Geschreven op 6 + 7 februari 2018

Hoofdstuk 5: Denk Het Niet

Aletta Castilo

Het enige wat Aletta kan denken is "nee". Haar tanden heeft ze nu hard op elkaar neergezet terwijl ze af en toe ongelukkig op de binnenkant van haar wang bijt. Haar donkere haren hangen grotendeels voor haar gezicht en haar handen steunen nu op de rand van de wasbank. Het enige wat haar naakte lichaam beschermd is een zachte handdoek.

'Mevrouw,' klinkt het dan, wat gevolgd wordt door een bescheidde klop op de badkamerdeur. Aletta besluit het dienstmeisje te negeren en naar haar spiegelbeeld te staren. Hoewel ze het liever niet zou toegeven, het nemen van een douche heeft haar goed gedaan en ergens is ze blij dat de Alpha Koning haar die mogelijkheid heeft gegeven.

'Mevrouw, uw aanwezigheid wordt verzoekt door de Alpha Koning in de eetzaal.'

'Donder op!' roept Aletta terug, geërgerd over het feit dat iemand haar alsmaar "mevrouw" blijft noemen en dat de ontsnapping aan de werkelijkheid weer zo snel is afgelopen. 'Het spijt mij, mevrouw, maar u moet echt-'

'Laat mij met rust, verdomme,' sneert Aletta terug. Ondanks dat ze weet dat het dienstmeisje er niets aan kan doen, doet het haar niets dat ze op iemand op deze manier behandelt die ook niets aan de situatie kan doen. Laat staan verantwoordelijk voor is en dit verdient.

'Ik zou willen dat ik dat kon doen, maar mevrouw-,' probeert het dienstmeisje opnieuw, nog steeds met dezelfde kalmte als de eerste keer dat ze tegen Aletta sprak. Nu slaakt Aletta een harde zucht, eentje die gevuld is vol met irritaties.

'Als die ijdele Koning mijn aanwezigheid verzoekt, kan die boludo dat maar mooi zelf komen vertellen. Bedoel, laatste keer dat ik het checkte werkte die beentjes van hem nog pittig goed, dus moet geen probleem zijn.'

Zodra de woorden de mond van Aletta verlaten, heeft ze ergens spijt van wat ze zei. Ze wil helemaal niet dat die man hierheen komt. Zeker niet zo lang ze nog niet is aangekleed. Aletta heeft wel verhalen gehoord over hoe mannelijke Wolven kunnen zijn, zeker wat het betreft qua libido en naaktheid van een vrouw.

'Ik ben bang dat de Alpha Koning helaas niet hier heen kan komen, mevrouw. Hij is samen met Beta Eros, vandaar dat u-,' Zodra Aletta de naam "Beta Eros" hoort, veert ze op. Als die Beta bij de Koning is, grote kans dat Amada er dan ook is. En er zijn een aantal dingen die Aletta niemand zou aandoen, zeker Amada niet: Eentje daarvan zijn, haar zusje alleen laten met twee mannen die te veel macht hebben dan goed is.

Er op rekenende dat alleen het dienstmeisje in de kamer zal zijn wanneer Aletta de badkamer van het slot haalt, opent ze de deur. De handdoek houdt ze wel een stukje steviger vast dan voorheen, voor de zekerheid.

'Hallo,' begroet Aletta het meisje voor haar met geforceerde vriendelijkheid in haar stem. Voordat Aletta de dame voorbijloopt, om naar de stoel te lopen waar de Alpha Koning kleding had laten neerleggen voor Aletta, neemt ze het dienstmeisje goed in haar op.

Haar bruine haren zijn opgebonden in een hoge paardenstaart en er ontstaan kleine kuiltjes in haar wangen wanneer ze liefelijk en gastvriendelijk naar Aletta lacht. Ze is waarschijnlijk ook niet veel ouder dan Aletta zelf, eerder nog iets jonger.

'Heeft u nog hulp nodig bij het aankleden, mevrouw?'

Het antwoord is een sarcastische lach die de kamer vult met geluid, waarna Aletta ongeloofwaardig haar hoofd schudt. 'Ik mag dan wel een Mens zijn,' begint ze, '-ik ben nog steeds prima in staat om mezelf aan te kunnen kleden. Of zie ik er soms uit als één of andere mongool?'

Meteen worden de ogen van het dienstmeisje groot en begint ze hevig met haar hoofd van "nee" te schudden. 'Mijn excuses, zo bedoelde ik het absoluut niet,' brengt ze geschokt uit en slaat haar handen zenuwachtig over elkaar.

Aletta kan nu alleen maar met haar ogen rollen. 'Het is al goed,' zegt ze en wuift het weg. 'Ik moet ook gewoon iets meer op m'n woorden letten.' Bang om iets te zeggen of een ander soort reactie te geven, blijft het meisje stil. Haar ogen zijn gericht op de grond en haar armen heeft ze achter haar rug.

'Hoe heet je eigenlijk?' besluit Aletta te vragen, mede om de stilte te verbreken, maar ook om de spanning in de kamer te verminderen. 'Kifah, mevrouw,' antwoord ze en kijkt vervolgens op, om Aletta netjes in de ogen aan te kijken wanneer ze praat met haar.

'Bijzondere naam.' Verder zegt Aletta er niets over, aangezien ze te druk bezig is met het te bestuderen van haar klaargelegde kledingstukken. Dit moet een grap zijn.

'Kifah, zijn er ook nog andere kleren?'

Kifah schudt haar hoofd. 'Sorry mevrouw, maar de Alpha Koning wilt dat u dit draagt naar het avondmaal. Hij zal niet blij zijn als u in iets anders verschijnt dan deze jurk.'

Nu is het Aletta haar beurt om met haar hoofd te schudden. 'Absoluut niet dat ik dít ga dragen. Geen denken aan.' Meteen begint ze om haar heen te kijken, zoekend naar haar oude, eigen kleren. 'Waar zijn mijn spullen gebleven?'

'Die zijn meegenomen,' vertelt Kifah haar en loopt vervolgens in Aletta haar richting. 'Als ik u was zou ik de jurk maar gewoon aandoen, het valt echt wel mee. Geloof mij, ik heb ergere dingen gezien. U boft nog vergeleken met andere dames.'

* * *

Met een nors gezicht loopt Aletta de lange gangen van het paleis door. Nadat Kifah haar had te weten overtuigen, had Aletta haarzelf in de jurk gehesen. Hoewel dat niet helemaal met volle vreugde ging en er veel tegenzin bij kwam kijken.

Nu volgt ze het jonge dienstmeisje op de voet, naar de eetzaal. Het enige vooruitzicht in deze situatie is dat Aletta haar zusje weer zal zien. Althans daar gaat ze van uit. 'Verdwaal jij niet?' vraagt Aletta dan ongeloofwaardig uit. Voor haar gevoel zijn ze nu al tig gangen door gelopen die precies op elkaar lijken en is ze zelfs kwijt op welke verdieping ze zich op het moment bevindt.

Een kleine lach weerklinkt van Kifah haar kant en vervolgens schudt ze haar hoofd. 'Nee hoor,' vertelt ze. 'Ik werk hier nu al heel lang en ken het paleis ondertussen wel op mijn duimpje. Moet toegeven dat in het begin het wel lastig was om de juiste plek te vinden.'

Het enige wat Aletta doet, is knikken. Verder maakt ze geen geluid. Haar ogen laat ze over de muren van de gangen gaan, gefascineerd door de schilderijen en andere versiering die er hangt. Gelukkig voor Aletta waarschuwt Kifah haar dat ze van een trap af moeten, anders was dat Aletta totaal ontgaan en was ze ervan afgevallen.

'Alpha Koning, Beta Eros,' spreekt Kifah eerbiedig op en buigt naar de twee mannen. Aletta is de zaal nog niet helemaal ingelopen, waardoor ze nog lichtelijk verschuilt staat voor de twee mannen en de rest van de Wolven die in de zaal zouden zijn.

Kifah pakt Aletta zachtjes bij haar pols vast en trekt haar geleidelijk aan in het beeld van de twee. Zodra de ogen van zowel Alpha Koning Julius als Beta Eros op Aletta gevestigd zijn, verlaat Kifah haastig de kamer.

Versteend blijft Aletta staan, terwijl ze de hele zaal afgaat, op zoek naar haar zusje. Maar Amada is nergens te bekennen. 'Waar is Amada?'

Bij het horen van die vraag ontstaat er een grijns op het gezicht van Beta Eros die de haartjes op Aletta haar armen omhoog doet laten staan. 'Wat loop je nu stom te grijnzen, waar is mijn zusje?' Meteen wordt heel het gezicht van Beta Eros weer neutraal, maar zijn ogen lijken donkerder en donker te worden.

'Jouw zusje is waar ze hoort,' gromt hij en balt zijn handen tot vuisten onder de tafel. Het is dat de Alpha Koning zich er mee begint te bemoeien, anders had het voor Aletta heel anders kunnen aflopen. 'Eros, rustig. Aletta, hier en wel nu,' zegt hij met zoveel autoriteit in zijn stem dat Aletta niets kan doen behalve hem te gehoorzamen.

Ze neemt plaats op de stoel naast de Koning, waardoor ze tegen over de Beta zit. Die heeft ondertussen zijn mes vastgepakt, maar knijpt er zo hard in had zijn knokkels wit beginnen te worden en het lijkt alsof het stevige steekmes langzaam begint te verbuigen.

'Ik wil Amada zien.'

Die woorden deden het mes – letterlijk – breken. Woest keek Beta Eros op, recht in de ogen van Aletta. 'Let op je toon, meisje, want dit respectloze-,' begint hij maar wordt afgekapt door de Koning. 'Aletta, het is verstandig als je niets meer zegt. Het eten wordt zo opgediend, en het lijkt mij dat na zo'n dag je wel wat eten kan gebruiken.'

'En Amada dan? Hallo, zij heeft dezelfde dag meegemaakt maar haar zie ik hier niet zitten!'

Een woeste grom vibreert in de borstkast van Beta Eros waardoor Aletta de Koning nog maar met één keus laat: Haar vast pakken en mee trekken, terug naar zijn slaapkamer.

* * *

Met een beheerste klap wordt de deur achter Aletta en de Alpha Koning dicht gegooid. Haar arm laat hij meteen los, waardoor zij pijnlijk over de plek begint te wrijven waar Alpha Koning Julius zijn hand kort geleden nog had geplaatst.

'Excuus als ik je te hard vasthad, niet mijn bedoeling om je pijn te doen,' verontschuldigt hij zich en maakt er een ongemakkelijk handgebaar bij. Aletta rolt alleen met haar ogen en snuift minachtend. 'Ja dat zal wel.'

Het enige wat de Alpha Koning met dat antwoord kan is zijn hoofd schudden en zich laten zakken in één van de royaal rode stoelen die in de kamer staan. 'Je moet echt meer op je toon gaan letten,' begint hij dan na enkele tellen. Nog steeds kijkt hij haar niet aan, maar is zijn blik gericht op de niet brandende openhaard.

Aletta haar mond valt open van verbazing, hoewel ze ook weer niet zo verbaasd is over wat de man voor haar zegt. Tuurlijk, ergens heeft hij gelijk. Ze is tenslotte een Mens en zal geen schijn van kans maken tegen een Weerwolf, laat staan iemand van blauw bloed.

'Begrijp me niet verkeerd,' vervolgt Alpha Koning Julius, nu oogcontact zoekend met Aletta. 'Ergens begrijp ik het wel. Neemt alleen niet weg dat het juist is wat je doet.'

Bij het horen van die specifieke woorden, knapt er iets bij het zwartharige meisje. 'Niet juist is wat ik doe? Nu wordt het mooi!' tiert ze, maar sluit al snel haar mond wanneer ze de kleur van de irissen ziet veranderen bij de Koning. Aletta is niet achterlijk en weet heel goed dat controle over een Wolf verliezen zo gebeurd is, zeker wanneer je niet respectvol bent.

'Nogmaals, je toon,' briest de Koning uit. 'Ik ben je Koning, of je het nu leuk vindt of niet. Ik ben ook nu de persoon met wie je voor de rest van je leven mee samen zal blijven. De woede snap ik, maar nog één keer op deze manier tegen mij praten, en je zal leren wat er gebeurt met respectloze vrouwen.'

Meteen worden Aletta haar ogen zo groot als schoteltjes terwijl tig doemscenario's zich in haar hoofd beginnen af te spelen, vele die verkrachting bevatten. Dit lijkt de Alpha Koning door te hebben en begint zachtjes te lachen.

'Geen zorgen,' zegt hij en schudt met zijn hoofd. 'Ik zou nooit zoiets doen.'

Een gevoel van verlichting gaat door Aletta haar lichaam heen, totdat ze opmerkt wat hij daadwerkelijk zei. Hoe hij de nadruk had gelegd op het woord "ik".

'Hoe bedoel je?' sist ze dan ook gelijk. 'Hoe bedoel je; ik zou nooit zoiets doen?' Met ferme stappen loopt ze naar Alpha Koning Julius toe en vergeet al haar angsten die ze eigenlijk voor de man en het hele Weerwolven ras heeft.

Haar vinger prikt nu in de borstkas van de leider van alle Wolven over de wereld terwijl ze hem met woeste ogen aankijkt. 'Je had het zeker over die Beta van je,' brengt ze venijnig uit. 'De man die mijn zusje nu heeft, nietwaar?'

Wat Aletta verast, is dat het lijkt alsof ze iets als schuld en angst door de ogen van de Alpha Koning voor haar ziet flitsen. 'Het zal me dan ook niets verbazen als hij zeker ook hardhandig-,' gaat ze verder, maar de kans om haar zin af te maken krijgt ze niet.

'Genoeg!' kapt Alpha Koning Julius haar af en pakt de priemende vinger van Aletta vast. Hij veert met grootste gemak op uit zijn stoel en dwingt Aletta op die manier een paar stappen achteruit te zetten.

'Het gaat ons niets aan wat mijn Beta met zijn nieuwe Wederhelft uitspookt, de regels van de Sphera zijn duidelijk. Net zoals mijn regels en de regels van míjn cultuur. Leer die te respecteren, of breng nachten in de koude kerkers zonder eten.'