De jongens kijken naar de tekening. Langzaam loop ik naar voren en geef het dan een Bradley. Hij zit namelijk in het midden. Zodra Brad het heeft aangepakt, ren ik snel weer terug naar boven. Bang om te horen, wat de andere zeggen. Tranen vallen over mijn wangen en ik denk weer terug aan vroeger. Aan mijn echte ouders. Waarom moest dat nou gebeuren? Ik ren naar de badkamer en sluit me op. Niemand heeft het gehoord en ik loop naar de wasbak. Ik kijk in de spiegel en zie een jong verdrietig meisje. Haar tranen stromen over haar wangen en ze heeft rode ogen. Dan pak ik mijn zakmesje en snij in mijn armen. Ik voel de pijn, maar hou me groot om niet harder te gaan huilen. Opeens zie ik zwarte vlekken en ik zak door mijn benen. Dan hoor ik iemand op de deur kloppen. Ik schrik en wil nog reageren, maar dan zie ik niks meer. "HELP!" roep ik zacht en het spijt me nu al enorm. Dan verlies ik mijn bewust zijn en ben ik weg.