Quinty komt de keuken uit lopen. Ik zie in haar ogen, dat ze straalt. Maar ook tegelijkertijd verdriet heeft. Ze komt naar me toe lopen en ik trek haar in een knuffel. "Gaat het, lieverd?" vraag ik aan haar. Ze reageert niet en pakt mijn cadeautje. "Jij hebt ook een foto van jezelf. Ze heeft iedereen getekend." Hoor ik haar zeggen en ik kijk verbaasd op. "Laat mij eens zien?" vraag ik en ze laat het zien. Mijn ogen worden groot. "Wow!" is het enige wat ik kan zeggen. "Dat zeggen de andere ook." grinnikt ze en ik sta op, waardoor Quinty van mijn schoot glijd. Ze lacht en rent dan naar boven.

Zie foto hier onder⤵️

"Guys, ik ga slapen." zeg ik en krijg alleen, maar een "okay." terug. Ik trek me er niks van aan en loop naar boven. Het cadeautje die ik van Teresa heb gekregen, zet ik op mijn nachtkastje neer. Ik besluit nog even langs Teresa te gaan om te kijken, hoe het met haar gaat. Dus ik loop de kamer uit en loop naar de kamer van Teresa. Gelukkig, heeft ze de slaapkamer tegen over me en ik klop aan. "Binnen." hoor ik Teresa zeggen. Ik open de deur en zie haar aan haar bureau zitten. Ze is nog steeds aan het tekenen. Ik loop naar haar toe en leg mijn handen op haar schouders. Heel even schrikt ze en kijk achter om. "Owh!, jij bent het." zegt ze en dan kijkt ze weer naar haar tekening. Ik probeer te kijken, wat ze tekent maar ze doet haar handen voor de tekening. "Niet kijken, Connor. Het is iets speciaals. Een verassing!" "Oke, maar ik ben wel nieuwsgierig hoor." zeg ik en Teresa grinnikt. "Nieuwsgierigheid, is een goeie eigenschap." Ik kijk naar haar en geef haar dan een knuffel. "Die zin zei mijn moeder altijd." het verdriet is in haar stem te horen en loop naar de muur. Waar allemaal foto's in zitten. "Zijn dit foto's?" vraag ik aan haar. Ze schud met haar hoofd. "Ze zijn getekend, door mij. Ik heb foto's na getekend, die ik heb." Ik kan mijn oren niet geloven en kijk dan naar een tekening, die op haar nachtkastje staat. "Maar wanneer ga je naar bed?" "Dalijk als ik deze tekening af hebt. Hij is toch bijna klaar." "Maar wil je naar beneden gaan?" "Ik ga eigenlijk naar bed." zeg ik. Ik hoor haar zuchten en ze stopt met tekenen. Oeps!, volgens mij, heb ik het verknald! "Blijf nog even op, alsjeblieft? Deze tekening, is voor jou en de andere jongens." Ik kan mijn oren niet geloven, maar zeg gewoon "ja". Ik loop haar kamer uit en loop naar beneden.

"Connor, je ging toch slapen?" vragen de jongens. "Ja, dat was ik van plan. Maar toen zei: Teresa, dat ik nog even beneden moest blijven." "Owh!, wij ook?" "Ja." Ik plof neer op de bank, naast Tristan en wacht af.

Na 5minuten komt Teresa beneden. Ze houdt wat achter haar rug verborgen. Ik word weer nieuwsgierig en ga goed zitten. "Lieve papa's, jullie zijn heel lief, zorgzaam en hulpzaam. Ik heb iets speciaals gemaakt, voor jullie. Omdat jullie mij en mijn zussen hebben geadopteerd, heb ik voor jullie een extra cadeautje. Het is voor jullie allemaal." vertelt ze en haalt het cadeautje, achter haar rug vandaan. Ik zie dat het een mooie foto is van ons. Onze monden staan gelijk vol verbazing open.

Zie foto hieronder⤵️