Ik loop tussen veel mensen. 
Mensen met wensen. 

Ook ik heb een wens. 
net als ieder mens. 

Ik wens dat iemand me ziet. 
Inplaats van dat iemand me gewoon ergens achter liet. 

Ben ik ontzichtbaar? 
Ben ik te raar? 

Val ik niet op? 
Ben ik niet top? 

Niemand die me in de gaten heeft. 
Niemand die om me geeft. 

Ik ben doorzichtig voor iedereen. 
Ik ben doorzichtig en alleen. 

Iedereen kijkt door me heen. 
Ik hou mezelf nog net op de been. 

Mijn doorzichtigheid neemt niet af. 
Is dit mijn straf? 

Ik ben niet meer te zien. 
Iemand zal het merken... Misschien. 

Ik word gezien door een jongen, een mensenkind. 
Mijn doorzichtigheid neemt af, liefde wint.