ik ze gespitst.

'Maar ik moet happyheid, vergietig, neerboeken en Boomwortelpastei nog toevoegen aan de lijst met bestaande woorden,' zegt Kyra op een jammerend toontje.

'Bwel, verwijder Kyra ook,' commandeert die andere buur.

Bwel, die net weer plaatsnam na haar gesprek met Kevvin, staat gehoorzaam op. Ze zegt belerend: 'Kennis is macht, macht is dodelijk.²⁸' Kyra knikt braaf, maar die wordt er alsnog uitgebonjourd. Een paar momenten later zitten we nog maar met negen creaturen rond de tafel.

'4, jij was aan het woord,' geeft de Raelyn mij opnieuw het woord.

O ja. Het recept en het gedrag van de Boekengek heeft me echter op een idee gebracht, waardoor ik liever heb dat de aandacht naar iemand anders gaat, zodat ik mijn eigen plannen kan uitvoeren. Daarom bekijk ik mijn tafelgenoten stuk voor stuk onopvallend en laat mijn blik op het mooiste wezen vallen. De CIRaccon is middelgroot van gedaante, met een slanke en soepele lichaamsbouw die snelheid en behendigheid uitstraalt. Met haar heldere gele ogen en scherpe, intelligente trekken wijst alles erop dat zij een hoge mate van bewustzijn en nieuwsgierigheid bezit. Haar vleugels heeft ze rond het grootste gedeelte van haar romp gewikkeld, waardoor ze er als een pakketje uitziet, maar de pluizige staart piept daar nog onderuit. Men zegt dat ze die staart niet alleen voor balans bezitten, maar ook dat het een communicatiemiddel is. Aan de mate waarmee de CIRaccon hem beweegt, is af te lezen of ze nieuwsgierig is, of boos of blij.

Het mooiste aan haar is dat zij niet spreekt, alleen op een telepathische manier, waardoor haar niet snel het woord gegeven zal worden.

Zonder er een tweede gedachte aan vuil te maken, hevel ik mijn kern over. De Linoon staat nu voor gek omdat ze niet weet dat ze aan het woord is en ik proest in mezelf, waarbij mijn staart misschien iets te duidelijk aangeeft hoe tevreden ik ben met de chaos die ik veroorzaak.

'Wat?' zegt Linoon4, terwijl ze arrogant naar de Raelyn staart.

'Je zei net dat je zuster dood is,' moedigt de ander haar aan.

Er volgt nu een interessant welles-nietes spelletje, maar ik verleg mijn aandacht naar de boekrol voor mijn spitse snuit. Met mijn ene poot, waarbij ik de nagels zorgvuldig ingetrokken houd, pak ik een penseel vast, en met de andere open ik de boekrol. Met de tip van mijn ene vleugel houd ik hem opengerold en blokkeer daarmee meteen het zicht van mijn rechterbuur. Na even nadenken schrijf ik op: Transporteer Drac volkomen genezen en in miniatuurvorm naar Geo's kern.

Er gebeuren meerdere dingen tegelijk.

Mijn linker buurman grist de boekrol bij me vandaan, waarbij hij verontwaardigd schreeuwt.

Een reptielachtig lichaampje deponeert zich in mijn schoot, onzichtbaar voor iedereen omdat mijn andere vleugel eromheen gewikkeld is.

De Raelyn en Linoon4 schreeuwen steeds harder tegen elkaar, waarbij ik blij ben dat die eerste haar doordringendste stem nog niet opzette.

Bwel roept: 'We zijn overschreven! Sluit de deuren.'

Dat laatste is het onhandigst, aangezien ik met Drac onder mijn hoede niet zomaar naar een andere gedaante kan springen.

Ik moet nú handelen.

'Ik sluit de deuren,' zeg ik tegen de Boekenworm, aangezien zij me kan verstaan, en ik voeg de daad meteen maar bij het woord. Mijn buurman schreeuwt opnieuw, maar hem negeer ik. Half vliegend met mijn vrije vleugel en rennend op mijn vier poten, weet ik zeker dat ik niet ingehaald kan worden en nadat ik de deuren zorgvuldig achter me sluit, hoor ik hun opgewonden geroep ook niet meer. Dat beschouw ik als een pluspunt. De gangen zijn niet leeg, maar aangezien ik me in een hooggeplaatste gedaante bevind, maakt iedereen de weg voor me vrij.

Terwijl ik me de kronkelende gangen eigen maak, besef ik dat ik niet weet waar de uitgang is.

***

²⁸Prompt 28: Kennis is macht, macht is dodelijk.