Geschreven op 8 april 2017

Hoofdstuk 9: De Alpha Ceremonie

Amada Castilo

Met grote ogen staart Amada naar haar spiegelbeeld in de gigantische spiegel aan de muur voor haar: Haar lijf is bedekt met een lang, sierlijk en elegante ivoorwitte jurk. De mouwen bestaan uit kant, waar ze zich erg over verwondert. Amada heeft al vaak door trouwbladen gekeken toen ze wat jonger was, een romantisch beeld bij haar eigen bruiloft ontwikkelt – niet denkend dat haar lot dit in petto had –, maar nog nooit had ze haar ogen op een jurk zoals deze gelegd.

'Am, je ziet er echt beeldig uit,' complimenteert Aletta haar zusje en gaat naast Amada staan, kijkend naar beide spiegelbeelden. 'Dankje Letty,' zucht Amada en draait zich weg zodat ze nu Aletta in haar ogen kan aankijken. 'Is dit alleen niet te overdreven?' Haar handen wuiven druk in de ronde, gebarend naar haar kleding, klaargezette hakjes en een foto die aan de make-up tafel hangt van hoe Amada's haar straks gedaan wordt.

Aletta ziet de duidelijke twijfeling in de ogen van haar tweeling en lacht het weg. 'Am, je gaat zo met de Alpha Koning trouwen, of hoe ze het ook in de Wolvenwereld noemen, ik denk dat je wel goed zit. Bovendien, volgens mij kan het veel extravaganter dan dit.'

Ondanks de woorden van haar zus, is Amada nog steeds niet overtuigt. De stress en zenuwen werken dan ook niet mee, waardoor ze het liefst zich in het heerlijke bed in de kamer zou willen laten vallen, en er nooit meer uitkomen. De dekens tot hoog over haar hoofd trekken en hopen dat dit alles maar een droom is.

Helaas voor Amada wordt die gedachten snel onderbroken door geklop op de kamerdeur. Voordat ze antwoord kan geven haast Aletta zich al naar de deur toe en opent het. 'En jij bent?' komt er meteen uit haar mond, waardoor Amada zichzelf voor haar het hoofd kan slaan.

Sommige dingen zullen dan ook nooit veranderen.

'Otis, mevrouw,' antwoordt de jonge man die voor de deur staat met een brede grijns op zijn gezicht. 'Ik ben de styliste,' voegt hij eraan toe, ziend dat Aletta noch Amada geen idee hebben wie hij verder is.

'Hallo Otis,' verbreekt Amada de stilte die gevallen is door het intense staren van Aletta naar de jongen. 'Ik neem aan dat jij mijn haar komt doen?' Hoewel Amada zelfverzekerd, enthousiast en alle andere positieve emoties probeert uit te stralen, zien Otis en Aletta beide door haar toneelspel heen.

'Zenuwachtig?' vraagt de styliste dan ook. Ondertussen zet hij zijn gigantische tas aan spullen neer naast de make-up tafel en ritst het open. Er komt van alles uit, van verschillende haarborstels tot bakjes poeder die beide meisjes nog nooit eerder gezien hebben.

'Heel erg,' geeft Amada toe en neemt plaats in de stoel voor de tafel. 'Het is allemaal zo snel gegaan, een week geleden zat ik nog te wachten op de uitslag van de Keuring, en nu sta ik hier. Ben ik hoofdonderdeel van de Alpha Ceremonie.'

Otis knikt begrijpend, '-het is ook niet niets. Maar maak je geen zorgen, in hoeverre dat kan. Probeer een beetje te genieten van vandaag.' Meteen bij die woorden wordt een afkeurend geluid gemaakt van Aletta's kant.

Amada draait zich dan ook verwoed om en geeft haar een bestraffende blik. 'Aletta!' Aletta haalt vervolgens haar schouders op. 'Ja, wat nu? Genieten van vandaag? Je maakt een grapje hoop ik,' snauwt ze terug, maar niet specifiek gericht op één van de twee. 'We zijn hier gedwongen, zonder enige keus in het hele gebeuren.'

'Mevrouw, dat snap ik allemaal, maar ik denk dat je het maar beter kan gaan leren accepteren in plaats van deze woede op te laten bouwen,' kaatst Otis, lichtelijk geërgerd, terug. 'Ik snap ook dat het allemaal geen feestje voor jullie is, en ik zou dan ook echt niet in jullie schoenen willen staan, maar hallelujah; je maakt het jezelf alleen maar lastiger.'

'Stop eens met dat "mevrouw", ik heet gewoon Aletta en zou graag zo genoemd worden,' bromt Aletta terug en opent haar mond om verder in te gaan op de rest van Otis' woorden. Amada heeft dit door en weet dat haar zus dan ook tot het einde deze discussie zal blijven voortzetten, en besluit in te grijpen.

'Jongens, alsjeblieft. Kunnen we dit niet nu doen?' Amada durft verder haar eigen mening niet uit te spreken. Ze wil eigenlijk Otis gelijk geven, maar aan de andere kant; Aletta zit nu voor de rest van haar leven opgescheept met Beta Eros en weet uit eigen ervaring dat het niet erger dan dat kan worden.

'Mijn excuus,' verontschuldigt Otis zich meteen. 'Heeft u eigenlijk nog een voorkeur voor iets?' vraagt hij, wat Amada verbaasd. 'Ik had namelijk zelf wel al een heel beeld bij de make-up en haar style, maar misschien dat u nog zelf een voorkeur heeft?' Vriendelijk glimlacht Otis, die nu achter Amada is gaan staan en oogcontact maakt via de spiegel in de make-up tafel.

Amada schudt haar hoofd. 'Niet echt, had er om eerlijk te zijn ook niet op gerekend dat ik zelf nog iets als inbreng zou hebben,' geeft ze toe. 'Maar ik vertrouw op jouw kunsten, dus vind het allemaal prima, zolang ik maar niet voor schudt loop.'

Na die woordwisseling knikt Otis en gaat aan de slag. Aletta blijft van een afstandje toe kijken, nauwlettend in de gaten houden wat de jongen bij haar zusje doet. De stilte die nu valt, is iets wat ze had willen vermijden. Haar gedachten beginnen weer te plaats te maken en gebeurtenissen van afgelopen week schieten door haar hoofd.

De ruzies met de Beta, de angst die ze had gevoeld, de haat naar de man toe. Haar blauwe plekken die ze zo goed als mogelijk voorborgen heeft willen houden voor haar zusje, bang dat Amada zich anders schuldig voelt over de situatie.

En dat is iets wat Aletta ten alle kosten wil vermijden.

'Dus Otis, heb jij eigenlijk al je Wederhelft gevonden?' De vraag verbaasde iedereen in de kamer, inclusief Aletta die het stelde. Maar ze kon niet anders, nog een minuut langer deze stilte moeten aanhoren was de druppel geweest. Dan waren herinneringen die ze diep had weggestopt weer boven komen drijven. Iets wat ook voorkomen moet worden.

'Het ligt nogal ingewikkeld,' is alles wat Otis kwijt geeft over de kwestie liefde. Aletta knikt bedenkelijk. 'Wilt hij er niet voor uitkomen?' Met opgetrokken wenkbrauwen kijken zowel Otis en Amada naar Aletta.

'Hij?' herhalen ze toevallig tegelijk. 'Wat laat je denken dat ik op mannen val?' neemt Otis het over en stopt nu ook met zijn werk aan het haar van Amada. 'Geen idee,' geeft Aletta toe. 'Maar je bent een stylist, je doet make-up en haar van anderen. Dat is niet echt wat ik een heteroman zie doen.'

Otis begint te lachen om dit antwoord maar schudt dan zijn hoofd. 'Beetje stereotyperend wel,' zegt hij als eerste, maar wuift het dan weg. 'Maar ik snap je punt. Het is niet gebruikelijk.' Wederom laat hij verder niets los over waarom het ingewikkeld is met zijn Wederhelft. Dit maakt Aletta alleen maar nieuwsgieriger, terwijl Amada de hint snapt dat hij het er echt niet over wil hebben.

'Wat heeft je laten beslissen om de visagist te willen worden? Althans, ik neem aan dat dit wel een vrijwillige baan is?' Verandert Amada soepel het onderwerp om verdere ongemakkelijkheid te besparen voor Otis.

Hij heeft dit door en kijkt haar dankbaar aan. 'Nou,' begint hij, waarin een uitgebreid verhaal volgt over zijn jeugd, interesse en familie.

* * *

Van uit de verte hoort Amada de muziek weergalmen door de gangen van het Kasteel. Onbewust vertraagt ze haar pas dan ook. Heel kort was de gedachten om het op een rennen te zetten door haar hoofd gekruist, maar zij was Aletta niet. Al had Amada het gedurfd, wat dan? Ze kan nergens heen, haar familie zal niet meer veilig zijn door haar acties en de gevolgen van een mislukte ontsnappingspoging zouden ondragelijk zijn.

Een diepe zucht verliet Amada haar mond, om vervolgens weer diep adem te halen en haar ogen enkele tellen te sluiten. In haar gedachten speelde momenten van vorige week af: Hoe ze met pijn in haar buik had toe moeten kijken hoe de Alpha Koning de drie gevangen had laten afmaken, hoe ze met ogen gevuld met tranen tegen de man had willen gaan schreeuwen, hoe ze door Wachters terug was gebracht naar een onbekend verblijf, waar later de Alpha Koning haar was komen bezoeken.

Hij was haar het nieuws komen vertellen dat ze van de drie onderdelen, twee met vlag en wimpel had gehaald. Het was nu aan de Hogere Raad om te beslissen of ze wel goed genoeg was om de volgende Luna Koningin te worden, gezien ze het laatste onderdeel niet gehaald had.

Dat moment, de tijd die ze toen met alleen Alpha Koning Julius doorbracht, had heel fijn gevoeld. Het was dan ook alsof Amada helemaal vergeten was hoe bruut de man naast haar op de bank, drie Wolven van het leven had beroofd voor haar ogen. Het had goed en vertrouwd aangevoeld, hoewel Amada nog steeds op haar hoeden was.

Ze was nu eenmaal de Weerwolf Beta Eros gewend, en die had een slechte indruk achter gelaten.

Uiteindelijk, na wat uren leek – waarin Amada en Julius non-stop hadden zitten praten -, werd de Alpha Koning weggeroepen door iemand van de Hogere Raad. In die tijd had Amada ellendig voor haar uit zitten staren, kijkend naar het knisperende vuur in de openhaard. Het liefst was ze dat moment Aletta gaan zoeken, maar iets had haar daarvan weerhouden.

Toen Julius terugkeerde, had hij goed nieuws. Nieuws dat Amada meteen met Aletta wilde delen. Het was dan ook die week de laatste keer dat Amada haar zus zou zien tot het moment van de Alpha Ceremonie, om redenen die haar niet verteld werden.

In de tijd die overbleef tot de Alpha Ceremonie, bracht Amada of haar tijd met de Alpha Koning door – wat voornamelijk bestond uit een rondleiding door het kasteel, het wat beter leren kennen van elkaar en uitleg over haar Luna training – of alleen in haar nu nog eigen slaapkamer.

'Amada?'

De stem van Otis deed haar doen opkijken. 'Mhm?' was dan ook het enige wat ze zo snel kon antwoorden. 'Ben je er klaar voor? Iedereen zit klaar om de ceremonie te laten beginnen. Sommige worden zelfs ongeduldig,' legt Otis grimassend uit.

'Oh, sorry,' zegt Amada meteen en versnelt haar pas een beetje, waardoor ze nu bij Otis staat. De deuren waar ze zo doorheen moet zijn nu nog gesloten, maar zodra ze ervoor staat, hoort ze de muziek veranderen. Een gevoel van lichte paniek begint dan ook door haar aderen te stromen terwijl ze met angstige ogen naar de jongen kijkt.

Het liefst zou ze nu de hand van Aletta willen vasthouden, voor wat steun en aanmoedigen, maar die was al veel eerder verzocht het vertrek te verlaten om terug te keren naar Beta Eros.

'Geen zorgen,' sprak Otis Amada toe, '-hoofd hooghouden. Schouders naar achter en glimlachen. Blijf jezelf.' Een kleine glimlach werd geschonken aan Amada, die knikte. Op fluistertoon herhaalde ze die woorden terwijl ze deed wat Otis zei: Hoofd omhoog, schouders recht en een kleine glimlach rond haar roodgelippenstiften lippen.

'Het komt goed,' was het laatste wat Amada opving van Otis voordat de gigantische deuren openvlogen en ze de koninklijke zaal betrad.