Achtervolgd door Jona Gold duiken we het labyrint van boekenkasten dieper in. Samanta kan inderdaad sluipen als de beste, waarbij ze gebruikmaakt van elk deeltje schaduw dat er te vinden is. Het pure wit van mijn schubben is veel lastiger te verbergen, ondanks het glimmende gewaad dat ik draag, en ik krijg het warm van Jona Golds ogen die zich in mijn achterhoofd lijken te boren en de snelle tred die de sissende sluipmoordenaar aanhoudt.

'Weet je zeker dat je achter ons aan wilt blijven lopen?' Ik probeer de vraag er zo vriendelijk mogelijk uit te persen, waarbij ik hoop dat hij mijn hint doorheeft.

Jona haalt zijn schouders op. 'Maar Geo, waarom doe je zo ijzig tegen me? Het is buiten al koud genoeg✨⁸ doordat Duyster zich zo onbeheerst uitbreidt.'

Verrast blijf ik stilstaan. 'Hoezo?' Samanta sist me toe om door te lopen en ik zet me weer in beweging.

Een herinnering van het grootse bos flitst door mijn geheugen. Toen we naar het landhuis vlogen vond ik inderdaad al dat de uitlopers ervan zich wel erg ver buiten hun territorium bevonden. Misschien ben ik wel degene die geen hints begrijpt.

Jona begint in mijn oor te fluisteren, hoewel Drakolieten officieel geen oren hebben, waardoor hij tegen een schub aan hijgt. Het geeft me de rillingen en ik zou gráág naar buiten willen, ondanks de genoemde kou. 'De geruchten gaan dat Duyster heel Vayra zal overnemen. Zowel Llicgt als Sgaaduw zullen bedolven worden onder het Duyster en het bos zal de wereld resetten. De geheugens van hen die zich tussen de bomen bevinden, worden gewist. Chaos zal heersen.'

Ik moet zorgen dat ik snel vrienden word met die "Chaos".

Jona gaat door: 'Het is het copingmechanisme van onze wereld, om op die manier de Marsmannetjes te verdelgen.' Zijn stem verwordt tot een fluistering om geleidelijk aan op een verontwaardigde toon omhoog te gaan: 'Er zijn Menselijke botten op hun planeet gevonden¹³. Ze zijn vijandelijk!'

Ik kan me niet voorstellen waarom het hem zo opwindt. Hij is niet eens Menselijk.

'Ssst,' sist Samanta, om zich vervolgens zelf bijna hardop in ons gesprek te mengen. 'Ze zeggen dat ze onze wereld al overnamen en dat we onder strenge regels leven³⁸. Maar omdat ik me sinds het fiasco met Eewoud in de Möbiusband bevind, weet ik dat eigenlijk niet zeker.'

De roddelaarster.

Tegelijk met die gedachte schud ik mijn hoofd ongezien voor haar naar Jona. Het is beter als hij het verhaal achter Eewoud en haar aanwezigheid hier niet hoeft aan te horen. Jona Gold trekt zijn wenkbrauwen naar me op, maar luistert gelukkig wel en hij stelt geen verdere vragen.

Na een ongemakkelijk lange stilte, loopt de sluipmoordenaar weer door en wij volgen haar.

Ik weet allang niet meer waar we zijn, de omgeving is daar te eentonig voor. De rode gloed van Mars wordt weer heviger en op het moment dat mijn schubbige huid steeds dieper roze kleurt, heft Sam een vuist naar ons op in een teken dat we moeten stoppen met lopen. We stoppen met lopen. 'We zijn er bijna,' zegt ze vervolgens. 'We gaan tegen de vijand vechten, zet je schrap!'

Zonder ons meer uitleg te geven, geeft ze een ruk aan mijn arm en trekt me op die manier richting het strijdgewoel. De boekenkasten en de werknemers maken abrupt plaats voor tientallen Marsmannetjes, die gezellig rondkrioelen.

Ik maak een verschrikt piepgeluidje, waardoor de aandacht van de groengekleurde wezens als één persoon naar mij wordt gebracht. Grote, niet-knipperende zwarte ogen staren mij aan en daarna gaan ze in de aanval.

'Hieeejah!' De katachtige sissende sluipmoordenaar maakt een indrukwekkende salto over mij heen en slaat met haar staart heen en weer.

Ik doe langzaam een stapje achteruit en dan nog eentje, maar daar staat Jona Gold en die houdt mij tegen. Dat vind ik vrij onhandig, maar omdat ik altijd kan ontsnappen door middel van het loskoppelen van mijn kern – waarbij ik Drac helaas moet achterlaten – protesteer ik niet te hard.

'Hup, vechten jij.' Jona Gold duwt mij de goede richting op.

'Anders ga je zelf vechten,' antwoord ik vriendelijk. Daarbij grijp ik hem bij zijn appelwangen en sleep hem naar het strijdgewoel dat al snel volledig in een epische actiescène is veranderd.

'Nee,' gilt Jona, 'ze maken moes van me!'

Ik zie dat er inderdaad stukjes Jona rondvliegen, maar ik zeg toch zonnig: 'Ah joh, stel je niet zo aan.'

'Geoooooo, ik moet je wat vertellen.' Jona Gold klinkt alsof hij dringend wat kwijt moet en hoewel ik Dracs lichaam liever niet in gevaar breng, ben ik nieuwsgierig genoeg om de veiligheid van de boekenkast in mijn rug te verruilen voor de vechtpartij voor me uit.

Her en der sla ik wat Marsmannetjes van me af, die dat niet fijn vinden. Uiteindelijk beland ik bij Jona, waar nog nauwelijks wat van over is. Hij ziet er zielig uit en omdat hij nog slechts kan fluisteren, buig ik me naar hem toe. Te dicht, zo blijkt, aangezien hij me ineens begint af te lebberen.

'Ieuw, wat doe je!'

'Ik geef je een gepassioneerde kus✨¹³.' Jona rolt met zijn enige overgebleven oog. Een Marsmannetje blijft er dan net achter haken, waardoor het ronde exemplaar als een knikker over de met groen bloed bespikkelde glazen vloer stuitert. Een ander Mannetje stampt met zijn platvoeten op mijn ex-geliefde en dat is het definitieve einde van Jona Gold.

Moge hij in vrede rusten.

Vanaf dat moment besluit ik om de krachten van de Drakoliet los te laten op de aliens. Hoewel ik weet dat ze in Drakenvorm veel beter kan vuurspuwen, lukt het ook in deze vorm aardig goed en mijn goudgele vlammen op de smeltende buitenaardse wezens zorgen voor een sfeervol beeld.

Hijgend staan uiteindelijk alleen Samanta, de sissende sluipmoordenaar, en Drac overeind. Mijn kern ligt namelijk lekker te chillen. Als ik echter beter kijk, zie ik een erg schattig alientje die van een afstandje naar ons staart.

'Hoi,' zeg ik vriendelijk.

Het wezentje verbleekt tot het lichte RAL6019 en staart me tot het uiterste geschrokken aan. Zachtjes zegt het: 'Je hoort me niet te kunnen zien¹⁹.'

'O, oké.' Ik kijk even weg van het schattige exemplaar en daarna weer terug. Hoewel het daar nog steeds staat, zeg ik overdreven vragend: 'O nee, waar is dat schattige alientje gebleven?'

Het giechelt.

'Stop met spelen,' sist Samanta me toe. 'Buiten het landhuis hebben ze heel Vecgt al overgenomen. De gevangenis is uitgebrand.'

Behalve dat ik me afvraag hoe ze dat weet, denk ik ineens ook aan mijn beste vriend Agmir, die precies in die gevangenis zit. Over onhandig gesproken. Nu is hij dood.

Ik weet wat me te doen staat. Ik staar kort naar Samanta en zeg: 'Doei.'

'Wat ga je doen?'

'Weg.' Begreep ze dat niet toen ik "doei" zei?

Zonder eenmaal om te kijken, begin ik door de Möbiusband te lopen tot ik buiten sta. Zoals ik al hoopte en verwachtte verandert mijn omhulsel weer in een Draak zodra ik de magie van het landhuis achter me laat en dan begin ik met krachtige slagen te vliegen totdat ik me boven Sgaaduw bevind; boven Vayra. Duyster neemt de mij bekende wereld reeds razendsnel over en ik bedenk wat een knotsgek avontuur ik in minder dan drie uur beleefde. ⁵✨

Of ik deze hele tijd al wist dat ik in een verhaal zat? Natuurlijk. De chaos was daarvoor te gestroomlijnd. In een wereld als de mijne is het niet logisch dat iemand als ik het overleeft tot het einde. In plaats daarvan bleef ik als enige over, puur omdat ik weigerde dood te gaan. En natuurlijk omdat ik mijn verstand gebruikte: geluk is dus niet altijd met de dommen. Anders leefde Agmir nog.✨¹⁴

EINDE (maar niet echt, want hierna komt nog een appe(l)ndix)

***

✨⁸Chaosprompt 8: Baseer een scène op de lyrics van de klassieker: 'baby it's cold outside'.

¹³Prompt 13: Als de eerste astronauten op Mars landen, vinden ze menselijke botten.

³⁸Prompt 38: Sinds buitenaardse wezens de aarde hebben overgenomen, leven de mensen onder strenge regels. Maar achter gesloten deuren broeit protest.

✨¹³Chaosprompt 13: De epische actiescène wordt abrupt onderbroken door een gepassioneerde kus.

¹⁹Prompt 19: Je hebt eindelijk genoeg moed verzameld om met de schattige persoon die je altijd in de trein tegenkomt te praten. Maar als je die aanspreekt, is het antwoord een geschrokken uitdrukking en een zacht: 'Je hoort me niet te kunnen zien.'

✨⁵Chaosprompt 5: Je verhaal speelt zich in minder dan drie uur af.

✨¹⁴Chaosprompt 14. Eindig je boek met dezelfde alinea als waarmee je bent begonnen.