İnsan; misafirmiş şu dünya ilinde
Ölüm nişanlamış, doğduğu günde
Bedenlerin koşa koşa geldiği yerde
Ardına bakmadan kaçan can imiş
                                 

İnsan;bir ağaçmış fani bahçesinde
Ecel kurt salmış, kök bittiği yere
Çiçeklerin koka koka açtığı günde
Hesab tutmadan biten ömür imiş

Vuslat Tuna