12 Myra

We springen in een portaal, en we komen in een rare wereld terecht. Ik kijk om me heen. "Waar zijn we?" Vraag ik. "In de Donkere Dimensie natuurlijk!" Hoor ik een irritante stem naast me. Het is weer die irritante Graniolio. "We hadden ook net zo goed ergens anders kunnen zijn, hoor." Zeg ik geïrriteerd. "Niet, want er was namelijk een bordje dat zei: 'Hier is de Donkere Dimensie'" "Dat verzin je!" "Waarom zou ik dat verzinnen?" "Weet ik niet, misschien omdat je zo'n irritant persoon bent!" "En dat zegt de irritante prinses..." "Ik ben geen irritante prinses!" "Eigenlijk wel, maar laten we vertrekken, anders worden we nog een keer gezien." "Oké, maar ik zeg wat we gaan doen want jij kan niks." "Nee?" Graniolio pakt snel mijn dolk uit mijn broekzak. "Nu heb jij geen wapen meer, en ik wel." Ik pak snel een verstopte dolk, want ik moet natuurlijk wel altijd goed bewapend zijn, en haal uit naar zijn schouder. Graniolio schreeuwt van de pijn en wil naar mij uit halen, maar ik spring weg en val. Ik laat ook mijn dolk vallen, dus pakt Graniolio hem snel op. "En toen had ik er 2." Zegt hij weer met zijn irritante stem. Dit keer zijn mijn dolken jammer genoeg echt op. "We gaan," zegt Graniolio, "en we gaan rusten, slapen en weer vertrekken als ik het wil, stomme prinses. En nu geen: 'ik ben geen stomme prinses' want dat ben je." "Eigenlijk ben ik dat niet, maar omdat de grote Graniolio dat vindt is dat zo, toch?" Graniolio schopt me en zegt: "We gaan." Ik loop maar achter Graniolio aan.

Na een uurtje of zo zien we een stad. De stad is gebouwd met mooie zwarte stenen die ook een beetje paars lijken als er vuur op weerkaatst. "Jij gaat wapens stelen en die breng je naar mij toe, er moet sowieso een boog bij zitten." Zegt Graniolio. "Maar wat nou als ze me zien?" "Dat is jouw probleem." "Ik ga gewoon niet." "Ik heb nog steeds 2 dolken... Oh ja, en haal ook maar wat verband voor de wond die je in mijn schouder hebt gemaakt, straks gaat hij ontsteken. Ik wacht hier op je, als je over 24 uur niet terug bent ga ik zelf maar wapens zoeken en als ik jou dan nog levend zie ben je dat niet meer zo lang."

Ik ga maar snel de stad in. Het is echt een grote stad, dus ik ga eerst rondlopen en daarna pas op zoek naar een wapensmid. Na een tijdje te hebben gelopen weet ik wel ongeveer hoe de stad in elkaar zit, maar ik heb nog geen wapensmid gevonden. Maar dan zie ik er een. Ik ga naar binnen, maar gelukkig is er niemand. Ik loop door het gebouwtje heen. Ik zie wat wapens liggen, waaronder ook een kruisboog. Ik hoop dat dat ook goed is. Ik pak de 3 zwaarden, de 2 dolken en de kruisboog en loop met hele volle handen weg. Ik denk echt dat heel veel mensen dit gaan zien. Ik ben al bijna de stad als ik opeens hoor: "Houd de dief!" Ik draai me om. 3 superbewapende mannen met reusachtige zwaarden van het zwarte materiaal staan achter me. "Volgens mij hebben we een dief gevonden!" Zegt een andere man die opeens links van me staat. Voor ik het weet ben ik omringt door iets van 8 mannen die heel erg bewapend zijn. Ze binden me vast en brengen me naar het kasteel die in de stad staat.

Dan opeens hoor ik een schot met een boog. De mannen vallen 1 voor 1 neer. Graniolio komt aanlopen. "Volgens mij zat je een beetje in de problemen!" "Dat kan je wel zeggen, ja. Maar kan je me losmaken?" "Waarom zou ik? Ik heb al mijn spullen al gevonden! Alleen touw om jou vast te binden en dan vastgebonden mee te nemen kon ik niet vinden, dus deze mannen waren wel handig." "Dat vind jij misschien, maar ik niet. MAAK ME LOS!" "Oh, een luidruchtige prinses? Als je nog een keer iets zegt laat ik je wel zien dat dat pijn doet." Ik hoor een soort van gestamp steeds dichterbij komen. Achter Graniolio staat een heel groot monster met zwarte tanden. "Achter je..." Zeg ik zacht. "Wat?" Zegt Graniolio. "Een groot monster." "En dat geloof ik?" Graniolio draait zich lachend om, maar hij stopt een beetje met lachen als hij het monster ziet. Het monster pakt Graniolio vast en gooit hem de lucht in. Graniolio komt weer terecht op de grond en hij heeft sowieso wel wat ribben gebroken. Dan ziet het monster mij.

Ik grijp naar een van de dolken die Graniolio heeft laten vallen om mezelf te beschermen, maar het monster bijt hem door midden. Dan pak ik de andere en gooi ik hem in zijn oog. Het monster valt neer en maakt een heel hard geluid dat de hele stad wel gehoord moet hebben. Voordat ik het weet zijn ik en Graniolio omringt door allemaal bewoners.