Geschreven op 27 september 2018

Hoofdstuk 10: Poging Twee

Aletta Castilo

Met op elkaar geklemde kaken stampt Aletta de Kasteel gangen door. Haar bloed borrelt van woede, maar in haar ogen branden tranen van de pijn die ze de afgelopen tijd heeft doorstaan. Echter, het doet haar niets. Het enige waar ze aankan denken is hoe opgelucht ze is dat haar jongere zusje nu een geheel andere toekomst heeft.

Haar handen pakken nu de zijkant van Aletta's zacht-rode, lange jurk vast om die iets omhoog te tillen zodat ze haar pas kan versnellen. Ondanks dat ze al te laat is voor de ceremonie van Amada die nu tot Luna Koningin gekroond zal worden, wil ze toch nog ergens iets mee krijgen van de verbintenis.

Het klikken van haar minuscule hakjes galmen door de verlaten gangen, en even overweegt Aletta haar kansen om het op een lopen te zetten. Als het goed is, is iedereen in de grote zaal, aan het toeschouwen hoe de Weerwolven bevolking een nieuwe koningin krijgt. Niemand die het nu zal opvallen als Aletta een poging doet tot het vluchten naar het Dal van Nemo.

Hoe verleidelijk het idee ook is, Aletta weet dat het een tevergeefse actie is. Niet alleen werkt ze haarzelf diep de problemen is – mocht ze gepakt worden – maar ook haar naaste, de mensen om wie ze werkelijk veel geeft, zullen de gevolgen proeven van haar daden. Het is ook die gedachte die haar weerhoudt om iets te doen wat de toekomst van de familie Castilo drastisch zou veranderen.

'Mevrouw?' Vol schrik wordt Aletta uit haar wereldje gehaald, om recht in de onschuldige ogen te kijken van het dienstmeisje die haar had geholpen toen ze net in het kasteel was gearriveerd. Aletta opent haar mond, terwijl ze verwoed op de naam van de brunette probeert te komen. 'Uhm, ja,' begint Aletta iet wat onzeker, maar herstelt zich snel. 'Kaya, Kya-,' probeert ze, wat een zachte grinnik oplevert bij de dienstmeid.

'Het is Kifah,' vertelt Kifah en haalt haar schouders op. 'Het is een lastige naam en ik verwacht ook niet dat u het zou onthouden,' voegt ze eraan toe om op die manier Aletta zich wat minder schuldig te laten voelen over het feit dat ze niet een naam kan onthouden.

'Kifah,' herhaalt Aletta wat onzeker. 'Hoor jij niet bij de ceremonie van je nieuwe koningin te zijn?' vraagt Aletta vervolgens beschuldigend en trekt haar wenkbrauwen op. Zodra de woorden haar lippen verlaten, weet ze dat ze fout zit. Hoort zij niet net zo goed in die zaal te zitten?

Kifah schudt haar hoofd teleurgesteld. 'Ik had graag gewild, maar omdat ik laagste in rang ben, heb ik de taak om het eten vast voor te bereiden dat na de ceremonie geserveerd zal worden.' Aletta knikt lichtjes en haar mond maakt de vorm van een simpele "o".

'Moet u daar niet eigenlijk ook zijn?' vraagt Kifah dan terug, maar de boze, samengeknepen ogen van Aletta laten haar schrikken. 'Of bent u verdwaalt?' gaat Kifah daarom snel verder, om te voorkomen dat ze in de problemen komt bij de toekomstige Beta vrouw.

In deze vraag ziet Aletta haar kans om een goed excuus te vinden voor haar late aankomst bij de Alpha Ceremonie. 'Ja, dit kasteel is ook zo verdomd groot. Hoe verwachten ze in vredesnaam dat ik op tijd ergens kom als het hier één of ander fuckingdoolhof is?'

Deze reactie laat de brunette een kleine glimlach vormen op haar gezicht. 'Ik kan u anders wel even de wegwijzen,' stelt ze voor en begint vast met kleine stapjes vooruit te gaan. Aletta besluit niets meer te zeggen en haar stilletjes te volgen door de gangen, van trappen af, zo naar de zaal.

'U hoeft hier alleen nog een stukje rechtdoor en dan is het aan uw linkerkant,' wijst Kifah de brede hal door. Aletta knikt begrijpend en kijkt haar dankbaar aan. 'Dankjewel,' weet ze er vervolgens met wat moeite uit te krijgen.

Kifah wuift het weg. 'Geen probleem, als ik u nog met iets anders kan helpen; laat het mij alstublieft weten!' Zonder verder nog op een antwoord te wachten, loopt Kifah met grote passen weg, haarzelf vervloekend om hoeveel ze nog moet doen in zo'n korte tijd. Aletta kijkt het meisje eventjes na voordat ze haar rug recht, haar borsten vooruitduwt en een diepe zucht slaakt.

Haarzelf mentaal voorbereidend op duizenden starende ogen in haar richting wanneer ze door de deuren zal gaan, besluit ze nog een paar keer diep adem te halen. Met licht trillende handen plaats ze haar handen op de deur voor haar en sluit toch nog even haar ogen.

Verdomme Aletta, spreekt ze dan haarzelf toe, als je nog veel langer zo hier blijft staan is die hele ceremonie al over.Met die aansporing vindt ze de kracht die ze nodig heeft en zet dan haar volle gewicht tegen de deur aan, waardoor die met een luid kabaal openzwaait.

* * *

De eerste paar ogen waar Aletta contact mee maakt, zijn de woeste van niemand minder dan Beta Eros. De emotie die zijn ogen weerspiegelen is voor het jonge meisje niet af te lezen en doet haar daarom ook verstarren. Haar hele gezicht krijgt een geschrokken, bijna angstige, uitdrukking. Maar net zo snel als die gekomen is, verdwijnt het. Ze kan het haar nu niet veroorloven om haar kwetsbaar op te stellen en te laten zien wat ze werkelijk voelt.

Alsof er niets aan de hand is, zet Aletta een paar passen de zaal in, waardoor de deur achter haar weer in het slot kan vallen. Met zulke sierlijke mogelijke stappen maakt Aletta haar weg door het vrijgelaten pad. De menigte die zich in het vertrek heeft verzameld is stilgevallen, evenals de pastoor die de dienst geeft, en volgt Aletta's iedere beweging met opengesperde ogen.

Echter, Aletta trekt haar hier niets van aan – doet een poging tot – en loopt kalmpjes naar voren. Daar is nog een lege plaats over, speciaal gereserveerd voor haar. Amada had dat voor haar geregeld, iets wat ze nu vervloekt. Als ze achterin had gezeten, had het Aletta een hoop ongemakkelijkheid bespaart. Aan de andere kant, als ze op tijd was geweest, dan was er ook geen probleem geweest.

Het moment dat Aletta de verhoging passeert waar het nieuwe koppel zich bevindt, samen met wat andere belangrijke figuren, ziet Aletta pas de uitdrukking die over heel Amada's gezicht geschreven staat. Een kleine, maar toch zichtbare, afkeuring, gemengd met een bepaalde angst voor de veiligheid van haar zus.

Amada weet dat Aletta een chaoot is, de ergste van de ergste, en dat ze graag de regels aan haar laars lapt, maar nóóit had ze verwacht mee te maken dat ze zoiets belangrijks zou verstoren. Zeker niet nu ze gedwongen is om samen te zijn met Beta Eros. Iemand die bekend staat om zijn oncontroleerbare buien en eis voor gezag.

'Sorry,' mompelt Aletta richting haar zus en kijkt haar met verontschuldigend gezicht aan terwijl ze plaats neemt op de plaats naast Wolven die ze nog niet eerder heeft ontmoet. Met enkele en zulke klein mogelijke handgebaren, probeert ze de hele ceremonie weer op gang te laten komen, maar het wil niet gebeuren.

'Aletta,' sist Beta Eros, die zich naast zijn vriend en tevens Alpha Koning bevindt. Hiermee verbreekt hij de gevallen stilte, wat extra spanning oplevert bij de toeschouwers. 'Kom onmiddellijk hier.' Bij het bevel volgt een agressief handgebaar, die Aletta doet huiveren maar gehoorzamen.

Met trillende benen staat ze weer op en probeert zo zelfverzekerd mogelijk over te komen, een houding waar elke aanwezige dwarsdoor heen kijkt. Om te voorkomen dat ze óf struikelt over haar lange jurk, óf juist een misstap maakt op de trap, houdt Aletta haar ogen op de grond gericht. Wellicht schuilt de reden van enige schaamte er ook achter, maar dat zal de vrouw nooit in haar leven toegeven.

Voordat Eros de kans krijgt om haar de huid vol te schelden voor iedereens neus, neemt Amada het over. Iets wat zowel Eros, als Julius, als Aletta verbaast. 'Het spijt mij verschrikkelijk van mijn zus,' zegt ze als eerst, wat ze voornamelijk richt naar de Wolven op de stoelen achter haar. 'Maar kunnen we alstublieft verder gaan waar we gebleven waren?' Dit laatste vraagt Amada aan de pastoor die haar en Julius voor een eeuwigheid zal gaan verbinden.

De man knikt begrijpend en schraapt meteen zijn keel. 'Laten we deze onderbreking het grote feest en celebratie niet verder verstoren.' Nadat gezegd te hebben, draait hij zich om en pakt een vlijmscherp mes wat achter hem ligt uitgestald op een prachtig stenen tafeltje.

Dit heft hij eerst spectaculair in de lucht, zodat iedereen het achter Julius en Amada het kan zien. Uiteraard veroorzaakt dit het gewenste effect: Een aantal happen naar adem en een aantal maken opgewonden geluiden.

Als eerst overhandigt hij het mes aan de Alpha Koning, die hem zonder enig bezwaar in ontvangst neemt. Hij neemt de linkerhand van Amada in de zijne, wetend dat zij rechts is en dat haar anders de aankomende tijd wel eens zou kunnen belemmeren.

Met gefronste wenkbrauwen kijkt Aletta met afschuw toe naar het tafereel voor haar. Opengesneden handen, het vermengen van bloed met elkaar en het onder water gehouden wordende van hoofden. Het kost haar ook veel zelfcontrole om er niets van te zeggen of uit te barsten in een hele preek dat dit "toch niet normaal is".

* * *

Luid applaus, vrolijk gejoel en andere vreugdelijke geluiden vullen de zaal. Amada's wangen kleuren een diep roze, waardoor Julius haar wat meer tegen zijn zij aantrekt. Hij slaat zijn arm beschermend om haar middel heen, wat een zacht zuchtje ter opluchting laat ontsnappen bij Amada. Daarna heft de Alpha Koning dankbaar zijn hand naar zijn trouwe Wolven en zegt een aantal lonende woorden.

Aletta staat op een klein afstandje met rollende ogen naar de Wolven voor haar te kijken en kan het niet laten om een ergerlijke zucht uit te slaan. Gelukkig voor haar dat Eros op het moment geen aandacht aan haar besteedt, maar gefixeerd is met het feit dat hij een nieuwe Koningin heeft en de eerste Wolf wil zijn die haar zijn trouw zweert.

Voor de Alpha Koning en nieuwe Koningin begint zich dan ook een lange rij te vormen van Wachters, dienstmeisjes, belangrijke Alpha's en overige gasten. De ene na de ander zweert hen beide trouw tot hun dood, en zo ook de gevreesde Beta.

Bij het zien van Eros' actie begint Aletta's bloed wederom te koken en vormen haar lippen een dunne lijn. Onbewust beginnen haar handen zich tot vuisten te ballen en klemt ze woest haar kaken op elkaar. Ze weet dat als ze nu ook maar iets doet, hoe klein het dan ook, het waarschijnlijk het laatste is wat ze ooit zal doen.

Na de evenementen van vandaag kan Aletta zich niets meer veroorloven met haar explosieve gedrag, en zo ook niet het opentrekken van haar mond en haar mening uiten over wat ze van Eros vindt, hoe hij Amada eerst heeft behandeld maar haar nu wel "eeuwige trouw" zweert.

Het fijne is dat Amada dit doorheeft en oogt dan ook tegelijk tijdens de eed van haar nieuwe Beta, haar zus. Door Amada's beweging, wordt ook de aandacht van Julius getrokken; die zijn blik nu ook vestigt op Aletta.

Voor de zoveelste keer vandaag wordt er afkeurend naar haar geschud, hoewel de Alpha Koning het kan begrijpen. De pijn die zijn Beta heeft veroorzaakt bij zowel Aletta als zijn nieuwe vrouw is onacceptabel, wat Eros' eed erg dubbel maakt. Bij dit idee ontsnapt een erg lage, bijna onhoorbare, waarschuwende grom vanuit Julius.

Ter geruststelling pakt hij de hand van Amada vast en geeft er een zacht kneepje in. Dit kalmeert zowel hem, zijn Wolf als dat het Amada een veel fijner gevoel over de situatie geeft. Lichte tintelingen ontstaan, wat bij Amada enkele vragen oproept. Ze besluit echter niets te zeggen en zich nog enigszins op de woorden van Beta Eros te focussen.

Zodra Eros zijn eed heeft afgerond, komt hij weer van zijn knie af en heft zijn hoofd. Hij neemt plaats achter zijn Koning en Koningin om goed overzicht te houden van de Wolven die nog in de rij staan om met Julius en Amada te praten. Als een bezetene blijven zijn ogen heen-en-weer schieten en checkt alle Wolven wel drie keer voordat ze in de buurt mogen komen bij zijn Koning en Koningin.

Hoe verder de tijd verstrijkt, hoe korter de rij wordt. De enige die nog iets moet zeggen tegen de twee, is Aletta. Aletta weet ook heel goed dat zij de laatste is en er ook nog wordt gewacht op haar om aanstalten te maken. Zij heeft echter geen zin om iets te moeten zweren, te beloven, waar ze niet achter staat en ook niet van plan is na te komen

Het kan haar vrijwel niets uitmaken wat er met die hele Julius zou gebeuren, hem zou ze ook nooit trouw blijven. Als ze moest kiezen tussen haar leven, vrijheid of het trouw zijn aan de Alpha Koning is de keuze redelijk snel gemaakt.