"Maar ik heb geen zin om te gaan wandelen." Zeurde Marie, het zusje van Sam. Haar ouders zuchtten en keken elkaar geïrriteerd aan. "Maar de wandeling gaat naar een heel mooi bloemenweitje" probeerden haar ouders nog. Maar ook dat werkte niet. Marie was namelijk al in huilen uit gebarsten. "Wij kunnen ook hier blijven?" Stelde Sam toen maar voorzichtig voor.

En zo zit Sam zich een beetje te vervelen in het verlaten dorpje waar hun vakantiehuisje zich bevind. Marie's aandacht wordt opgeëist door haar poppen. Dus verkent Sam het dorpje een beetje. Er is een meertje en er zijn meerdere kleine huisjes. In het meer liggen meerdere parelwitte stenen. Ze glinsteren in het zonlicht.

Het begint al donker te worden als Sam opeens een gil hoort. "Wat is er nou weer kleine?" Vraagt Sam lichtelijk geïrriteerd. Maar ze had het niet hoeven vragen. Ze zag het al. Sam slaat een hand voor haar mond. Waar is haar zusje.
Ze hoorde nog een laatste gil vanuit de buurt van het meer.

In het huisje aan het meer brandt licht. Het bruggetje dat er naar toe leidt kraakt vervaarlijk en de houten staanders breken een voor een door als Sam er op wil gaan staan. Ze moet opschieten. Straks is het helemaal donker.

In een boom naast het meer kraait een raaf. Er is geen enkele manier om naar het huisje toe te komen maar opgeven is geen enkele optie voor Sam. Ze draait zich om, op zoek naar een manier om het meer over te komen. Haar blik valt op Marie's poppen. Ze zijn op de grond gevallen en wijzen allemaal met hun kleine armpjes naar het meer.

Sam zoekt wanhopig een weg naar het huisje en ziet een schittering op de witte stenen. Ze loeren uitdagend naar haar. "Een pad naar het huisje." Fluistert ze zacht.

Voetje voor voetje zet ze voorzichtig stappen over de stenen. Deze bleken toch niet zo stevig als ze gedacht had. De maan komt op. Sam kijkt achterom en ziet de eerste steen bewegen, scheuren. Er komt een poot uit, en nog een. Ze hoort een andere steen ook scheuren.

Plots valt kwartje bij Sam. "Muggen!" Snel rent ze over de eieren en probeert het huisje te bereiken. De laatste stap hoeft ze nog maar te zetten als ze een luid gezoem hoort. Nog één stap, nog één en ze is bij het huisje.

De deur vliegt open en Sam rent naar binnen. Ze doet de deur op slot en kijkt om. Dan pas ziet ze wat er aan het plafond hangt, of beter gezegd, wie er aan het plafond hangt. Sam slaakt een gil als ze Marie ziet hangen. Dood.

Het laatste wat ze hoorde is een WC die wordt doorgetrokken, een broek die werdt dichtgeritst en een klink die naar beneden werd getrokken. Toen werd alles zwart.

Dit verhaal is 474 woorden... voor als je dat wilt weten. Als je tips hebt, geef ze alsjeblieft?? Ik ben niet zo heel goed in het genre horror..😂😱

Rozenhart