"Hey, vriend."

"Vivia."

"Hoe is het?"

"Het gaat net zo goed als hoe het met jou gaat."

"Oh..."

"Ik moet iets zeggen."

"Dat is plotseling. Wat is er?"

"Je kan zeggen dat ik gek ben, misschien is dat ook wel zo. Maar je moet naar me luisteren en dat is een bevel."

"Ehm. Waarom dat zo opeens?"

"Geen tegenspraak hé? Geef me eerst maar een naam. Je kent me nu al een tijdje, maar ik heb nog steeds geen naam!"

"W..wat? Je zit in mijn hoofd! Ik snap niet eens waarom er een jonven in mijn hoofd zit!"

"Vivia..."

"Oke! Oke! E...ehm..."

"Schiet een beetje op, wil je?"

"B..Boy 1..?"

"Kan ermee door," en het was weer stil.