'Je denkt dat ik zou neergaan. Je denkt dat ik me zou laten vallen en sterven. O nee, niet ik. Ik zal overleven!'

Ik klikte de zender weg. Weer die film, weer die ellelange speech van het hoofdpersonage voordat ze zich in het zwaard liet vallen. Wat hadden die goden toch? Waarom moesten ze bij de Grieken altijd zo dramatisch aan hun eind komen?

Het kon sneller, efficiënter, maar bovenal beter.

Ach, misschien moest ik mijn mond houden, ging het door me heen terwijl ik mijn dolk uit de rug van het lijk in de bedompte woonkamer trok. Die speeches hadden wel iets; zelfs met je laatste ademtocht kon je de vijand nog teisteren met gezwets.

Ik veegde het bloed van het lemmet.